Nasz naród jak lawa ocena społeczeństwa polskiego w III c

Nasz naród jak lawa... ocena społeczeństwa polskiego w III cz. Dziadów

Lawa symbolizuje zniewolone społeczeństwo polskie. Na zewnątrz jest zimną, zastygłą skorupą - to ludzie, którzy postępują zgodnie z oczekiwaniami zaborcy, lecz nie mają oni nic wspólnego z autentycznym życiem narodu, które musi rozwijać się w utajeniu ze względu na politykę zaborcy. I właśnie to utajone życie jest nazwane przez Wysokiego "gorącą lawą". Oczywiście są też ludzie wyzbyci wszelkich zasad moralnych, goniący za łaską i korzyścią materialną, obojętni na sprawy narodowe, nie cofający się przed denuncjacją rodaków. Tym zdemoralizowanym środowiskom przeciwstawia poeta patriotyczną młodzież spiskową. Młodzież mówi po polsku o sprawach narodowych, przypomina kaźnie i męczarnie więzionych patriotów. Potępia arystokrację za jej służalczość, gardzi zdrajcami. Rodzi się w niej chęć poświęcenia. W scenie więziennej Mickiewicz złożył hołd młodzieży za jej szlachetność, patriotyzm, solidarność i nieugiętość w obliczu zaborcy.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Nasz naród jak lawa, ciekawe teksty
Ocena społeczeństwa polskiego w III części 'Dziadów'
Ocena postawy społeczeństwa polskiego w III cz Dziadów, SZKOŁA, język polski, romantyzm
ocena spoleczenstwa polskiego w Nieznany
JĘZYK POLSKI Obraz i ocena społeczeństwa polskiego, lalka, TEMAT: Obraz i ocena społeczeństwa polski
JĘZYK POLSKI Obraz i ocena społeczeństwa polskiego, lalka, TEMAT: Obraz i ocena społeczeństwa polski
JĘZYK POLSKI Obraz i ocena społeczeństwa polskiego, strona1, Nowicki Marcin
Ocena społeczeństwa polskiego zawarta w Krótkiej rozprawie m, Język polski
Taniec ocena społeczeństwa polskiego (2) DOC
Gliński, Lewenstein, Siciński Samoorganizacja społeczeństwa polskiego III sektor I wspólnoty lokaln
Społeczeństwo Polskie w III części dziadów
Ocena stanu zdrowia społeczeństwa polskiego w sferze psychicznej
Obraz społeczeństwa polskiego w Nad Niemnem i w Lalce - ocena warstw społecznych, DLA MATURZYSTÓW, P
wizja społeczeństwa polskiego wg A Mickewicza w utworze dziady cz III