1. Pierwszą próbą ograniczenia użycia siły w prawie międzynarodowym był/a:

1. chrześcijańska doktryna wojny sprawiedliwej

2. Pakt LN

3. Konwencja Drago-Portera

4. II Konwencja haska z 1907 r. w sprawie ograniczenia użycia siły celem ściągania długów zawarowanych umową.

2. Ograniczenie użycia siły w systemie LN polegało na:

1. obowiązku uprzedniego przekazania sporu do STSM

2. obowiązku uprzedniego rozstrzygnięcia sporu przez Zgromadzenie i Radę LN

3. obowiązku wyczerpania procedury pokojowego załatwiania sporów określonej w art. 12-15 Paktu LN

4. obowiązku uprzedniego skierowania sporu do trybunału arbitrażowego.

3. W systemie LN wojnę uważano za legalną w następujących przypadkach:

1. wojny obronnej oraz wojny wszczynanej w stosunku do państwa, które nie zastosowało się na wypadek sporu do orzeczenia sądowego lub arbitrażowego

2. wojny wszczynanej w stosunku do państwa, które nie zastosowało się na wypadek sporu do jednomyślnie przyjętego sprawozdania Rady LN

3. jeżeli sprawozdanie Rady LN co do przekazanego jej sporu nie zostało przyjęte jednomyślnie

4. jeżeli sprawozdanie Zgromadzenia LN co do przekazanego jej sporu nie zostało przyjęte w przepisany prawem sposób.

4. Pakt Brianda-Kellogga:

1. potępiał uciekanie się do wojny, bez bliższego sprecyzowania tego terminu

2. pozbawiał państwa prawa do legalnej samoobrony

3. przewidywał obligatoryjną procedurę pokojowego rozstrzygania sporów międzynarodowych

4. stwierdzał, ze państwo uciekające się do wojny będzie pozbawione korzyści wynikających z jego przepisów.

5. Konwencja londyńska z 1933 r. o określeniu napaści:

1. zawierała zamknięty katalog czynów mogących stanowić agresję

2. podkreślała element pierwszeństwa przy użyciu siły

3. wskazywała, ze agresja jest aktem państwa przeciwko państwu

4. nie miała zastosowania do wojen cywilnych, narodowowyzwoleńczych i antykolonialnych.

6. Czy zgodnie z rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ON z 14 grudnia 1974 r. dotyczącą określenia agresji:

1. użycie siły przez państwo jako pierwsze stanowi prima facie dowód agresji

2. RB posiada kompetencję do rozstrzygania, czy miała miejsce agresja

3. o agresji przesądza tzw. zasada pierwszego strzału

4. o agresji przesądza animus agressionis.

7.Które z wymienionych aktów prawa międzynarodowego zakazują uciekania się do użycia siły lub jej groźby:

1. Karta NZ i ONZ Deklaracja zasad prawa międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i współistnienia między państwami z 1970 r.

2. Karta NZ i ONZ Deklaracja w sprawie umocnienia bezpieczeństwa międzynarodowego z 1970 r.

3. Pakt LPA, Pakt OPA, Układ Warszawski

4. Karata NZ, ONZ Deklaracja zasad prawa międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i współistnienia między państwami z 1970 r., ONZ Deklaracja w sprawie umocnienia bezpieczeństwa międzynarodowego z 1970 r. Pakt LPA, Pakt OPA, Układ Warszawski.

8. Indywidualne prawo do samoobrony na gruncie obowiązującego prawa międzynarodowego:

1. ma charakter subsydiarny, czasowy i kontrolowany

2. jego wykonywanie jest usprawiedliwione każdym przypadkiem użycia siły

3. musi być wykonywane z zachowaniem zasady proporcjonalności

4. musi być wykonywane z zachowaniem zasady konieczności.

9. Warunkami legalności wykonywania prawa do samoobrony zbiorowej są:

1. zgoda na związanie się umową powinna być wyrażona w sposób swobodny

2. umowa musi być zawarta zanim nastąpił atak zbrojny

3. umowa musi przewidywać automatyczną i natychmiastową pomoc wojskową

4. umowa powinna formułować zobowiązanie, iż napaść na jedną ze stron uważa się za napaść przeciwko wszystkim.

10. Interwencja na zaproszenie nie może mieć miejsca:

1. gdy z żądaniem interwencji nie wystąpił legalny rząd

2. gdy naruszyłaby ona prawo samostanowienia i zakaz nieingerencji w wewnętrzne sprawy państwa

3. gdy nie nastąpił atak zbrojny, a trwałyby jedynie walki wewnętrzne

4. gdy naruszyłaby ona reguły samoobrony zbiorowej.

11. System bezpieczeństwa zbiorowego w ONZ:

1. działa automatycznie w przypadku naruszenia pokoju

2. jest uruchamiany i kontrolowany przez RB przy uwzględnieniu kluczowej wielkich mocarstw

3. ograniczony jest do państw członkowskich

4. nastawiony jest na prewencję i restytucję.

12. Obrona na prośbę ofiary napaści zbrojnej to szczególny przypadek:

1. intercesji

2. interwencji humanitarnej

3. interwencji w celu ochrony prawa

4. samoobrony zbiorowej.

13. Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 1950 r. „Zjednoczeni dla pokoju”:

1. wyposaża ZO w kompetencję do zalecenia przeprowadzania akcji zbiorowej w sytuacji zagrożenia dla pokoju

2. stanowi próbę przełamania impasu decyzyjnego na forum RB na wypadek konieczności podjęcia akcji zbiorowej

3. jest sprzeczna z Kartą NZ

4. jej ważność nie została uznana przez Rosję i Francję.

14. W przypadku, gdy nie dojdzie do zawarcia układów wojskowych, o których mowa w art. 43 Karty NZ akcję zastępczą na podstawie jej art. 106 podejmują:

1. organizacje regionalne

2. siły pokojowe ONZ

3. 5 wielkich mocarstw

4. państwa wyznaczone przez RB.

15. Siły pokojowe ONZ są formowane na podstawie:

1. rezolucji RB

2. rezolucji ZO

3. rezolucji RB lub ZO

4. porozumienia zawartego między państwami członkowskimi ONZ.

2

---