Teoria ewolucji
Karol Darwin sformułował znaną nam wszystkim teorię ewolucji. Przedstawił szereg dowodów dzięki którym teoria wydaje się niezwykle prawdopodobna – powiedzieć, że jest ona pewna się nie da.
Zięby Darwina
Nie wiedząc o tym Karol Darwin odkrył na wyspach Galapagos kilka gatunków zięb, które są jednym z dowodów potwierdzających jego teorię.
Ulubione przez zwolenników Darwinizmu zięby pochodzą od jednego wspólnego przodka, jednak każda z nich przystosowała się do innych nisz ekologicznych
Nisze ekologiczne
Każda z Zięb Darwina odżywia się innym pokarmem, mieszkając i rozmnażając się na innych drzewach i rywalizując z innymi gatunkami ptaków.
Przykładowo – darwinka mała odżywia się pasożytami znajdującymi się na skórze żółwi i małymi nasionami – może żyć tylko tam gdzie występuje takie pożywienie, jeżeli go nie znajdzie umrze.
Każdy gatunek ma również inny zakres tolerancji, np. na temperatury, czy zasolenie wód (ryby itp.)
Miejsca gdzie wszystkie warunki do rozwoju danego gatunku są spełnione nazywamy niszami ekologicznymi.
Zasięg występowania gatunków
Na mapie świata zbiór nisz ekologicznych danego gatunku nazywamy zasięgiem jego występowania. Zasięg ten jest zjawiskiem dynamicznym – jego granice ulegają zmianą, głównie ze względu na zmiany klimatu, ale również dzięki zmianom ewolucyjnym, na przykład dotyczącym tolerancji na temperatury
Wymarcie gatunków
Wymieranie gatunków ma miejsce nie tylko ze względy na złych kłusowników, którzy upolowali za dużo danej zwierzyny. Człowiek może wpływać na życie nieznanych sobie gatunków nawet o tym nie widząc.
Globalne zmiany klimatu spowodowane przez człowieka mogą się do tego bardzo przyczynić. Jednym z najczęściej podawanych przykładów jest zasięg występowania niedźwiedzia polarnego.
Niedźwiedź polarny
Zasięg występowania niedźwiedzia polarnego zależy przede wszystkim od temperatury wody – jeżeli zbyt bardzo się ona ociepli niedźwiedź będzie się musiał wyprowadzić na północ. Ale co zrobi kiedy już nie będzie „na północ”?
Czym jeszcze grzeszymy
Rabunkowa gospodarka leśna w krajach równikowych może doprowadzić do wymarcia nawet 96% gatunków stawonogów, jakie występują na ziemi.
Spuszczanie ścieków do rzek może zmienić zarówno ich skład chemiczny jak i temperaturę, co zaszkodzi gatunkom o niskim zakresie tolerancji.
Sprowadzenie przez kolonizatorów Australii szczurów i psów doprowadziło do wymarcia wielu gatunków ssaków workowatych, naturalnie tam zamieszkujących.
Skąd wiemy, że coś jest nie tak
Czerwona księga – publikacja zawierająca informacje o zagrożonych gatunkach danego regionu. Są one chronione specjalnymi przepisami prawnymi. W czerwonej księdze znajdziemy spis 59 508 gatunków (ponad 45 tysięcy gatunków zwierząt, ponad 14 tysięcy gatunków roślin oraz 18 gatunków grzybów), z których 19265 jest zagrożonych wyginięciem
Oznaczenia w CK
EX – wymarłe (extinct)
EW – wymarłe na wolności (extinct in the wild)
CR – krytycznie zagrożone (critically endangered)
EN – zagrożone (endangered)
VU – narażone (vulnerable)
NT – bliskie zagrożenia (near threatened)
LC – najmniejszej troski (least concern)
DD – niedostatecznie poznane (data deficient)
NE – nie szacowane (not evaluated)
Ładna okładka, ale skąd to?
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (w skrócie IUCN) - międzynarodowa organizacja zajmująca się ochroną przyrody założona w 1948 roku jako pierwsza światowa organizacja skupiona na problemach środowiska naturalnego. Jej siedziba mieści się w Gland w Szwajcarii. Jednym z zadań IUCN jest publikacja międzynarodowej Czerwonej Księgi.