Zad. 1.1

Z powyższych obliczeń wynika, iż bardziej korzystnym kierunkiem zrywki jest kierunek w dół stoku.

Zad.1.2

Z obliczeń wynika, że najbardziej korzystnym sposobem zrywki jest zrywka podwieszona. Jest to spowodowane brakiem tarcia końca dłużycy o grunt, jedyny opór to opór toczenia dwukółki.

Zad.1.3

Najkorzystniejszym sposobem zrywki jest zrywka za pomocą dwukółki parą koni w dół stoku. Jest to spowodowane brakiem tarcia dłużycy o grunt, opory wynikają jedynie z oporów kół dwukółki.

Zad.1.4

Z obliczeń i wykresu wynika, że:

1. wraz ze wzrostem prędkości ruchu liny, siła uciągu maleje i odwrotnie,

2. im mniej liny jest na bębnie, tym większa siła uciągu wciągarki;

3. gdy wciągarka w trakcie wciągania zaczyna sobie nie radzić z wciąganą dłużycą (zmniejsza się siła uciągu), operator powinien zwolnić naciąg liny , odjechać dalej i ponownie wciągać.

Zad.1.5

Tu oblicza się tylko moc silnika wciągarki więc wniosków nie ma.

Zad.1.6

1. czynnikiem ograniczającym wielkość jednorazowego ładunku przy zrywce przez wleczenie jest przyczepność,

2. czynnikiem ograniczającym wielkość jednorazowego ładunku przy zrywce półpodwieszonej jest kierowalność,

3. najkorzystniejszym sposobem zrywki jest zrywka półpodwieszona.

Przy zrywce półpodwieszonej zwiększanie odległość od kół i wysokości zaczepu zmniejsza wielkość jednorazowego ładunku.

Polecam zmianę stylistyczną wniosków, ażeby doktor się Was nie czepiał odnośnie identycznie brzmiących, łeb w łeb idących tak samo wniosków.

Prof. dr hab. Ździchu Harvest

---