REKOLEKCJE EWANGELIZACYJNE
DLA SZKÓŁ PODSTAWOWYCH
SPOTKANIA W GRUPIE
WPROWADZENIE
Podstawowym rekwizytem wykorzystanym w całych rekolekcjach jest „matrioszka” - czyli pudło, w którym znajdują się kolejne pudełka. Na każdym z nich wypisany jest temat przewodni dnia (kolejno: Pustynia, Inni, Ja, Źródło). Pudło należy wcześniej przygotować, aby już pierwszego dnia przedstawić je grupie i objaśnić jego znaczenie. Na początku każdego dnia któryś z animatorów w czasie porannej modlitwy ma w uroczysty sposób otwierać pudło i wyciągać z niego kolejne, mniejsze pudełko. Towarzyszyć temu musi objaśnienie znaczenia hasła wypisanego na nim, krótka katecheza i modlitwa na rozpoczęcie dnia. Matrioszka powinna stać w jednym, stałym i widocznym miejscu. Dla każdej grupy zarezerwowany jest jeden z boków pudła, gdzie pod koniec dnia poszczególni uczestnicy mają wypisywać swoje refleksje związane z przeżywanymi treściami.
Godziny Ewangelizacji
Każde spotkanie ewangelizacyjne powinno być przeprowadzone według określonego schematu:
- wprowadzenie
- pantomimy i dynamiki (proponowane w tym konspekcie lub zaproponowane przez animatorów i dostosowane do potrzeb grupy)
- wyjaśnienie znaczeń pantomimy, dramy czy dynamiki, które dokonuje się w oparciu o wypowiedzi obserwujących je uczestników
- kerygmat (orędzie o zbawieniu) i świadectwo animatora
Poniższy schemat nie jest dogmatem i dobrze by było go modyfikować według możliwości i potrzeb zespołu animatorskiego i grupy.
Dzień I Pustynia - rzeczywistość czy fatamorgana
Pantomima: Krzesło - na sali stawiamy krzesło z napisem „Grzech, nie dotykać”, kilka osób przygląda się mu z zaciekawieniem, kolejno dotykają krzesła i przyklejają się do niego. Dokładny opis w teczkach z pantomimami.
Wyjaśnienie - grzech tworzy fatamorganę, iluzję rzeczywistości; wydaje nam się, że coś sprawi nam przyjemność lub pomoże nam w osiągnięciu czegoś, tymczasem rzeczywistość jest zupełnie inna; każdy grzech ma swoje negatywne konsekwencje. Należy wierzyć przestrogom, a nie wszystko sprawdzać.
Pantomima: Kury - kilku przedstawiających udaje kury, mówiąc: ko, ko, ko; „Kto wy jesteście?” - pyta prowadzący. „Kury” - odpowiadają przedstawiający. On na to: „Nie wystarczy mówić ko, ko, aby być kurą”.
Kolejne przedstawienia: samoloty (nie wystarczy rozkładać ramiona, aby być samolotem), modelki (nie wystarczy ładnie chodzić, aby być modelką), itd. według uznania przedstawiających, ostatnią odgrywaną postacią ma być chrześcijanin. Grający klękają i składają ręce (nie wystarczy chodzić ze złożonymi rękami, aby być chrześcijaninem)
Wyjaśnienie - Często pozory mylą, tworzą ułudę. Nie zawsze to, co widzimy na pierwszy rzut oka, jest prawdziwe. Prawdziwa postawa nie polega tylko na podporządkowywaniu się ogółowi i na naśladownictwie. Musi odzwierciedlać nasze prawdziwe słowa i zachowanie. Nie wystarczy udawać.
Świadectwo - o tym, co było pokusą dla danej osoby (ewentualnie o tym, co ją zwiodło) i jak tę pokusę przezwyciężyła.
Dynamika: Deska - jedna wybrana spośród uczestników osoba staje na desce, którą po przeciwległych końcach trzyma dwóch animatorów. Jej zadaniem będzie zeskoczyć z deski w pewnym momencie. Zawiązujemy jej oczy i prosimy, by dla bezpieczeństwa położyła ręce na głowie stojącej przed nią osoby. Mówimy, że deska będzie teraz podnoszona. Animator przed stojącą na desce osobą powoli kuca, mówiąc, że podnoszą deskę coraz wyżej. W pewnym momencie odsuwa się i wzywa do skoczenia w swoje ramiona.
Wyjaśnienie - Mamy utarte schematy widzenia świata, należy je przełamać, aby właściwie dostrzegać rzeczywistość. Należy właściwie dobierać tych, którzy będą nam pomagali dokonywać wyborów.
Dzień II Inni - przyjaciele czy wrogowie
1) Pantomima: Przyjaciel - potrzebne rekwizyty: butelka, pieniądze, gazeta, mąka, itd. według pomysłu; dwie pary i jedna osoba sama. Na scenie jest jedna osoba, podchodzi do niej człowiek, za którym idzie szatan (pseudo przyjaciel), rozpoczyna się rozmowa, nawiązuje przyjaźń, szatan podsuwa różne używki, które przekazywane są za pośrednictwem pseudo przyjaciela. Powoli samotny człowiek upada. Pojawia się druga para - człowiek, za którym podąża Jezus. Ta osoba podnosi „upadłego”, to prawdziwy przyjaciel.
Wyjaśnienie - Prawdziwi przyjaciele są dobrzy i pomocni, ich przyjaźń nie byłaby prawdziwa i szczera, gdyby nie pomoc Jezusa. Wrogowie, fałszywi przyjaciele niosą zło. Ludzi poznaje się po „owocach” - skutkach wywołanych obcowaniem z nimi.
2) Dynamika: Cechy przyjaciela − dzielimy wszystkich uczestników na siedem grup i każda z nich ma wyrazić rysunkiem: człowieka uwikłanego w jeden z grzechów głównych i człowieka, którego chciałaby mieć za przyjaciela.
Omówienie rysunków - Jakie cechy przedstawili na nich i jakie są charakterystyczne dla wskazania dobrego i złego człowieka? Jakich cech nie da się wyrazić w sposób zewnętrzny? Zwrócić uwagę na dobro wewnętrzne, które może być przesłonięte nieatrakcyjnym wyglądem.
3) Świadectwo - O umiejętnym dobieraniu przyjaciół, rola wspólnoty chrześcijańskiej.
Dzień III JA
Pantomima: Maski - opis znajduje się w teczce z pantomimami.
Wyjaśnienie - Chcemy być inni niż w rzeczywistości, podporządkowując się wymaganiom otoczenia, tymczasem Jezus chce, byśmy byli takimi, jakimi jesteśmy naprawdę.
Pantomima: Marionetki - opis znajduje się w teczce z pantomimami.
Wyjaśnienie − Szatan manipuluje człowiekiem przez środowisko, w jakie osoba chce się wpasować.
Dynamika: Pochodź w cudzych butach - wybieramy kilka osób i prosimy, aby pochodziły we wcześniej przygotowanych nie pasujących na nie butach.
Dzielenie − Jak się spacerowało w cudzych butach? Wykorzystujemy porównanie do własnego życia, kiedy zazdrościmy innym, nie wiedząc tak naprawdę, jakie problemy i trudności mają te osoby.
Świadectwo − Jak akceptuję siebie i jakie były konsekwencje braku samoakceptacji w moim życiu.
Dzień IV Jezus źródłem
Drama: Jezus porządkuje - kobieta jest w domu sama, wykonuje codzienne zajęcia domowe, ktoś puka. Wpuszczony „gość” - szatan, bije ją i rozrzuca wszystko po domu, wychodzi. Wtedy wchodzi Jezus, podnosi ją i pomaga sprzątać. Po zakończonych czynnościach kobieta przestaje się Nim interesować. Jezus próbuje uczestniczyć w jej czynnościach (czytanie, picie herbaty, słuchanie walkmana) lecz zostaje odepchnięty. Siada w kącie domu i tylko się przygląda. Pukanie. Ponownie przychodzi szatan, bije kobietę i robi bałagan w domu, wychodzi. Jezus ponownie proponuje pomoc, kobieta odmawia. Kolejny raz przychodzi szatan, historia się powtarza, tym razem kobieta przyjmuje pomoc Jezusa, który pomaga jej posprzątać. Wtedy kobieta zaprasza Go do swych codziennych czynności, dzieli się z Nim życiem. Pukanie. Otwiera Jezus. Speszony szatan zobaczywszy Go w drzwiach − „O przepraszam” - odchodzi.
Wyjaśnienie − Tylko Jezus jest w stanie uporządkować nasze życie i ochronić przed szatanem.
Pantomima - Ręce - opis znajduje się w teczce z pantomimami.
Wyjaśnienie − Jezus nadaje sens naszemu działaniu.
Dynamika: Wybieramy 6 osób. Zasłaniamy oczy pięciu osobom tak, by uczestnicy wiedzieli, że jedna została z odsłoniętymi. Jeszcze jednej osobie, która ma przepaskę na oczach, a została wcześniej wyprowadzona, mówimy, że jej zadaniem jest wyjście z pomieszczenia z pomocą osób, które są wokół niej. Jest to tych sześć już wybranych osób. Osoba poszukująca wyjścia musi radzić sobie sama. Prawdopodobnie będzie szukać po omacku, na chybił trafił będzie łapać pierwszą napotkaną osobę, może również pytać, kto ją może wyprowadzić, albo sprawdzać, która z osób nie ma zasłoniętych oczu. Jeśli osoba nie będzie mogła poradzić sobie przez dłuższy czas, można pomóc jej przez zadawanie pytań: „Która z osób jej zdaniem może ją najpewniej wyprowadzić?”, „W jaki sposób sprawdzić, że ktoś nie ma zasłoniętych oczu?” itd.
Wyjaśnienie - Zadać pytania grupie: „Który ze sposobów poszukiwań okazał się najskuteczniejszy?”, „Co mogą symbolizować poszukiwania z zasłoniętymi oczami?”.
Poszukiwanie osoby, która najskuteczniej może wskazać wyjście, symbolizuje poszukiwanie Jezusa, który jako jedyny może wyprowadzić nas na właściwą drogę, bo jest światłem i przewodnikiem, który nigdy nie traci „wzroku”.
Świadectwo - Jak szukać Jezusa, by Go odnaleźć.
I - PUSTYNIA
Cel: Uświadomienie, co jest prawdziwym dobrem w naszym życiu.
Pomoce: Ładne, ale puste pudełko po czekoladzie lub ciastkach. Czekolada połamana i zawinięta w zwykły papier. Kartka i długopis.
Modlitwa: Rozpoczynamy nasze wspólne spotkania, w czasie których będziemy starali się odkryć, jaki jest plan Boga wobec nas. Znakiem Bożej obecności i prowadzenia będzie zapalona świeca. Zapalmy zatem świecę (Mówimy: „Światło Chrystusa”) i modlitwą „Ojcze nasz” poprośmy o Bożą pomoc i opiekę.
1. Mam dla was prezent. (Częstujemy pustym pudełkiem, a po chwili zawiniętą czekoladą)
- Jak się czuliście w czasie częstowania?
- Czego nas to uczy? (Nie wszystko złoto, co się świeci).
Jest takie zjawisko, które podobne jest do tego, czego teraz doświadczyliście.
- Co to jest fatamorgana? Gdzie występuje?
- Do czego może doprowadzić? (Zabłądzenie i śmierć).
- Jak na pustyni uniknąć takiego zagrożenia? Co trzeba posiadać? Czym się kierować? (Mapa, orientacja, przewodnik, kompas, zapas wody i żywności, refleksja).
- Czego może nas nauczyć przebywanie na pustyni? (Wytrwałości, oszczędności, dostrzegania zalet współpracy itp.).
- Jakie rzeczy są zbyteczne na pustyni, czy wręcz przeszkadzają?
- Co jest bardzo ważnym miejscem na pustyni? (oaza)
- Dlaczego tam zmierzają ludzie? (Tam jest woda i życie, można zregenerować siły).
2. - O co martwi się każdego dnia przeciętny człowiek?
- Jakie rzeczy są konieczne do życia?
- Na co zwracamy uwagę przy zaspakajaniu potrzeb? (Żeby nam było dobrze).
- Jakie rzeczy są dziś modne?
- W czym są one nam pomocne?
- A które z nich są zbyteczne?
- Jak się czują ludzie, którzy ich nie mogą mieć?
- Do czego mogą się posunąć, by je zdobyć? (kradzież)
- Jakich rzeczy, postaw nie nazywamy modnymi, mimo że często występują? (Zła, krzywdy, przestępstwa itp.).
- Dlaczego?
- Jakich ludzi nazywamy szczęśliwymi? (Mają to, czego zapragną).
- Czego wy potrzebujecie, aby móc nazwać siebie szczęśliwymi osobami?
- Co dla was jest celem w życiu?
- A bez jakich rzeczy, które posiadacie, nie moglibyście się obyć?
- Jakie rzeczy nie uchodzą za modne, a dają wam lub innym ludziom szczęście?
3. Posłuchajmy o poszukiwaczu szczęścia: Łk 15, 11-24.
- Dlaczego syn chciał odejść z domu?
- Na czym według niego polegało szczęście? (swoboda, zabawa)
- Co robił po odejściu z domu?
- Czy to są rzeczy dzisiaj modne? (W pewien sposób tak).
- Co się z nim stało?
- Czego mu brakowało?
- W jaki sposób odzyskał szczęście?
- Kto mu w tym pomógł?
- Co zatem, oprócz rzeczy materialnych, potrzebne jest do szczęścia? (Miłość, spokój, sprawiedliwość, dobra duchowe).
Jak zatem widzimy, nie wszystko, co się wydaje modne, prowadzi do szczęścia.
- Jakie znacie rzeczy, które są modne, ale nie dają szczęścia? (papierosy, narkotyki itp.).
4. W życiu, tak jak na pustyni, człowiek musi się nauczyć, co jest prawdziwym dobrem, źródłem, oazą, a co dobrem fałszywym, fatamorganą.
- Co nam w poznaniu tego pomaga? (rozum, sumienie, rodzice, wychowawcy).
- A jak radzą sobie z tymi wyborami chrześcijanie? (Dz 2, 42 ; 2 Tm 3, 16-17)
- Co my możemy zrobić, żeby nie ulegać modzie, ale dokonywać dobrych wyborów?
- Do czego jest potrzebny w naszym życiu rachunek sumienia? (To nie tylko przypominanie sobie grzechów, ale i odkrywanie, co dla nas jest dobrem).
Dlatego rachunek sumienia należy robić nie tylko przy okazji spowiedzi, ale nawet każdego dnia. ANIMATOR DAJE ŚWIADECTWO O PRAKTYCE NAMIOTU SPOTKANIA ZE SŁOWEM BOŻYM - JAKO O ŹRÓDLE WŁAŚCIWYCH WYBORÓW.
Pomyślcie, co chcielibyście napisać lub narysować na Matrioszce, jako wniosek, refleksję z tego spotkania. Napiszcie to na kartkach.
5. Na zakończenie przeprowadzimy taki rachunek sumienia, dziękując za wybrane dobro, a przepraszając za zło. Na pytania odpowiadamy w swych myślach.
Poprośmy w ciszy Ducha Świętego, aby pomógł nam dobrze przyjrzeć się naszemu życiu i dokonać poprawy.
- Co się wczoraj wydarzyło w twoim życiu?
- Czego w konkretnych sytuacjach oczekiwał od ciebie Pan Bóg?
- Co dobrego osiągnąłeś dzięki posłuszeństwu woli Bożej?
- W czym ci pomógł?
- Co się stało, gdy nie słuchałeś Boga?
- Jak zmienić te zachowania, wybory, które prowadzą do zła?
- Jakie podejmujesz postanowienia?
Teraz na kartkach napiszcie, za które wydarzenia, sytuacje z wczorajszego dnia chcecie podziękować. Dzieci czytają dziękczynienia, dodając wezwanie: „Dziękuję Ci Panie Jezu”. A teraz przeprośmy za to, co było złego: „Ach żałuję”.
II - INNI
Cel: Odkrywanie ludzkich postaw wobec nas i sposobów reagowania na nie.
Pomoce: Kartka A4 dla każdego, kredki, mazaki oraz kawałek nitki.
Modlitwa: Prośby do Ducha Świętego.
1. W dniu dzisiejszym dotarliśmy do oazy i spotykamy w niej tubylców. Jacy oni są, dowiemy się za chwilę dzięki waszej pomocy. Każdy z was narysuje teraz twarz wylosowanej osoby i bez słów postara się przedstawić, jaka jest ta osoba. (Wcześniej animator przygotowuje na karteczkach nazwy osób i ich cechy, np.: zbir, złośliwy, nerwowy itd. Chodzi o to, by zróżnicować występujące postacie, tak by cechy jednych można było rozpoznać po zachowaniu, a innych dopiero po szczegółowym wypytywaniu). Rysujemy twarze i odgrywamy postacie bez używania słów. Pozostali na podstawie zachowania i wyglądu próbują określić, kim jest dana osoba i jakie ma cechy charakteru. (Po każdej zaprezentowanej osobie pytamy o jej cechy). Abyśmy mogli lepiej poznać te osoby, przeprowadzimy z nimi wywiad. Co teraz więcej wiemy o tych osobach?
2.- Kogo według was można nazwać dobrym, a kogo złym człowiekiem?
- Jakich ludzi lubicie, a z jakimi nie chcecie przebywać?
- Czym się kierujecie przy ocenianiu? Na co zwracacie uwagę? (Wygląd, zachowanie, słownictwo, stan przedmiotów i mieszkania do niego należących).
- Na ile sprawdzają się wasze oceny?
- Czego dotyczą pomyłki?
- Jakich prawd o danej osobie nie da się poznać w ten sposób? (Tajemnic, zdarzeń mających na nią wpływ, myśli).
- Co musi zrobić druga osoba, aby dać się poznać? (Rozmowa, uzewnętrznienie).
- Jak należy postępować, by ktoś się przed nami otworzył?
- Po co chcemy kogoś poznać?
- Czego potrzeba, by kogoś poznać?
- Jakie znacie pozytywne, a jakie negatywne przykłady wykorzystywania znajomości cech drugiej osoby?
3. Przeczytajmy Łk 10, 30-37
- Co się wydarzyło?
- Kim byli przechodzący obok pobitego? (Wyjaśnić, jeśli uczestnicy nie wiedzą).
- Czego można się było po nich spodziewać?
- Oni wszyscy nas zaskoczyli, dlaczego?
- Czego nas uczy ta przypowieść?
Podajcie przykłady podobnych sytuacji z waszego życia.
- A w czym podobną do poprzedniej jest przypowieść o faryzeuszu i celniku? (Łk 18, 9-14)
4. - Na jakie kategorie dzielimy ludzi, których znamy? (Przyjaciele, koledzy, znajomi, sąsiedzi, wrogowie...).
- Co decyduje o takim zakwalifikowaniu?
- Jak to wpływa na wasze zachowanie wobec poszczególnych osób?
- Co może zmienić wasze nastawienie?
- Jak na to wpływają opinie innych?
- Jak postępujecie, gdy odkrywacie, że błędnie kogoś oceniliście?
- Gdy odkrywacie w kimś złe cechy, to jak próbujecie mu pomóc?
- Dlaczego obojętność nie jest właściwą postawą wobec zła?
- A czym się różni akceptowanie kogoś od tolerancji, pobłażliwości? (Ono jest przyjęciem kogoś takim jakim jest, ale i pomocą, by był lepszy).
- Na ile znajomość nas samych pomaga w akceptowaniu innych?
- Kto, znając wasze cechy, mimo tego was akceptuje i chce wam pomóc?
- Jaką rolę w ocenianiu i akceptowaniu innych odgrywa wiara?
ŚWIADECTWO ANIMATORA
5. - Co zamierzacie zapisać lub narysować na Matrioszce, jako podsumowanie spotkania?
6. Pomyślmy teraz o tych, którzy są naszymi przyjaciółmi oraz o tych, z którymi nam ciężko. Podziękujmy w sercu za jednych i drugich. Pomyślmy, jak możemy im pomóc. W ich intencjach prośmy Maryję: „Pod Twoją obronę”.
III - JA
Cel: Uświadomienie wartości innych ludzi w poznawaniu i zmienianiu nas samych. Odkrycie własnej wartości.
Pomoce: Pocięta na kilkanaście kawałków kartka z kolorowego czasopisma.
Modlitwa
1.- Co byłoby dla was obojętne, niepotrzebne, gdybyście się znaleźli na bezludnej wyspie?
- Dlaczego?
Podajcie przykłady, które pokazują, że wy (lub wasi znajomi) różnie się zachowujecie w tych samych sytuacjach w zależności od otoczenia lub od tego, czy jesteście sami, czy z kimś.
- Czym to jest uwarunkowane?
- Jak reagujecie na ludzi, którzy grają, udają? Podajcie przykłady.
- Dlaczego tak reagujecie?
- Co to znaczy być sobą?
- Kiedy takie zachowanie was cieszy, a kiedy denerwuje i jest niedopuszczalne? (Zło, wulgarność).
- Dlaczego ludzie, mimo iż wiedzą, że źle się zachowują, to jednak nadal tak postępują? (Chęć zwrócenia na siebie uwagi, akceptacji).
- Co można zrobić, by inni przestali grać i zaczęli się autentycznie zachowywać?
- Jak nie wolno się w takich przypadkach zachowywać? (Mt 7, 1-5).
2. Zobaczmy, jak w takiej sytuacji zachował się Pan Jezus: J 8,1-11.
- Co się wydarzyło?
- Na czym polegała obłuda faryzeuszów?
- Jak postąpił Jezus?
- W czym wyraziła się Jego delikatność tak wobec kobiety, jak i faryzeuszów?
3. - Kto i w czym pomógł się wam zmienić?
- Jak to zrobił?
- Jakie cechy musi posiadać człowiek, byśmy przyjęli jego uwagi względem naszego postępowania?
- W jaki sposób do pozytywnej zmiany przyczyniają się również ludzie nie stanowiący wzoru postępowania, czy wręcz będący przykładem zła? (Uwrażliwiają na konsekwencje postępowania, są przestrogą).
- Co jeszcze zawdzięczacie innym?
ŚWIADECTWO ANIMATORA O TYM, CO OTRZYMAŁ DZIĘKI WSPÓLNOCIE.
Jak widzicie, każdy z nas, bez względu na dziedzinę życia, potrzebuje innych i dzięki nim się rozwija.
- Jak można im się odwdzięczyć?
4. - Tylu ludzi jest dla nas niezastąpionym darem. A przez co my możemy być dla innych darem?
- Co trzeba zrobić, by być darem?
- Kto może być darem? (Każdy).
5. Ułożymy wspólnie puzzle. (Każdy uczestnik otrzymuje różną liczbę puzzli od 1 do 10). Przeczytamy też 1 Kor 12, 14-22.
- Czego nas uczy to układanie i tekst z 1 Kor 12, 14-22?
- Co one mówią o naszej wartości? (Każdy jest potrzebny).
- Dlaczego nie tylko doskonali mogą być darem? Podajcie przykłady.
- Jak nie należy się zachowywać wobec tych, którzy nie wierzą we własną wartość?
- Jak można im pomóc?
- Jakie cechy pozytywne w was pomogli wam odkryć inni?
- W czyich oczach zawsze macie wartość? (Dla tych, co nas kochają, dla Boga)
- W czym wy widzicie własną wartość?
- Jak dzięki temu możecie pomagać innym?
6. - Jakie wnioski zapiszecie lub narysujecie na Matrioszce?
7. Teraz każdy wypowie modlitwę dziękczynienia za te swoje cechy, dzięki którym jest darem dla innych. Następnie wypowiadamy wezwania za wszystkich uczestników grupy w następującej formie: „Za Agnieszkę. Dziękujemy Ci Panie”.
IV - ŹRÓDŁO
Cel: Odkrycie Jezusa jako źródła, które daje życie, uzdalnia do wydania dobrych owoców.
Pomoce: Miska lub waza, pusta szklanka i kubek wody.
Modlitwa
1. - Jakie wiadomości nazywamy dobrymi?
- Jak one wpływają na nasze życie?
- Co jest dobrą nowiną na pustyni? (Zbliżanie się do oazy).
- Co jest złą wieścią?
- Co to jest oaza? Jak powstaje? Co w niej jest najważniejsze?
- Co dzięki niej jest możliwe?
- Czemu służy?
- Jakie jej grożą niebezpieczeństwa?
- Jakie źródło w oazie jest nieprzydatne dla człowieka? (Zatrute).
2. - Bez czego w waszym życiu nie moglibyście się obyć, bo groziłaby wam śmierć tak, jak ludziom na pustyni, przy braku oazy?
- Kto dla was jest takim źródłem w życiu, dzięki któremu możecie i wiecie jak żyć?
- Z czyjej pomocy korzystacie w życiu?
- W jakich sytuacjach to się dzieje?
- Jaką formę przyjmuje ta pomoc? (np. upomnienie).
- Dlaczego wam ktoś pomaga?
- Kto lub co wam pomaga w sytuacjach zniechęcenia?
- Na kogo lub na co zawsze możecie liczyć, bo nigdy nie zawodzi?
- Kogo nazywamy przyjacielem?
- Kiedy pomoc nie będzie wyrazem przyjaźni, dobroci? (Pomaganie w złu).
3.- Na ile w swych problemach liczycie na Bożą pomoc?
- W jaki sposób można ją otrzymać?
- Jaka jest różnica między pomocą oferowaną nam przez Boga a pomocą złotej rybki lub Dżina? (Bóg nie pomaga „na ślepo”, lecz podpowiada, co jest dobre, a co złe i wspiera dążenie do dobra).
- Dlaczego jeszcze pomoc Boga jest wyjątkowa? (Ona jest dostępna zawsze, wiąże się z wszechmocą Boga i nigdy jej nie zabraknie, bo Bóg nie umiera, nie odchodzi tak jak człowiek).
- Co jeszcze o tej Bożej pomocy mówi nam Pismo św.: Rz 5,5-8 ; J 2, 1-11 ; Łk 1,30-38 ;
-Dlaczego Bóg nam pomaga? (Chce naszego dobra).
- Co On z tego ma?
4. Zobaczmy, w jaki sposób Bóg pomógł św. Piotrowi: Łk 5, 3-11; Łk 22, 54-62; J 21,15-19.
- Kim był Piotr?
- Co się z nim stało?
- Kim ustanowił go Jezus?
- Jak się zachował w momencie próby?
- Jak Jezus rozwiązał jego dramat?
- Do czego uzdolniło to Piotra? Co potem zrobił?
- A jak w zestawieniu z Piotrem wypada Judasz? W czym jest podobny, a w czym się różni?
- Co jest przyczyną różnicy? (Niewiara Judasza w możliwość naprawy).
5. Doświadczenie. Pokazujemy szklankę i pytamy, czy jest dobra, do czego służy. Do miski wstawimy szklankę do góry dnem i polewamy ją wodą, a następnie odwracamy szklankę i znów ją polewamy.
- Co to doświadczenie mówi nam o naszym życiu? (Jest źródło, ale my jesteśmy zamknięci).
- Czym może być spowodowane zamknięcie się człowieka na dobro, łaskę, źródło? (Grzech, nieufność itp.).
- Co się dzieje z człowiekiem, gdy źródło, z którego pije, jest zatrute? Jaką sytuację to przypomina? (Grzech, agresja, złe otoczenie). Podajcie przykłady.
- Co wtedy można dla takiego człowieka zrobić?
6. -Do czego nas uzdalnia picie z tego źródła, jakim jest Jezus?
- Gdzie to źródło można odnaleźć? (Pismo św., sakramenty, natchnienia).
- Co należy robić, by go nie stracić?
7. - Jakie wnioski zapiszecie lub narysujecie na Matrioszce?
8. Czytamy J 8,12 i dziękujemy Jezusowi za sytuacje, w których dzięki Niemu i ludziom, odzyskaliśmy radość w życiu.
V - JEZUS OŻYWIA I PROWADZI
Cel: W zestawieniu ze współczesnymi idolami ukazać wyjątkowość Jezusa jako Tego, który pomaga i uzdalnia nas do niesienia pomocy.
Modlitwa: Rozpoczynając dzisiejsze spotkanie, odmówmy wspólnie Akty Wiary, Nadziei i Miłości, wyrażając nasze oddanie się Panu Bogu.
1. Wczoraj odkryliśmy, kim jest Pan Jezus, a dzisiaj chcemy zobaczyć, jaki ma wpływ na życie nasze i tych, którzy nas otaczają.
- Kim chcecie zostać w życiu i dlaczego?
- Co trzeba zrobić, żeby to osiągnąć?
- Co w tym przeszkadza, a co pomaga?
2. - Kto to jest idol?
- W czym go naśladujemy?
- Dlaczego to robimy?
Podajcie przykłady swoich idoli. (Rozmowa o tym, kim oni są).
- Dlaczego oni są waszymi idolami?
- Jaki jest związek idola z fanami?
- Co on dla nich robi?
- Dlaczego mu na nich zależy? (Zarabia na nich, jest popularny).
- W jaki sposób interesuje się sprawami fanów? (Zależy mu na ich pieniądzach, uznaniu, odpisuje na listy, ale bezpośrednio rzadko pomaga).
- Dokąd prowadzą nas idole?
3. Zabawimy się teraz w króla i poddanych. Spośród nas wylosujemy króla. Król jako władca ma prawo wydawać nam rozkazy bez żadnego wyjaśniania.(Za jakiś czas zmieniamy osobę). Nowego władcę przed wykonaniem rozkazu możemy pytać o sens tego rozkazu.
- Którym królem chcielibyście być i dlaczego?
- Który z nich jest dla nas lepszy i dlaczego?(Król musi liczyć się z poddanymi, opiekować się nimi, pomagać im, wtedy jest ceniony).
4. Zobaczmy, jakim królem jest Pan Jezus: J 10,11-16 ; Łk 15, 4-7.
- Do kogo porównany jest Pan Jezus?
- Co On robi?
- Dlaczego to robi?
- Którymi owcami się opiekuje?
- Co z tego będzie miał?
- Jaka zatem jest Jego postawa? (bezinteresowna)
- Dlaczego owce idą za Nim?
- Skąd wiedzą, co mają robić? (Mówi im)
- Jakie korzyści dla owiec płyną z posłuszeństwa Jezusowi? (obrona, dobre pastwiska itp.)
- Dokąd je prowadzi? Czego dla nich pragnie? (Bóg, niebo, dobro)
- W jaki sposób On potwierdził, że warto Mu ufać?
5. Posłuchajmy, jak z tym było w życiu pewnej kobiety: J 8, 1-11
- Kim ona była?
- Co jej groziło?
- Jak pomógł jej Jezus?
- Dlaczego to uczynił?
Podajcie inne przykłady pomocy ze strony Pana Jezusa.
6. Mówi się, że wierzący należą do owczarni Pana Jezusa, czyli Kościoła: W jaki sposób dzisiaj doświadczamy tego, że On jest naszym Pasterzem?
- Co Pan Jezus dzisiaj robi dla nas? Podajcie przykłady ze swego życia świadczące o Jego działaniu. ŚWIADECTWO ANIMATORA O DZIAŁANIU JEZUSA W JEGO ŻYCIU. - Jak możemy rozpoznać, czego od nas pragnie, do czego wzywa? (Pismo święte)
7. - Czym różni się Jezus od naszych idoli? Porównajmy ich postawy. (Bezinteresowność, indywidualne traktowanie - zysk, egoizm).
- Którą z tych osób chcielibyście mieć jako przyjaciela, dlaczego?
8. Podajcie przykłady ludzi podobnych do Pana Jezusa. (święci, pomagający innym)
- Dlaczego czcimy świętych?
- Skąd wzięła się ich wielkość? (Naśladowanie Jezusa, służba innym)
- Czego nas oni uczą w życiu? (Zaufanie Jezusowi daje szczęście, umacnia, pomaga być dobrym).
- Jaki wpływ mieli święci na życie swego otoczenia?
- Kto może zostać świętym? (Każdy)
- Jak to osiągnąć? (Uwierzyć Jezusowi, naśladować Go).
- W czym, tak jak święci, chcielibyście naśladować Jezusa, a przez to pomagać innym?
Święci mogą się nam wydawać odlegli, nadzwyczajni. Kogo z waszego otoczenia uznajecie za osobę godną naśladowania, dlaczego?
Zobaczcie, że tak samo jak te osoby i święci, także wy, jeśli jesteście darem dla innych, to stajecie się swego rodzaju idolami. A przez to możecie innych prowadzić ku dobru, ku Jezusowi.
- Jakie widzicie problemy w swoim otoczeniu, którym moglibyście zaradzić, jeślibyście się zmienili?
9. Pomódlmy się na zakończenie tego spotkania w intencji zrealizowania naszych planów dotyczących naśladowania Pana Jezusa, naszej świętości oraz pomocy w naszym otoczeniu. Uczyńmy to, rozważając na różańcu tajemnicę „Nawiedzenie świętej Elżbiety”, bo stąd możemy się uczyć, jak postępuje człowiek prowadzony przez Pana Jezusa.