Metoda L.Schrott i inne metody reedukacji posturalnej

Inaczej nazywa się system ortopedyczno-oddechowy

Charakterystyka :

-podstawy metody bazują na własnych doświadczeniach autorki N.Kathariny Lehnert-Schroth związanych z problemami kręgosłupa

-kluczem korekcji bocznych skrzywień kręgosłupa jest wykorzystanie mechanizmu oddychania w połączeniu z trójpłaszczyznową oddolną korekcją

METODA POSTĘPOWA KOREKCYJNA

Skolioza – częściowa utrwalona deformacja kręgosłupa z funkcjonalnymi i strukturalnymi zniekształceniami, występującymi w trzech płaszczyznach

• pł.czołowa strona wklęsła i wypukła

• pł.poprzeczna rotacje kręgów

• pł.strzałkowa zmiany fizjologiczne kifozy, lordozy

NOMENKLATURA

Łuk piersiowy jest głównym ( z nazwy ) łukiem skoliozy w stosunku do niego ułożone są określenia :

STRONA WKLĘSŁA	STRONA WYPUKŁA
Przód : garb żebrowy	Tył : garb żebrowy
Tył : garb lędźwiowy	Przód : wklęsłość żeber
	Tył : wklęsłość lędźwiowa

SKOLIOZA 3- ŁUKOWA

Prostokąty kliny

Przesunięcie w pł.czołowej ( kliny nasuwają się na boki )

Przesunięcie w pł.strzałkowej

Kliny „wyostrzają się” pogłębienie kifozy piersiowej, lordozy lędźwiowej i szyjnej

Przesunięcie w pł.poprzecznej

Szczyty powstałych klinów skracają się do przodu podstawy klinów.

Skracają się do tyłu

• pas biodrowy i barkowy skracają się w tym samym kierunku

• klatka piersiowa – przeciwnie

Zmiany obserwowane w 3 płaszczyznach powodują przymusowe skrócenie tułowia.

W skoliozach dużego stopnia dochodzi do przybliżenia się barków i biodra strony wklęsłej , żebra strony wklęsłej są wypychane do przodu.

- zwieszenie pionu po stronie wypukłej

- odstawanie biodra w stronę wklęsłą

- statyka – niezrównoważona z tendencją do pogłębiania

- obciążenie stopy po stronie wypukłej

SKOLIOZA 4-ŁUKOWA

- brak zwieszenia pionu

- odstawanie biodra w stronę wypukłą

- statyka zrównoważona

- stopy równo obciążone

Porównanie III i IV

III	IV
-zwiększenie tułowia po stronie wypukłej	-brak zwieszenia tułowia
-odstawanie biodra w stronie wklęsłej	-odstawanie biodra po stronie wypukłej
-statyka (ogólna ) niezrównoważona	-statyka – zrównoważona
-obciążenie stopy z przewagą po stronie wypukłej	-stopy równo obciążone ( lub z przewagą po stronie wklęsłej )

Układ oddechowy

WDECH

-symetrycznie zwiększa się docisk głów żeber do trzonów kręgowych

-dzieje się tak w wyniku napięcia mięśni międzyżebrowych zewnętrznych

-poprawia to stabilizację piersiową odcinak kręgosłupa

WDECH asymetryczny (b.s.k )

-siła wzmacniająca docisk żeber działa jednostronnie pogłębiając rotację kręgów

-z każdym nieprawidłowym wdechem deformacja ulega zwiększeniu, bo powietrze kierowane jest w rozszerzone części k.p

ODDECH TERAPEUTYCZNY ( kątowo-obrotowy )

-wdech ma być kierowany w tzw.miejsca słabe ;

• słabe miejsca odcinka lędźwiowego

• wklęsłość żebrowa tylna

• wklęsłość żebrowa przednia

WZÓR SKOLIOTYCZNEGO ODDECHU

• skoliotyczny oddech pogłębia torsję kręgów piersiowych

• Skorygowana technika oddychania ma za zadanie „odkręcić” żebra i doprowadzić do spłaszczenia garbu

KIERUNEK ODDYCHANIA DZIAŁĄNIE

1, 2

1. na bok deflexio

2. do tyłu derotatio

3. do góry elongatio

3 Wklęsłość żeber od przodu

A do przodu

B do góry

Rozszerzenie wklęsłości żeber i łuku piersiowego.

Oddychanie stanowi integralną część każdego ćwiczenia i włączany jest w momencie maksymalnej korekcji.

Anatomia ćwiczenia:

1. Nazwa ćwiczenia.

2. Cel – uzasadnione potrzeby.

3. Pozycja wyjściowa – wstępna korekcja.

4. Wyciągnięcie się (elongacja) i oddech.

5. Oddech techniką Schroth.

6. Faza wydechu (aktywne napięcie mm posturalnych).

7. Powtórka i utrwalenie.

8. Świadoma korekcja (współpraca, akceptacja).

Prognoza:

- ilość łuków (im więcej, tym lepiej, bo mają mniejszą wartość kątową)

- wiek (wczesne rozpoznanie lecz dłuższa choroba)

- płeć (dziewczęta 10 razy częściej)

- kostnienie (jeśli zakończone, to mniejszy rozwój)

- stopień skrzywienia i rotacje

-profil kręgosłupa ( plecy płaskie )

-odejście kręgosłupa od pionu

-czynny ruch kręgosłupa ( łatwiej korygować ale i pogłębiać wadę )

Ćwiczenia według Leneret – Schroth:

- wentylacyjne

- mobilizacyjne

- kształtujące

- rozciągające

- w zwisach

Cele:

A.Dzieci:

- korekcje skoliotycznej postawy

- stabilizacja skorygowanej sylwetki

- utrzymanie korekcji w życiu codziennym

- zahamowanie pogłębiania łuków

- kosmetyczna korekta postawy

- poprawa wydolności oddechowej

- pozytywne psychiczne ustosunkowanie się do choroby

B.Dorośli :

• poprawa wydolności oddechowej

• łagodzenie bólu za pomocą śr.fizykoterapeutycznych

• dążenie do najlepszej korekcji

• zahamowanie pogłębiania się łuków

- kosmetyczna korekta postawy

- poprawa wydolności oddechowej

- pozytywne psychiczne ustosunkowanie się do choroby

Pozycje ułożeniowe – bierne korygowanie skrzywienia dzięki podkładaniu w odpowiednie miejsca woreczków wypełnionych piaskiem lub ryżem.

Sekwencje ćwiczenia:

1. pozycja wyjściowa – wstępna korekcja

2. dalsza korekcja zewnętrzna

3. „pierwsza elongacja”

4. wdech techniką L – Schrotha, połączony z „drugą elongacją”

5. sześciosekundowe napięcia mm posturalnych, połączone z wydechem

Pięć korekcji miednicy dla skoliozy trójłukowej:

1. korekcja miednicy – przesunięcie miednicy do tyłu (załamanie, ugięcie); korekcja ciała w płaszczyźnie strzałkowej

2. korekcja miednicy – podniesienie przedniej krawędzi miednicy w przód i w górę (lekkie spłaszczenie odcinka lędźwiowego); korekcja w płaszczyźnie strzałkowej

3. korekcja miednicy – boczne przesunięcie miednicy – korekcja wystającego biodra po stronie wklęsłej; korekcja w płaszczyźnie czołowej ( gdy miednica nie jest przesunięta 3 korekcja jest zbyteczna )

4. korekcja miednicy – biodro po stronie wypukłej ( które ucieka w przód ) skręcić do tyłu i odwrotnie; korekcja w płaszczyźnie poprzecznej

5. korekcja miednicy – łagodne skrzywienia w odc.lędźwiowym nacisk pięty po stronie wypukłej daje obniżenie biodra po tej samej stronie; wyprostowanie kręgosłupa w odcinku lędźwiowym

ĆWICZENIA

1.Cylinder mięśniowy

P.w - klęk jednonóż na kolanie strony wklęsłej

- noga po stronie wypukłej w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej

- ramię strony wypukłej w odwiedzeniu

- ręka po stronie wklęsłej oparta na biodrze

Wykonanie ruchu – zgięcie boczne tułowia w stronie wklęsłej , przesunięcie boczne biodra strony wklęsłej do wewnątrz i zrotowanie go do przodu

Kkd strony wypukłej tworzą z tułowiem jedną linię

Cel – deflexio , derotatio , wzmocnienie mm. kręgosłupa lędźwiowego

2.Ukradzione krzesło

Drabinki – aktywny wyprost kręgosłupa zachowując wszystkie korekcje miednicy

3.Izometryczne napięcie głowy

Dla skoliozy pleców okrągłych

Łokieć strony wklęsłej naciska w kierunku podłoża ( korekcja garbu piersiowego )

4.Pomiędzy dwoma krzesłami

P.w – kkg w odwiedzeniu naciskają na krzesła – trening m.najszerszego grzbietu

5.Futryna drzwi

Dla pleców okrągłych

Drabinki - w pozycji stojącej nacisk przedramion na drabinki

6.Skrzywiony siad

w Skolioza 3 łukowych gdy wysunięte jest biodro.

P.w – odwrotny siad na krześle

7.Praczka

8.Leżenie przodem na stole

P.w – leżenie przodem na stole

Kkg zgięte a kkd strony wypukłej naciskają w zgięciu na stół , łokcie skierowane w górę i na zewnątrz aktywacja m.iliopsoas.

ĆWICZENIA KOREKCYJNE WG.HOPPE

Założenia metody: ustawienie kończyn dolnych, a zwłaszcza stóp, odgrywa istotną rolę dla globalnych możliwości korekcyjnych. Stopy wymagają płaszczyzny podparcia i płaszczyzny odniesienia dla wszelkich ruchów ciała ludzkiego.

Nieprawidłowe ustawienie stóp rzutuje na całą sylwetkę prowadzi do zmian w ukształtowaniu kręgosłupa w pł.strzałkowej i czołowej.

Stosowane w leczeniu wad o charakterze czynnościowym.

DIAGNOSTYKA

1.Ocena przebiegu „osi długich” głowy , tułowia kkd.

Prawidłowo : one pokrywają się i tworzą pion.

W zaburzeniach : osie nie pokrywają się a nawet się przecinają

2.Ocena przebiegu osi długich kkd

Prawidłowe : st.biodrowy, środek stawu kolanowego , długość palców stopy

Przebieg osi ma być równoległy do pośrodkowego pionu ciała.

Ocena asymetrii w pł.poprzecznej ( garb lędźwiowy , wklęsłość )

Korekcja wg.Hoppego – część terapeutyczna

Jednoczesne trójpłaszczyznowe oddziaływanie korekcji.

Metoda stosowana zwłaszcza w leczeniu wad o charakterze czynnościowym

Cel :

• wykształcenie właściwego wysklepienia stóp i osi ustawienia kkd

• korekcja i symetryzacja ruchów kkd ze wzrostem ruchomości w ich stawach

• symetryzacja ruchów lokomocyjnych poprzez redukcję nadmiernych ruchów bocznych tułowia i likwidacja objaw Trendelenburga

Charakter ćwiczeń :

- w leżeniu tyłem ramiona odwiedzione do kąta 90 stopni i zgięte do 90 stopni w st.łokciowych , w dłoniach kijek po obu stronach głowy drewniane kwadraty.

- symetryczny ruchy kkd z zastosowaniem drewnianych przyborów

- w dalszych etapach ćwiczenia w pozycji stojącej np.chód na piętach i palcach wzdłuż drewnianych listewek

- korekcja paluchów koślawych , ćwiczenia z przybandażowanymi po przyśrodkowej stronie stopy listewkami

- indywidualnie wykonywane 2-3 ćwiczenia wykonywane w cyklach 1-2 tyg. lub

- jednorazowo 5-10 minut, wielokrotnie wciągu dnia