Pos±g Zeusa w Olimpi (WOK), WOS, WOK, Fizyka, Chemia i inne, WOK, WOS i PO

Powyższy przekrój przez świątynię Zeusa Olimpijskiego doskonale obrazuje wygląd i budowę greckiej świątyni antycznej. Widoczne na dolnych bębnach występy ułatwiały ich podnoszenie i ustawianie - po zakończeniu budowy były usuwane. Obecnie w Olimpii znajdują się tylko resztki ponad 10 metrowej wysokości kolumn, rozsypanych jak klocki przez trzęsienie ziemi.

W roku 456 p.n.e. została ona ukończona i poświęcona, w okolicach tej daty według przekazów powstał ów posąg Ojca bogów, za jego twórcę uważa się ateńskiego rzeźbiarza Fidiasza, który uchodzi za największego rzeźbiarza antycznego. Co ciekawe posąg nie był budowany w świątyni tylko ok. 80 m od niej w osobnym atelier które wymiarami odpowiadało miejscu gdzie spocząć miał Zeus. Fidiasz wzniósł najpierw rusztowanie z żelaza, drewna i gipsu, odpowiadające mniej więcej postaci Zeusa, którą chciał wykonać. Później nie przyodzianie części ciała, tzn. twarz, ramiona, dłonie i stopy, zostały pokryte wymodelowaną warstwą kości słoniowej. Włosy Zeusa, jego szata i sandały wykonane były ze złota. W oparciu o obliczenia, można przypuszczać, że złoto zużyte na Zeusa Olimpijskiego mogło ważyć ok. 200 kg. Oczy boga składały się prawdopodobnie z dużych jak pięść kamieni szlachetnych. Posąg był wykonany za pomocą tzw. techniki chryzelefantyny: zbudowany z drewnianych desek przymocowanych do wielkiego drewnianego rusztowania, pokryty kością słoniową (tors boga) i złotem (jego szata), wyobrażał siedzącego na tronie Zeusa w płaszczu i wieńcu oliwnym, ze statuetką Nike na prawej dłoni i berłem w lewej - symbol jedności cywilizacji greckiej. Podstawa posągu 6,5 m na 1 m, wysokość ok. 13 m. Posąg znajdował się w Olimpii do 426 r. n.e., kiedy spłonął podczas pożaru świątyni. Inna wersja mówi, że został nieco wcześniej zabrany do Konstantynopola, do pałacu cesarskiego, gdzie spłonął w 475 roku n. e..