- Obliczam stopień dysocjacji kwasu octowego dla każdego ze stężeń:

_sol = (_c)_sol / (^)_sol = 24,303/263,81 = 0,0921

- Obliczam stałą dysocjacji K_sol dla każdego stężenia:

Wszystkie pozostałe wyniki obliczeń są zamieszczone w tabeli 1.

Tabela 1:

Rozpuszczalnik	Stężenie CH3COOH [mol/dm^3]	Gc[S]	(c)sol [Scm^2/mol]	sol
1:4	0,0010	0,0000496	24,3040	0,0921	0,00000935
		0,0025	0,0000769	15,0724	0,0571	0,00000866
		0,0050	0,0001150	11,2700	0,0427	0,00000953
		0,0075	0,0001480	9,6693	0,0367	0,00001046
		0,0100	0,0001720	8,4280	0,0319	0,00001054
	1:8	0,0010	0,0000637	31,2130	0,1183	0,00001588
		0,0025	0,0001053	20,6388	0,0782	0,00001660
		0,0050	0,0001580	15,4840	0,0587	0,00001830
		0,0075	0,0001990	13,0013	0,0493	0,00001916
		0,0100	0,0002310	11,3190	0,0429	0,00001923

Sumaryczne stałe dysocjacji kwasu octowego dla roztworów 1:4 i 1:8 wynoszą:

K_1:4 = 0,000009708 = 9,7*10^-6

K_1:8 = 0,000017834 = 1,78*10^-5

Dla wody natomiast:

K_woda = 1,754 10^-5

Ułamki molowe wody w roztworach MeOH:H₂O wynoszą odpowiednio:

dla 1:4 X_H2O = 0,9

dla 1:8 X_H2O = 0,9472

Po odczytaniu z wykresu =f(X_H2O) stałych dielektrycznych mam:

dla 1:4  = 79,02

dla 1:8  = 79,55

dla czystej wody 80,08

4. Wnioski:

Wykres zależności ln(K)_solv = f(1/_solv) odbiega od wartości rzeczywistych ponieważ stała dysocjacji dla roztworów MeOH wyznaczona przeze mnie ma wartość większą od stałej dysocjacji dla czystej wody.

Widać jednak iż ze wzrostem stężenia metanolu w roztworze stała dysocjacji maleje.

Wynika to z faktu hamowania dysocjacji w roztworze metanol woda.

---