Sugestia - jako fakt psychologiczny jest rezultatem utrwalenia nastawienia drogą werbalną i jego realizacji w sytuacji nieadekwatnej. Chodzi tutaj o to, że oddziaływanie rzeczywistego bodźca jest przeciwstawne zmianie wytworzonej przez sugestię. Sugestia werbalna jest więc zdolna w specjalnych warunkach (autorytet, oczekiwanie na podobną aktywność, brak podstaw do podejrzliwości, niewielka zdolność do racjonalizacji spostrzegania - wiek, itp.) do szybkiego uaktualnienia nastawienia po wznowieniu działania w sytuacji nieadekwatnej. Jak uważa S. Kratochvil sugestię można traktować zarówno jako bodziec jak i proces, który prowadzi od bodźca do reakcji. Sugestia jako bodziec jest najczęściej komunikatem formułowanym i przekazywanym w taki sposób, żeby samoistnie wywołać zamierzony efekt, czyli musi on mieć cechy utrwalającego nastawienia. Natomiast sugestia w znaczeniu procesu polega na automatycznym i mimowolnym wywoływaniu założonych wcześniej przeżyć lub zachowań. Wspólną cechą wszystkich sugestii jest to, że są bodźcami, czyli jest ona mechanizmem wiążącym sytuację bodźcową, potencjalnie zdolna do wywoływania reakcji, a zespołem zjawisk pośredniczących w pojawieniu się reakcji zgodnej lub nie z treścią bodźca sugestywnego. Jest to o tyle ważne, że wtedy moglibyśmy powiedzieć, że sugestia jest potencjalną przyczyną sugerowanego zachowania, że zawsze musi istnieć możliwość wyboru. Sugestia w kategoriach teorii nastawień: 1. sugestia może wpływać na każdy proces psychiczny, a więc i na sposób myślenia, 2. elementy wchodzące w skład sugestii można określić jako treść, formę i sposób przekazu, 3. sugestie mogą spowodować różne błędne mniemania prowadzące do nieadekwatnego odbicia rzeczywistości, wywołać pomieszanie fikcji z rzeczywistością, pozorów z istotą rzeczy. Jeśli zechcemy śledzić owe mniemania na przykładzie procesów percepcyjnych, możemy wyróżnić trzy typy sytuacji: wywołanie wrażeń zmysłowych lub percepcji nie opartych na obiektywnym bodźcu (halucynacje obiektywne), niespostrzeganie istniejących bodźców (halucynacje negatywne), reinterpretacja lub przekształcanie bodźców. 4. jeśli przekazana informacja nie zostanie przyjęta w odpowiedni sposób i nie wzbudzi należytego zainteresowania, istnieje małe prawdopodobieństwo powstania prawdziwej sytuacji sugestywnej, 5. wyobraźnia jako czynnik podatności na sugestię jest zdolnością człowieka do tworzenia obrazów i opinii o czymś lub o kimś i wyposażenia ich w atrybuty autentyczności i wiarygodności- niezależnie od tego czy są one prawdziwym odbiciem rzeczywistości. Dla zjawiska sugestii szczególnie ważne są te przejawy dyspozycyjności, które prowadzą do oderwania konstrukcji myślowych od systemów oceniających.
Placebo- z sugestią typu placebo mamy do czynienia, gdy pojawia się nośnik (preparat farmaceutyczny lub instrument), któremu na podstawie wyjaśnienia pochodzącego z zewnątrz bądź przekonania zrodzonego w umyśle osoby zainteresowanej, przypisuje się działanie- powiedzmy lecznicze, jakie ów nośnik nie ma. Sugestia placebo może zamienić się w sytuację sugestywną - mogącą przynieść oczekiwany rezultat- gdy osoba jej podatna chce ulec działaniu preparatu i jest wystarczająco podatna na instrukcję. Wniosek: nastawienie jakie się wytworzyło w organizmie musiało spowodować oczekiwaną reakcję jaką był przyrost skoczności i szybkości. Można to wytłumaczyć na dwa sposoby: pierwszy odwołuje się do rezerw organizmu, a szczególnie do mechanizmów zabezpieczających je przed uszkodzeniem przy zbyt wielkim obciążeniu. Otóż nastawienie organizmu na nowe, nadzwyczajne możliwości czyli w każdym razie większe od tych jakimi organizm dysponował do tej chwili, powoduje, że rezerwy wraz z granicami wyznaczonymi przez mechanizmy obronne przesuwają się znacznie w odpowiedzi na nowe warunki. Jeśli chodzi o drugi sposób to nastawienie jest zjawiskiem psychomotorycznym, czyli nastawienie motoryczne wyprzedza i towarzyszy ruchom zapewniając właściwy dobór środków do ich zrealizowania. Fantom- nastawienie jest gotowością psychofizycznych zjawisk możliwych do realizacji przez danego osobnika, w której oprócz stanu organizmu przechowywany i odzwierciedlony jest bodziec jaki ją wywołał. Jeśli chodzi o fantomy to według najnowszych teorii naukowych, pojawiają się one wtedy kiedy informacje o stanie różnych fragmentów ciała dochodzące cały czas do mózgu nie pasują do zakodowanego tam planu całego ciała. Projekt „Atlanta”- specyfika tego projektu wspomagania zawodników w osiąganiu wyniku sportowego wynikała z tego, że chodziło o przygotowanie do konkretnej imprezy - Igrzyska Olimpijskie w Atlancie. W związku z tym zastosowano taki schemat działania, który jest najwłaściwszy dla tego typu zleceń: po pierwsze: przeprowadzono analizę kilku ostatnich wielkich imprez pod kątem wyodrębnienia czynników decydujących o sukcesie (sukces przyniosła taktyka która można by wyrazić jako totalny atak lub zachowanie na macie, które dobrze ujmuje takie o to hasło „tylko do przodu ani kroku w tył”. Po drugie: dokonano rozeznania konkretnych przeciwników, którzy mogli być konkurentami naszych zawodników na tej imprezie; po trzecie zindywidualizowano parametry modelu mistrza do konkretnych zawodników kadry i ich problemów; po czwarte: w oparciu o wyniki analizy punktu 1,2,3 przygotowano szczegółowy materiał do mentalnego programu „Atlanata”
Wizualizacja: to przywołanie wcześniejszego wyobrażenia. Nie chodzi o przywołanie obrazu sytuacji rzeczywistej np. skoku który już kiedyś ćwiczyliśmy na treningu ale wizji ataku na rekordową wysokość czyli takiej idealnej wizji gdzie przekraczamy bariery. Założenia związane z wizualizacją: po pierwsze wyobrażenie jest koniecznym aczkolwiek niewystarczającym warunkiem pojawienia się aktywności, po drugie - trzeba odrzucić naturalne ograniczenia i maksymalnie skoncentrować się na przekazie i po trzecie umożliwić poznawczej reprezentacji ruchu przejęcie kontroli nad motorycznym mechanizmem ruchu. Skuteczność wizualizacji zależy prawdopodobnie w dużym stopniu od wieku. Dokładniej mówiąc, starsi zawodnicy, lepiej wyszkoleni, o opanowanej technice mogą dzięki wizualizacji osiągnąć relatywnie mniejszy przyrost umiejętności niż młodsi, u których niedoskonałości wyszkolenia sprawiają, że poziom wykonania działania ruchowego bardzo odbiega od optymalnego, co pozwala osiągnąć stosunkowo wysokie przyrosty wyników. Wyniki prezentowanych badań wskazują że wizualizacja zastosowana w treningu tradycyjnym umożliwia prawie podwojenie efektów, co z kolei zwiększa efektywność jednostki treningowej. Za pomocą pewnych zabiegów treningu wizualizacyjnego można „przeskoczyć” nawet kilka lat szkolenia niezbędnych do osiągnięcia takich umiejętności techniczno-taktycznych charakteryzujących zawodników ekstraklasy po wielu latach treningu. Wizualizacja jako metoda wspomagania wyniku sportowego ma dość prosty mechanizm, polega na wprawianiu w ruch siły ideomotorycznej tkwiącej w każdym z nas. Stosowanie wizualizacji prowadzi po pierwsze do wzrostu pewności siebie, po drugie do maksymalizacji skutecznego przewidywania sukcesu i po trzecie w konsekwencji zadziałania dwóch pierwszych warunków do optymalizacji wyników podejmowanego działania. Wizualizacja wydaje się więc efektowną i efektywną drogą wspomagania zawodnika w osiąganiu wyniku sportowego w zespołowych grach sportowych.
Segmenty wizualizacji: 1. segment to relaksacja- czyli uwolnienie się od napięcia i stworzenie jakby „czystego” umysłu. Chodzi o doprowadzenie organizmu do stanu, w którym nie będzie alternatywnego czy antagonistycznego przedstawienia, co zapewni łatwe utrwalenie nastawienia i potem jego aktualizację w takich samych, tyle, że rzeczywistych warunkach. Metod relaksacji czy też tworzenia nowego umysłu jest wiele. np „Pierwsza cegła”- to po prostu wielokrotne powtarzanie wizualizacji w wersji coraz bardziej szczegółowej (zamknięte oczy), „Cegła” druga- to szczegółowe wizualizowanie przy zamkniętych oczach własnej osoby. Taka bardzo szczegółowa i wychodząca z czasem poza ciało wizualizacja sprzyja lepszemu rozluźnieniu mięśni i „wyczyszczeniu” umysłu. Drugi segment to sugestia czyli informacja jaką przedstawił trener wyliczając, co da wizualizacja strzałów karnych podana w „sosie” złożonym z: autorytetu, tajemnicy i wieloznaczności. „Sosem” jest wiadomość że stosuje się tę metodę w Realu i Barcelonie czyli w klubach piłkarskich o światowej renomie. Segment trzeci- antycypacja: oznacza ona w miarę drobiazgowe przedstawienie całej przyszłej sytuacji, którą wizualizujemy. (od wizualizowania piłki jaką używamy do gry do rozłożenia jej na drobne cząsteczki przez lot piłki do bramki do radości po zdobyciu bramki). Technika takich wyobrażonych celnych „strzałów” jest ex definitione prawidłowa, gdyż stanowi element złożonego już uprzedzająco wpadnięcia piłki do bramki, część zawartego w nastawieniu schematu psychoruchowego (bodźca sugestywnego).