1. Proces dowodzenia

Proces dowodzenia

Proces dowodzenia to powtarzający się cykl planistyczno - organizacyjny obejmujący ciągłe zbieranie, przetwarzanie i wykorzystanie informacji, na bazie których dowódca podejmuje decyzję, określa zamiar walki (działania) i opracowuje graficzny plan walki (działania).

Etapy procesu dowodzenia:

1. ustalenie położenia;

2. planowanie;

3. stawianie zadań;

4. kontrolowanie;

5. 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   dowodzenie w toku walki.

Kolejność i treść pracy dowódcy drużyny w czasie przygotowania i prowadzenia walki (działania)

Ustalenie położenia

Ustalenie położenia najczęściej zapoczątkowuje proces dowodzenia i trwa stale. Dowódca powinien systematycznie uzupełniać wiadomości niezbędne do planowania walki (działań).Dowódca drużyny zdobywa informacje od przełożonego, podwładnych, sąsiadów i ludności cywilnej. Ustalenie położenia uzupełnia lub poszerza ogólny obraz położenia, a jego wyniki przedstawia się na mapach, szkicach i notatkach.

Dowódca może otrzymać zadanie w jednej z następujących form: rozkaz bojowy, zadania przygotowawcze, rozkaz dla jednego wykonawcy.

Po otrzymaniu zadania dowódca natychmiast przechodzi do wstępnej analizy zadania w czasie której stara się odpowiedzieć sobie na istotne dla niego pytania:

1. Jakiego rodzaju walkę (działanie) będę prowadził i do czego sprowadza się wykonanie zadania?

2. Ile posiadam czasu na przygotowanie drużyny do wykonania zadania?

3. Wykonanie jakich czynności mogę rozpocząć aby osiągnąć gotowość drużyny?

4. Jakiego rodzaju wyposażenia i zaopatrzenia potrzebuje moja drużyna, skąd je uzyskać, w jaki sposób uzupełnić?

Następnie przystępuje do kalkulacji czasu jaki posiada na osiągnięcie gotowości do działania. Istotnym jest podzielenie czasu i prawidłowe jego wykorzystanie. Żołnierze powinni znać czas gotowości do działania oraz czynności do wykonania w tym czasie. Dowódca kalkuluje czas odwrotnie w stosunku do czasu wyznaczonego pododdziałowi jako czas gotowości.

Wstępne informacje dotyczące przygotowania drużyny do walki znajdują się w zadaniach przygotowawczych, które powinny składać się przynajmniej z:

• ogólne określenie przyszłego działania (obrona, natarcie, marsz etc.);

• siły biorące udział w wykonaniu zadania;

• czas działania;

• szczegółowe wytyczne (konkretne zadania przygotowujące drużynę do wykonania zadania: kto ma zrobić, co ma zrobić, kiedy ma zrobić, skąd ma pobrać itp.);

• czas oraz miejsce wydania rozkazu bojowego.

Przykład zadań przygotowawczych dowódcy drużyny

Dowódca plutonu powiedział mi, że dzisiaj o godzinie 11.30 zaatakujemy wieś GOLEWO. Przeciwnik jest okopany, najprawdopodobniej posiada czołgi, tak więc musimy być przygotowani do oczyszczenia budynków oraz zniszczenia jego czołgów. Będziemy mieli dodatkowo 4 granaty i jeden granatnik KOMAR na każdego żołnierza. Pomocnicy broni zespołowej pobiorą ładunki wybuchowe. Pobierzcie dziesięć 200 g kostek trotylu, 10 spłonek, zapalniki i 50 m lontu. Przed wyruszeniem sprawdźcie czas palenia się lontu. Szeregowy Jamborek pobrać sznur do wspinania się oraz kotwiczkę. Pomocnik dowódcy plutonu będzie tu za około 10 minut i przekaże nam gdzie i kiedy możemy pobrać amunicję i wyposażenie. Cysterna będzie tu o godzinie 09.00, szeregowy Żabiński zatankuj nasz wóz bojowy do pełna. Jeśli są jakieś problemy techniczne, to muszę wiedzieć o nich do godziny 09.00. Teraz idę do dowódcy plutonu wysłuchać rozkazu bojowego, do mojego powrotu dowodzi starszy szeregowy Nowak. Plan działania przedstawię po powrocie, w tym samym miejscu, wtedy też omówimy go w szczegółach.

Planowanie

Planowanie walki (działań) służy zapewnieniu użycia sił i środków. Dowódca w toku planowania walki precyzuje co i jak zamierza osiągnąć w określonym czasie, przestrzeni i przy użyciu konkretnych sił i środków. Celem planowania jest określenie kolejności, sposobów i terminów wykonywania zadań bojowych przez żołnierzy, rozwiązywanie problemów współdziałania i zabezpieczenia walki oraz wykonywanie dokumentów bojowych.

Etapy planowania

1. Analiza zadania:

• zamiar przełożonego:

• jaka jest moja rola w planie walki przełożonego?;

• jaki jest zamiar walki przełożonego?;

• w jaki sposób moje działanie musi bezpośrednio wesprzeć ten zamiar?;

• co jest istotą mojego zadania:

• co muszę zrobić aby wykonać moje zadanie?;

• ograniczenia:

• czas, przestrzeń, zabezpieczenie logistyczne;

• co ogranicza moją swobodę działania?;

• czego nie mogę robić?;

• do kiedy muszę podjąć decyzję?;

• czy wystąpiły istotne zmiany położenia:

• czy sytuacja zmieniła się i czy muszę podjąć inną?;

• wnioski

2. Analiza i ocena czynników wpływających na wykonanie zadana i wypracowanie wariantów walki (działania):

• zadanie

• zrozumienie zamiaru przełożonego:

• jaka jest koncepcja użycia sił i środków ogniowych będących w dyspozycji przełożonego, a w tym:

• jakie elementy ugrupowania niszczy (obezwładnia) przełożony?;

• jakimi siłami (środkami) są te zadania realizowane?;

• w którym okresie walki, w jakim miejscu?;

• jaki rodzaj manewru i kiedy będzie wykonywany oraz w jakim zakresie dotyczy on danego pododdziału?;

• jakie zadania „ukryte” wynikają z koncepcji przełożonego, które musi wykonać pododdział?;

• jakie jest miejsce drużyny w ugrupowaniu plutonu czy kompanii?;

• zrozumienie zadania własnego

• co jest celem zadania?;

• co jest treścią zadania drużyny?;

• jakie cele cząstkowe należy osiągnąć aby wykonać zadanie główne?;

• zrozumienie uwarunkowań czasowo-przestrzennych

• jaka jest ilość czasu na osiągnięcie gotowości do działania?;

• jakie są ograniczenia czasowe (przekroczenie linii, punktów itp.)?;

• jakie są ograniczenia przestrzenne (szerokość rejonu odpowiedzialności, głębokość zadania itp.)?;

• przeciwnik

• położenie pododdziałów (środków ogniowych) przeciwnika:

• ile sił i środków przeciwnika może oddziaływać z bezpośredniej styczności na drużynę?;

• jakimi siłami (środkami ogniowymi) dysponuje przeciwnik?;

• jakie są możliwości wsparcia jego działania?;

• potencjał (możliwości) bojowe przeciwnika:

• jaki jest stopień ukompletowania przeciwnika?;

• jakie i ile obiektów może zniszczyć (obezwładnić) przeciwnik posiadanymi siłami i środkami?;

• przewidywany sposób działania przeciwnika:

• gdzie są przewidywane kierunki podejścia, linie rozwinięcia, punkty i stanowiska oporu oraz stanowiska ogniowe?;

• gdzie przewiduje się punkt ciężkości?;

• gdzie są słabe miejsca oraz luki w ugrupowaniu przeciwnika ?;

• w którym miejscu rozmieszczone są zapory inżynieryjne?;

• jaki jest przewidywany manewr siłami i środkami?;

• jakie przewidywane jest ugrupowanie przeciwnika oraz które elementy (obiekty) tego ugrupowania należy razić w pierwszej kolejności?;

• z jakich kierunków przeciwnik może wprowadzić odwody?;

• teren, pora roku, doby, ludność, kultura, religia

• ocena terenu:

• jakie są możliwości rozmieszenia sił i środków (obserwacja i prowadzenie ognia)?;

• gdzie znajduje się teren zakryty i pola martwe?;

• jakie są możliwości maskowania i wykonania manewru?;

• opanowanie (utrzymanie) jakiego terenu zdecyduje o powodzeniu w walce?;

• jaki jest wpływ naturalnych i sztucznych przeszkód terenowych na prowadzenie ognia, obserwacji i wykonanie manewru?;

• pora doby, roku, warunki atmosferyczne:

• jaki jest wpływ warunków pory roku, doby i atmosferycznych na prowadzenie działań taktycznych?;

• jakie są możliwości wykonania ruchu?;

• jakie czynności należy wykonać, aby ograniczyć negatywny wpływ w/w warunków?;

• ludność (kultura i religia):

• określenie , gdzie prowadzone są działania?;

• jaki jest stosunek ludności miejscowej (cywilnej) do naszych pododdziałów?;

• pododdział własny (drużyna)

• określenie potencjału (możliwości bojowych) sił własnych, przydzielonych i wspierających:

• ile i jakie obiekty (cele) może zniszczyć (obezwładnić) drużyna (ukompletowanie i skład)?;

• do kiedy doprowadzić stan osobowy i sprzęt do pełnej gotowości (stan zaopatrzenia w środki walki)?;

• któremu żołnierzowi powierzyć określone zadanie (doświadczenie podwładnych)?;

• określenie możliwości wykonania zadania:

• jaka jest minimalna ilość zniszczonych (obezwładnionych) obiektów (środków) przeciwnika, by utracił on zdolność bojową?;

• jakimi środkami (siłami) osiągnąć pożądany stopień obezwładnienia przeciwnika?;

• o co prosić przełożonego?;

• określenie sposobu działania:

• jakie jest ugrupowanie pododdziału wyższego szczebla i jaka jest rola i miejsce drużyny w nim?;

• jakie są zadania cząstkowe (cele pośrednie)?;

• gdzie ustalić punkt ciężkości?;

• w jaki sposób razić przeciwnika?;

• jaki przewiduje się manewr w toku działania?;

• ocena charakteru działania:

• jakie jest położenie sąsiadów i ich zadania?;

• kiedy i w jaki sposób nawiązać współdziałanie z sąsiadami?;

• jaki wpływ wykonanie zadania przez sąsiadów (lub jego niewykonanie) będzie miało na realizację zadania własnego?;

3. Ocena każdego wypracowanego sposobu działania

4. Porównanie poszczególnych sposobów działania

5. Podjęcie decyzji o sposobie działania

Decyzja dowódcy odzwierciedla jego wolę przeprowadzenia walki (działań), a rozwinięty na jej podstawie zamiar przedstawia sposób i kolejność jej przeprowadzenia.

Zamiar dowódcy powinien obejmować:

• podział sił i środków;

• sposób działania (manewr, kolejność realizacji zadań cząstkowych);

• wsparcie ogniowe.

Czynności związane z planowaniem walki i postawieniem zadań dowódca wykonuje bezpośrednio w terenie przyszłych działań.

Jeśli drużyna znajduje się w rejonie przyszłych działań i istnieją ku temu warunki dowódca czynności te realizuje w czasie rekonesansu.

6. Rekonesans

Rekonesans to praca dowódcy w terenie. Ma na celu konfrontacje wniosków z analizy zadania i oceny sytuacji z konkretnymi warunkami w terenie. Prowadzony może być z podwładnymi w celu maksymalnego wykorzystania terenu i działania w nim.

7. Opracowanie graficznego planu walki

W oparciu o rekonesans oraz wynikłe zmiany sytuacji dowódca ostatecznie kompletuje swój plan rozegrania walki.

Dowódca przygotowuje wszystkie opracowane dane w formie dogodnej do wydania rozkazu bojowego - opracowuje szkic działania lub mapę roboczą. Dowódca może przygotować model terenu działania, który będzie prostym i czytelnym odwzorowaniem terenu.

Przygotowany plan działania (walki) oraz notatki przygotowane w trakcie procesu decyzyjnego stanowią podstawę do realizacji kolejnej fazy procesu dowodzenia - stawiania zadań.

Stawianie zadań

Stawianie zadań jest przygotowaniem do wdrożenia przygotowanego planu walki (działania), za pomocą którego dowódca wyraża sposób użycia podległych mu sił i środków poprzez wydanie rozkazu bojowego.

Treść rozkazu bojowego

1. SYTUACJA

1. siły przeciwnika - wszystkie dostępne informacje otrzymane od przełożonego, przedstawione jako wnioski;

2. siły własne - przekazane tu informacje zawierają dokładne zadania pododdziału o jeden szczebel wyżej oraz sił wspierających, wzmacniających i sąsiadów w kolejności:

• zadanie pododdziału wyższego szczebla (przynajmniej o jeden szczebel organizacyjny wyżej);

• zadania sąsiadów (w kolejności: lewy, prawy, z przodu, z tyłu)

• wspierające pododdziały artylerii i moździerzy;

3. zmiany w podporządkowaniu - dyspozycyjność oraz czas ich obowiązywania.

2. ZADANIE

Zadanie do wykonania przedstawiane jest w jasnej oraz zwięzłej formie, Obejmuje: KTO (pododdział); CO ZROBIĆ (atakować, bronić, opóźniać, itd.), KIEDY (czas); W JA­KIM CELU (opanować, me dopuścić do przerwania); GDZIE (ogólnie, koordynaty).

3. REALIZACJA

Zawiera informacje pozwalające zrozumieć sposób w jaki zadanie ma być wykonane. Są to: sposób działania, zadania dla podległych pododdziałów, wytyczne koordynujące.

1. zamiar walki (działania) - opisuje sposób manewru na polu walki oraz sposób wsparcia ogniowego; musi być jednak na tyle szczegółowy aby zapewnić właściwe działanie, a także podany takim językiem aby uniknąć niezrozumienia intencji dowódcy przez pod­władnych;

Zamiar walki (działania) obejmuje:

(1) podział sił;

(2) sposób działania - wyrażający manewr i kolejność realizacji zadań cząstkowych, ugrupowanie, punkt ciężkości;

(3) wsparcie ogniowe.

2. zadania dla podległych pododdziałów - organicznych oraz przydzielonych, zadania dla każdej drużyny - dowódca plutonu lub zespołów i żołnierzy - dowódcy drużyn;

3. wytyczne koordynujące - w zakresie walki oraz szczegóły współdziałania (poza sygnała­mi), gdy odnoszą się do dwóch lub więcej elementów; jeśli nie ma żadnych wytycznych koordynujących, fakt ten musi zostać wyraźnie zaznaczony (odnotowany).

4. ZABEZPIECZENIE LOGISTYCZNE

Obejmuje zabezpieczenie logistyczne danego działania. Zawarte są tu takie elementy jak: zabezpieczenie materiałowe (amunicja, paliwo, oleje, smary, racje żywnościowe, części zapasowe, itp.), zabezpieczenie medyczne oraz świadczenie usług gospodarczo-bytowych i innych (postępowanie z jeńcami).

5. DOWODZENIE I SYGNAŁY

1. dowodzenie - wskazanie miejsca dowódcy drużyny oraz zastępcy dowódcy;

2. sygnały - sygnały dowodzenia i łączność; powinny zostać ujęte nowo wprowadzone sygnały przyjęte na okres walki (działania), sygnały wywoławcze osób funkcyjnych oraz częstotliwości, hasła, ograniczenia, w posługiwaniu się środkami łączności.

Przykład rozkazu bojowego dowódcy drużyny zmechanizowanej

Dowódca plutonu wydał właśnie rozkaz bojowy. Przed nami przeciwnik broni się systemem plutonowych i drużynowych pozycji obronnych, posiada wozy bojowe. Nasz pluton o godzinie 101000 czerwca, wykona atak w celu opanowania wzgórza 126,5. Po prawej stronie równocześnie z nami wykonuje atak pluton 1, a po lewej pluton 2.

Zadaniem naszej drużyny jest zaatakowanie i opanowanie całości wzgórza 126,5. Atakujemy w szyku pieszym, do linii strumienia - naszej linii ataku - przemieszczamy się w kolumnie marszowej, mając z przodu 2 drużynę , za nami SD dowódcy plutonu i 3 drużynę. Nasz BWP z fałdy terenowej zabezpiecza ogniem działanie plutonu (wskazuje fałdę w terenie). Po osiągnięciu linii ataku- strumień rozwijamy się w ugrupowanie bojowe: nasza drużyna na lewym skrzydle plutonu, 2 drużyna - kierunkowa w środku ugrupowania, 3 drużyna na prawym skrzydle w celu opanowania wzgórza 126,2. Po opanowaniu obiektu ataku kontrolujemy zdobyty teren pomiędzy nami a 1 plutonem, w gotowości do odparcia kontratakującego przeciwnika. O godzinie 09.50 rozpocznie się 15-minutowe przygotowanie artyleryjskie. Zadaniem drużyny jest opanować wzgórze 126,5. Nasz wóz z fałdy terenowej przemieszcza się na sygnał SPRINT i dołączy do nas po opanowaniu obiektu ataku.

Bierzemy po dwie racje żywnościowe na żołnierza oraz dodatkowo 300 sztuk amunicji kaliber 5,56. Wóz bojowy zatankować do pełna do godziny 0600, w zajmowanym rejonie. Będę w ugrupowaniu pieszym, moim zastępcą będzie st. szer. Wiajs - celowniczy karabinu maszynowego. Na moim zegarku jest teraz godzina xx.xx , częstotliwości i kryptonimy bez zmian. Sygnał do przeniesienia ognia dwie zielone gwiazdy lub na komendę. Czy są pytania?

Kontrolowanie

Po wydaniu rozkazu, dowódca kieruje przygotowaniami - nadzoruje ich realizację -tak aby mieć pewność, że rozkaz będzie we właściwy sposób wprowadzony w życie.

W wypadku gdy istnieje duża ilość czasu przed rozpoczęciem działania, dowódca plutonu powinien omówić ponownie zadania z dowódcami drużyn, w zakresie wybranych przedsięwzięć. Takie odprawy mogą mieć miejsce nawet przed otrzymaniem zadania, celem wskazania problemów które dowódcy muszą być w gotowości rozpatrzyć oraz wskazania które ze stałych procedur działania będą prawdopodobnie mieć zastosowanie w przyszłym działaniu, którego ogólny charakter dowódca zna z zarządzenia przygotowawczego. Pozwoli to upewnić się co do zrozumienia zadań oraz wpłynie korzystnie na ich wykonanie. Jednocześnie ujawni ewentualne słabości i niejasności planu rozegrania walki, wpłynie korzystnie na współdziałanie w poszczególnych jej etapach oraz upewni podwładnych, że właściwie zrozumieli intencje dowódcy. Korzystnie jest przeprowadzić takie omówienia w terenie, będzie to możliwe szczególnie w obronie lub w oparciu o przygotowany model terenu. Problemy rozpatrywane w czasie takiego omówienia to np.:

• sposób prowadzenia walki ogniowej z przeciwnikiem;

• działanie w wypadku niespodziewanego napotkania (działania) przeciwnika;

• sposób działania po osiągnięciu rubieży ataku;

• działanie w czasie natarcia;

• sposób i kolejność pokonania zapór minowych własnych oraz przeciwnika;

• atak na pozycje przeciwnika;

• pokonanie zapór drutowych;

• szturm na pozycje przeciwnika, budynek lub bunkier;

• użycie specjalnych środków walki oraz ładunków wybuchowych;

• sprawdzenie działania środków ogniowych, jeśli czas na to pozwala.

Jeśli to możliwe, omówienie powinno odbywać się w terenie przyszłej walki oraz w takiej porze dnia w jakiej walka będzie prowadzona.

Istotną czynnością dowódcy przed rozpoczęciem działania jest skontrolowanie czy żołnierze oraz sprzęt są w gotowości do walki. Dowódcy drużyn powinni dokonać takiego sprawdzenia bezpośrednio po wydaniu zadań przygotowawczych, pomocnik dowódcy plutonu oraz dowódcy drużyn dokonują kontroli przez cały okres przygotowania plutonu do walki, na bieżąco wskazując ewentualne usterki i wyznaczając czas ich usunięcia. Z kolei dowódca plutonu (drużyny) przeprowadza kontrolę końcową, w czasie której przekazuje nowe dane oraz wprowadza korekty jeśli istnieje taka potrzeba. Taka kontrola może obejmować np.:

• stan uzbrojenia i zaopatrzenie w amunicję;

• wyposażenie indywidualne oraz umundurowanie;

• zrozumienie zamiaru działania i znajomość zadań przez żołnierzy;

• specyficzne wyposażenie o zasadniczym znaczeniu dla wykonania danego zadania jak: ładunki wybuchowe, amunicja sygnałowa lub oświetlająca itp.;

• stan techniczny środków łączności;

• maskowanie żołnierzy i sprzętu oraz terenu;

• racje żywnościowe i zaopatrzenie w wodę;

• poprawienie usterek stwierdzonych w czasie poprzednich kontroli.

Z chwilą, gdy działanie zostanie rozpoczęte, dowódca musi sprawować ciągłą kontrolę jego przebiegu. Powinien być w gotowości do zmiany pierwotnego planu rozegrania walki, jeśli sytuacja wymusi to na nim.

Dowodzenie w toku walki

W czasie prowadzenia walki (działań) dowódca podejmuje czynności w celu wywołania działania elementów systemu walki pododdziału oraz dostosowania ich działania do sytuacji zaistniałej na polu walki. Zakres tych czynności zależy od zaistniałej sytuacji, w każdym jednak wypadku powinien obejmować: podjęcie decyzji, postawienie zadań oraz kontrolę ich wykonania.

Działalność dowódcy w tym zakresie sprowadza się do kierowania działaniem pododdziału w trakcie realizacji zadania zgodnie z przyjętym sposobem.

W tym celu dowódca pododdziału śledząc na bieżąco rozwój sytuacji oraz na podstawie informacji od podwładnych, przełożonego i sąsiadów powinien określić (ocenić) rzeczywisty sposób działania przeciwnika i stosownie do niego zweryfikować własny przyjęty wcześniej sposób działania, dokonując w nim niezbędnych zmian wynikających z rozwoju sytuacji.

Rola dowódcy oraz działanie pododdziału w toku walki cechować się powinny konsekwentnym dążeniem do uzyskania końcowego rezultatu w postaci osiągnięcia określonego celu walki (działania).

Nawiązanie walki z przeciwnikiem będzie surowym weryfikatorem rozwiązań przyjętych w okresie przygotowania walki i zmusi dowódcę do stosowania niżej wymienionych procedur. Procedury te można zobrazować w następujący sposób:

* na polecenie przełożonego oraz po wykonaniu zadania

** gdy podjęta decyzja nie została zatwierdzona przez przełożonego

Procedura postępowania dowódcy w realizacji zadania otrzymanego w toku walki, to sposób postępowania w przedziale ograniczonym zamiarem. Nie uwzględnia sytuacji, w których realizując jeszcze poprzednie zadanie pododdział otrzyma zadania kolejne. Analiza warunków występujących w takich sytuacjach wskazuje, że po otrzymaniu kolejnego zadania dowódca pododdziału powinien postępować w myśl procedury przedstawionej poniżej.

• na żądanie przełożonego.

Podkreślić jednak należy, że poszczególne przedsięwzięcia zakresem i treścią różnić się będą od tych realizowanych przed walką. Jest to zrozumiałe, bowiem sytuacja istniejąca w okresie otrzymania kolejnego zadania zawierać będzie dużą ilość informacji wpływających na treść decyzji. Poza tym charakter współczesnego pola walki uniemożliwia prowadzenie przewlekłych analiz i ocen.

1

9

USTALENIE POŁOŻENIA

Systematyczne uzupełnianie przez dowódcę drużyny informacji o sytuacji na polu walki (informacje o przeciwniku, własnych pododdziałach oraz o warunkach prowadzenia walki).

Wydanie zarządzeń przygotowawczych (rozpoczęcie przygotowania żołnierzy do walki)

PLANOWANIE

Ocena sytuacji:

• analiza zadania;

• kalkulacja czasu;

• określenie możliwości działania;

• rozważenie i porównanie wariantów walki (działania).

Podjęcie decyzji i określenie zamiaru dowódcy

Rekonesans

Opracowanie graficznego planu walki (działania) oraz przygotowanie danych do wydania rozkazu bojowego

STAWIANIE ZADAŃ

Wydanie rozkazu bojowego lub zarządzenia bojowego

(zapoznanie żołnierzy z sytuacją, sposobem wykonania zadania, ich zadaniami etc.)

KONTROLOWANIE

• nadzorowanie przygotowania podwładnych - zgodnie z postawionym zadaniem;

• reagowanie na ewentualne nieścisłości w stosunku do planu walki;

• przeprowadzenie końcowej kontroli gotowości drużyny do działania

PODWŁADNI

OCENA SYTUACJI DYNAMICZNEJ

SPRECYZO WANIE ZADAŃ

ZŁOŻENIE MELDUNKU BOJOWEGO*

KIEROWANIE WALKĄ

ZŁOŻENIE MELDUNKU BOJOWEGO*

KIEROWANIE WALKĄ

PODJĘCIE DECYZJI

Gdy walka przebiega zgodnie z planem.

ZŁOŻENIE MELDUNKU BOJOWEGO*

KIEROWANIE WALKĄ

SPRECYZOWANIE ZADAŃ

POSTAWIE

NIE ZADAŃ

ZAMELDOWANIE DECYZJI**

PODJĘCIE DECYZJI

Gdy sytuacja zmusza do wprowadzenia zmian, a te pozostają w sprzeczności z zamiarem rozegrania walki prze przełożonego.

Gdy walka przebiega zgodnie z celem i zamierzeniem przełożonego, a sytuacja zmusza do wprowadzenia korekt.

ANALIZA OTRZYMANEGO ZADANIA

POSTAWIENIE ZADAŃ WYKONAWCOM

ZAMELDOWANIE SPOSOBU DZIAŁANIA PRZEŁOŻONEMU*

PODJĘCIE DECYZJI (SPOSOBU DZIAŁANIA)

OCENA SYTUACJI

---