NIEDZIELA - DZIEŃ PAŃSKI
Moje świętowanie niedzieli (Jak wygląda niedziela w moim domu rodzinnym?)
Czy niedziela różni się od pozostałych dni tygodnia?
W jaki sposób?
Czy uczestniczę w niedzielnej Eucharystii?
Ile czasu w dzień świąteczny poświęcam Bogu?
Na czym polega moje świętowanie niedzieli w gronie rodzinnym?
Mój wypoczynek. Czy wielbię nim Boga?
Jaki wpływ na moje świętowanie niedzieli mają tendencje laickie obecne w społeczeństwie?
Co przeszkadza we właściwym przeżywaniu niedzieli?
Liberalizm. Jesteśmy dzisiaj świadkami zakamuflowanego uderzenia w niedzielę, które jest uderzeniem w nadprzyrodzoną umysłowość dzisiejszego człowieka. jest zarazem próbą eliminowania okoliczności sprzyjających oczywistości wiary - sprzyjających przeżywaniu tajemnicy Boga, sacrum. Zamach na niedzielę ma swoje historyczne etapy, najpierw racjonalizm, w drugim etapie komunizm i w fazie trzeciej (obecnie) liberalizm. Podaruje on - jak się głosi - człowiekowi nową religijną świadomość, która mogłaby się obywać bez tajemnicy Boga - bez liturgii i niedzieli. Bezwzględny wyścig konkurencji na wszystkich rynkach świata, maksymalizacja zysku i rozkosz używania i szczęścia, pomylonego ze zbawieniem, winny zmierzać do zbudowania idealnego społeczeństwa dostatku.
Świeckie alternatywy niedzieli. W społeczeństwie chce się tworzyć otwartą, moralnie niczym nie związaną i nienormowaną przestrzeń, w której różne projekty życiowe konkurują ze sobą, np. koniec tygodnia, weekend. Ludziom niezgruntowanym we własnych przekonaniach wydawać się może, że chrześcijański projekt życia wraz z wiarą i świętowaniem Zmartwychwstania jest tylko jedno z możliwości jakich wiele.
Nie umiemy świętować. Aby przerwie w rytmie pracy nadać głębszy sens zabiega o to szeroko zakrojony przemysł wypoczynkowy, zabawowy, turystyka, telewizja. Zobowiązanie, by w wolnym czasie pójść do świątyni uchodzi za przykazanie lub zwyczaj uciążliwy, niewygodny. Mówi się o utracie przez człowieka, przez kraje bogate umiejętności obchodzenia świąt.
Wdzięczność
Rozmawiają dwaj przyjaciele. Jeden stara się dobrze świętować niedzielę, a drugi ją lekceważy. Pierwszy zwraca się do przyjaciela:
- Załóżmy, że ja mam siedem cennych monet w kieszeni i spotykając na drodze biednego darowuję mu sześć. Co byś o tym powiedział?
- Uważałbym cię za bardzo hojnego, a obdarowany winien okazać ci wdzięczność.
- Dobrze, a jeśli on zamiast mi podziękować, zabrałby mi siłą siódmą monetę?
- Należałoby go surowo ukarać.
- Przyjacielu, ta historia odnosi się do ciebie.
Bóg podarował ci sześć dni pracy, a ty zamiast okazać Mu wdzięczność, odbierasz Mu jeszcze siódmy dzień.
Załóżmy, że jesteś żoną i matką lub mężem i ojcem. Jutro jest niedziela. Jak spędzisz ten szczególny dzień? Zaplanuj go.
Niedziela - Dzień Pana. „Dzień odpoczynku zawdzięcza swój charakter przede wszystkim temu, że Bóg go pobłogosławił i uświęcił, to znaczy oddzielił od pozostałych dni, aby był pośród nich dniem Pańskim” (List apostolski „Dies Domini” 14).
„Nakaz świętowania szabatu, który w pierwszym Przymierzu przygotowuje niedzielę nowego i wiecznego Przymierza, Izrael a później Kościół ukazują, że uważają go za istotny i nieodzowny znak relacji z Bogiem” (Dies Domini 13).
Niedziela Dniem Chrystusa. „A pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa ... i ujrzała stojącego Jezusa” (J 20,1.12.14).
„My świętujemy niedzielę, aby wspominać chwalebne zmartwychwstanie naszego Pana Jezusa Chrystusa” (Papież Innocenty I).
„Niedziela jest dniem zmartwychwstania, nie tylko jako pamiątka wydarzenia z przeszłości, ale jako świętowanie żywej obecności Zmartwychwstałego pośród wierzących” (Dies Domini 31).
„Świętowanie niedzieli, dnia pierwszego i zarazem ósmego (symbol końca czasów, życia wiecznego), wprowadza chrześcijanina na drogę ku życiu wiecznemu” (Dies Domini 26).
Niedziela Dniem Kościoła. „Niedziela jest w pełnym znaczeniu tego słowa dniem zgromadzenia liturgicznego, w którym zbierają się wierni dla słuchania Słowa Bożego i uczestniczenia w Eucharystii” (KKK 1167).
„Uczniowie Chrystusa nie mogą poprzestawać na modlitwie indywidualnej ani wspominać Jego śmierci i zmartwychwstania tylko w swoim wnętrzu, w skrytości serca. Wszyscy bowiem, którzy otrzymali łaskę chrztu, zostali zbawieni nie tylko jako pojedyncze osoby, ale jako członki Mistycznego Ciała - Kościoła” (Dies Domini 31).
Niedziela Dniem Eucharystii. „W pierwszym dniu po szabacie, kiedy zebraliśmy się na łamanie chleba”. (Dz 20,7). „Niedzielna celebracja dnia Pańskiego i Eucharystii stanowi centrum życia Kościoła” (KKK 2177). „W świątecznej atmosferze, towarzyszącej zgromadzeniu całej wspólnoty w dniu Pańskim, Eucharystia ukazuje się w sposób bardziej wyrazisty niż w inne dni, jako wielkie dziękczynienie” (Dies Domini 42). „Uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej jest zawsze komunią z Chrystusem, który składa siebie Ojcu w ofierze. Dlatego Kościół zaleca wiernym, aby przystępowali do komunii, gdy uczestniczą w Eucharystii” (Dies Domini 44).
Niedziela Dniem Świętowania. „Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana” (J 20,20). „W niedzielę wierni powinni powstrzymać się od wykonywania prac lub zajęć, które przeszkadzają oddawaniu czci Bogu, przeżywaniu radości właściwej dniu Pańskiemu” (KKK 2185). Świętowanie oznacza złożenie w ręce Boga wszystkiego, czym żyję na co dzień, ze świadomością, że On mnie kocha i tak naprawdę, wszystko zależy od Niego. „Dzień Pański jest Paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią” (Dies Domini 1). „Choć udział w Eucharystii jest sercem niedzieli, nie należy rozumieć, że na tym wyczerpuje się obowiązek świętowania tego dnia. Dzień Pański jest bowiem dobrze przeżyty, jeżeli cały jest przeniknięty wdzięcznością i czynną pamięcią o zbawczych dziełach Boga. Dlatego uczniowie Chrystusa powinni się starać, aby także inne wydarzenia dnia odznaczały się pewnym stylem, który pomaga wyrażać pośród zwyczajnego życia pokój i radość Zmartwychwstałego” (Dies Domini 52).
Niedziela dniem wolnym od pracy. „Jak Bóg odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął, tak również życie ludzkie składa się z pracy i odpoczynku. Ustanowienie Dnia Pańskiego przyczynia się do tego, by wszyscy korzystali z wystarczającego odpoczynku i czasu wolnego, który mogliby poświęcić życiu rodzinnemu, kulturalnemu, społecznemu i religijnemu” (KKK 2184).
„Świętując odpoczynek Boga, człowiek odnajduje w pełni samego siebie” (Dies Domini 61). „Odpoczynek jest rzeczą świętą, pozwala bowiem człowiekowi wyrwać się z rytmu ziemskich zajęć i na nowo sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem Bożym” (Dies Domini 65). „Sam wypoczynek musi być źródłem duchowego wzbogacenia, zapewniać większą wolność, umożliwiać kontemplację i sprzyjać braterskiej wspólnocie” (Dies Domini 68).
Niedziela dniem dobrych uczynków. „Jeżeli chodzi o zbiórkę, która się odbywa na rzecz świętych (wiernych z Jerozolimy) niechaj pierwszego dnia tygodnia każdy z was coś odłoży według tego, co uzna za właściwe” (1 Kor 16,1-2). „W pobożności chrześcijańskiej niedziela jest tradycyjnie poświęcona na dobre uczynki i pokorne posługi względem ludzi chorych, kalekich i starszych” (KKK 2186). „Niedziela powinna również być dniem, w którym wierni mogą się poświęcić dziełom miłosierdzia, działalności charytatywnej i apostolstwu. Wewnętrzne uczestnictwo w radości zmartwychwstałego Chrystusa oznacza także głęboki udział w miłości pulsującej w Jego Sercu: nie ma radości bez miłości!” (Dies Domini 69). „Chcesz uczcić ciało Chrystusa? Nie gardź Nim, kiedy jest nagi. Nie oddawaj Mu czci tutaj, w świątyni, odzianemu w jedwabie, aby potem wzgardzić Nim na zewnątrz, gdzie cierpi głód i nagość” (Jan Chryzostom).
„Niedziela, jaką przekazała nam tradycja, zawiera w sobie wielkie bogactwo treści duchowych i duszpasterskich” (Dies Domini 81). Chrześcijanie winni dziś reagować na naciski kultury, które wypaczają sens niedzielnego świętowania i rugować je ze swego życia. Niedziela ma być oparciem dla chrześcijanina i w sposób naturalny jego świadectwem.
Propozycje postanowień
Więcej w tym dniu modlitwy, osobistej i wspólnotowej (Eucharystia);
Niepodejmowanie koniecznych prac (np. zakupy w sobotę);
Atrakcyjny, kulturalny, twórczy wypoczynek (nie TV);
Budowanie i umacnianie więzi rodzinnych (np. wspólna rozmowa, posiłek, spacer, odwiedziny);
Być świadkiem dla innych (świętowanie w sposób chrześcijański, zadbanie o liturgię niedzielną);
Poznawanie, pogłębianie wiedzy religijnej, Pismo Św., KKK, ciekawa lektura);
Podejmowanie dobrych uczynków.
3