E. D. Hirsch Trzy wymiary hermeneutyki, Teoria Literatury, TEORIA LITERATURY - opracowania do egzaminu

Pobierz cały dokument
e.d.hirsch.trzy.wymiary.hermeneutyki.teoria.doc
Rozmiar 21 KB

Fragment dokumentu:

E. D. Hirsch: Trzy wymiary hermeneutyki

  • trzeba oddzielić opisowy wymiar hermeneutyki, dotyczący natury jej interpretacji od wymiaru normatywnego, dotyczącego celów;

  • istotą interpretacji jest zbudowanie z systemu znaków (tekstu) czegoś, co wykracza poza jego fizyczną obecność. Natura tekstu - powinien on znaczyć wszystko to, co zbudujemy jako jego znaczenie;

  • tekst nie ma innego znaczenia poza tym, które powołał do istnienia interpretator;

  • najlepsze znaczenie - to najbardziej prawomocne znaczenie tekstu;

  • normatywny wymiar hermeneutyki należy do sfery wyboru etycznego;

  • analitycznie - czysto opisowa koncepcja teoretyczna: rozróżnienie między sensem a znaczeniem. Sens - ustalone przedstawienie tekstu dla interpretatora. Znaczenie to sens odniesiony do czegoś innego. Sens - zasada stabilności interpretacji. Znaczenie - zasada zmiany;

  • pojęcie historyczności należy do trzeciego wymiaru hermeneutyki - wymiaru metafizycznego;

  • analiza zawsze niesie ze sobą implikacje metafizyczne;

  • metafizyka - opiera się na analitycznej zasadzie koła hermeneutycznego;

  • decyzja, by podjąć próbę rekonstrukcji zamiast interpretacji - to nie konieczność metafizyczna, a wybór etyczny;

  • interpretator nie jest uwięziony w historyczności, może swobodnie wybierać cele i sensy;

  • sens nie może wykraczać poza konwencjonalne możliwości semantyczne używanych symboli;

  • zignorowanie intencji autora (tzw. sensu pierwotnego) ma być dokonywane ze względu na jakąś wartość nadrzędną;

  • interpretacja zawsze implikuje ideologię, niesie zobowiązania etyczne.