konwencja緍nenska akt paryski

Dz.U.90.82.474

AKT PARYSKI KONWENCJI BERNE艃SKIEJ

O OCHRONIE DZIE艁 LITERACKICH I ARTYSTYCZNYCH

sporz膮dzony w Pary偶u dnia 24 lipca 1971 r.

(Dz. U. z dnia 28 listopada 1990 r.)

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomo艣ci:

W dniu 24 lipca 1971 r. zosta艂 sporz膮dzony w Pary偶u Akt paryski Konwencji berne艅skiej o ochronie dzie艂 literackich i artystycznych z dnia 9 wrze艣nia 1886 r., uzupe艂nionej w Pary偶u dnia 4 maja 1896 r., zrewidowanej w Berlinie dnia 13 listopada 1908 r., uzupe艂nionej w Bernie dnia 20 marca 1914 r., zrewidowanej w Rzymie dnia 2 czerwca 1928 r., w Brukseli dnia 26 czerwca 1948 r., w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. oraz poprawionej dnia 2 pa藕dziernika 1979 r.

Po zaznajomieniu si臋 z powy偶szym aktem o艣wiadczam, 偶e:

- Rzeczpospolita Polska postanawia przyst膮pi膰 do powy偶szego aktu, z wy艂膮czeniem artyku艂贸w od 1 do 21 oraz za艂膮cznika,

- b臋dzie on w wy偶ej wymienionym zakresie niezmiennie zachowywany.

Na dow贸d czego wydany zosta艂 akt niniejszy, opatrzony piecz臋ci膮 Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 3 marca 1990 r.

(Tekst Aktu paryskiego zawiera za艂膮cznik do niniejszego numeru)

ZA艁膭CZNIK

AKT PARYSKI KONWENCJI BERNE艃SKIEJ O OCHRONIE DZIE艁 LITERACKICH I ARTYSTYCZNYCH

sporz膮dzony w Pary偶u dnia 24 lipca 1971 r.

KONWENCJA BERNE艃SKA O OCHRONIE DZIE艁 LITERACKICH I ARTYSTYCZNYCH

z dnia 9 wrze艣nia 1886 r. uzupe艂niona w Pary偶u dnia 4 maja 1896 r., zrewidowana w Berlinie dnia 13 listopada 1908 r., uzupe艂niona w Bernie dnia 20 marca 1914 r., zrewidowana w Rzymie dnia 2 czerwca 1928 r., w Brukseli dnia 26 czerwca 1948 r., w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. i w Pary偶u dnia 24 lipca 1971 r. oraz poprawiona dnia 2 pa藕dziernika 1979 r.

Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, w r贸wnym stopniu o偶ywione pragnieniem ochrony - w spos贸b mo偶liwie najbardziej skuteczny i jednolity - praw autor贸w do ich dzie艂 literackich i artystycznych,

uznaj膮c donios艂e znaczenie prac konferencji rewizyjnej odbytej w Sztokholmie w 1967 r.,

postanowi艂y zrewidowa膰 akt przyj臋ty przez Konferencj臋 sztokholmsk膮, pozostawiaj膮c bez zmiany artyku艂y od 1 do 20 i od 22 do 26 tego aktu.

W nast臋pstwie tego, ni偶ej podpisani pe艂nomocnicy, po przedstawieniu swych pe艂nomocnictw uznanych za dobre i sporz膮dzone w nale偶ytej formie, uzgodnili, co nast臋puje:

Artyku艂 1

Pa艅stwa, do kt贸rych ma zastosowanie niniejsza konwencja, tworz膮 Zwi膮zek w celu ochrony praw autor贸w do ich dzie艂 literackich i artystycznych.

Artyku艂 2

1. Okre艣lenie "dzie艂a literackie i artystyczne" obejmuje wszystkie dzie艂a literackie, naukowe i artystyczne, bez wzgl臋du na spos贸b lub form臋 ich wyra偶enia, takie jak ksi膮偶ki, broszury i inne pisma; odczyty, przem贸wienia, kazania i inne dzie艂a tego rodzaju; dzie艂a dramatyczne lub dramatyczno-muzyczne; dzie艂a choreograficzne i pantomimy; dzie艂a muzyczne ze s艂owami lub bez s艂贸w; dzie艂a filmowe oraz zr贸wnane z nimi dzie艂a wyra偶ane w podobny spos贸b jak film; dzie艂a rysunkowe, malarstwo, dzie艂a architektoniczne, rze藕by, dzie艂a rytownicze i litograficzne; dzie艂a fotograficzne oraz zr贸wnane z nimi dzie艂a wyra偶ane w podobny spos贸b jak fotografia; dzie艂a sztuki u偶ytkowej, ilustracje, mapy geograficzne, plany, szkice i dzie艂a plastyczne dotycz膮ce geografii, topografii, architektury lub innych nauk.

2. Zastrzega si臋 jednak, 偶e ustawodawstwo pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku mo偶e przewidywa膰, i偶 dzie艂a literackie i artystyczne b膮d藕 jedna lub kilka ich kategorii korzystaj膮 z ochrony tylko w wypadku, gdy zosta艂y utrwalone w pewnej materialnej formie.

3. Bez uszczerbku dla praw autora dzie艂a oryginalnego, na r贸wni z utworami oryginalnymi podlegaj膮 ochronie t艂umaczenia, adaptacje, uk艂ady muzyczne i inne opracowania dzie艂a literackiego lub artystycznego.

4. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 okre艣lenie, jakiej ochrony udziela si臋 urz臋dowym tekstom akt贸w prawodawczych, administracyjnych lub s膮dowych oraz urz臋dowym t艂umaczeniom tych tekst贸w.

5. Zbiory dzie艂 literackich lub artystycznych, takie jak encyklopedie i antologie, kt贸re ze wzgl臋du na wyb贸r lub uk艂ad tre艣ci stanowi膮 tw贸rczo艣膰 intelektualn膮, podlegaj膮 ochronie jako takie, bez uszczerbku dla praw autor贸w ka偶dego z dzie艂 stanowi膮cych cz臋艣膰 sk艂adow膮 tych zbior贸w.

6. Wy偶ej wymienione dzie艂a korzystaj膮 z ochrony we wszystkich pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku. Ochrona ta jest wykonywana na rzecz autora i jego nast臋pc贸w prawnych.

7. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 ustalenie zakresu stosowania przepis贸w prawa dotycz膮cych dzie艂 sztuki u偶ytkowej oraz wzor贸w i modeli przemys艂owych, jak te偶 warunk贸w ochrony tych dzie艂, wzor贸w i modeli, z uwzgl臋dnieniem artyku艂u 7 ust臋p 4 niniejszej konwencji. Dla dzie艂 chronionych w pa艅stwach pochodzenia jedynie jako wzory i modele mo偶na 偶膮da膰 w innym pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku tylko ochrony specjalnej, udzielanej w tym pa艅stwie wzorom i modelom; je偶eli jednak w tym pa艅stwie nie ma takiej specjalnej ochrony, dzie艂a te powinny by膰 chronione jak dzie艂a artystyczne.

8. Ochrony, na podstawie niniejszej konwencji, nie stosuje si臋 do wiadomo艣ci bie偶膮cych lub o r贸偶nych wydarzeniach maj膮cych charakter zwyk艂y informacji prasowych.

Artyku艂 2 bis

1. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 mo偶liwo艣膰 cz臋艣ciowego lub ca艂kowitego wy艂膮czenia spod ochrony, przewidzianej w artykule poprzedzaj膮cym, przem贸wie艅 politycznych i m贸w wyg艂aszanych na rozprawach s膮dowych.

2. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 r贸wnie偶 mo偶liwo艣膰 stanowienia o warunkach, po kt贸rych spe艂nieniu odczyty, przem贸wienia i inne dzie艂a tego rodzaju, wyg艂aszane publicznie, mog膮 by膰 odtwarzane w prasie, radiu i telewizji, rozpowszechniane publicznie 艣rodkami przekazu przewodowego oraz mog膮 stanowi膰 przedmiot rozpowszechniania publicznego, o kt贸rym mowa w artykule 11bis w ust臋pie 1 niniejszej konwencji, gdy jest to uzasadnione celem osi膮gni臋cia informacji.

3. Jednak偶e wy艂膮czne prawo opracowania zbioru dzie艂 wymienionych w poprzednich ust臋pach przys艂uguje autorowi.

Artyku艂 3

1. Na podstawie niniejszej konwencji ochrona przys艂uguje:

a) autorom b臋d膮cym obywatelami jednego z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku w odniesieniu do ich dzie艂 opublikowanych lub nie opublikowanych;

b) autorom nie b臋d膮cym obywatelami jednego z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku w odniesieniu do dzie艂 opublikowanych po raz pierwszy w jednym z tych pa艅stw lub jednocze艣nie w pa艅stwie nie nale偶膮cym do Zwi膮zku i w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku.

2. Autorzy nie b臋d膮cy obywatelami jednego z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, lecz maj膮cy sta艂e miejsce pobytu w jednym z tych pa艅stw, s膮 zr贸wnani, w rozumieniu niniejszej konwencji, z autorami b臋d膮cymi obywatelami tego pa艅stwa.

3. Przez "dzie艂a opublikowane" nale偶y rozumie膰 dzie艂a wydane za zgod膮 ich autor贸w, bez wzgl臋du na spos贸b wytworzenia egzemplarzy, byle tylko forma udost臋pnienia tych ostatnich czyni艂a zado艣膰 racjonalnym potrzebom odbiorc贸w, bior膮c pod uwag臋 charakter dzie艂a. Nie stanowi publikacji wystawienie dzie艂a dramatycznego, dramatyczno-muzycznego lub filmowego, wykonanie dzie艂a muzycznego, publiczna recytacja dzie艂a literackiego, transmisja lub nadawanie drog膮 radiowo-telewizyjn膮 dzie艂a literackiego lub artystycznego, wystawienie dzie艂a sztuki lub budowa dzie艂a architektonicznego.

4. Dzie艂o, kt贸re opublikowano w dw贸ch lub kilku pa艅stwach w ci膮gu trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji, uwa偶a si臋 za opublikowane r贸wnocze艣nie w kilku pa艅stwach.

Artyku艂 4

Ochrona na podstawie niniejszej konwencji, nawet gdy nie s膮 spe艂nione warunki przewidziane w artykule 3, przys艂uguje:

a) autorom dzie艂 filmowych, kt贸rych producent ma swoj膮 siedzib臋 lub sta艂e miejsce pobytu w jednym z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku;

b) autorom dzie艂 architektonicznych zbudowanych w jednym z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku lub autorom dzie艂 sztuki graficznej i plastycznej, zespolonych z nieruchomo艣ci膮 po艂o偶on膮 w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku.

Artyku艂 5

1. W odniesieniu do dzie艂, co do kt贸rych autorom przys艂uguje ochrona na podstawie niniejszej konwencji, autorzy w pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku, innych ni偶 pa艅stwa pochodzenia dzie艂a, korzystaj膮 z praw, jakie odpowiednie ustawy przyznaj膮 aktualnie lub przyznaj膮 w przysz艂o艣ci swoim obywatelom, jak te偶 z praw specjalnie przyznanych przez niniejsz膮 konwencj臋.

2. Korzystanie z tych praw i ich wykonywanie nie wymaga spe艂nienia 偶adnych formalno艣ci; korzystanie i wykonywanie tych praw nie jest uzale偶nione od istnienia ochrony w pa艅stwie pochodzenia dzie艂a. A zatem, poza postanowieniami niniejszej konwencji, zakres ochrony, jak te偶 艣rodki jej dochodzenia, zapewnione autorowi w celu ochrony jego praw, s膮 normowane wy艂膮cznie przez ustawodawstwo pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony.

3. Ochron臋 w pa艅stwie pochodzenia dzie艂a normuje ustawodawstwo pa艅stwowe. Je偶eli jednak autor nie jest obywatelem pa艅stwa pochodzenia dzie艂a, co do kt贸rego przys艂uguje mu ochrona na podstawie niniejszej konwencji, b臋dzie on mia艂 w tym pa艅stwie takie same prawa, jak autorzy b臋d膮cy jego obywatelami.

4. Za pa艅stwo pochodzenia uwa偶a si臋:

a) w odniesieniu do dzie艂 opublikowanych po raz pierwszy w jednym z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku - to pa艅stwo; je偶eli chodzi o dzie艂a opublikowane r贸wnocze艣nie w kilku pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku, stosuj膮cych r贸偶ne okresy trwania ochrony - to spo艣r贸d nich, kt贸rego ustawodawstwo przyznaje najkr贸tszy czas ochrony;

b) w odniesieniu do dzie艂 opublikowanych r贸wnocze艣nie w pa艅stwie nie nale偶膮cym do Zwi膮zku i w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku - to ostatnie pa艅stwo;

c) w odniesieniu do dzie艂 nie opublikowanych lub dzie艂 opublikowanych po raz pierwszy w pa艅stwie nie nale偶膮cym do Zwi膮zku, bez r贸wnoczesnego opublikowania w kraju nale偶膮cym do Zwi膮zku - pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸rego obywatelem jest autor; jednak:

i) je偶eli chodzi o dzie艂a filmowe, kt贸rych producent ma siedzib臋 lub miejsce sta艂ego pobytu w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku, pa艅stwem pochodzenia b臋dzie to pa艅stwo, oraz

ii) je偶eli chodzi o dzie艂a architektury zbudowane w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku lub o dzie艂a sztuki graficznej i plastycznej, zespolone z nieruchomo艣ci膮 po艂o偶on膮 w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku, pa艅stwem pochodzenia b臋dzie to pa艅stwo.

Artyku艂 6

1. Je偶eli pa艅stwo nie nale偶膮ce do Zwi膮zku nie chroni w dostateczny spos贸b dzie艂 autor贸w b臋d膮cych obywatelami jednego z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, to ostatnie pa艅stwo mo偶e ograniczy膰 ochron臋 dzie艂, kt贸rych autorzy w chwili pierwszej publikacji tych dzie艂 s膮 obywatelami tamtego pa艅stwa i nie maj膮 miejsca sta艂ego pobytu w jednym z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku. Je偶eli pa艅stwo, w kt贸rym dzie艂o zosta艂o opublikowane po raz pierwszy, skorzysta z tej mo偶liwo艣ci, inne pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku nie b臋d膮 obowi膮zane do udzielenia dzie艂om, wobec kt贸rych zastosowano takie specjalne post臋powanie, szerszej ochrony ni偶 zosta艂a im udzielona w pa艅stwie pierwszej publikacji.

2. 呕adne ograniczenie ustanowione na podstawie ust臋pu poprzedniego nie przynosi uszczerbku prawom, kt贸re autor naby艂 w odniesieniu do dzie艂a opublikowanego w pa艅stwie nale偶膮cym do Zwi膮zku przed wprowadzeniem w 偶ycie tego ograniczenia.

3. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re na podstawie niniejszego artyku艂u ogranicz膮 ochron臋 praw autorskich, zawiadomi膮 o tym Dyrektora Generalnego 艢wiatowej Organizacji W艂asno艣ci Intelektualnej (zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym") o艣wiadczeniem na pi艣mie, wymieniaj膮c w nim pa艅stwa, wobec kt贸rych ochrona zosta艂a ograniczona, jak r贸wnie偶 ograniczenia, kt贸rym podlegaj膮 prawa autor贸w b臋d膮cych obywatelami tych pa艅stw. Dyrektor Generalny zawiadomi o tym niezw艂ocznie wszystkie pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku.

Artyku艂 6 bis

1. Niezale偶nie od praw maj膮tkowych autora, a nawet po przeniesieniu tych praw, autor zachowuje prawo dochodzenia autorstwa dzie艂a oraz sprzeciwienia si臋 wszelkiemu zniekszta艂ceniu, okaleczeniu lub innej zmianie albo wszelkiemu innemu dzia艂aniu na szkod臋 dzie艂a, kt贸re mog艂yby przenie艣膰 ujm臋 jego czci lub dobremu imieniu.

2. Prawa przyznane autorowi na podstawie ust臋pu 1 pozostaj膮 w mocy po 艣mierci autora co najmniej do czasu wyga艣ni臋cia praw maj膮tkowych i s膮 wykonywane przez osoby lub instytucje upowa偶nione do tego przez ustawodawstwo wewn臋trzne pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony. Jednak偶e pa艅stwa, kt贸rych ustawodawstwo obowi膮zuj膮ce w chwili ratyfikacji niniejszego aktu lub przyst膮pienia do niego nie zawiera przepis贸w zapewniaj膮cych po 艣mierci autora ochron臋 wszystkich praw przyznanych mu na podstawie ust臋pu 1, mog膮 przewidzie膰, 偶e niekt贸re z tych praw nie zachowuj膮 mocy po 艣mierci autora.

3. 艢rodki dochodzenia ochrony praw przyznanych w niniejszym artykule b臋d膮 regulowane przez ustawodawstwo tego pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony.

Artyku艂 7

1. Czas trwania ochrony przyznanej przez niniejsz膮 konwencj臋 obejmuje 偶ycie autora i pi臋膰dziesi膮t lat po jego 艣mierci.

2. Jednak偶e w odniesieniu do dzie艂 filmowych, pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku mog膮 przewidzie膰, 偶e okres trwania ochrony wygasa po up艂ywie pi臋膰dziesi臋ciu lat od udost臋pnienia dzie艂a publiczno艣ci za zgod膮 autora, lub je艣li taka okoliczno艣膰 w okresie pi臋膰dziesi臋ciu lat od uko艅czenia dzie艂a nie nast膮pi艂a - po up艂ywie pi臋膰dziesi臋ciu lat od uko艅czenia dzie艂a.

3. W odniesieniu do dzie艂 anonimowych lub pseudonimowych okres trwania ochrony udzielonej przez niniejsz膮 konwencj臋 wygasa po up艂ywie pi臋膰dziesi臋ciu lat od legalnego udost臋pnienia dzie艂a publiczno艣ci. Je偶eli jednak pseudonim przyj臋ty przez autora nie pozostawia 偶adnej w膮tpliwo艣ci co do jego to偶samo艣ci, okres trwania ochrony jest taki, jaki przewiduje ust臋p 1. Je偶eli autor dzie艂a anonimowego lub pseudonimowego ujawni sw膮 to偶samo艣膰 w wy偶ej wskazanym okresie, stosuje si臋 taki okres ochrony, jaki przewiduje ust臋p 1. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku nie s膮 obowi膮zane do ochrony dzie艂 anonimowych lub pseudonimowych, kt贸rych autor, jak mo偶na s艂usznie przypuszcza膰, od pi臋膰dziesi臋ciu lat nie 偶yje.

4. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 mo偶no艣膰 regulowania czasu trwania ochrony dzie艂 fotograficznych i dzie艂 sztuki u偶ytkowej, chronionych jako dzie艂a artystyczne; czas ten jednak nie mo偶e by膰 kr贸tszy od okresu dwudziestu pi臋ciu lat, licz膮c od uko艅czenia takiego dzie艂a.

5. Okres trwania ochrony po 艣mierci autora oraz okresy przewidziane wy偶ej w ust臋pach 2, 3 i 4 zaczynaj膮 biec licz膮c od 艣mierci lub okoliczno艣ci, o kt贸rej mowa w tych ust臋pach, z tym 偶e trwanie ich oblicza si臋 dopiero od pierwszego stycznia roku nast臋puj膮cego po 艣mierci lub wymienionej okoliczno艣ci.

6. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku mog膮 przyzna膰 d艂u偶szy czas trwania ochrony od przewidzianego w ust臋pach poprzednich.

7. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, zwi膮zane Aktem rzymskim niniejszej konwencji, kt贸re w chwili podpisania niniejszego aktu przyznaj膮 w swoim prawodawstwie czas trwania ochrony kr贸tszy od przewidzianego w ust臋pach poprzednich, mog膮 utrzyma膰 go przyst臋puj膮c do niniejszego aktu lub ratyfikuj膮c go.

8. W ka偶dym wypadku okres trwania ochrony b臋dzie regulowany przez prawo pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony; je偶eli jednak ustawodawstwo tego pa艅stwa nie stanowi inaczej, okres ten nie b臋dzie d艂u偶szy od okresu ustalonego w pa艅stwie pochodzenia dzie艂a.

Artyku艂 7 bis

Postanowienia poprzedniego artyku艂u maj膮 r贸wnie偶 zastosowanie, gdy prawo autorskie przys艂uguje wsp贸lnie wsp贸艂autorom dzie艂a, z zastrze偶eniem, 偶e okresy nast臋puj膮ce po 艣mierci autora oblicza si臋 pocz膮wszy od 艣mierci ostatniego pozosta艂ego przy 偶yciu wsp贸艂autora.

Artyku艂 8

Autorzy dzie艂 literackich i artystycznych chronionych przez niniejsz膮 konwencj臋 korzystaj膮, przez ca艂y czas trwania ich praw w odniesieniu do dzie艂a oryginalnego, z wy艂膮czonego prawa dokonania lub udzielania zezwolenia na dokonanie t艂umaczenia ich dzie艂.

Artyku艂 9

1. Autorzy dzie艂 literackich i artystycznych chronionych przez niniejsz膮 konwencj臋 korzystaj膮 z wy艂膮cznego prawa udzielania zezwolenia na reprodukcj臋 tych dzie艂, bez wzgl臋du na spos贸b i na form臋, w kt贸rych mia艂aby ona nast膮pi膰.

2. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 mo偶no艣膰 zezwolenia na reprodukcj臋 tych dzie艂 w pewnych szczeg贸lnych wypadkach, pod warunkiem 偶e reprodukcja ta nie wyrz膮dzi szkody normalnemu korzystaniu z dzie艂a ani nie przyniesie nieuzasadnionego uszczerbku prawowitym interesom autora.

3. W rozumieniu niniejszej konwencji wszelki zapis d藕wi臋kowy lub wizualny uwa偶a si臋 za reprodukcj臋.

Artyku艂 10

1. Dozwolone jest przetaczanie cytat贸w z dzie艂a ju偶 legalnie udost臋pnionego odbiorcom, pod warunkiem 偶e jest to zgodne z przyj臋tymi zwyczajami i w stopniu uzasadnionym przez zamierzony cel, a tak偶e cytat贸w z artyku艂贸w, zamieszczonych w dziennikach i czasopismach, w formie przegl膮d贸w prasy.

2. Ustawodawstwo pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku oraz porozumienia szczeg贸lne, istniej膮ce lub zawarte w przysz艂o艣ci mi臋dzy nimi stanowi膮 o mo偶liwo艣ci legalnego korzystania, w stopniu uzasadnionym przez zamierzony cel, z dzie艂 literackich lub artystycznych dla zilustrowania nauczania za pomoc膮 艣rodk贸w publikacji, audycji radiowo-telewizyjnych, zapis贸w d藕wi臋kowych lub wizualnych pod warunkiem, 偶e takie korzystanie jest zgodne z przyj臋tym zwyczajem.

3. W razie cytowania i korzystania z dzie艂 w jeden ze sposob贸w, o kt贸rym mowa w poprzednich ust臋pach tego artyku艂u, nale偶y poda膰 藕r贸d艂o i nazwisko autora, je偶eli to nazwisko jest zamieszczone w 藕r贸dle.

Artyku艂 10 bis

1. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 mo偶liwo艣膰 zezwolenia na odtwarzanie w prasie, radiu lub telewizji albo na publiczne rozpowszechnianie, za pomoc膮 艣rodk贸w przekazu przewodowego, artyku艂贸w na aktualne tematy gospodarcze, polityczne lub religijne, opublikowanych w dziennikach lub czasopismach, b膮d藕 maj膮cych ten sam charakter, lecz nadawanych drog膮 radiowo-telewizyjn膮, je偶eli taka reprodukcja, takie nadanie lub transmisje nie s膮 wyra藕nie zastrze偶one. Zawsze jednak powinno by膰 wyra藕nie wskazane 藕r贸d艂o; obowi膮zek ten powinien by膰 usankcjonowany przez ustawodawstwo pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony.

2. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 r贸wnie偶 okre艣lenie warunk贸w, po kt贸rych spe艂nieniu mog膮 by膰 w sprawozdaniach z aktualnych wydarze艅 reprodukowane albo udost臋pniane publicznie - w stopniu uzasadnionym celami informacyjnymi - za pomoc膮 艣rodk贸w fotograficznych lub filmowych b膮d藕 drog膮 radiowo-telewizyjn膮 lub za pomoc膮 艣rodk贸w przekazu przewodowego dzie艂a literackiego lub artystycznego ogl膮dane lub s艂yszane w toku wydarze艅.

Artyku艂 11

1. Autorzy dzie艂 dramatycznych, dramatyczno-muzycznych i muzycznych korzystaj膮 z wy艂膮cznego prawa udzielania zezwole艅 na:

i) wystawianie i wykonywanie publiczne swych dzie艂, 艂膮cznie z wystawianiem i wykonywaniem publicznym wszelkimi 艣rodkami lub metodami;

ii) publiczne rozpowszechnianie wszelkimi 艣rodkami wystawienia lub wykonania swych dzie艂.

2. Te same prawa przyznaje si臋 autorom dzie艂 dramatycznych lub dramatyczno-muzycznych przez ca艂y okres trwania ich praw do dzie艂a oryginalnego w odniesieniu do t艂umaczenia ich dzie艂.

Artyku艂 11 bis

1. Autorzy dzie艂 literackich i artystycznych korzystaj膮 z wy艂膮cznego prawa udzielania zezwole艅 na:

i) nadawanie swych utwor贸w drog膮 radiowo-telewizyjn膮 lub publiczne rozpowszechnianie tych dzie艂 wszelkimi 艣rodkami przekazu bezprzewodowego, s艂u偶膮cymi do rozpowszechniania znak贸w, d藕wi臋kowych lub obraz贸w;

ii) wszelkie publiczne rozpowszechnianie za pomoc膮 艣rodk贸w przekazu przewodowego lub bezprzewodowego dzie艂 nadawanych drog膮 radiowo-telewizyjn膮, je艣li to rozpowszechnianie jest dokonywane przez inn膮 organizacj臋 ni偶 ta, kt贸ra je nada艂a pierwotnie;

iii) publiczne rozpowszechnianie przez g艂o艣niki lub inne analogiczne aparaty do przenoszenia znak贸w, d藕wi臋k贸w lub obraz贸w dzie艂 nadawanych drog膮 radiowo-telewizyjn膮.

2. Ustanowienie warunk贸w wykonywania praw przewidzianych wy偶ej w ust臋pie 1 nale偶y do ustawodawstwa pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, lecz warunki te b臋d膮 mie膰 moc obowi膮zuj膮c膮 艣ci艣le ograniczon膮 tylko do pa艅stwa, kt贸re je ustanowi艂o. Nie mog膮 one w 偶adnym wypadku narusza膰 praw osobistych autora ani przys艂uguj膮cego mu prawa otrzymania s艂usznego wynagrodzenia ustalonego, w braku umowy, przez w艂a艣ciw膮 w艂adz臋.

3. W braku odmiennych postanowie艅, zezwolenie udzielone zgodnie z ust臋pem 1 niniejszego artyku艂u nie obejmuje zezwolenia na dokonanie zapisu dzie艂 nadawanych drog膮 radiowo-telewizyjn膮, za pomoc膮 aparat贸w przeznaczonych do utrwalania d藕wi臋k贸w lub obraz贸w. Ustawodawstwu pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzega si臋 jednak uregulowanie sprawy kr贸tkotrwa艂ych zapis贸w dokonywanych przez instytucj臋 radiofoniczn膮 w艂asnymi 艣rodkami i dla swych emisji. Ustawodawstwa te mog膮 zezwoli膰 na przechowywanie tych zapis贸w w urz臋dowych archiwach ze wzgl臋du na ich wyj膮tkowy charakter dokumentalny.

Artyku艂 11 ter

1. Autorzy dzie艂 literackich korzystaj膮 z wy艂膮cznego prawa do udzielania zezwolenia na:

i) publiczn膮 recytacj臋 swych dzie艂, 艂膮cznie z publiczn膮 recytacj膮 wszelkimi 艣rodkami lub metodami;

ii) publiczne rozpowszechnianie wszelkimi 艣rodkami recytacji swych dzie艂.

2. Te same prawa przys艂uguj膮 autorom dzie艂 literackich w odniesieniu do t艂umaczenia tych dzie艂 przez ca艂y czas trwania ich praw do dzie艂a oryginalnego.

Artyku艂 12

Autorzy dzie艂 literackich lub artystycznych korzystaj膮 z wy艂膮cznego prawa do udzielania zezwole艅 na adaptacj臋, aran偶acj臋 i inne przer贸bki swych dzie艂.

Artyku艂 13

1. Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku mo偶e w zakresie go dotycz膮cym - w odniesieniu do wy艂膮cznego prawa autora dzie艂a muzycznego i autora s艂贸w, kt贸rych zapis wraz z dzie艂em muzycznym zosta艂 ju偶 przez tego ostatniego dozwolony - ustali膰 zastrze偶enia i warunki zezwalania na zapis d藕wi臋kowy tego dzie艂a muzycznego, w odpowiednim wypadku wraz ze s艂owami; jednak偶e wszelkie tego rodzaju zastrze偶enia i warunki b臋d膮 mia艂y 艣ci艣le ograniczon膮 moc obowi膮zuj膮c膮 tylko w pa艅stwie, kt贸re je ustali艂o, i w 偶adnym wypadku nie mog膮 narusza膰 przys艂uguj膮cego autorowi prawa otrzymania s艂usznego wynagrodzenia ustanowionego, w braku umowy, przez w艂a艣ciw膮 w艂adz臋.

2. Zapisy dzie艂 muzycznych, dokonane w jednym z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zgodnie z artyku艂em 13 ust臋pem 3 Konwencji podpisanej w Rzymie dnia 2 czerwca 1928 r. i w Brukseli dnia 26 czerwca 1948 r., mog膮 by膰 w tym kraju reprodukowane bez zgody autora dzie艂a muzycznego a偶 do up艂ywu okresu dw贸ch lat od dnia, w kt贸rym ten kraj stanie si臋 zwi膮zany niniejszym aktem.

3. Zapisy dokonane na podstawie ust臋p贸w 1 i 2 niniejszego artyku艂u, przywiezione bez zezwolenia zainteresowanych stron do pa艅stwa, w kt贸rym nie s膮 legalne, mog膮 by膰 tam skonfiskowane.

Artyku艂 14

1. Autorzy dzie艂 literackich lub artystycznych maj膮 wy艂膮czne prawo udzielania zezwole艅 na:

i) filmow膮 adaptacj臋 i reprodukcj臋 tych dzie艂 oraz wprowadzanie do obrotu dzie艂 w ten spos贸b adaptowanych lub reprodukowanych,

ii) wystawianie i wykonanie publiczne oraz publiczne rozpowszechnianie za pomoc膮 艣rodk贸w przekazu przewodowego dzie艂 w ten spos贸b adaptowanych lub reprodukowanych.

2. Adaptacja we wszelkiej innej formie artystycznej utwor贸w filmowych opartych na dzie艂ach literackich lub artystycznych wymaga zezwolenia autor贸w dzie艂 oryginalnych, niezale偶nie od zezwolenia autor贸w dzie艂 filmowych.

3. Postanowienia artyku艂u 13 ust臋pu 1 nie maj膮 zastosowania.

Artyku艂 14 bis

1. Bez uszczerbku dla praw autora ka偶dego dzie艂a, kt贸re mog艂oby by膰 adaptowane lub reprodukowane, dzie艂o filmowe podlega takiej ochronie jak dzie艂o oryginalne. Podmiot prawa autorskiego do dzie艂a filmowego korzysta z tych samych praw co autor dzie艂a oryginalnego, 艂膮cznie z prawami przewidzianymi w poprzednim artykule.

2. a) Okre艣lenie podmiot贸w prawa autorskiego do dzie艂a filmowego zastrze偶one jest ustawodawstwu pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony.

b) Je偶eli jednak ustawodawstwo pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku zalicza do tych podmiot贸w autor贸w, kt贸rzy wnie艣li pewien wk艂ad w realizacj臋 dzie艂a filmowego, autorzy ci, skoro zobowi膮zali si臋 do wniesienia tego wk艂adu, nie mog膮, w razie braku odmiennych lub szczeg贸lnych postanowie艅 umownych, sprzeciwi膰 si臋 reprodukcji, wprowadzeniu do obrotu, publicznemu wystawieniu i wykonaniu, rozpowszechnianiu publicznemu za pomoc膮 艣rodk贸w przekazu przewodowego, nadawaniu drog膮 radiowo-telewizyjn膮 przez radio lub innemu rozpowszechnianiu publicznemu, zamieszczaniu t艂umaczenia na filmach i dubbingowi tekstu dzie艂 filmowych w tym pa艅stwie.

c) Ustawodawstwo pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku, w kt贸rym tw贸rca dzie艂a filmowego ma sw膮 siedzib臋 lub sta艂e miejsce pobytu, stanowi, czy dla zastosowania litery b) niniejszego ust臋pu zobowi膮zanie, o kt贸rym wy偶ej mowa, powinno mie膰 form臋 umowy pisemnej lub r贸wnowa偶nego aktu pisemnego. Jednak偶e ustawodawstwu pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony, zastrzega si臋 mo偶no艣膰 zdecydowania, 偶e zobowi膮zanie to powinno mie膰 form臋 umowy pisemnej lub r贸wnowa偶nego aktu pisemnego. Pa艅stwa, kt贸re skorzystaj膮 z tej mo偶liwo艣ci, powinny zawiadomi膰 o tym, pisemnym o艣wiadczeniem, Dyrektora Generalnego, kt贸ry niezw艂ocznie poda je do wiadomo艣ci wszystkim innym pa艅stwom nale偶膮cym do Zwi膮zku.

d) Przez "odmienne lub szczeg贸lne postanowienia umowne" nale偶y rozumie膰 wszelkie warunki ograniczaj膮ce, kt贸re mog膮 by膰 zwi膮zane z wy偶ej wymienionym zobowi膮zaniem.

3. Je偶eli ustawodawstwo pa艅stwowe nie stanowi inaczej, postanowienia ust臋pu 2 litery b) niniejszego artyku艂u nie maj膮 zastosowania ani do autor贸w scenariuszy, dialog贸w i dzie艂 muzycznych, opracowanych dla wytworzenia dzie艂a filmowego, ani do jego g艂贸wnego tw贸rcy. Jednak偶e pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸rych ustawodawstwo nie zawiera przepis贸w przewiduj膮cych stosownie wy偶ej wymienionego ust臋pu 2 litery b) do takiego tw贸rcy, powinny zawiadomi膰 o tym, pisemnym o艣wiadczeniem, Dyrektora Generalnego, kt贸ry niezw艂ocznie poda je do wiadomo艣ci wszystkim innym pa艅stwom nale偶膮cym do Zwi膮zku.

Artyku艂 14 ter

1. Autor, a po jego 艣mierci osoby lub instytucje okre艣lone przez ustawodawstwo wewn臋trzne, korzysta w odniesieniu do oryginalnych dzie艂 sztuki oraz oryginalnych r臋kopis贸w pisarzy i kompozytor贸w z niezbywalnego prawa do procentowego udzia艂u w ka偶dej sprzeda偶y dzie艂a po pierwszym jego zbyciu przez autora.

2. Ochrony przewidzianej w poprzednim ust臋pie mo偶na si臋 domaga膰 w pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku tylko w wypadku, gdy ustawodawstwo wewn臋trzne pa艅stwa autora uznaje tak膮 ochron臋, i w takiej mierze, w jakiej pozwala na to ustawodawstwo pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 tej ochrony.

3. Tryb pobierania i wysoko艣膰 udzia艂u okre艣la ustawodawstwo wewn臋trzne ka偶dego pa艅stwa.

Artyku艂 15

1. A偶eby autorzy dzie艂 literackich i artystycznych chronionych przez niniejsz膮 konwencj臋 byli uwa偶ani, w razie braku dowodu przeciwnego, za autor贸w i w nast臋pstwie tego mogli przed s膮dami pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku dochodzi膰 swych praw przeciw naruszaj膮cym je, wystarczy, by ich nazwiska by艂y umieszczone na dziele w przyj臋ty spos贸b. Ust臋p niniejszy ma zastosowanie - nawet je偶eli nazwisko to jest pseudonimem - od chwili, gdy pseudonim przyj臋ty przez autora nie pozostawia 偶adnych w膮tpliwo艣ci co do jego to偶samo艣ci.

2. Za producenta dzie艂a filmowego przyjmuje si臋, w razie braku przeciwnego dowodu, osob臋 fizyczn膮 lub prawn膮, kt贸rej nazwisko lub nazwa jest umieszczona w przyj臋ty spos贸b na tym dziele.

3. W odniesieniu do dzie艂 anonimowych lub dzie艂 pseudonimowych innych ni偶 te, o kt贸rych mowa wy偶ej w ust臋pie 1, uwa偶a si臋 - w razie braku dowodu przeciwnego - 偶e wydawca, kt贸rego nazwa jest umieszczona na dziele, reprezentuje autora; w tym charakterze ma on prawo do ochrony i dochodzenia praw autora. Postanowienie niniejszego ust臋pu stosuje si臋 tylko do czasu ujawnienia przez autora swej to偶samo艣ci i udowodnienia swego autorstwa.

4. a) W odniesieniu do dzie艂 nie publikowanych, kt贸rych autor jest nie znany, lecz co do kt贸rych mo偶na zasadnie przypuszcza膰, 偶e ich autor jest obywatelem jednego z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, ustawodawstwu tego pa艅stwa zastrzega si臋 mo偶no艣膰 wyznaczenia w艂a艣ciwej w艂adzy, kt贸ra reprezentuje tego autora oraz jest upe艂nomocniona do obrony i dochodzenia praw tego autora w pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku,

b) Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re na podstawie tego postanowienia dokonaj膮 takiego wyznaczenia, zawiadomi膮 o tym Dyrektora Generalnego pisemnym o艣wiadczeniem, podaj膮c wszelkie informacje dotycz膮ce w艂adzy w ten spos贸b wyznaczonej. Dyrektor Generalny niezw艂ocznie poda to o艣wiadczenie do wiadomo艣ci wszystkim innym pa艅stwom nale偶膮cym do Zwi膮zku.

Artyku艂 16

1. Nielegalne egzemplarze dzie艂a podlegaj膮 konfiskacie w pa艅stwach nale偶膮cych do Zwi膮zku, w kt贸rych dzie艂o oryginalne korzysta z ochrony prawnej.

2. Postanowienie poprzedniego ust臋pu ma r贸wnie偶 zastosowanie do reprodukcji pochodz膮cych z pa艅stwa, w kt贸rym dzie艂o nie korzysta lub przesta艂o korzysta膰 z ochrony.

3. Konfiskata nast臋puje zgodnie z ustawodawstwem ka偶dego pa艅stwa.

Artyku艂 17

Przepisy niniejszej konwencji nie mog膮 w niczym narusza膰 przys艂uguj膮cego rz膮dowi ka偶dego pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku prawa do zezwalania, nadzorowania lub zakazywania, za pomoc膮 艣rodk贸w ustawodawczych lub wewn臋trznego porz膮dku publicznego, rozpowszechniania, przedstawiania, wystawiania wszelkich dzie艂, do kt贸rych w艂a艣ciwa w艂adza uzna艂aby za potrzebne zastosowanie tego prawa.

Artyku艂 18

1. Niniejsz膮 konwencj臋 stosuje si臋 do wszystkich dzie艂, kt贸re w chwili jej wej艣cia w 偶ycie nie sta艂y si臋 jeszcze w艂asno艣ci膮 publiczn膮 pa艅stwa ich pochodzenia na skutek up艂ywu okresu ochrony.

2. Gdy jednak dzie艂o na skutek up艂ywu okresu ochrony, kt贸ra by艂a mu uprzednio przyznana, sta艂o si臋 w艂asno艣ci膮 publiczn膮 pa艅stwa, w kt贸rym 偶膮da si臋 ochrony, dzie艂o to nie b臋dzie w tym pa艅stwie ponownie chronione.

3. Zasada ta b臋dzie stosowana zgodnie z przepisami zamieszczonymi w specjalnych konwencjach istniej膮cych lub zawieranych w tym celu w przysz艂o艣ci mi臋dzy pa艅stwami nale偶膮cymi do Zwi膮zku. W przypadku braku tego rodzaju przepis贸w, kraje - ka偶dy w zakresie, kt贸ry go dotyczy - okre艣l膮 tryb stosowania tej zasady.

4. Postanowienia powy偶sze stosuje si臋 r贸wnie偶 w razie nowych przyst膮pie艅 do Zwi膮zku oraz w razie przed艂u偶enia okresu ochrony przez zastosowanie artyku艂u 7 lub przez odst膮pienie od zastrze偶e艅.

Artyku艂 19

Postanowienia niniejszej Konwencji nie staj膮 na przeszkodzie 偶膮daniom szerszej ochrony, je偶eli wynika ona z ustawodawstwa pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku.

Artyku艂 20

Rz膮dy pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku zastrzegaj膮 sobie prawo zawierania mi臋dzy sob膮 porozumie艅 szczeg贸lnych, je偶eli porozumienia te przyznawa艂yby autorom ochron臋 dalej id膮c膮 ni偶 udzielona przez konwencj臋 lub mia艂yby zawiera膰 jeszcze inne postanowienia nie pozostaj膮ce w sprzeczno艣ci z niniejsz膮 konwencj膮. Postanowienia istniej膮cych porozumie艅, odpowiadaj膮ce powy偶szym warunkom, pozostaj膮 w mocy.

Artyku艂 21

1. Postanowienia szczeg贸lne dotycz膮ce pa艅stw rozwijaj膮cych si臋 s膮 zamieszczone w za艂膮czniku.

2. Z zastrze偶eniem postanowie艅 artyku艂u 28 ust臋pu 1 litery b), za艂膮cznik ten stanowi integraln膮 cz臋艣膰 niniejszego aktu.

Artyku艂 22

1. a) Zwi膮zek ma Zgromadzenie z艂o偶one z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, kt贸re przyj臋艂y zobowi膮zania wynikaj膮ce z artyku艂贸w od 22 do 26.

b) Rz膮d ka偶dego pa艅stwa jest reprezentowany przez jednego delegata, kt贸remu mog膮 towarzyszy膰 zast臋pcy, doradcy i eksperci.

c) Koszty ka偶dej delegacji ponosi rz膮d, kt贸ry j膮 wyznaczy艂.

2. a) Zgromadzenie:

i) rozpatruje wszystkie sprawy dotycz膮ce utrzymania i rozwoju Zwi膮zku oraz stosowania niniejszej konwencji;

ii) udziela Mi臋dzynarodowemu Biuru W艂asno艣ci Intelektualnej (zwanemu dalej "Mi臋dzynarodowym Biurem"), o kt贸rym mowa w Konwencji o ustanowieniu 艢wiatowej Organizacji W艂asno艣ci Intelektualnej (zwanej dalej "Organizacj膮"), wytycznych dotycz膮cych przygotowania konferencji rewizyjnych, uwzgl臋dniaj膮cych w nale偶yty spos贸b uwagi pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, kt贸re nie przyj臋艂y zobowi膮za艅 wynikaj膮cych z artyku艂贸w od 22 do 26;

iii) bada i zatwierdza sprawozdania i dzia艂alno艣膰 Dyrektora Generalnego Organizacji, dotycz膮ce Zwi膮zku, i udziela mu niezb臋dnych wskaz贸wek w sprawach nale偶膮cych do w艂a艣ciwo艣ci Zwi膮zku;

iv) wybiera cz艂onk贸w Komitetu Wykonawczego Zgromadzenia;

v) bada i zatwierdza sprawozdania i dzia艂alno艣膰 swego Komitetu Wykonawczego i udziela mu wskaz贸wek;

vi) ustala program, uchwala trzyletni bud偶et Zwi膮zku i zatwierdza jego ko艅cowe rozliczenia;

vii) uchwala regulamin finansowy Zwi膮zku;

viii) powo艂uje komitety ekspert贸w i grupy robocze, jakie uzna za konieczne dla dzia艂ania Zwi膮zku;

ix) okre艣la, kt贸re pa艅stwa nie b臋d膮ce cz艂onkami Zwi膮zku oraz kt贸re organizacje mi臋dzyrz膮dowe i mi臋dzynarodowe organizacje pozarz膮dowe mog膮 by膰 dopuszczone do udzia艂u w jego posiedzeniach w charakterze obserwator贸w;

x) uchwala zmiany artyku艂贸w od 22 do 26;

xi) podejmuje wszelkie inne odpowiednie dzia艂ania dla osi膮gni臋cia cel贸w Zwi膮zku;

xii) wykonuje wszelkie inne zadania wynikaj膮ce z niniejszej konwencji;

xiii) wykonuje uprawnienia powierzone mu przez Konwencj臋 o ustanowieniu 艢wiatowej Organizacji W艂asno艣ci Intelektualnej, je偶eli je przyjmie.

b) W sprawach interesuj膮cych r贸wnie偶 inne Zwi膮zki administrowane przez Organizacj臋, Zgromadzenie podejmuje uchwa艂y po zaznajomieniu si臋 z opini膮 Komitetu Koordynacyjnego Organizacji.

3. a) Ka偶de pa艅stwo cz艂onek Zgromadzenia dysponuje jednym g艂osem.

b) Quorum stanowi po艂owa pa艅stw cz艂onk贸w Zgromadzenia.

c) Niezale偶nie od postanowie艅 litery b), je偶eli liczba pa艅stw reprezentowanych na sesji jest mniejsza od po艂owy, lecz r贸wna lub wi臋ksza od jednej trzeciej pa艅stw cz艂onk贸w Zgromadzenia, Zgromadzenie mo偶e podejmowa膰 uchwa艂y, kt贸re - z wyj膮tkiem uchwa艂 dotycz膮cych jego procedury - staj膮 si臋 wykonalne dopiero po spe艂nieniu ni偶ej wymienionych warunk贸w. Mi臋dzynarodowe Biuro zawiadamia o tych uchwa艂ach pa艅stwa cz艂onk贸w Zgromadzenia, kt贸re nie by艂y reprezentowane, z pro艣b膮 o oddanie na pi艣mie - w terminie trzech miesi臋cy, licz膮c od daty tego zawiadomienia - swego g艂osu, lub zawiadomienie o wstrzymaniu si臋 od g艂osowania. Je偶eli po up艂ywie tego terminu liczba pa艅stw, kt贸re w ten spos贸b odda艂y sw贸j g艂os lub wstrzyma艂y si臋 od g艂osowania, jest co najmniej r贸wna liczbie pa艅stw, kt贸rych brakowa艂o do osi膮gni臋cia quorum na sesji, uchwa艂y te staj膮 si臋 wykonalne, je偶eli jednocze艣nie zosta艂a osi膮gni臋ta wymagana wi臋kszo艣膰.

d) Z zastrze偶eniem postanowie艅 artyku艂u 26 ust臋pu 2, uchwa艂y Zgromadzenia s膮 podejmowane wi臋kszo艣ci膮 dw贸ch trzecich oddanych g艂os贸w.

e) Wstrzymanie si臋 od g艂osowania nie jest uwa偶ane za oddanie g艂osu.

f) Delegat mo偶e reprezentowa膰 tylko jedno pa艅stwo i mo偶e g艂osowa膰 tylko w jego imieniu.

g) Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re nie s膮 cz艂onkami Zgromadzenia, s膮 dopuszczane do udzia艂u w jego posiedzeniach w charakterze obserwator贸w.

4. a) Zgromadzenie zbiera si臋 raz na trzy lata na sesj臋 zwyczajn膮, kt贸r膮 zwo艂uje Dyrektor Generalny, i, poza wyj膮tkowymi wypadkami, w tym samym okresie i w tym samym miejscu, co Zgromadzenie Og贸lne Organizacji.

b) Zgromadzenie zbiera si臋 na sesj臋 nadzwyczajn膮, kt贸r膮 zwo艂uje Dyrektor Generalny na wniosek Komitetu Wykonawczego lub na wniosek jednej czwartej pa艅stw cz艂onk贸w Zgromadzenia.

5. Zgromadzenie uchwala sw贸j regulamin wewn臋trzny.

Artyku艂 23

1. Zgromadzenie powo艂uje Komitet Wykonawczy.

2. a) Komitet Wykonawczy sk艂ada si臋 z pa艅stw wybranych przez Zgromadzenie spo艣r贸d pa艅stw b臋d膮cych jego cz艂onkami. Ponadto pa艅stwu, na kt贸rego terytorium Organizacja ma swoj膮 siedzib臋, przys艂uguje z urz臋du, z zastrze偶eniem postanowie艅 artyku艂u 25 ust臋pu 7 litery b), jedno miejsce w Komitecie.

b) Rz膮d ka偶dego pa艅stwa cz艂onka Komitetu Wykonawczego jest reprezentowany przez jednego delegata, kt贸remu mog膮 towarzyszy膰 zast臋pcy, doradcy i eksperci.

c) Koszty ka偶dej delegacji ponosi rz膮d, kt贸ry j膮 wyznaczy艂.

3. Liczba pa艅stw cz艂onk贸w Komitetu Wykonawczego odpowiada jednej czwartej liczby pa艅stw cz艂onk贸w Zgromadzenia. Przy obliczaniu miejsc do obsadzenia nie bierze si臋 pod uwag臋 reszty, kt贸ra pozostaje po podzieleniu przez cztery.

4. Przy wyborze cz艂onk贸w Komitetu Wykonawczego Zgromadzenie uwzgl臋dnia sprawiedliwy podzia艂 wed艂ug kryteri贸w geograficznych oraz potrzeb臋 zapewnienia udzia艂u pa艅stwom b臋d膮cym stronami porozumie艅 szczeg贸lnych zawartych w powi膮zaniu ze Zwi膮zkiem.

5. a) Cz艂onkowie Komitetu Wykonawczego pe艂ni膮 swe funkcje od zamkni臋cia sesji Zgromadzenia, na kt贸rej zostali wybrani, do ko艅ca nast臋pnej sesji zwyczajnej Zgromadzenia.

b) Cz艂onkowie Komitetu Wykonawczego mog膮 by膰 ponownie wybrani w liczbie nie przekraczaj膮cej dw贸ch trzecich ich sk艂adu.

c) Zgromadzenie ustala tryb wybor贸w i ewentualnego ponownego wyboru cz艂onk贸w Komitetu Wykonawczego.

6. a) Komitet Wykonawczy:

i) przygotowuje projekt porz膮dku dziennego Zgromadzenia;

ii) przedstawia Zgromadzeniu wnioski dotycz膮ce projekt贸w programu i bud偶etu trzyletniego Zwi膮zku, przygotowanych przez Dyrektora Generalnego;

iii) zatwierdza, w ramach programu i bud偶etu trzyletniego, programy i bud偶ety roczne opracowane przez Dyrektora Generalnego;

iv) przedstawia Zgromadzeniu, z odpowiednimi wyja艣nieniami, okresowe sprawozdania Dyrektora Generalnego oraz roczne sprawozdania z kontroli rozlicze艅;

v) podejmuje wszelkie niezb臋dne 艣rodki w celu wykonania programu Zwi膮zku przez Dyrektora Generalnego zgodnie z uchwa艂ami Zgromadzenia z uwzgl臋dnieniem okoliczno艣ci, kt贸re wyst膮pi艂y mi臋dzy dwiema sesjami zwyczajnymi danego Zgromadzenia;

vi) wykonuje wszelkie inne zadania powierzone mu w ramach niniejszej konwencji.

b) W sprawach interesuj膮cych r贸wnie偶 inne Zwi膮zki, administrowane przez Organizacj臋, Komitet Wykonawczy podejmuje decyzj臋 po zaznajomieniu si臋 z opini膮 Komitetu Koordynacyjnego Organizacji.

7. a) Komitet Wykonawczy zbiera si臋 raz w roku na sesj臋 zwyczajn膮, zwo艂ywan膮 przez Dyrektora Generalnego, w miar臋 mo偶liwo艣ci w tym samym okresie i w tym samym miejscu co Komitet Koordynacyjny Organizacji.

b) Komitet Wykonawczy zbiera si臋 na sesj臋 nadzwyczajn膮, kt贸r膮 zwo艂uje Dyrektor Generalny b膮d藕 z w艂asnej inicjatywy, b膮d藕 na wniosek przewodnicz膮cego Komitetu lub jednej czwartej jego cz艂onk贸w.

8. a) Ka偶de pa艅stwo cz艂onek Komitetu Wykonawczego dysponuje jednym g艂osem.

b) Quorum stanowi po艂owa pa艅stw cz艂onk贸w Komitetu Wykonawczego.

c) Uchwa艂y s膮 podejmowane zwyk艂膮 wi臋kszo艣ci膮 oddanych g艂os贸w.

d) Wstrzymanie si臋 od g艂osowania nie jest uwa偶ane za oddanie g艂osu.

e) Jeden delegat mo偶e reprezentowa膰 tylko jedno pa艅stwo i mo偶e g艂osowa膰 tylko w jego imieniu.

9. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re nie s膮 cz艂onkami Komitetu Wykonawczego, s膮 dopuszczane do udzia艂u w jego posiedzeniach w charakterze obserwator贸w.

10. Komitet Wykonawczy uchwala sw贸j regulamin wewn臋trzny.

Artyku艂 24

1. a) Prace administracyjne Zwi膮zku s膮 wykonywane przez Mi臋dzynarodowe Biuro, kt贸re jest sukcesorem Biura Zwi膮zku po艂膮czonego z Biurem Zwi膮zku powo艂anym przez Mi臋dzynarodow膮 konwencj臋 o ochronie w艂asno艣ci przemys艂owej.

b) Mi臋dzynarodowe Biuro wykonuje w szczeg贸lno艣ci czynno艣ci sekretariatu organ贸w Zwi膮zku.

c) Dyrektor Generalny organizacji jest najwy偶szym funkcjonariuszem Zwi膮zku i reprezentuje Zwi膮zek.

2. Mi臋dzynarodowe Biuro zbiera i publikuje informacje dotycz膮ce ochrony praw autorskich. Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku przekazuje Mi臋dzynarodowemu Biuru mo偶liwie najszybciej teksty wszystkich nowych ustaw oraz teksty wszystkich akt贸w urz臋dowych, dotycz膮cych ochrony praw autorskich.

3. Mi臋dzynarodowe Biuro wydaje miesi臋cznik.

4. Na 偶膮danie ka偶dego pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku Mi臋dzynarodowe Biuro dostarcza mu informacji w sprawach dotycz膮cych ochrony praw autorskich.

5. Mi臋dzynarodowe Biuro prowadzi badania i 艣wiadczy us艂ugi maj膮ce na celu u艂atwienie ochrony praw autorskich.

6. Dyrektor Generalny i wszyscy wyznaczeni przez niego cz艂onkowie personelu bior膮 udzia艂, bez prawa g艂osowania, we wszystkich posiedzeniach zgromadzenia, Komitetu Wykonawczego oraz wszelkich innych komitet贸w ekspert贸w lub grup roboczych. Dyrektor Generalny lub wyznaczony przez niego cz艂onek personelu jest z urz臋du sekretarzem tych organ贸w.

7. a) Mi臋dzynarodowe Biuro, zgodnie z wytycznymi Zgromadzenia i we wsp贸艂pracy z Komitetem Wykonawczym, przygotowuje konferencje w sprawie rewizji innych postanowie艅 konwencji ni偶 postanowienia artyku艂贸w od 22 do 26.

b) Mi臋dzynarodowe Biuro mo偶e zasi臋ga膰 opinii organizacji mi臋dzyrz膮dowych oraz mi臋dzynarodowych organizacji pozarz膮dowych co do przygotowania konferencji w sprawie rewizji.

c) Dyrektor Generalny i osoby wyznaczone przez niego bior膮 udzia艂, bez prawa g艂osowania, w obradach tych konferencji.

8. Mi臋dzynarodowe Biuro wykonuje wszelkie inne powierzone mu zadania.

Artyku艂 25

1. a) Bud偶et Zwi膮zku.

b) Bud偶et Zwi膮zku obejmuje dochody i wydatki w艂asne Zwi膮zku, jego wp艂aty do bud偶etu wsp贸lnych wydatk贸w Zwi膮zk贸w, jak te偶, w odpowiednim wypadku, kwoty przekazane do dyspozycji bud偶etu Konferencji Organizacji.

c) Za wsp贸lne wydatki Zwi膮zk贸w uwa偶a si臋 wydatki, kt贸re nie obci膮偶aj膮 wy艂膮cznie Zwi膮zku, lecz tak偶e jeden lub wi臋cej innych Zwi膮zk贸w administrowanych przez Organizacj臋. Udzia艂 Zwi膮zku w tych wsp贸lnych wydatkach jest proporcjonalny do korzy艣ci Zwi膮zku z tytu艂u tych wydatk贸w.

2. Bud偶et Zwi膮zku jest uchwalony z uwzgl臋dnieniem wymog贸w jego koordynacji z bud偶etem innych Zwi膮zk贸w administrowanych przez Organizacj臋.

3. Bud偶et Zwi膮zku jest finansowany z nast臋puj膮cych 藕r贸de艂:

i) sk艂adek kraj贸w nale偶膮cych do Zwi膮zku;

ii) op艂at i nale偶no艣ci za us艂ugi 艣wiadczone przez Mi臋dzynarodowe Biuro w imieniu Zwi膮zku;

iii) dochod贸w ze sprzeda偶y publikacji Mi臋dzynarodowego Biura dotycz膮cych Zwi膮zku i honorari贸w autorskich zwi膮zanych z tymi publikacjami;

iv) dar贸w, zapis贸w i subwencji;

v) czynsz贸w, odsetek i r贸偶nych innych dochod贸w.

4. a) W celu ustalenia wysoko艣ci sk艂adki do bud偶etu ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku jest zaliczone do jednej z klas i p艂aci swe sk艂adki roczne na podstawie liczby jednostek ustalonych nast臋puj膮co:

klasa I - 25

klasa II - 20

klasa III - 15

klasa IV - 10

klasa V - 5

klasa VI - 3

klasa VII - 1

b) Ka偶de pa艅stwo, je偶eli nie uczyni艂o tego uprzednio, to w chwili z艂o偶enia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia wskazuje klas臋, do kt贸rej chce by膰 zaliczone. Mo偶e ono zmieni膰 klas臋. Je偶eli wybierze klas臋 ni偶sz膮, powinno o tym zawiadomi膰 Zgromadzenie podczas jednej z jego sesji zwyczajnych. Zmiana taka nabiera mocy od pocz膮tku roku kalendarzowego nast臋puj膮cego po tej sesji.

c) Sk艂adka roczna ka偶dego pa艅stwa wynosi kwot臋, kt贸rej stosunek do 艂膮cznej sumy sk艂adek rocznych wszystkich kraj贸w do bud偶etu Zwi膮zku jest taki sam, jak stosunek mi臋dzy liczb膮 jednostek klasy, do kt贸rej to pa艅stwo jest zaliczone, a ca艂kowit膮 liczb膮 jednostek og贸艂u pa艅stw.

d) Sk艂adki s膮 wymagalne pierwszego stycznia ka偶dego roku.

e) Pa艅stwo zalegaj膮ce z zap艂at膮 swych sk艂adek nie mo偶e wykonywa膰 swego prawa g艂osowania w 偶adnym z organ贸w Zwi膮zku, kt贸rego jest cz艂onkiem, je偶eli kwota jego zaleg艂o艣ci jest r贸wna lub wy偶sza od kwoty sk艂adek nale偶nych od niego za dwa pe艂ne ubieg艂e lata. Jednak takie pa艅stwo mo偶e by膰 uprawnione do wykonywania swego prawa g艂osowania w takim organie tak d艂ugo, jak d艂ugo organ ten uwa偶a, 偶e zw艂oka nast膮pi艂a wskutek wyj膮tkowych i nieuniknionych okoliczno艣ci.

f) W wypadku gdy bud偶et nie zosta艂 uchwalony przed pocz膮tkiem nowego roku finansowego, stosuje si臋 bud偶et roku poprzedniego w trybie przewidzianym przez regulamin finansowy.

5. Wysoko艣膰 op艂at i nale偶no艣ci za us艂ugi 艣wiadczone przez Mi臋dzynarodowe Biuro na rzecz Zwi膮zku ustala Dyrektor Generalny, kt贸ry sk艂ada z tego sprawozdanie Zgromadzeniu i Komitetowi Wykonawczemu.

6. a) Zwi膮zek posiada fundusz obrotowy, na kt贸ry sk艂adaj膮 si臋 jednorazowe wp艂aty dokonywane przez ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku. Je偶eli fundusz stanie si臋 niewystarczaj膮cy, Zgromadzenie podejmuje uchwa艂臋 o jego zwi臋kszeniu.

b) Wysoko艣膰 pocz膮tkowej wp艂aty ka偶dego pa艅stwa na wy偶ej wymieniony fundusz oraz udzia艂 tego pa艅stwa w jego zwi臋kszeniu s膮 proporcjonalne do sk艂adki tego pa艅stwa za rok, w kt贸rym zosta艂 ustanowiony fundusz lub zosta艂a podj臋ta uchwa艂a o jego zwi臋kszeniu.

c) Proporcje i tryb wp艂aty ustala Zgromadzenie na wniosek Dyrektora Generalnego, po zasi臋gni臋ciu opinii Komitetu Koordynacyjnego Organizacji.

7. a) Umowa w sprawie siedziby, zawarta z pa艅stwem, na kt贸rego terytorium Organizacja ma swoj膮 siedzib臋, powinna przewidywa膰, 偶e w razie gdy fundusz obrotowy jest niewystarczaj膮cy, kraj ten udzieli zaliczek. Wysoko艣膰 tych zaliczek i warunki, na jakich s膮 one udzielone, powinny by膰 w ka偶dym wypadku przedmiotem odr臋bnych um贸w mi臋dzy danym pa艅stwem a Organizacj膮. Dop贸ki pa艅stwo to jest obowi膮zane do udzielania zaliczek, dop贸ty przys艂uguje mu z urz臋du miejsce w Komitecie Wykonawczym.

b) Pa艅stwo wymienione pod liter膮 a) i Organizacja maj膮 prawo wypowiedzie膰 zobowi膮zanie do udzielania zaliczek w drodze pisemnej notyfikacji. Wypowiedzenie nabiera mocy po up艂ywie trzech lat od ko艅ca roku, w kt贸rym zosta艂o notyfikowane.

8. Kontrola rachunk贸w przeprowadzana jest w trybie przewidzianym w regulaminie finansowym przez jeden lub kilka kraj贸w nale偶膮cych do Zwi膮zku albo przez Kontroler贸w spoza Zwi膮zku, wyznaczonych za ich zgod膮 przez Zgromadzenie.

Artyku艂 26

1. Wnioski o zmian臋 artyku艂贸w 22, 23, 24, 25 i artyku艂u niniejszego mog膮 by膰 sk艂adane przez ka偶de pa艅stwo cz艂onka Zgromadzenia, przez Komitet Wykonawczy lub przez Dyrektora Generalnego. Te wnioski Dyrektor Generalny przekazuje pa艅stwom cz艂onkom Zgromadzenia co najmniej sze艣膰 miesi臋cy przed przedstawieniem ich Zgromadzeniu do rozpatrzenia.

2. Ka偶d膮 zmian臋 artyku艂贸w wymienionych w ust臋pie 1 przyjmuje Zgromadzenie. Przyj臋cie wymaga trzech czwartych oddanych g艂os贸w; jednak ka偶da zmiana artyku艂u 22 i niniejszego ust臋pu wymaga czterech pi膮tych oddanych g艂os贸w.

3. Ka偶da zmiana artyku艂贸w wymienionych w ust臋pie 1 wchodzi w 偶ycie po up艂ywie miesi膮ca od otrzymania przez Dyrektora Generalnego pisemnych notyfikacji o jej przyj臋ciu przez trzy czwarte pa艅stw b臋d膮cych cz艂onkami Zgromadzenia w chwili przyj臋cia zmiany, dokonana zgodnie z odpowiednimi zasadami konstytucyjnymi tych pa艅stw. Ka偶da zmiana wy偶ej wymienionych artyku艂贸w, przyj臋ta w ten spos贸b, wi膮偶e wszystkie pa艅stwa, kt贸re s膮 cz艂onkami Zgromadzenia w chwili wej艣cia w 偶ycie zmiany albo kt贸re stan膮 si臋 jego cz艂onkami p贸藕niej; jednak ka偶da zmiana zwi臋kszaj膮ca zobowi膮zania finansowe pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku wi膮偶e tylko te spo艣r贸d nich, kt贸re Zawiadomi艂y o przyj臋ciu tej zmiany.

Artyku艂 27

1. Niniejsza konwencja b臋dzie poddawana rewizjom w celu wprowadzenia rozwi膮za艅 zmierzaj膮cych do udoskonalenia systemu Zwi膮zku.

2. W tym celu b臋d膮 odbywa艂y si臋 konferencje delegat贸w pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, kolejno w ka偶dym z nich.

3. Z zastrze偶eniem postanowie艅 artyku艂u 26, maj膮cego zastosowanie do zmiany artyku艂贸w od 22 do 26, wszelka rewizja niniejszego aktu, 艂膮cznie z za艂膮cznikiem, wymaga jednomy艣lno艣ci w oddaniu g艂os贸w.

Artyku艂 28

1. a) Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re podpisa艂o niniejszy akt, mo偶e go ratyfikowa膰, a je偶eli go nie podpisa艂o, mo偶e do niego przyst膮pi膰. Dokumenty ratyfikacyjne lub przyst膮pienia sk艂ada si臋 Dyrektorowi Generalnemu.

b) Ka偶de z pa艅stw nale偶膮ce do Zwi膮zku mo偶e w swym dokumencie ratyfikacyjnym lub przyst膮pienia o艣wiadczy膰, 偶e jego ratyfikacja lub przyst膮pienie nie dotyczy artyku艂贸w od 1 do 21 i za艂膮cznika; je偶eli jednak kraj ten z艂o偶y艂 ju偶 o艣wiadczenie stosownie do artyku艂u VI ust臋pu 1) za艂膮cznika, mo偶e tylko o艣wiadcza膰 w tym dokumencie, 偶e jego ratyfikacja lub przyst膮pienie nie dotyczy artyku艂贸w od 1 do 20.

c) Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re zgodnie z liter膮 b) wy艂膮czy艂o skuteczno艣膰 swej ratyfikacji lub swego przyst膮pienia w odniesieniu do postanowie艅 wymienionych pod t膮 liter膮, mo偶e p贸藕niej, w dowolnym terminie, o艣wiadczy膰, 偶e rozci膮ga skuteczno艣膰 swej ratyfikacji lub swego przyst膮pienia na te postanowienia. O艣wiadczenie takie sk艂ada si臋 Dyrektorowi Generalnemu.

2. a) Artyku艂y od 1 do 21 i za艂膮cznik wchodz膮 w 偶ycie po up艂ywie trzech miesi臋cy od spe艂nienia si臋 dw贸ch nast臋puj膮cych warunk贸w:

i) co najmniej pi臋膰 kraj贸w nale偶膮cych do Zwi膮zku ratyfikuje niniejszy akt lub do niego przyst膮pi bez z艂o偶enia o艣wiadczenia w my艣l ust臋pu 1 litery b),

ii) Francja, Hiszpania, Stany Zjednoczone Ameryki P贸艂nocnej i Zjednoczone Kr贸lestwo Wielkiej Brytanii i P贸艂nocnej Irlandii przyjm膮 obowi膮zki wynikaj膮ce z Powszechnej konwencji o prawie autorskim, zrewidowanej w Pary偶u dnia 24 lipca 1971 r.

b) Wej艣cie w 偶ycie, o kt贸rym mowa pod liter膮 a), stosuje si臋 do tych pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, kt贸re co najmniej trzy miesi膮ce przed tym wej艣ciem w 偶ycie z艂o偶y艂y dokumenty ratyfikacyjne lub przyst膮pienia nie zawieraj膮ce o艣wiadczenia w my艣l ust臋pu 1 litery b).

c) W stosunku do wszystkich pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku, do kt贸rych nie ma zastosowania litera b), i kt贸re ratyfikowa艂y niniejszy akt lub do niego przyst膮pi艂y bez z艂o偶enia o艣wiadczenia w my艣l ust臋pu 1 litery b), artyku艂y od 1 do 21 i za艂膮cznik wchodz膮 w 偶ycie po up艂ywie trzech miesi臋cy od dnia, w kt贸rym Dyrektor Generalny powiadomi艂 o z艂o偶eniu wy偶ej wymienionego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia, chyba 偶e w z艂o偶onym dokumencie zosta艂a wskazana data p贸藕niejsza. W tym ostatnim wypadku artyku艂y od 1 do 21 i za艂膮cznik wchodz膮 w 偶ycie w stosunku do tego pa艅stwa we wskazanym dniu.

d) Postanowienia liter od a) do c) nie naruszaj膮 stosowania artyku艂u VI za艂膮cznika.

3. W stosunku do ka偶dego pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku, kt贸re ratyfikuje niniejszy akt lub do niego przyst膮pi z o艣wiadczeniem w my艣l ust臋pu 1 litery b) lub bez takiego o艣wiadczenia, artyku艂y od 22 do 38 wchodz膮 w 偶ycie po up艂ywie trzech miesi臋cy od dnia, w kt贸rym Dyrektor Generalny powiadomi艂 o z艂o偶eniu wy偶ej wymienionego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia, chyba 偶e w z艂o偶onym dokumencie zosta艂a wskazana data p贸藕niejsza. W tym ostatnim wypadku artyku艂y od 22 do 38 wchodz膮 w 偶ycie w stosunku do tego pa艅stwa w dniu w ten spos贸b wskazanym.

Artyku艂 29

1. Ka偶de pa艅stwo nie nale偶膮ce do Zwi膮zku mo偶e przyst膮pi膰 do niniejszego aktu i sta膰 si臋 przez to stron膮 niniejszej konwencji i cz艂onkiem Zwi膮zku. Dokumenty przyst膮pienia sk艂ada si臋 Dyrektorowi Generalnemu.

2. a) Z zastrze偶eniem postanowienia litery b) niniejsza konwencja wejdzie w 偶ycie w stosunku do ka偶dego pa艅stwa nie nale偶膮cego do Zwi膮zku po up艂ywie trzech miesi臋cy od dnia, w kt贸rym Dyrektor Generalny powiadomi艂 o z艂o偶eniu jego dokumentu przyst膮pienia, chyba 偶e w z艂o偶onym dokumencie wskazany zosta艂 dzie艅 p贸藕niejszy. W tym ostatnim wypadku konwencja wchodzi w 偶ycie w stosunku do tego pa艅stwa w dniu wskazanym w ten spos贸b.

b) Je偶eli wej艣cie w 偶ycie przy zastosowaniu litery a) wyprzedza wej艣cie w 偶ycie artyku艂贸w od 1 do 21 i za艂膮cznika przy zastosowaniu artyku艂u 28 ust臋pu 2 litery a), pa艅stwo to b臋dzie w tym czasie zwi膮zane artyku艂ami od 1 do 20 Aktu brukselskiego niniejszej konwencji, kt贸re zast膮pi膮 artyku艂y od 1 do 21 i za艂膮cznik.

Artyku艂 29 bis

Ratyfikacja niniejszego aktu lub przyst膮pienie do tego aktu przez pa艅stwo, kt贸re nie jest zwi膮zane artyku艂ami od 22 do 38 Aktu Sztokholmskiego niniejszej konwencji, ma znaczenie - jedynie w celu mo偶liwo艣ci stosowania artyku艂u 14 ust臋pu 2 Konwencji o ustanowieniu Organizacji - ratyfikacji Aktu Sztokholmskiego lub przyst膮pienia do tego aktu z ograniczeniami przewidzianymi w artykule 28 w ust臋pie 1 pod liter膮 b) i) tego aktu.

Artyku艂 30

1. Z zastrze偶eniem wyj膮tk贸w, o kt贸rych mowa w ust臋pie 2 niniejszego artyku艂u, w artykule 28 w ust臋pie 1 pod liter膮 b), w artykule 33 w ust臋pie 2) oraz w za艂膮czniku, ratyfikacja lub przyst膮pienie poci膮ga za sob膮 automatycznie przyj臋cie wszystkich postanowie艅 i dopuszczenie do wszystkich korzy艣ci zastrze偶onych przez niniejsz膮 konwencj臋.

2. a) Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, ratyfikuj膮c niniejszy akt lub przyst臋puj膮c do niego, mo偶e - z zastrze偶eniem artyku艂u V ust臋pu 2 za艂膮cznika - zachowa膰 korzy艣ci wynikaj膮ce z zastrze偶e艅 dokonanych poprzednio, pod warunkiem zg艂oszenia ich w chwili sk艂adania swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia.

b) Ka偶de pa艅stwo nie nale偶膮ce do Zwi膮zku, przyst臋puj膮c do niniejszej konwencji - i z zastrze偶eniem artyku艂u V ust臋pu 2 za艂膮cznika - mo偶e o艣wiadczy膰, 偶e pragnie przynajmniej tymczasowo zast膮pi膰 artyku艂 8 niniejszego aktu, dotycz膮cy prawa t艂umaczenia, postanowieniami artyku艂u 5 Konwencji Zwi膮zku z 1886 r., uzupe艂nionej w Pary偶u w 1896 r., oczywi艣cie tylko w zakresie dotycz膮cym t艂umaczenia na j臋zyk powszechnie u偶ywany w tym kraju. Z zastrze偶eniem artyku艂u I ust臋pu 6 litery b) za艂膮cznika, ka偶de pa艅stwo ma mo偶no艣膰 zastosowania - w odniesieniu do prawa t艂umaczenia dzie艂, kt贸rych pa艅stwo pochodzenia korzysta z takiego zastrze偶enia - ochrony odpowiadaj膮cej takiej, jakiej udziela to ostatnie pa艅stwo.

c) Ka偶de pa艅stwo mo偶e w ka偶dej chwili wycofa膰 takie zastrze偶enie przez zawiadomienie o tym Dyrektora Generalnego.

Artyku艂 31

1. Ka偶de pa艅stwo mo偶e o艣wiadczy膰 w swym dokumencie ratyfikacyjnym lub przyst膮pienia albo poinformowa膰 Dyrektora Generalnego w ka偶dym p贸藕niejszym terminie, w drodze pisemnej notyfikacji, 偶e niniejsza konwencja ma zastosowanie do ca艂o艣ci lub cz臋艣ci terytori贸w, wymienionych w o艣wiadczeniu lub notyfikacji, za kt贸rych stosunki mi臋dzynarodowe to pa艅stwo jest odpowiedzialne.

2. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re z艂o偶y艂o takie o艣wiadczenie lub dokona艂o takiej notyfikacji, mo偶e w ka偶dej chwili zawiadomi膰 Dyrektora Generalnego, 偶e niniejsza konwencja przestaje by膰 stosowana do ca艂o艣ci lub cz臋艣ci tych terytori贸w.

3. a) Ka偶de o艣wiadczenie z艂o偶one na podstawie ust臋pu 1, w艂膮czone do dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia, nabiera mocy w tym samym dniu, co ratyfikacja lub przyst膮pienie, a ka偶da notyfikacja dokonana na podstawie tego ust臋pu nabiera mocy po up艂ywie trzech miesi臋cy od powiadomienia o niej przez Dyrektora Generalnego.

b) Ka偶da notyfikacja dokonana na podstawie ust臋pu 2 nabiera mocy po up艂ywie dwunastu miesi臋cy od przyj臋cia jej przez Dyrektora Generalnego.

4. Niniejszego artyku艂u nie mo偶na interpretowa膰 w spos贸b, z kt贸rego wynika艂oby uznanie lub milcz膮ce przej臋cie przez kt贸rekolwiek z pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku stanu faktycznego jakiegokolwiek terytorium, na kt贸re zosta艂o rozci膮gni臋te stosowanie niniejszej konwencji przez inne pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku na podstawie o艣wiadczenia z艂o偶onego zgodnie z ust臋pem 1.

Artyku艂 32

1. Niniejszy akt zast臋puje w stosunkach mi臋dzy pa艅stwami nale偶膮cymi do Zwi膮zku - w zakresie, w kt贸rym ma zastosowanie - Konwencj臋 Berne艅sk膮 z dnia 9 wrze艣nia 1886 r. i nast臋pne akty jej rewizji. Akty obowi膮zuj膮ce poprzednio zachowuj膮 swe zastosowanie - w ca艂o艣ci lub w zakresie, w kt贸rym niniejszy akt na podstawie zdania poprzedniego ich nie zast臋puje - w stosunkach z pa艅stwami nale偶膮cymi do Zwi膮zku, kt贸re nie ratyfikuj膮 niniejszego aktu lub do niego nie przyst膮pi膮.

2. Pa艅stwa nie nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re stan膮 si臋 stronami niniejszego aktu, stosuj膮 go, z zastrze偶eniem postanowie艅 ust臋pu 3, wobec ka偶dego pa艅stwa nale偶膮cego do Zwi膮zku, kt贸re nie jest zwi膮zane tym aktem lub kt贸re jest wprawdzie nim zwi膮zane, lecz z艂o偶y艂o o艣wiadczenie przewidziane w artykule 28 w ust臋pie 1 pod liter膮 b). Te pa艅stwa uznaj膮, 偶e pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, o kt贸rym wy偶ej mowa, w swych stosunkach z nimi:

i) stosuje postanowienia najnowszego aktu, kt贸rym jest zwi膮zane, i

ii) z zastrze偶eniem artyku艂u I ust臋pu 6 za艂膮cznika, ma mo偶no艣膰 zastosowania ochrony na poziomie przewidzianym przez niniejszy akt.

3. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re chce korzysta膰 z kt贸rejkolwiek mo偶liwo艣ci przewidzianej w za艂膮czniku, mo偶e stosowa膰 postanowienia za艂膮cznika dotycz膮ce jednej lub wi臋cej mo偶liwo艣ci, z jakich chce korzysta膰 w swych stosunkach z ka偶dym innym pa艅stwem nale偶膮cym do Zwi膮zku i nie zwi膮zanym niniejszym aktem, pod warunkiem 偶e to ostatnie pa艅stwo zgodzi艂o si臋 na stosowanie tych postanowie艅.

Artyku艂 33

1. Ka偶dy sp贸r miedzy dwoma lub kilkoma pa艅stwami nale偶膮cymi do Zwi膮zku, dotycz膮cy interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, kt贸ry nie zostanie uregulowany w drodze rokowa艅, mo偶e by膰 wniesiony przez kt贸rekolwiek pa艅stwo b臋d膮ce jego stron膮 do Mi臋dzynarodowego Trybuna艂u Sprawiedliwo艣ci przez z艂o偶enie wniosku zgodnie ze Statutem Trybuna艂u, chyba 偶e pa艅stwa b臋d膮ce stronami sporu uzgodni膮 inny tryb jego uregulowania. Pa艅stwo wnosz膮ce sp贸r do Trybuna艂u informuje o tym Mi臋dzynarodowe Biuro, kt贸re zawiadamia o tym inne pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku.

2. Ka偶de pa艅stwo w chwili podpisania niniejszego aktu lub z艂o偶enia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia mo偶e o艣wiadczy膰, 偶e nie uwa偶a si臋 za zwi膮zane postanowieniami ust臋pu 1. W sprawach dotycz膮cych wszelkich spor贸w mi臋dzy takim pa艅stwem a ka偶dym innym pa艅stwem nale偶膮cym do Zwi膮zku postanowienia ust臋pu 1 nie maj膮 zastosowania.

3. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re z艂o偶y o艣wiadczenie zgodnie z postanowieniami ust臋pu 2, mo偶e je w ka偶dej chwili wycofa膰 w drodze notyfikacji skierowanej do Dyrektora Generalnego.

Artyku艂 34

1. Z zastrze偶eniem artyku艂u 29bis, 偶adne pa艅stwo, po wej艣ciu w 偶ycie artyku艂贸w od 1 do 21 i za艂膮cznika, nie mo偶e przyst膮pi膰 do wcze艣niejszych akt贸w niniejszej konwencji ani ich ratyfikowa膰.

2. Po wej艣ciu w 偶ycie artyku艂贸w od 1 do 21 i za艂膮cznika 偶aden kraj nie mo偶e z艂o偶y膰 o艣wiadczenia na podstawie artyku艂u 5 Protoko艂u dotycz膮cego kraj贸w rozwijaj膮cych si臋, za艂膮czonego do Aktu Sztokholmskiego.

Artyku艂 35

1. Niniejsza konwencja pozostaje w mocy na czas nieograniczony.

2. Ka偶de pa艅stwo mo偶e wypowiedzie膰 niniejszy akt w drodze notyfikacji skierowanej do Dyrektora Generalnego. Wypowiedzenie to poci膮ga za sob膮 r贸wnie偶 wypowiedzenie wszystkich wcze艣niejszych akt贸w i ma moc tylko w odniesieniu do kraju, kt贸ry go dokona艂; konwencja za艣 pozostaje w mocy i jest stosowana w odniesieniu do innych kraj贸w nale偶膮cych do Zwi膮zku.

3. Wypowiedzenie nabiera mocy po up艂ywie jednego roku od dnia, w kt贸rym Dyrektor Generalny otrzyma艂 notyfikacj臋.

4. Pa艅stwo mo偶e skorzysta膰 z mo偶liwo艣ci wypowiedzenia przewidzianej w niniejszym artykule dopiero po up艂ywie pi臋ciu lat od dnia, w kt贸rym sta艂o si臋 cz艂onkiem Zwi膮zku.

Artyku艂 36

1. Ka偶de pa艅stwo b臋d膮ce stron膮 niniejszej konwencji zobowi膮zuje si臋 przedsi臋wzi膮膰, zgodnie ze sw膮 konstytucj膮, niezb臋dne 艣rodki w celu zapewnienia stosowania niniejszej konwencji.

2. Rozumie si臋, 偶e pa艅stwo, w chwili przyjmowania zobowi膮za艅 wynikaj膮cych z niniejszej konwencji, powinno by膰 w stanie, zgodnie ze swym ustawodawstwem wewn臋trznym, wprowadzi膰 w 偶ycie jej postanowienia.

Artyku艂 37

1. a) Niniejszy akt jest podpisany w jednym egzemplarzu w j臋zykach angielskim i francuskim, i, z zastrze偶eniem ust臋pu 2, z艂o偶ony u Dyrektora Generalnego.

b) Dyrektor Generalny, po konsultacji z zainteresowanymi rz膮dami, ustali oficjalne teksty w j臋zykach arabskim, hiszpa艅skim, niemieckim, portugalskim i w艂oskim oraz w innych j臋zykach, kt贸re mo偶e wskaza膰 Zgromadzenie.

c) W razie sporu co do interpretacji r贸偶nych tekst贸w, tekst francuski b臋dzie tekstem rozstrzygaj膮cym.

2. Niniejszy akt pozostaje otwarty do podpisu do dnia 31 stycznia 1972 r. Do tego czasu egzemplarz wymieniony w ust臋pie 1 pod liter膮 a) b臋dzie przechowywany przez rz膮d Republiki Francuskiej.

3. Dyrektor Generalny prze艣le po dwie uwierzytelnione kopie podpisanego tekstu niniejszego aktu rz膮dom wszystkich pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku oraz rz膮dowi ka偶dego innego pa艅stwa na jego 偶膮danie.

4. Dyrektor Generalny zarejestruje niniejszy akt w Sekretariacie Organizacji Narod贸w Zjednoczonych.

5. Dyrektor Generalny zawiadamia rz膮dy wszystkich pa艅stw nale偶膮cych do Zwi膮zku o podpisaniu, z艂o偶eniu dokument贸w ratyfikacyjnych lub przyst膮pienia i o o艣wiadczeniach zawartych w tych dokumentach lub z艂o偶onych na podstawie artyku艂贸w: 28 ust臋pu 1 litery c), 30 ust臋pu 2 litery a) i b) oraz 33 ust臋pu 2) o wej艣ciu w 偶ycie wszystkich postanowie艅 niniejszego aktu, notyfikacjach o wypowiedzeniu i notyfikacjach dokonanych na podstawie artyku艂贸w: 30 ust臋pu 2 litery c), 31 ust臋pu 1 i 2, 33 ust臋pu 3 oraz 38 ust臋pu 1, jak te偶 o notyfikacjach przewidzianych w za艂膮czniku.

Artyku艂 38

1. Pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re nie ratyfikowa艂y niniejszego aktu ani do niego nie przyst膮pi艂y i kt贸re nie s膮 zwi膮zane artyku艂ami od 22 do 26 Aktu Sztokholmskiego, mog膮 do dnia 26 kwietnia 1975 r., je偶eli tego pragn膮, wykonywa膰 prawa przewidziane w tych artyku艂ach, jakby by艂y nimi zwi膮zane. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re pragnie wykonywa膰 te prawa, sk艂ada w tym celu Dyrektorowi Generalnemu pisemn膮 notyfikacj臋, kt贸ra nabiera mocy w dniu jej przyj臋cia. Pa艅stwa te s膮 uwa偶ane do wy偶ej wymienionego dnia za cz艂onk贸w Zgromadzenia.

2. Dop贸ki wszystkie pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku nie stan膮 si臋 cz艂onkami Organizacji, dop贸ty Mi臋dzynarodowe Biuro Organizacji dzia艂a r贸wnie偶 jako Biuro Zwi膮zku, a Dyrektor Generalny jako Dyrektor tego Biura.

3. Gdy wszystkie pa艅stwa nale偶膮ce do Zwi膮zku stan膮 si臋 cz艂onkami Organizacji, prawa, zobowi膮zania i mienie Biura Zwi膮zku przechodz膮 na rzecz Mi臋dzynarodowego Biura Organizacji.

ZA艁膭CZNIK

Artyku艂 I

1. Ka偶de Pa艅stwo uwa偶ane zgodnie z ustalon膮 praktyk膮 Zgromadzenia Og贸lnego Organizacji Narod贸w Zjednoczonych za pa艅stwo rozwijaj膮ce si臋, kt贸re ratyfikuje lub przyst膮pi do niniejszego aktu, kt贸rego integraln膮 cz臋艣膰 stanowi niniejszy za艂膮cznik, oraz kt贸re ze wzgl臋du na sw膮 sytuacj臋 gospodarcz膮 i swe potrzeby spo艂eczne i kulturalne nie s膮dzi, by mog艂o niezw艂ocznie wyda膰 odpowiednie przepisy w celu zapewnienia ochrony wszystkich praw przewidzianych w niniejszym akcie, mo偶e w notyfikacji z艂o偶onej Dyrektorowi Generalnemu w chwili z艂o偶enia swego dokumentu ratyfikacyjnego lub przyst膮pienia albo, z zastrze偶eniem artyku艂u V ust臋pu 1 litery c), kiedykolwiek p贸藕niej o艣wiadczy膰, 偶e chce korzysta膰 z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule II lub w artykule III albo z obydw贸ch tych mo偶liwo艣ci. Mo偶e ono, zamiast wyra偶enia ch臋ci korzystania z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule II, z艂o偶y膰 o艣wiadczenie zgodnie z artyku艂em V ust臋pem 1 liter膮 a).

2. a) Ka偶de o艣wiadczenie, z艂o偶one w my艣l ust臋pu 1 i notyfikowane przed up艂ywem okresu dziesi臋ciu lat od wej艣cia w 偶ycie artyku艂贸w od 1 do 21 i niniejszego za艂膮cznika zgodnie z artyku艂em 28 ust臋pem 2, jest wa偶ne a偶 do up艂ywu tego okresu. Mo偶e ono by膰 ponowione w ca艂o艣ci lub w cz臋艣ci na kolejne okresy dziesi臋cioletnie w drodze notyfikacji z艂o偶onej Dyrektorowi Generalnemu nie wcze艣niej ni偶 pi臋tna艣cie miesi臋cy i nie p贸藕niej ni偶 trzy miesi膮ce przed up艂ywem biegn膮cego okresu dziesi臋cioletniego.

b) Ka偶de o艣wiadczenie, z艂o偶one w my艣l ust臋pu 1 i notyfikowane po up艂ywie okresu dziesi臋ciu lat od wej艣cia w 偶ycie artyku艂贸w od 1 do 21 oraz niniejszego za艂膮cznika zgodnie z artyku艂em 28 ust臋pem 2, jest wa偶ne do up艂ywu biegn膮cego okresu dziesi臋cioletniego. Mo偶e ono by膰 ponowione, tak jak to przewiduje drugie zdanie litery a).

3. Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, kt贸re przesta艂o by膰 uwa偶ane za kraj rozwijaj膮cy si臋, o jakim mowa w ust臋pie 1, nie jest uprawnione do ponawiania swego o艣wiadczenia przewidzianego w ust臋pie 2 i bez wzgl臋du na to, czy wycofa oficjalnie swe o艣wiadczenie, traci mo偶no艣膰 powo艂ywania si臋 na korzystanie z mo偶liwo艣ci przewidzianych w ust臋pie 1 z up艂ywem biegn膮cego okresu dziesi臋cioletniego b膮d藕 po up艂ywie trzech lat od czasu, gdy przesta艂o by膰 uwa偶ane za pa艅stwo rozwijaj膮ce si臋, z tym 偶e powinien by膰 stosowany termin, kt贸ry up艂ywa p贸藕niej.

4. Je偶eli w chwili ustania wa偶no艣ci o艣wiadczenia z艂o偶onego w my艣l ust臋p贸w 1 lub 2 istnieje zapas egzemplarzy wydanych na mocy licencji udzielonej na podstawie postanowie艅 niniejszego za艂膮cznika, egzemplarze te mog膮 by膰 nadal wprowadzane do obrotu a偶 do ich wyczerpania.

5. Ka偶de pa艅stwo zwi膮zane postanowieniami niniejszego aktu, kt贸re z艂o偶y艂o o艣wiadczenie lub dokona艂o notyfikacji zgodnie z artyku艂em 31 ust臋pem 1 co do stosowania tego aktu na odr臋bnym terytorium, kt贸rego sytuacja mo偶e by膰 uwa偶ana za analogiczn膮 do sytuacji kraj贸w, o jakich mowa w ust臋pie 1, mo偶e w odniesieniu do tego terytorium z艂o偶y膰 o艣wiadczenie przewidziane w ust臋pie 1 i notyfikowa膰 jego ponowienie przewidziane w ust臋pie 2. W okresie wa偶no艣ci tego o艣wiadczenia lub tej notyfikacji postanowienia niniejszego za艂膮cznika stosuje si臋 do terytorium, w odniesieniu do kt贸rego to o艣wiadczenie lub ta notyfikacja zosta艂y z艂o偶one.

6. a) Fakt, 偶e dane pa艅stwo zmierza korzysta膰 z jednej z mo偶liwo艣ci, o kt贸rych mowa w ust臋pie 1, nie pozwala innemu pa艅stwu na udzielenie dzie艂om, kt贸rych krajem pochodzenia jest pierwszy kraj, mniejszej ochrony ni偶 obowi膮zane jest udzieli膰 zgodnie z artyku艂ami od 1 do 20.

b) W odniesieniu do dzie艂, kt贸rych pa艅stwo pochodzenia z艂o偶y艂o o艣wiadczenie zgodnie z artyku艂em V ust臋pem 1 liter膮 a), nie mo偶e by膰 wykonywane prawo wzajemno艣ci, przewidziane w zdaniu drugim artyku艂u 30 w ust臋pie 2) pod liter膮 b) a偶 do up艂ywu terminu zastosowanego zgodnie z artyku艂em I ust臋pem 3.

Artyku艂 II

1. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re o艣wiadczy艂o, 偶e chce skorzysta膰 z mo偶liwo艣ci przewidzianych w niniejszym artykule, b臋dzie uprawnione, w odniesieniu do dzie艂 publikowanych w formie drukowanej lub wszelkiej innej analogicznej formie reprodukcji, do zast膮pienia wy艂膮cznego prawa t艂umaczenia przewidzianego w artykule 8 systemem niewy艂膮cznych i niezbywalnych licencji, udzielonych przez w艂a艣ciw膮 w艂adz臋 na ni偶ej okre艣lonych warunkach i zgodnie z artyku艂em IV.

2. a) Je偶eli po up艂ywie okresu trzech lat lub - ustalonego przez ustawodawstwo wewn臋trzne danego pa艅stwa - d艂u偶szego okresu od pierwszej publikacji dzie艂a nie zosta艂o opublikowane przez podmiot prawa t艂umaczenia lub za jego zezwoleniem t艂umaczenie tego dzie艂a na j臋zyk powszechnie u偶ywany w tym pa艅stwie, to, z zastrze偶eniem ust臋pu 3, ka偶dy obywatel tego pa艅stwa mo偶e otrzyma膰 licencj臋 na dokonanie t艂umaczenia dzie艂a na ten j臋zyk i opublikowa膰 to t艂umaczenie w formie drukowanej lub wszelkiej innej analogicznej formie reprodukcji.

b) Na podstawie niniejszego artyku艂u mo偶e by膰 udzielona licencja tak偶e w wypadku, gdy wszystkie wydania t艂umaczenia opublikowanego w wy偶ej wskazanym j臋zyku s膮 wyczerpane.

3. a) W wypadku t艂umacze艅 na j臋zyk nie b臋d膮cy j臋zykiem powszechnie u偶ywanym w jednym lub kilku pa艅stwach rozwini臋tych, b臋d膮cych cz艂onkami Zwi膮zku, trzyletni okres przewidziany w ust臋pie 2 pod liter膮 a) zast臋puje si臋 okresem jednego roku.

b) Ka偶de pa艅stwo, o kt贸rym mowa w ust臋pie 1, mo偶e na podstawie jednomy艣lnego porozumienia pa艅stw rozwini臋tych, b臋d膮cych cz艂onkami Zwi膮zku, w kt贸rych jest powszechnie u偶ywany ten sam j臋zyk, zast膮pi膰 - w razie t艂umaczenia na ten j臋zyk - okres trzyletni przewidziany w ust臋pie 2 pod liter膮 a) okresem kr贸tszym, ustalonym zgodnie z tym porozumieniem, ale nie kr贸tszym ni偶 jeden rok. Postanowienia zdania poprzedniego nie maj膮 jednak zastosowania, je偶eli j臋zykiem, o kt贸ry chodzi, jest j臋zyk angielski, francuski lub hiszpa艅ski. Pa艅stwa, kt贸re zawar艂y tego rodzaju porozumienie, notyfikuj膮 to Dyrektorowi Generalnemu.

4. a) 呕adna licencja przewidziana w niniejszym artykule nie mo偶e by膰 udzielona przed up艂ywem dodatkowego okresu sze艣ciomiesi臋cznego, w razie gdy mo偶e by膰 ona otrzymana po up艂ywie trzech lat, i dziewi臋ciomiesi臋cznego, w razie gdy mo偶e by膰 otrzymana po up艂ywie jednego roku.

i) licz膮c od dnia, w kt贸rym ubiegaj膮cy si臋 dokona艂 formalno艣ci przewidzianych w artykule IV w ust臋pie 1;

ii) albo gdy to偶samo艣膰 lub adres podmiotu prawa t艂umaczenia nie s膮 znane, licz膮c od dnia, w kt贸rym ubiegaj膮cy si臋, jak to przewiduje artyku艂 IV ust臋p 2, wys艂a艂 kopie wniosku przedstawionego przez siebie w艂adzy w艂a艣ciwej do udzielenia licencji.

b) Je偶eli w okresie sze艣ciu lub dziewi臋ciu miesi臋cy zostanie opublikowane przez podmiot prawa t艂umaczenia lub za jego zezwoleniem t艂umaczenie w j臋zyku, co do kt贸rego zosta艂 przedstawiony wniosek, 偶adna licencja na podstawie niniejszego artyku艂u nie zostanie udzielona.

5. Licencje przewidziane w niniejszym artykule mog膮 by膰 udzielane tylko ze wzgl臋du na potrzeby szkoleniowe lub badawcze.

6. Je偶eli t艂umaczenie dzie艂a opublikowane przez podmiot prawa t艂umaczenia lub za jego zezwoleniem, ma cen臋 por贸wnywaln膮 ze stosowan膮 w danym pa艅stwie cen膮 analogicznych dzie艂, ka偶da licencja udzielona na podstawie niniejszego artyku艂u wygasa, je偶eli t艂umaczenie zosta艂o dokonane na ten sam j臋zyk i jego istotna tre艣膰 jest taka sama, jak t艂umaczenia opublikowanego na podstawie licencji. Wszystkie egzemplarze ju偶 wyprodukowane przed wyga艣ni臋ciem licencji mog膮 by膰 nadal wprowadzane do obrotu a偶 do ich wyczerpania.

7. Licencja na dokonanie i opublikowanie t艂umaczenia tekstu oraz reprodukcj臋 i opublikowanie ilustracji, je艣li chodzi o dzie艂a z艂o偶one g艂贸wnie z ilustracji, mo偶e by膰 udzielona tylko w wypadku spe艂nienia r贸wnie偶 warunk贸w przewidzianych w artykule III.

8. Licencja na podstawie niniejszego artyku艂u nie mo偶e by膰 udzielona, je偶eli autor wycofa艂 z obrotu wszystkie egzemplarze swego dzie艂a.

9. a) Licencja na dokonanie t艂umaczenia dzie艂a opublikowanego w formie drukowanej lub wszelkiej innej analogicznej formie reprodukcji mo偶e by膰 r贸wnie偶 udzielona ka偶dej instytucji radiowo-telewizyjnej maj膮cej sw膮 siedzib臋 w pa艅stwie, o kt贸rym mowa w ust臋pie 1, na wniosek przedstawiony przez t臋 instytucj臋 w艂a艣ciwej w艂adzy pa艅stwa, je偶eli tylko zosta艂y spe艂nione nast臋puj膮ce warunki:

i) t艂umaczenie zosta艂o dokonane na podstawie egzemplarza wyprodukowanego i nabytego zgodnie z ustawodawstwem danego pa艅stwa;

ii) t艂umaczenie jest wykorzystywane tylko w audycjach maj膮cych na celu nauczanie lub rozpowszechnianie informacji o charakterze naukowym lub technicznym, przeznaczonych dla znawc贸w okre艣lonej dziedziny;

iii) t艂umaczenie jest u偶ywane wy艂膮cznie w celach wymienionych w punkcie ii) w audycjach nadawanych legalnie i przeznaczonych dla odbiorc贸w na terytorium tego pa艅stwa, 艂膮cznie z audycjami nadawanymi za pomoc膮 zapis贸w d藕wi臋kowych i wizualnych, wykonanych legalnie i wy艂膮cznie dla nadania tych audycji;

iv) wszelkie wykorzystanie t艂umaczenia nie ma charakteru dochodowego.

b) Zapisy d藕wi臋kowe i wizualne t艂umaczenia, wykonane przez instytucje radiowo-telewizyjne na mocy licencji udzielonej na podstawie niniejszego ust臋pu, mog膮 by膰 wykorzystane w celach i na warunkach wyszczeg贸lnionych pod liter膮 a) i za zgod膮 tej instytucji tak偶e przez ka偶d膮 inn膮 instytucj臋 radiowo-telewizyjn膮 maj膮c膮 siedzib臋 w pa艅stwie, kt贸rego w艂a艣ciwa w艂adza udzieli艂a tej licencji.

c) Pod warunkiem przestrzegania wszystkich kryteri贸w i warunk贸w wyszczeg贸lnionych pod liter膮 a), instytucji radiowo-telewizyjnej mo偶e by膰 r贸wnie偶 udzielona licencja na t艂umaczenie ka偶dego tekstu zawartego w utrwaleniu d藕wi臋kowo-wizualnym, wykonanym i opublikowanym wy艂膮cznie w celu zaspokojenia potrzeb szkoleniowych.

d) Z zastrze偶eniem postanowie艅 litery a) i litery c), do przyznania i wykonywania ka偶dej licencji udzielonej na podstawie niniejszego ust臋pu maj膮 zastosowanie postanowienia poprzednich ust臋p贸w.

Artyku艂 III

1. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re o艣wiadczy艂o, 偶e pragnie korzysta膰 z mo偶liwo艣ci przewidzianych w niniejszym artykule, b臋dzie uprawnione do zast膮pienia wy艂膮cznego prawa reprodukcji, przewidzianego w artykule 9, przez system niewy艂膮cznych i niezbywalnych licencji, udzielanych przez w艂a艣ciw膮 w艂adz臋 na ni偶ej okre艣lonych warunkach i zgodnie z artyku艂em IV.

2. a) W odniesieniu do dzie艂a, do kt贸rego stosuje si臋 niniejszy artyku艂 na podstawie ust臋pu 7, i je偶eli po up艂ywie:

i) okresu ustalonego w ust臋pie 3, liczonego od pierwszej publikacji okre艣lonego wydania takiego dzie艂a, lub

ii) d艂u偶szego okresu ustalonego przez ustawodawstwo wewn臋trzne pa艅stwa, o kt贸rym mowa w ust臋pie 1, i liczonego od tej samej daty,

egzemplarze tego wydania nie zosta艂y wprowadzone do obrotu w tym pa艅stwie dla zaspokojenia potrzeb szerokiego kr臋gu odbiorc贸w b膮d藕 nauczania w szko艂ach i na uniwersytetach przed podmiot prawa reprodukcji lub za jego zezwoleniem po cenie por贸wnywalnej z cen膮 stosowan膮 w tym pa艅stwie do analogicznych dzie艂, ka偶dy obywatel tego pa艅stwa mo偶e otrzyma膰 licencj臋 na reprodukcj臋 i opublikowanie tego wydania, przy zastosowaniu tej lub ni偶szej ceny, w celu zaspokojenia potrzeb nauczania w szkole i na uniwersytecie.

b) Na reprodukcj臋 i opublikowanie wydania, kt贸re zosta艂o wprowadzone do obrotu w spos贸b przewidziany pod liter膮 a), w razie spe艂nienia warunk贸w przewidzianych w niniejszym artykule i je偶eli po up艂ywie odpowiedniego okresu przez sze艣膰 miesi臋cy nie by艂o w sprzeda偶y dozwolonych egzemplarzy tego wydania, mo偶e by膰 r贸wnie偶 udzielona licencja w celu zaspokojenia potrzeb b膮d藕 szerokiego kr臋gu odbiorc贸w, b膮d藕 nauczania w szko艂ach i na uniwersytetach, przy zastosowaniu ceny 偶膮danej w tym pa艅stwie za analogiczne dzie艂a.

3. Okres, na kt贸ry powo艂uje si臋 ust臋p 2 litery a) punkt i) wynosi pi臋膰 lat. Jednak偶e:

i) gdy chodzi o dzie艂a z dziedziny nauk 艣cis艂ych i przyrodniczych oraz technologii - okres ten wynosi trzy lata;

ii) gdy chodzi o dzie艂a b臋d膮ce wytworem wyobra藕ni, takie jak powie艣膰, poezja, dramat i muzyka oraz o ksi膮偶ki z dziedziny sztuki - okres ten wynosi siedem lat.

4. a) W wypadkach, w kt贸rych otrzymanie licencji jest mo偶liwe po up艂ywie okresu trzyletniego, licencja na podstawie niniejszego artyku艂u nie mo偶e by膰 udzielona przed up艂ywem sze艣ciu miesi臋cy,

i) licz膮c od dnia spe艂nienia przez ubiegaj膮cego si臋 formalno艣ci przewidzianych w artykule IV w ust臋pie 1;

ii) albo je偶eli to偶samo艣膰 lub adres podmiotu prawa reprodukcji nie s膮 znane, licz膮c od dnia, w kt贸rym ubiegaj膮cy si臋, jak przewiduje artyku艂 IV ust臋p 2 wys艂a艂 kopie wniosku przedstawionego przez siebie w艂adzy w艂a艣ciwej do udzielenia licencji.

b) W innych wypadkach oraz je偶eli ma zastosowanie artyku艂 IV ust臋p 2, licencja nie mo偶e by膰 udzielona przed up艂ywem trzech miesi臋cy od wys艂ania kopii wniosku.

c) Je偶eli w okresie sze艣ciu lub trzech miesi臋cy, przewidzianym pod liter膮 a) i liter膮 b), nast膮pi艂o wprowadzenie do obrotu, jak to przewiduje ust臋p 2 litera a), 偶adna licencja na podstawie niniejszego artyku艂u nie zostanie udzielona.

d) 呕adna licencja nie mo偶e by膰 udzielona, je偶eli autor wycofa艂 z obrotu wszystkie egzemplarze wydania, na kt贸rego reprodukcj臋 i publikacj臋 wyst膮piono o licencj臋.

5. Nie mo偶na na podstawie niniejszego artyku艂u udzieli膰 licencji na reprodukcj臋 i opublikowanie t艂umaczenia dzie艂a w nast臋puj膮cych wypadkach:

i) je偶eli t艂umaczenie, o kt贸re chodzi, nie by艂o publikowane przez podmiot prawa t艂umaczenia lub za jego zezwoleniem;

ii) je偶eli t艂umaczenie nie jest dokonywane na j臋zyk powszechnie u偶ywany w pa艅stwie, w kt贸rym wyst膮piono o licencj臋.

6. Je偶eli w pa艅stwie, o kt贸rym mowa w ust臋pie 1, egzemplarze wydania dzie艂a zosta艂y wprowadzone do obrotu dla zaspokojenia potrzeb szerokiego kr臋gu odbiorc贸w b膮d藕 nauczania w szko艂ach i na uniwersytetach przez podmiot prawa reprodukcji lub za jego zezwoleniem po cenie por贸wnywalnej z cen膮 stosowan膮 w tym pa艅stwie do analogicznych dzie艂, ka偶da licencja udzielona na podstawie niniejszego artyku艂u wygasa, je偶eli wydanie to jest w tym samym j臋zyku i jego istotna tre艣膰 jest taka sama, jak wydania opublikowanego na mocy licencji. Wszystkie egzemplarze ju偶 wyprodukowane przed wyga艣ni臋ciem licencji mog膮 by膰 nadal wprowadzane do obrotu a偶 do ich wyczerpania.

7. a) Z zastrze偶eniem postanowie艅 litery b), niniejszy artyku艂 stosuje si臋 tylko do dzie艂 publikowanych w formie drukowanej lub wszelkiej innej analogicznej formie reprodukcji.

b) Niniejszy artyku艂 stosuje si臋 r贸wnie偶 do odtworze艅 d藕wi臋kowo-wizualnych legalnych utrwale艅 d藕wi臋kowo-wizualnych, je偶eli stanowi膮 lub obejmuj膮 dzie艂a chronione, jak te偶 - do t艂umacze艅 w艂膮czonych do nich tekst贸w w j臋zyku powszechnie u偶ywanym w kraju, w kt贸rym wyst膮piono o licencj臋, pod warunkiem 偶e utrwalenia d藕wi臋kowo-wizualne, o kt贸rych mowa, zosta艂y przygotowane i opublikowane wy艂膮cznie dla potrzeb szkoleniowych.

Artyku艂 IV

1. Licencje przewidziane w artykule II lub w artykule III mog膮 by膰 udzielone tylko w贸wczas, gdy ubiegaj膮cy si臋, zgodnie z przepisami obowi膮zuj膮cymi w danym pa艅stwie, udowodni, 偶e zwr贸ci艂 si臋 do podmiotu prawa o zezwolenie na dokonanie t艂umaczenia i jego opublikowanie lub na reprodukcj臋 i opublikowanie wydania, w zale偶no艣ci od wypadku, i nie m贸g艂 otrzyma膰 jego zezwolenia albo gdy mimo do艂o偶enia nale偶ytej staranno艣ci nie m贸g艂 go odnale藕膰. Jednocze艣nie z wystosowaniem pro艣by do podmiotu prawa ubiegaj膮cy si臋 powinien o tym poinformowa膰 ka偶dy krajowy lub mi臋dzynarodowy o艣rodek informacyjny, o kt贸rym mowa w ust臋pie 2.

2. W razie niemo偶no艣ci odnalezienia podmiotu prawa, ubiegaj膮cy si臋 powinien przes艂a膰 poczt膮 lotnicz膮 listem poleconym odpisy wniosku przedstawionego przez niego w艂adzy w艂a艣ciwej do udzielenia licencji - do wydawcy, kt贸rego nazwa jest umieszczona na dziele, i do ka偶dego krajowego lub mi臋dzynarodowego o艣rodka informacyjnego, kt贸ry mo偶e by膰 wyznaczony w notyfikacji z艂o偶onej w tym celu Dyrektorowi Generalnemu przez Rz膮d pa艅stwa, w kt贸rym przypuszczalnie wydawca ma g艂贸wne miejsce swej dzia艂alno艣ci.

3. Na ka偶dym egzemplarzu t艂umaczenia lub reprodukcji, opublikowanym na mocy licencji udzielonej na podstawie artyku艂u II lub artyku艂u III, powinno by膰 wskazane nazwisko autora. Na wszystkich egzemplarzach powinien by膰 umieszczony tytu艂 dzie艂a. W przypadku t艂umaczenia oryginalny tytu艂 dzie艂a powinien by膰 umieszczony na wszystkich jego egzemplarzach.

4. a) Licencje udzielone na podstawie artyku艂u II lub artyku艂u III nie obejmuj膮 zezwolenia na eksport egzemplarzy i b臋d膮 wa偶ne tylko w odniesieniu do publikacji t艂umaczenia lub reprodukcji, w zale偶no艣ci od wypadku, na terytorium kraju, w kt贸rym wyst膮piono o licencj臋.

b) Dla cel贸w stosowania postanowienia litery a) wysy艂k臋 egzemplarzy z ka偶dego terytorium do pa艅stwa, kt贸re w odniesieniu do tego terytorium z艂o偶y艂o o艣wiadczenie zgodnie z artyku艂em I ust臋pem 5, nale偶y uwa偶a膰 za eksport.

c) W wypadku gdy organ rz膮dowy lub jakikolwiek inny organ publiczny pa艅stwa, kt贸re zgodnie z artyku艂em II udzieli艂o licencji na dokonanie t艂umaczenia na inny j臋zyk ni偶 angielski, francuski lub hiszpa艅ski wysy艂a egzemplarze t艂umaczenia opublikowanego na mocy takiej licencji do innego pa艅stwa, wysy艂ka tego rodzaju nie b臋dzie dla cel贸w stosowania postanowienia litery a) uwa偶ana za eksport, je偶eli zostan膮 spe艂nione wszystkie nast臋puj膮ce warunki:

i) odbiorcami s膮 poszczeg贸lni obywatele pa艅stwa, kt贸rego w艂a艣ciwa w艂adza udzieli艂a licencji, lub organizacje zrzeszaj膮ce tych obywateli;

ii) egzemplarze te b臋d膮 wykorzystane tylko do cel贸w szkoleniowych lub badawczych;

iii) wysy艂ka egzemplarzy i ich p贸藕niejsze rozprowadzenie w艣r贸d odbiorc贸w nie b臋d膮 mia艂y charakteru dochodowego;

iv) pa艅stwo, do kt贸rego egzemplarze s膮 wysy艂ane, zawar艂o z pa艅stwem, kt贸rego w艂a艣ciwa w艂adza udzieli艂a licencji, porozumienie zezwalaj膮ce na przyjmowanie lub rozprowadzanie albo na obydwie te czynno艣ci, a rz膮d tego ostatniego pa艅stwa zawiadomi艂 Dyrektora Generalnego o tym porozumieniu.

5. Na ka偶dym egzemplarzu opublikowanym na mocy licencji udzielonej na podstawie artyku艂u II lub artyku艂u III powinna si臋 znajdowa膰 wzmianka we w艂a艣ciwym j臋zyku, wskazuj膮ca, 偶e egzemplarz jest wprowadzony do obrotu tylko w pa艅stwie lub na terytorium, kt贸rego dotyczy ta licencja.

6. a) Nale偶y przedsi臋wzi膮膰 w skali krajowej w艂a艣ciwe 艣rodki, aby:

i) licencja przewidywa艂a dla podmiotu prawa t艂umaczenia lub reprodukcji s艂uszne wynagrodzenie, odpowiadaj膮ce wysoko艣ci honorari贸w normalnie wyp艂acanych w razie licencji dobrowolnie uzgodnionych mi臋dzy zainteresowanymi w obydwu krajach, kt贸rych to dotyczy, i

ii) zapewnione zosta艂y wyp艂ata i przekazanie tego wynagrodzenia; w razie istnienia w kraju wewn臋trznych ogranicze艅 dewizowych, w艂a艣ciwa w艂adza do艂o偶y wszelkich stara艅, wykorzystuj膮c mechanizmy mi臋dzynarodowe, aby zapewni膰 przekazanie wynagrodzenia w walucie powszechnie wymienialnej lub w jej r贸wnowarto艣ci.

b) W ramach ustawodawstwa krajowego nale偶y przedsi臋wzi膮膰 艣rodki w celu zapewnienia poprawno艣ci t艂umaczenia lub w zale偶no艣ci od wypadku - dok艂adno艣ci reprodukcji wydania, o kt贸re chodzi.

Artyku艂 V

1. a) Ka偶de pa艅stwo uprawnione do o艣wiadczenia, 偶e pragnie korzysta膰 z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule II, mo偶e, w razie ratyfikowania niniejszego aktu lub przyst膮pienia do niego, zamiast takiego o艣wiadczenia

i) je偶eli jest pa艅stwem, do kt贸rego ma zastosowanie artyku艂 30 ust臋p 2 litera a), z艂o偶y膰 o艣wiadczenie w my艣l tego postanowienia w odniesieniu do prawa t艂umaczenia;

ii) je偶eli jest pa艅stwem, do kt贸rego artyku艂 30 ust臋p 2 litera a) nie ma zastosowania - i nawet je艣li nie jest pa艅stwem nie nale偶膮cym do Zwi膮zku - z艂o偶y膰 o艣wiadczenie przewidziane w pierwszym zdaniu artyku艂u 30 ust臋p 2 pod liter膮 b).

b) W przypadku pa艅stwa, kt贸re przesta艂o by膰 uwa偶ane za pa艅stwo rozwijaj膮ce si臋, o jakim mowa w artykule I ust臋p 1, o艣wiadczenie z艂o偶one zgodnie z niniejszym ust臋pem zachowuje wa偶no艣膰 a偶 do dnia, w kt贸rym up艂ywa termin ustalony zgodnie z artyku艂em I ust臋pem 3).

c) Ka偶de pa艅stwo, kt贸re z艂o偶y艂o o艣wiadczenie zgodnie z niniejszym ust臋pem, nie mo偶e p贸藕niej domaga膰 si臋 korzystania z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule II, nawet je偶eli wycofa to o艣wiadczenie.

2. Z zastrze偶eniem postanowie艅 ust臋pu 3, ka偶de pa艅stwo, kt贸re zwraca艂o si臋 o korzystanie z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule II, nie mo偶e p贸藕niej z艂o偶y膰 o艣wiadczenia zgodnie z ust臋pem 1.

3. Ka偶de pa艅stwo, kt贸re przesta艂o by膰 uwa偶ane za pa艅stwo rozwijaj膮ce si臋, o jakim mowa w artykule I w ust臋pie 1, b臋dzie mog艂o, najp贸藕niej w ci膮gu dw贸ch lat przed up艂ywem terminu ustalonego zgodnie z artyku艂em I ust臋pem 3, z艂o偶y膰 o艣wiadczenie w my艣l pierwszego zdania artyku艂u 30 ust臋pu 2 litery b), niezale偶nie od tego, 偶e nie chodzi o pa艅stwo nie nale偶膮ce do Zwi膮zku. O艣wiadczenie to nabiera mocy z dniem, w kt贸rym up艂ywa termin ustalony zgodnie z artyku艂em I ust臋pem 3.

Artyku艂 VI

1. Ka偶de pa艅stwo nale偶膮ce do Zwi膮zku, pocz膮wszy od daty niniejszego aktu lub w ka偶dej chwili, zanim zwi膮偶e si臋 artyku艂ami od 1 do 21 i niniejszym za艂膮cznikiem, mo偶e o艣wiadczy膰:

i) je偶eli chodzi o pa艅stwo, kt贸re, gdyby by艂o zwi膮zane artyku艂ami od 1 do 21 i niniejszym za艂膮cznikiem, by艂oby uprawnione do korzystania z mo偶liwo艣ci przewidzianych w artykule I w ust臋pie 1 - 偶e b臋dzie stosowa艂o postanowienia artyku艂u II lub artyku艂u III albo obydwu tych artyku艂贸w do dzie艂, kt贸rych pa艅stwo pochodzenia na podstawie punktu ii) niniejszego ust臋pu przyjmuje stosowanie tych artyku艂贸w do takich dzie艂 lub jest zwi膮zane artyku艂ami od 1 do 21 i niniejszym za艂膮cznikiem; o艣wiadczenie takie mo偶e si臋 powo艂ywa膰 na artyku艂 V zamiast na artyku艂 II;

ii) 偶e zgadza si臋 na stosowanie niniejszego za艂膮cznika do dzie艂, kt贸rych jest pa艅stwem pochodzenia, przez pa艅stwa, kt贸re z艂o偶y艂y o艣wiadczenie na podstawie punktu i) niniejszego ust臋pu lub notyfikacj臋 na podstawie artyku艂u I.

2. O艣wiadczenia przewidziane w ust臋pie 1 powinny by膰 sporz膮dzone na pi艣mie i z艂o偶one Dyrektorowi Generalnemu. Nabieraj膮 one mocy od dnia ich z艂o偶enia.

Na dow贸d czego ni偶ej podpisani, nale偶ycie w tym celu upowa偶nieni, podpisali niniejszy akt.

Sporz膮dzono w Pary偶u dnia 24 lipca 1971 roku.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
AKT PARYSKI KONWENCJI?RNE艃SKIEJ O OCHRONIE DZIE艁 LITERACKICH I ARTYSTYCZNYCH
Akt Paryskiej Konwencji Bernens Nieznany (2)
AKT PARYSKI KONWENCJI?RNE艃SKIEJ O OCHRONIE DZIE艁 LITERACKICH I ARTYSTYCZNYCH
PWI - Konwencja Zwi膮zkowa Paryska 1883 r., WEiTI - Makro, SEMESTR III, PWI
D19240855 O艣wiadczenie Rz膮dowe z dnia 7 pa藕dziernika 1924 r w sprawie przyst膮pienia Grecji do Konwe
Konwencja paryska o odpowiedzialnosci za rzeczy wniesione przez goscia hotelowego, hotelarstwo
konwencja paryska
Co to jest konwencja paryska, 1
KONWENCJA PARYSKA, MiBM Politechnika Poznanska, VII semestr TPM, Ochrona W艂asno艣ci Intelektualnej, w
Ks prof Pawe艂 Bortkiewicz Konwencja stambulska to akt ideologiczny
KONWENCJA PARYSKA
D19220772 Ustawa z dnia 23 wrze艣nia 1922 r w przedmiocie przyst膮pienia Polski do sanitarnej konwenc
D19230771 O艣wiadczenie Rz膮dowe z dnia 15 wrze艣nia 1923 r o przyst膮pieniu kolonji W Brytanji Kanady
Leki w fizjot 2 akt
Konwencje
cites konwencja wszyngto艅ska