NOWE RUCHY SPOŁECZNE PRZEKRACZANIE GRANIC POLITYKI INSTYTUCJONALNEJ Claus Offe

• W miarę jak polityka państwa uzyskuje coraz większy bezpośredni i dostrzegalny wpływ na życie obywateli próbują oni odzyskać szeroką kontrolę nad elitami politycznymi stosując środki często postrzegane jako niezgodne z podtrzymywanym porządkiem instytucjonalnym.

• Konflikty i sprzeczności w obrębie rozwiniętego społeczeństwa przemysłowego nie mogą być nadal zadowalająco rozwiązywane przez etatyzację regulacje polityczne oraz włączenie coraz większej liczby spraw i żądań do programu biurokratycznych przywódców.

• Neokonserwatywny projekt próbuje przywrócić takie niepolityczne bezwarunkowe i niepoważne podstawy społeczeństwa obywatelskiego jak własność rynek etyka pracy rodzina prawda naukowa.

• Polityka nowych ruchów społecznych próbuje upolitycznić instytucje społeczeństwa obywatelskiego sposobami, które nie są ograniczane przez kanały wpływu na biurokratyczne i przedstawicielskie instytucje polityczne chcąc przez to odtworzyć społeczeństwo obywatelskie uniezależnione od regulacji kontroli i interwencji państwa.

STARY PARADYGMAT

• Od II wojny do lat 70 kluczowymi zagadnieniami: wzrost gospodarczy dystrybucja bezpieczeństwo

• Liberalno – demokratyczny consensus wokół koncepcji państwa dobrobytu

• Powojenna ugoda ustrojowa

  • Decyzje inwestycyjne pozostały w rękach właścicieli i menagerów operujących na wolnym rynku zgodnie z kryteriami zysku

  • Kapitalizm jako mechanizm wzrostu uzupełniony przez zorganizowany świat pracy jako mechanizm dystrybucji i bezpieczeństwa socjalnego

    • Społeczeństwo dodatniej sumy – ciągły wzrost uważany za stan pożądany i zadowalający

  • Form politycznej demokracji opartej na zasadzie reprezentacji i współzawodnictwie partii politycznych

    • Instytucje demokratyczne pozwalały ograniczyć liczbę konfliktów przenoszonych ze sfery społeczeństwa obywatelskiego na arenę polityki państwowej

• Wzory życia skoncentrowane wokół prywatności – rodziny pracy konsumpcji absorbują energię i aspiracje większości obywateli . Uczestnictwo w konflikcie wokół polityki państwa marginalnym zainteresowaniem obywateli

• Szeroki sojusz na rzecz wzrostu i bezpieczeństwa

• Kluczowym przedmiotem zainteresowań był wzrost gospodarczy awans w indywidualnej i kolektywnej konsumpcji dóbr oraz prawna ochrona statusu socjalnego

• Dominującymi aktorami sceny publicznej wyspecjalizowane potężne i wysoce zinstytucjonalizowane organizacje oraz partie polityczne.

• Przetarg zbiorowy, rywalizacja partyjna, reprezentatywny rząd – wyłączne mechanizmy rozwiązywania konfliktów społecznych i politycznych

• Wspierane przez kulturę obywatelską pomniejszająca znaczenie uczestnictwa politycznego

NOWY PARADYGMAT

• Nowe ruchy – trzecia sfera – ani publiczna ani prywatna

• Przestrzeń działania nowych ruchów jest obszarem polityki nieinstytucjonalnej, której nie przewidywała ani doktryna ani praktyka liberalnej demokracji i państwa dobrobytu.

• Sekty i grupy religijne s.239

• Terroryści s. 230

  • Stosowane przez nich środki nie są uznawane za legalne i uzasadnione

  • Nie podjęły wysiłku by zyskać miano politycznych aktorów i legitymizację środków działania

  • Cele nierealistyczne politycznie

• Ruchy społeczne - dążą do uznania siebie przez szerszą zbiorowość za aktorów politycznych chociaż ich formy działania nie cieszą się legitymizacją ze strony utrwalonych instytucji politycznych . Zmierzają do celów których osiągnięcie miało by istotne znaczenie nie tylko dla samego ruchu lecz i dla społeczeństwa jako całości.

• Ekologiczne, praw człowieka, pacyfistyczne, alternatywna produkcja oraz dystrybucja dóbr i usług

• Podkreślenie wartości autonomii i tożsamości

• Sposób działania nowych ruchów

  • Niesformalizowany, nieciągły, uzależniony od kontekstu, egalitarny

  • W układzie wewnętrznym brak zróżnicowania w ujęciu horyzontalnym i wertykalnym

  • Demonstracje

  • Mobilizacja dużej liczby osób poprzez niekonwencjonalne ale legalne środki

  • Nigdzie, nigdy, precz, zakazać

  • Ostre antynomie wobec innych aktorów politycznych

  • Brak cech formalnej organizacji

  • Obszar konfliktu politycznego określany w kategoriach zainteresowań samego ruchu ( płeć wiek społeczność lokalna)

  • Baza społeczna;

    • Nowa klasa średnia

    • Część członków starej klasy średniej

    • Ludzie poza rynkiem pracy lub jego preyferich

  • Sfery działań

    • Prywatna

    • Polityka nieinstytucjonalna

    • Polityki instytucjonalnej i uznaje sferę politycznych działań wewnątrz społeczeństwa obywatelskiego za własną przestrzeń która stanowi wyzwanie zarówno dla działań prywatnych jak i działań instytucjonalno politycznych.