6. POJĘCIE WIĘZI SPOŁECZNEJ I POWSTAWANIE JEJ (EL, ETAPY).

Więź jest podstawowym wyznacznikiem wszelkich form życia społecznego. Jest to ogół stosunków, połączeń i zalezności skupiających jednostki w zbiorowości ludzkie. Składnikiem więzi są czynniki obiektywno-formalne i spontaniczno-subiektywne.

Więź społeczna jest zjawiskiem ulegającym czestym i znacznym modyfikacjom, niekiedy w krótkim czasie. Więź cechuje zróżnicowana intensywność i trwałość, ale zawsze musi posiadać co najmniej jeden, kilka lub nawet wszystkie komponenty:

1.styczność przestrzenna

2.styczność i łączność psychiczna

3.styczność społeczna

4.wzajemne oddziaływanie

5.wzory działań społecznych

6.stosunki społeczne

7.zależności społeczne

8.instytucje społeczne

9.kontrolę społeczną

10.organizację społeczną.

Pierwszym etapem tworzenia więzi są styczności: przestrzenna, psychiczna i społeczna. Styczność przestrzenna jest podstawowym i najwcześniejszym etapem kształtowania się więzi społecznej, chociaż nie zawsze. Styczność psychiczna powstała na gruncie styczności przestrzennej, a konsekwencją styczności psychicznej jest styczność społeczna.

Styczności przechodzą w kolejny etap powstawania więzi zwany wzajemnym oddziaływaniem, które wynika z postaw antagonistycznych bądź sympatii. Wzajemne oddziaływania sprzyjają pojawieniu się następnego komponentu i etapu rozwoju więzi –stosunków i zalezności społecznych. Powinny one, lecz nie musza układać się symetrycznie. Konsekwencją dłużej trwających stosunków społecznych są instytucje społeczne. Instytucje są komponentem i etapem rozwoju więzi zasadniczo różnym od styczności, ponieważ styczności mają charakter psychospołeczny a instytucje mają charakter materialno-społeczny. Kolejnym etapem rozwoju więzi społecznej jest kontrola społeczna. Wszystkie te składniki więzi skupiają się tworząc mniej lub bardziej skoordynowany układ zwany organizacją społeczną. Zapewnia ona porządek czyli ład społeczny.