Włodzimierska Ikona Matki Bożej zgodnie z legendą została napisana przez ewangelistę Łukasza jeszcze za życia Bogarodzicy. Sporządzona została na desce ze stołu, na którym spożywali posiłki Jezus Chrystus, Matka Boża oraz św. Józef. Kiedy ikonę tę oraz dwie inne przyniesiono Bogarodzicy, Matka Boża rzekła: "Od tej chwili wszyscy będą mnie wychwalać. Niech z tą ikoną przybywa łaska Tego, który ze mnie został zrodzony oraz Moja". Ikona ta posiada bardzo dużo wiernych kopii. W połowie V w. ikonę przeniesiono z Jerozolimy do Konstantynopola. W 1131 r. patriarcha konstantynopolitański podarował jej kopię księciu kijowskiemu Mścisławowi. W 1155 r. umieszczona w Monasterze Wyszgorodzkim ikona unosiła się ze swojego miejsca w cerkwi i zatrzymywała w powietrzu. Uznając to za znak Boży książę wyszgorodzki Andrzej Bogolubski wywiózł ją w 1160 r. do Włodzimierza. W 1185 r. spłonęła cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej we Włodziemierzu, lecz Bogarodzica uratowała przed żywiołem swą ikonę. Podobnie stało się w 1237 r. podczas najazdu chana

Batyja, kiedy zdarto z niej drogocenne ozdoby. W 1395 r. ikonę przeniesiono do Moskwy.

Włodzimierska Ikona Matki Bożej była obecna podczas wielu ważnych wydarzeń w historii Rusi i Rosji. Przed nią namaszczano i koronowano książąt i carów, wybierano nowych patriarchów, gorliwie modlono się w obliczu najazdów innowierców. Ikona ta uczestniczyła w wyprawach wojennych wspomagając broniące ojczyzny wojska. Tradycją było również obnoszenie tej ikony w procesji wokół granic miasta podczas najazdów obcych wojsk.

W 1917 r. Włodzimierska Ikona Matki Bożej została umieszczona w moskiewskiej Galerii Tretiakowskiej. Tam przebywała do września 1996 r., kiedy przekazano ją do cerkwi św. Mikołaja na moskiewskich Tołmyczach, gdzie znajduje się do dzisiaj.

Święto Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 21 maja/3 czerwca, 23 czerwca/6 lipca i 26 sierpnia/8 września.

Matka Boża Miłująca Włodzimierska. Rosja, XVIII w.

Deska, tempera, okład - mosiądz złocony, repusowanie, cyzelowanie. Wymiary 31,5 x 26 cm. Matka Boża ukazana do pasa, trzyma Dzieciątko na prawym przedramieniu, lewą rękę wyciąga w jego stronę w geście modlitewnym. Układ postaci kanoniczny dla tego typu wizerunku maryjnego. Kolorystyka: brązy, czerwień, złocenia. Na ikonę nałożony okład, zasłaniający lico do linii obrysu postaci; zdobiony wicią roślinną i ornamentem kwiatowym. Ikona staroobrzędowa, pochodzi z klasztoru fiedosiejewców w Wojnowie. (Opis G.Kobrzeniecka-Sikorska, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, nr inw. I-57-OMO).

	IKONA MATKI BOŻEJ WŁODZIMIERSKIEJ

Niniejsza ikona jest wzorowana na kopii Ikony Matki Bożej Włodzimierskiej typu Eleusa. (ros. Umilenije - Miłościwa, Współczująca). Matka Boża przedstawiona jest do pasa. Głowę ma lekko pochyloną ku Synowi, a On, przytulony do policzka Matki, obejmuje Ją ręką za szyję. Matka Boża ubrana jest w maforion (długi szal) na którym widnieją dwie gwiazdy (trzecią przysłania Dzieciątko) wskazujące na jej całkowite dziewictwo przed narodzeniem, w czasie i po. Kolor czerwony szaty Dzieciątka symbolizuje naturę ludzkąi zarazem godność królewską, a złoto na szacie Boskość Chrystusa.

Ikona MB Włodzimierskiej została przywieziona na Ruś na początku XII w. z Konstantynopola jako dar cesarzy Bizancjum dla nowo ochrzczonego narodu. Początkowo umieszczono ja w Wyszogradzie, skąd została przeniesiona przez księcia Andrzeja Bogolubskiego do Włodzimierza. Obecnie znajduje się w cerkwi Św. Mikołaja obok Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.

Włodzimierska ikona Matki Bożej emanuje szczególnym pięknem, pełnym współczucia, czułości, smutku i równocześnie zagłębienia się w tajemnice Boże. Jest to najbardziej czczona i znana z ikon maryjnych w Rosji. Święto MB Włodzimierskiej obchodzone jest w Kościele wschodnim trzykrotnie w ciągu roku: 21 maja, 23 czerwca i 26 sierpnia.

Technika wykonania: ikona ręcznie napisana
Podobrazie: deska lipowa, wzmocniona szpongami, kowczeg, wym. 25 x 32 [cm]
Złocenie: całość pokryta płatkami złota 24 k
Użyte materiały: naturalne pigmenty mineralne, medium jajeczne, werniks zabezpieczający
Ikona współczesna: 2007 r.