Grupa ISIW 4: 23.10.2008 r.

Cezary Bednarczyk

Rafał Maj

Karolina Szwagierek

Laboratorium z Technologii oczyszczania wód i ścieków

Temat: „ Defosfatacja biologiczna”

1. Wstęp teoretyczny:

W metodzie biologicznej defosfatacji wykorzystuje się procesy przemiany materii mikroorganizmów ze zdolnościami do zwiększonego akumulowania polifosforanów. W procesie tym tworzy się naprzemiennie warunki beztlenowe i tlenowe, w których owe mikroorganizmy oczyszczają ścieki ze związków fosforu.

2. Cel i zakres badań:

Celem badań było porównanie składu oczyszczanych ścieków ze ściekami surowymi, a co za tym idzie - ustalenie efektywności procesu biologicznej defosfatacji. W skład badań wchodziło zbadanie zawartości ortofosforanów i fosforu ogólnego, oraz określenie wskaźnika chemicznego zapotrzebowana tlenu w ściekach przed i po procesie.

3. Wyniki:

Oznaczenie	Jednotka	Ścieki surowe	Ścieki po k. beztlenowej	N [%]	Ścieki po k. tlenowej	N [%]	Całkowita wydajność procesu [%]
ChZT	[mg O2/l]	328	129,6	60 %	48,8	62 %	85%
P-PO4^3-	[mg PO4^3-/l]	57,6	179	-	2,26	99%	96%
Fosfor ogólny	[mg P/l]	18,6	57,7	-	0,73	-	96%

4. Analiza wyników:

W ściekach surowych wyniki przeprowadzonych badań wykazały, iż stężenie zawartego w nich fosforu ogólnego wyniosło 18,6%, a wskaźnik ChZT osiągnął wartość 328 mg O₂/l.

Po przeprowadzeniu ich przez komorę beztlenową zaobserwowano znaczny wzrost stężenia związków fosforowych. Obecne w tym procesie mikroorganizmy, aby uzyskać energię potrzebną do przetworzenia ławo rozkładalnych związków organicznych i zmagazynować je w komórkach (PHA) uwolniają do otoczenia związki P-PO₄^3- poprzez rozpad wiązań polifosforowych, samo zaś przetwarzanie tych związków obserwuje się poprzez spadek wskaźnika ChZT. Niski stopień redukcji ChZT (60%) po komorze beztlenowej pozwala na stwierdzenie, że w oczyszczanych ściekach znajduje się duża ilość trudno rozkładalnych związków organicznych.

Następną badaną próbką, była próbka ze ściekami przeprowadzonymi przez komorę tlenową, w której zaobserwowano znaczny spadek stężenia związków fosforowych aż o 99% w stosunku do wartości po oczyszczaniu w komorze beztlenowej. Spadek tego wskaźnika wynika z akumulacji P-PO₄^3- przez mikroorganizmy (występujące w środowisku aerobowym) kosztem zużywania energii w postaci PHA.

W przypadku ChZT zaobserwowano natomiast nieznaczny spadek związków organicznych na skutek ich utleniania przez bakterie heterotroficzne i redukcja tych związków w stosunku do wartości wskaźnika ChZT po przejściu przez komorę tlenową wyniosła 62%.

5. Wnioski:

Normowa wartość ChZT w zależności od wielkości oczyszczalni waha się od 15 do 49 mg O₂/l , bądź podana jest jako minimalny procent redukcji (w stosunku do ścieków dopływających) mieszczący się w granicach 70-90% dla oczyszczalni powyżej 2 000 RLM, zaś dla oczyszczalni poniżej 2 000 RLM procent ten jest nieuwzględniany.

Wartość dopuszczalna zawartości fosforu ogólnego w odprowadzanych ściekach wg Rozporządzenia zawiera się od 1 do 2 mg P/l dla oczyszczalni powyżej 15 000 RLM, dla oczyszczalni odprowadzających ścieki do jezior (bądź ich dopływów) wynosi 5 mg P/l przy RLM < 2 000 bądź 2 mg P/l dla RLM zawartym między 2 000 a 14 999. Dla tych dwóch ostatnich minimalny procent redukcji nie jest określony, dla RLM 10 000 - 14 999 wynosi 40%, dla RLM 15 000 - 99 999 przyjmuje wartość 85%, zaś dla najbardziej wymaganej oczyszczalni jaka jest przy RLM powyżej 15 000 wynosi 90%.

Porównując końcowe wyniki procesu oczyszczania z dopuszczalnymi wartościami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia jednoznacznie widać, że wszystkie wskaźniki mieszczą się w normie niezależnie od wielkości i rodzaju oczyszczalni.

Na podstawie analizy uzyskanych wyników można więc stwierdzić, że oczyszczenie danej próbki ścieków poprzez defosfatację biologiczną było procesem bardzo efektywnym.

---