OCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW NA ZŁOŻU BIOLOGICZNYM- Oczyszczanie ścieków na złożu biologicznym jest metodą wykorzystującą naturalne zdolności mikroorganizmów do przyswajania związków zawartych w ściekach i przekształcaniu ich w związki o prostszej budowie. Oczyszczanie zachodzi w warunkach tlenowych na błonie biologicznej, która tworzy się na materiale wypełniającym złoże podczas przepływu ścieków. Podczas oczyszczanie ścieków na złożu biologicznym zachodzą procesy mineralizacji związków organicznych. Następują przemiany azotu - amonifikacja oraz nitryfikacja. W sytuacji gdy na złożu wystąpią strefy do których nie dociera tlen (panują warunki anoksyczne) może nastąpić denitryfikacja symultaniczna na złożu biologicznym.
ZAGĘSZCZANIE OSADÓW-W ciągu technologicznym oczyszczalni ścieków osady pochodzą z osadników wstępnych (osad wstępny) oraz z osadników wtórnych (osad nadmierny). Ze względu na duże uwodnienie osadów, a tym samym ich dużą objętość, stosuje się zagęszczanie osadów, które może być procesem grawitacyjnym lubmechanicznym. Warunki flokulacji decydują o szybkości i efekcie procesu zagęszczania, z tego względu stosuje się środki wspomagające flokulację czyli flokulanty
OCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW METODĄ OSADU CZYNNEGO-Podczas oczyszczania ścieków metodą osadu czynnego następuje mineralizacja związków organicznych zawartych w ściekach przez bakterie heterotroficzne tworzące kłaczki osadu, oraz zużycie związków mineralnych przez bakterie autotroficzne. Metoda osadu czynnego wymaga doprowadzania do komór oczyszczania tlenu, ponieważ bakterie tworzące osad są bakteriami tlenowymi. Sposób dostarczania tlenu zapewnia jednocześnie odpowiednie wymieszanie osadu oraz unoszenie się kłaczków. W komorze osadu czynnego zachodzą przemiany azotu - amonifikacja i nitryfikacja, a w przypadku wystąpienia dużych kłaczków osadu, do wnętrza których nie dociera tlen, także denitryfikacja symultaniczna.
MECHANICZNE OCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW-Proces mechanicznego oczyszczania ścieków (prowadzony w osadniku wstępnym) opiera się na sedymentacji zawiesin zawartych w ściekach. Pozwala on na zmniejszenie zawartości zawiesiny o około 50 - 70 %; razem z nią usuwane jest do 40 % związków organicznych. Azot usuwany jest w około 15 %, natomiast minimalna jest ilość usuwanego fosforu. Dzieje się tak ze względu na to, że w ściekach przeważają ortofosforany, które tak jak azot amonowy są w formie rozpuszczonej, więc nie opadają z zawiesiną. Znaczne zwiększenie efektów oczyszczania uzyskuje się po dodaniu do ścieków środków chemicznych (koagulantów). Reagują one z ortofosforanami tworząc związki nierozpuszczalne, dzięki czemu zostaje usunięte ze ścieków nawet do 80 % fosforu ogólengo. Zwiększy się też usunięcie zawiesin (do 80 % ) oraz związków organicznych (do 80 %). Dodanie koagulantu nie wpływa natomiast na stopień usunięcia azotu ze ścieków, ponieważ azot amonowy pozostaje w formie rozpuszczonej. Badania nad mechanicznym oczyszczaniem ścieków prowadzi się w skali laboratoryjnej w lejach Imhoffa.
DEFOSFATACJA BIOLOGICZNA-W procesie defosfatacji biologicznej wykorzystuje się zdolności grup bakterii do nadkompensacyjnego akumulowania fosforanów zawartych w ściekach. Proces wykonywany jest przy zastosowaniu kombinacji odpowiednio komór z warunkami beztlenowymi i tlenowymi. W komorze beztlenowej bakterie w celu uzyskania energii rozkładają zgromadzone w organizmach polifosforany uwalniając przy tym ortofosforany do ścieków; wchłaniają natomiast łatwo rozkładalne związki organiczne. Przy przejściu do komory tlenowej mikroorganizmy ponownie zaczynają gromadzić fosforany - z tym, że w ilości większej, niż poprzednio została uwolniona do ścieków w komorze beztlenowej.
Dla prawidłowego przebiegu procesu konieczne jest zapewnienie kolejno warunków beztlenowych i tlenowych, oraz występowanie w ściekach wprowadzanych do komory beztlenowej odpowiedniej ilości łatwo rozkładalnych związków organicznych.
DEFOSFATACJA CHEMICZNA
Fosfor w ściekach występuje w postaci organicznej lub ortofosforanów. Ilość ortofosforanów (które w ściekach znajdują się w formie rozpuszczonej) jest znacznie większa niż Porg.. Zastosowanie koagulantu powoduje stworzenie w wyniku reakcji ortofosforanów z koagulantem nierozpuszczalnych związków fosforu. Związki te wytrącają się tworząc kłaczki, które można oddzielić od ścieków. Jako koagulanty mogą zostać zastosowane sole wapnia glinu lub żelaza.