źle wkleiłam, w punkcie 2 to teoria głosząca wpływ cech kulturowych na społeczne odnoszą się do społeczeństw nowoczesnych (a nie mieszana) ! ech….

Rozdział VI ZRÓŻNICOWANIE SPOŁECZNE A ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE

1. TRUDNOŚCI DOTYCZĄCE OKREŚLENIA WZAJEMNYCH RELACJI POMIĘDZY PORZĄDKIEM KULTUROWYM A PORZĄDKIEM SPOŁECZNYM:

1. Rozmaitość form życia społeczno-kulturowego

2. Nieostrość cech społ. i cech kult.

3. Nieostrość różnic między cech społ. i cechami kult. i ich wzajemnych relacji (czy sposób mówienia to cecha kulturowa czy społeczna?)

2. KONCEPCJE TEORETYCZNE DOTYCZĄCE WZAJEMNYCH RELACJI POMIĘDZY PORZĄDKIEM KULTUROWYM A PORZĄDKIEM SPOŁECZNYM:

1. Zakładające wpływ cech społecznych (zróżnicowania społecznego) na cechy kulturowe, np. wpływ przynależności klasowej powoduje takie a nie inne posługiwanie się językiem) - ODNOSZĄ SIĘ DO SPOŁECZEŃSTW TRADYCYJNYCH, W KTÓRYCH WSZELKA PRZYNALEZNOŚĆ SPOŁ . DECYDOWAŁA O CEHCACH KULTUROWYCH

2. Zakładające wpływ cech kulturowych na cechy społeczne (wiedza czy sposób wypowiadania się, odpowiedni ubiór mogą polepszyć status jednostki)

3. Mieszana - nie ma co zastanawiać się co jest przyczyną, a co skutkiem, jedne i drugie na siebie wpływają - ODNOSZĄ SIĘ DO SPOŁECZEŃSTW NOWOCZESNYCH, GDZIE DUKACJA PRZYCZYNIA SIĘ DO WZMOŻENIA RUCHLIWOŚCI SPOŁECZNEJ

4. Zakładające autonomię cech społ. i kult. - wewn. segmentu struktury społecznej istnieje zróżnicowanie kulturowe i odwrotnie (osoby mające te a nie inne zainteresowania mogą przynależeć do różnych klas społecznych) - ODNOSI SIĘ DO SPOŁECZEŃSTW PÓŹNEJ NOWOCZESNOŚCI, GDZIE ISTNIEJE RUCHLIWOŚĆ SPOŁECZNA, MOBILNOŚĆ WZORÓW, ZACHOWAŃ, WYTWORÓW KULTUROWYCH

3. CO PRZYCZYNIA SIĘ DO AUTONOMIZACJI CECH KULTUROWYCH I CECH SPOŁECZNYCH LUDZI:

1. otwieranie się społeczeństw

2. rozluźnianie się struktur stanowych, klasowych, zawodowych

3. rozmywanie granic pomiędzy segmentami życia ludzkiego, np. warstwami społecznymi (pracownikami fizycznymi a umysłowymi)

4. wewn. polaryzacja w segmentach życia społecznego (klasy, warstwy nie są wewn. spójne, jednolite)

5. pionowa i pozioma ruchliwość społ.

6. globalizacja

7. dyfuzja kulturowa i transkulturowość

8. deterytorializacja kultury (oderwanie wzoru czy wytworu kultury od jego geogr. podłoża) i desocjacja (oderwanie wytworu kultury od społ. kontekstu)

9. tendencja do coraz mniejszego stopnia obowiązywania wzorów zachowań, które wpajane były w dzieciństwie i młodości

10. emancypacja jednostek i grup (czują, że są „panami samych siebie”)

11. kreatywność jednostek i grup w kształtowaniu swych cech (ludzie czują, że sami mogą stwarzać siebie)

proces ten nasila się we współczesnej cywilizacji zachodnioeuropejskiej

4. NOWE FORMY SPOŁ.-KULT. POWSTAŁE POD WPŁYWEM EMANCYPACJI I KREATYWNOŚCI JEDNOSTEK:

1. style życia

2. podkultury

3. nowoplemiona

4. sekty

5. STYL ŻYCIA, CECHY I ZACHOWANIA, KTÓRE WCHODZĄ W JEGO ZAKRES:

STYL ŻYCIA - cechy i zachowania jednostek czy grup, które są ich wyborem wynikającym z motywów osobistych i społ.

W ZAKRES STYLU ŻYCIA WCHODZĄ:

1. poziom i charakter konsumpcji

2. wygląd zewnętrzny

3. urządzenie mieszkania

4. sposób spędzania wolnego czasu

5. wzory życia rodzinnego

6. charakter kontaktów społecznych (częstotliwość, miejsce, gdzie do nich dochodzi)

7. zachowania związane z higieną, ochroną zdrowia i rekreacją

8. poziom i charakter uczestnictwa w kulturze

9. wartości uznawane (choć nie zawsze odczuwane)

6. FUNKCJE STYLU ŻYCIA:

1. powiązanie z przynależnością i położeniem społecznym

2. „zamazywanie” tej przynależności w pewnych przypadkach

3. wyodrębnianie się z szerszego kontekstu społ.

4. motywowanie zachowań

5. ekspresja osobowości

6. kapitał kulturowy

7. TYPOLOGIE STYLÓW ŻYCIA:

1. styl elitarny - wykształcenie ogólne, troska o formę, brak ostentacyjnej konsumpcji

2. styl neomieszczański - dominacja wartości materialnych, kontakty z ludźmi okazją do załatwienia spraw, brak zainteresowania problematyką społeczną

3. styl neoplebejski - patriarchalny model rodziny, podkreślanie ubóstwa, brak czasu na rekreację, bezpośrednie kontakty

4. styl robotniczy - praktycyzm, zdroworozsądkowość

5. styl społecz. masowego - wzorce czerpane z kultury masowej, „bezstylowość”

8. PODKULTURY (SUBKULTURY)

zbiorowości przynależące społ.-kult. do szerszego społeczeństwa oraz manifestujące jednocześnie odrębność wobec niego

TRZY SPOSOBY ICH POJMOWANIA:

1. kultury grup mniejszościowych o charakterze dewiacyjnym - grupy, które nielegalnie zaspokajają legalne potrzeby, też te, które mają potrzeby niezgodne z przyjętymi, lub dążą do rozładowania napięć za pomocą nadużywania alkoholu, narkotyków, przemocy (ale są też takie podkultury, które nie mają dewiacyjnych cech)

2. kultury wszelkich grup odrębnych od całego społeczeństwa - zakłada się, że społ. jest homogeniczne, ale współ. społ. takie nie są

3. traktowanie podkultury jako kultury wszelkich grup rozumianych jako równorzędne części składowe społ.

9. SKŁADNIKI I CECHY PODKULTUR MŁODZIEZOWYCH:

SKŁADNIKI:

1. język

2. wygląd zewnętrzny

3. elementy obyczaju, rytuały

4. elem. kultury artystycznej (muzyka)

5. elem. systemu wartości odczuwanych

6. elementy ideologii (wizja świata)

CECHY:

7. przenoszone w procesie dyfuzji na obszarze cywilizacji zachodnioeuropejskiej

8. manifestowane tylko w pewnych rolach, sytuacjach (po pracy)

9. przemijają często wraz z dorastaniem pokolenia

10. bywają rozhermetyzowane przez kulturę masową

10. KONTRKULTURA - spontaniczne ruchy, które odrzucały albo rewidowały niektóre wartości, normy i wzory zachowań uznawane za obowiązujące w społ. cywilizacji zach., propozycja zastąpienia ich własnymi wartościami, normami, wzorami, np. hipisi (nie każda podkultura jest kontrkulturą)

11. NOWOPLEMIONA - zbiorowość ludzi często odległych przestrzennie, których poczucie wspólnoty i tożsamości wyrasta wskutek wspólnych zainteresowań, pomysłu na spędzenie wolnego czasu, ideałów, poglądów, np. wspólnoty internetowe

jak funkcjonują:

1. nie spotykają się na co dzień, lecz okazjonalnie

2. mają poczucie wspólnoty kulturowej

3. integrują się niezależnie od uwarunkowań i ograniczeń społ.

4. powstają dzięki możliwościom globalnej komunikacji (komórki, internet)

12. SEKTY CZYM SIĘ RÓŻNIĄ OD KOŚCIOŁÓW

SEKTY - niewielkie zbiorowości quasi-religijne, w których po otwartej i dobrowolnej rekrutacji następuje uzależnienie członków

KOŚCIOŁY:

1. podtrzymują istniejący porządek społ.

2. są konserwatywne

3. duża liczba wiernych

4. silnie zinstytucjonalizowane

5. wierni wchodzą do nich poprzez urodzenie

SEKTY:

6. sprzeciw wobec istniejącego porządku społ.

7. radykalne w poglądach

8. mała liczba członków

9. mało zinstytucjonalizowane (oparte na zaangażowaniu członków)

10. charyzma, profetyzm przywódców

11. identyfikacja wiernych z grupą

12. rygoryzm zachowań

13. separatyzm, ekskluzywizm, elitaryzm

14. wierni wchodzą poprzez rekrutację

13. PRZYCZYNY ATRAKCYJNOŚCI SEKT:

1. jedna z dróg poszukiwania nowych rozwiązań

2. reakcja na masowość, anonimowość życia

3. reakcja na sekularyzację

4. urzekają siłą, entuzjazmem

5. proponują rozwiązania krzepiące

6. wynikają czasami z atmosfery poczucia rzekomo nadchodzącej apokalipsy

14. KULTURA „WYSOKA” A „NISKA” - TRUDNOŚCI W ROZRÓZNIANIU - takie rozróżnianie jest utożsamiane z rozróżnieniem na kulturę lepszą i gorszą, trudną i łatwą, jest to podział zbyt prosty

15. KRYTERIA HIERARCHIZOWANIA POZIOMÓW KULTURY:

1. cechy wytworu kultury

2. treść wytworu

3. cechy moralne przypisywane wytworowi

4. wpływ na osobowość odbiorcy

5. stopień skonwencjonalizowania, skanonizowania

6. postawy twórcy

7. prestiż twórcy, pośredników (krytyków)

8. cechy, kontekst odbioru

9. liczba czy prestiż odbiorców

---