Pedagogika-Kultury, PEDAGOGIKA

Pobierz cały dokument pedagogika.kultury.pedagogika.doc Rozmiar 30 KB

Fragment dokumentu:

Pedagogika Kultury

1. Powstanie pedagogiki kultury - powstała ona w XIX wieku w środowisku humanistów niemieckich /Wilhelm Dilthey 1833-1911, Wilhelm Humbolt 1767-1835, Edward Springer 1883-1963, Henrich Rickert 1863-1936/. Nawiązali oni do filozofii E. Hegia /1770-1831/. Był on idealistą. Uważał, że duch ludzki jest pierwszy - fenomenologią ducha. Najpierw duch, a potem materia. Filozofowie nawiązali do jego poglądów. Uważali, że nie należy człowieka traktować jak naturę. Wystąpili przeciw naturalizmowi, oraz poglądowi, że cały świat można poznać za pomocą rozumu.

2. Główne założenia:

1. Poza życiem biologicznym człowieka istnieje duch ludzki, który jest charakterystyczny tylko dla życia człowieka.

2. Należy tworzyć wiedzę o człowieku /jego potrzeby/.”Przyrodę można wyjaśniać, zaś kulturę trzeba rozumieć”. Poznawanie kultury jest procesem osobistym i indywidualnym.

3. Najważniejsze pojęcia:

1. Kultura i uniwersum kultury - użyta w starożytności. Rozszerzyła się na wszystkie dziedziny. Jest ulepszaniem, doskonaleniem. Język, religia, prawo, sztuka. Kultura jest nośnikiem wartości /jakie człowiek uznaje/. Ma charakter aksjologiczny, poszukujący ciągle wartości. Jest obiektywna i wartościowa. Pewne formy kultury sięgają do najgłębszych pokładów psychicznych człowieka. Każdy z nas ma sfery emocji.

2. Ekspresja - ma dwie ważne cechy: wyraża człowieka i w momencie wypowiedzi, czyni obiektywnymi nie wyrażone stany.

3. Paidea - wyrażona myśl.

4. Istnieje stała wymiana uniwersum kultury a jednostką, która korzysta z kultury, ale wkłada w nią coś nowego.

4. Stosunek pedagogiki kultury do wartości.

1. Wartości są obiektywne, a nie zależne od środowiska, okresu historycznego człowieka.

2. Zasadnicze wartości - prawda, dobro, piękno. Wszystko stanowi jedność. Współczesna kultura zaproponowała na miejsce tej jedności hedonizm i redukcjonizm moralny.

3. Uznawanie wartości tradycji /współczesność już nie potrzebuje tradycji/. Istnieją pewne dziedziny wiedzy, które powinny być znane człowiekowi współczesnemu, tzw. KANON. ANOMIA - małe dziecko nie ma żadnych wartości. Heteronomia - młody człowiek jeszcze nie uznaje wartości, ale słyszy o nich. Jest świadomy, ale jeszcze ich nie uznaje. AUTONOMIA - dorosły człowiek mający własne wartości.

4. Należy przekazywać wiedze o wartościach. Największą wartością jest wartość moralna.

5. Przyjmowanie wartości.

   
   

   Pobierz cały dokument pedagogika.kultury.pedagogika.doc rozmiar 30 KB