Stożki aluwialne, obrywy skalne
Zlepieńce, piaskowce (rzeki erodujące), rzadziej piaski i mułki (rzeki meandrujące)
Ripplemarki
Spękania powstałe w czasie wysychania osadów
Rzadko fragmenty fauny lądowej, częściej szczątki roślinności lądowej
Imbrykacja- ułożenie otoczaków dłuższymi osiami równolegle do kierunku prądu
Często barwa szara- warunki redukcyjne (przy wysokim stanie wody i obecności kwasów humusowych) lub czerwona- warunki utleniające)
Piaski, mułki
Torfy, gytie (gytie powstają w wyniku sedymentacji a torfy sedentacji czyli narastania pokrywy roślinnej)
W strefach brzeżnych występują osady średnio i gruboziarniste
W obszarach o klimacie subtropikalnym i tropikalnym powstają osady ewaporatów
Brak fauny morskiej
Roślinność (paprocie, skrzypy, widłaki)
Wilgotny, ciepły klimat
Obszar o obniżających tendencjach (zapadlisko-równia zalewowa, subsydencja)
Transgresje i regresje lub aktywność tektoniczna
Odcięty dopływ tlenu, nadkład
Ciśnienie
Temperatura
5-6 m roślin 1 m torfu (400 lat) 0,2 w węgla
Europa środkowa- węgiel karboński
Gondwana- węgiel permski
Ksylity to fragmenty drewna
Piaski oraz muły o drobnych lub średnich rozmiarach, dobrze wysortowane i obtoczone
Kwarc, węglany, łyszczyki, skalenie, minerały ilaste
Matowe powierzchnie składników
Czerwona barwa (obecność tlenków żelaza)
Piaskowce, zlepieńce, lokalnie bruki żwirowe (wynik wywiewania drobnego materiału)
Spękania błotne
Brak łyszczyków (głównie dotyczy to piasków)
Ziarna kwarcowe o matowych powierzchniach
Ewaporaty
Osady związane bezpośrednio z lodowcem- gliny tworzące moreny (denna, czołowa)
Osady niewysortowane
Żwiry glacjalne
Osady piasków i żwirów (jeśli podlegają potem działalności wiatru i pozbawione frakcji najdrobniejszej to tworzą się lessy)
Osady glacjalne które zostały z wiekiem scementowane noszą nazwę tyllitów
Iły, mułki i piaski w różnych proporcjach
Szczątki zarówno fauny morskiej jak i lądowej, oraz szczątki flory lądowej tworzące niewielkie wkładki węgliste
Sedymentacja deltowa odbywać się może zarówno w środowisku morskim jak i lądowym
Czoło delty i prodelta znajdują się już pod powierzchnią wody.
Laguna – przestrzeń między wyspami a stałym lądem połączona przesmykami z otwartym morzem
Iły i mułki są cienko laminowane i często mają struktury bioturbacyjne
Laminy ewaporatów
Osady wapienne z pokruszonych fragmentów skorup fauny, z oolitów
Na powierzchni warstw widoczne różne struktury kierunkowe, m. in. ripplemarki
Cyklotem to zespół osadów powstałych w czasie jednego cyklu sedymentacyjnego1
W Polsce znane są z permu. Najpełniej wykształcone w centralnych częściach basenu. Najwięcej w okolicach Niziny Szczecińskiej. Poza zatoką Pucką- brak soli potasowej. Sól Wieliczki jest wieku mioceńskiego. Węgiel brunatny powstał z drzew szpilkowych.
W Polsce było 6 cyklotemów:
Werra Pz 1
Stassfurt
Leine- pierwsze trzy typowo regresywne węglany +siarczany + chlorki
Aller
Ohre
Friesland Pz 6- ostatnie trzy niepełne, dużo materiału terrygenicznego
Bardzo duża ruchliwość wody
Piaski, rzadziej żwirki lub muły . Widać to na plaży
Kwarc (nasza strefa klimatyczna – 95%) rzadziej (1-3% zawartości) skalenie i łyszczyki oraz minerały ciężkie (przykładowo cyrkon, ilmenit, granaty)
Piaski wapienne pochodzą z przerobionych fragmentów skorup fauny
Żwiry plażowe posiadają wysoki stopień obróbki mechanicznej (wysortowanie, obtoczone) Różnią się one od otoczaków rzecznych większym spłaszczeniem
Na ogół cienko warstwowane
Klif- forma strefy litoralnej- stromy brzeg urywający się ku morzu. Osady występujące w rejonie klifów….
Szelf- obszar morza o szerokości kilkudziesięciu kilometrów, otacza wszystkie lady
Głębokość dna morskiego sięga w tej strefie do około 200 metrów
W kierunku otwartego morza przechodzą w stok szelfowy o zwiększonym nachyleniu
Część szelfu do głębokości 70 m – strefa o bujnym rozwoju na dnie życia organicznego
Przy brzegu dobrze wysortowane piaski. Bliżej brzegu o frakcji grubszej, dalej piaski o frakcji drobniejszej. Im dalej od brzegu tym drobniejsze osady kończąc na osadach ilastych
Wśród płytkowodnych osadów wydzielamy frakcje piaszczystą, związaną z płyciznami (do 50 m głębokości) frakcję mułową (50-150 metrów głębokości) oraz ilasto mułową (poniżej 150 metrów głębokości)- idealny schemat
Ślady działalności organizmów na dnie morskim oraz ich szczątki
Właściwie należą do strefy szelfowej
Charakterystyczna budowa oraz różne organizmy żyjące w ogromnych koloniach
Organizmy żyjące na rafach swoją masą tworzą strukturę która jest w stanie stawić opór niszczącej działalności wód morskich czy oceanicznych
Organizmy budujące rafy- koralowce i glony a także stromatopory, mszywioły i serpule. Te organizmy stanowią główny budulec raf, tworząc jednocześnie środowisko które jest wykorzystywane do życia przez tysiące innych stworzeń
Biostromy – warstwa wapienia organogenicznego utworzona przez organizmy osiadłe znajdujące się w miejscu swego wzrostu2
Biohermy- soczewka nieuławiconych wapieni organogenicznych utworzona przez osiadłe organizmy, takie jak korale, gąbki, stromatopory, glony wapienne i In.3
Trzon rafy nazywany jest jądrem. Od strony lądu jest zarafie (występuje tu warstwowanie). Część przednia to Talus (jest to strefa zsypywania)
W dewonie w rafach był dużo ramienionogów, a w jurze małży
W znacznej odległości od wybrzeża morskiego
Przeciętna średnica ziaren mineralnych < 5 μm.
Udział ziaren większych od frakcji przeciętnej nie przekracza 25%, frakcje grubiej ziarniste reprezentowane są przez minerały autogeniczne i ziarna organiczne
Niewielka ilość dostarczanego materiału terygenicznego oraz szybkość gromadzenia się osadów najczęściej rzędu kilku milimetrów na tysiąc lat
Turbidyty- osady powstałe dzięki prądom zawiesinowym, która powstają miedzy innymi podczas ruchów sejsmicznych i powodują osuwani się luźniejszych osadów stwarzając, możliwość powstania zawiesiny wodnej, która jako cięższa od wody spływa po pochyłym dnie
Kredy
Muły i iły wapienne
Muły i iły krzemionkowe, radiolaryty
iły czerwone
cyjanobakterie- równie pływowe
ślimaki- od facji zarafowych do szelfu
głowonogi- skłon, otwarte szelfy, facje głębokomorskie
itd.