Mikroklimat środowiska pracy.

1. gospodarka cieplna ustroju człowieka,

Przez M rozumie się zespół cech fiz. powiet. na określonej przestrzeni (otwartej lub zamkniętej). M pomieszczenia pracy uwarunkowany jest takimi parametr. jak: temp., wilgotność i prędkość ruchu pow. oraz promien. cieplne. Czynniki te pozostają z sobą w ścisłej zależności i wywierają wspólnie kompleksowy wpływ na org. człowieka, zmiana chociażby jednego z param. powoduje, że M odczuwany jest inaczej.

Warunkiem prawidłowej czynności nastroju człowieka jest utrzymanie stałej temp. wewnętrznej. Jest to możliwe dzięki mechanizmom termoregulacji, które dostosowują ilość ciepła usuwanego z ustroju (termoregulacja fiz.) i wytwarzanego w ustroju (term.chem.) do potrzeb bilansu cieplnego w zimnym lub gorącym otoczeniu.

Dostosowanie eliminacji ciepła z ustroju do potrzeb bilansu cieplnego zachodzi przez odpowiednie zmiany skórnego przepływu krwi, wydzielanie potu oraz wentylowanie płuc. Wymiana ciepła między otoczeniem, a ustrojem może zachodzić na drodze promieniowania, konwekcji oraz parowania. Wszystkie rodz. z wyjątkiem parowania ustrój może zarówno tracić jak i zyskiwać ciepło z otoczenia. Parowanie natomiast zawsze powoduje utratę ciepła przez organizm.

Istnieją 3 drogi zapobiegania ujemnym skutkom działania na ustrój wys. temp.

1. zapobieganie odwodnieniu dowolnemu,

Deficyt wody przekraczający 1litr może spowodować obniżenie zdolności fiz. U ludzi pracujących na gorących stanowiskach pracy należy inform o konieczności przyjmowania płynów w miarę parowania wody. Jeżeli wydzielanie potu u ludzi zaaklimatyzow. przewyższa 41itry w ciągu dnia pracy należy płyny dostarczać wzbogacane 0,9% roztworem NaCI. (nie gazowanych bo gaz uwalniający się w żołądku rozciąga jego ścianki odruchowo hamując ośrodek pragnienia). Płyny powinny być przyjmowane często małymi porcjami.(skutki działa wys. temp.: udar cieplny)

1. aklimatyzacja,

Do wysokiej lub niskiej temp. otoczenia naz. się proces prowadzący do czynność i ewentualnie morfolog. zmian w ustroju w wyniku których wzrasta tolerancja fiz. na działanie tej temp. Człowiek wielokrotnie narażany na działanie wys. temp. (30°C) ulega A do tej temp., ale nie wykazuje proporcjonalnie większej tolerancji dla temp. wyż. np. 45°C. Wyróżniamy aklimatyzację ogólną oraz aklimatyzację miejscową (najczęściej rąk, stóp i twarzy)

1. organizacja pracy w wysokiej temperaturze,

Powinny być stosowane przerwy w pracy. Ich częstość i długość zależy od param. mikroklimatu oraz od czynników związanych z wykon. pracą: koszt energetycz pracy, wymuszonej pozycji ciała, monotonii.

Temp. powietrza w kopalni powinna być 28 °C na termometrze suchym, a intensyw chłodzenia mierzona katatermometrem = 11 katastopni. Czas pracy przy temp. 28-37° C <= 6 h, a przy temp. >33 C tylko prace ratownicze.

Do najczętszych skutków patologicznych działania wysokiej temperatury należy udar cieplny. Udar cieplny występuje częściej u ludzi w średnim i starszym wieku, zwłaszcza cierpiących na miażdżycę naczyń krwionośnych, nadciśnienie tętnicze i chorobę wieńcową.

Ujemne obciążenie termiczne, jakiemu jest poddany człowiek znajdujący się w środowisku zimnym, zależy od tego, czy warunki środowiska doprowadzają do ogólnego oziębienia całego ciała, czy tylko miejscowego oziębienia części ciała lub jego powierzchni. Wyróżnienie tych dwóch sposobów oddziaływania warunków środowiska zimnego na organizm wynika atdwno z wtórnego zachowania sił poszczególnych narządów i organizmu jako całości, jak i z różnych skutków lub efektów tego oddziaływania. W normie przyjęto, aby działanie zimna na orga­nizm oceniać oddzielnie w przypadku tych dwóch sposobów oddziaływania.

Tabela WCI

Ocenę środo­wisk termicznych umiarkowanych. Odczucia termiczne człowieka odnoszą się głównie do równowagi cieplnej całego ciała. Na równowagę tę wpływa aktywność fi­zyczna człowieka, odzież, jaką ma na sobie, jak rów­nież parametry otoczenia: temperatura powietrza, śred­nia temperatura promieniowania, prędkość przepływu powietrza i wilgotność powietrza.

Po przeprowadzeniu oceny lub pomiarów powyż­szych czynników, można przewidzieć wrażenia cieplne całego ciała, obliczając wskaźnik PMV tzn. przewidywanej oceny śred­niej.

Wskaźnik PPD, tzn. przewidywanego odsetka niezadowo­lonych, podaje dane dotyczące niespełnienia warunków komfortu termicznego przez przewidywanie procentu ludzi. którzy w określonym otoczeniu odtruwają nad­mierne gorąco lub nadmierne zimno.

Niespełnienie warunków komfortu termicznego może być spowodowane brakiem komfortu ze wzglę­du na ciepło lub zimno odczuwane przez całe ciało. W tym przypadku granice komfortu mogą być wy­rażone wskaźnikami PMV i PPD. Jednakże. niespeł­nienie warunków komfortu termicznego maże być rów­nież spowodowane niepożądanym miejscowym prze­grzaniem lub oziębieniem określonej czyści ciała.

Obciążenie termiczne, jakiemu poddany jest człowiek znajdujący się w środowisku gorącym zależy od ciepła wytwarzanego wewnątrz organizmu człowieka w wyni­ku pracy fizycznej oraz od właściwości środowiska, które warunkują wymiary ciepła między ciałem czło­wieka a jego otoczeniem

Obciążenie termiczne wewnętrzne jest skutkiem ener­gii metabolicznej powstałej w wyniku pracy.

Szczegółowa analiza wpływu środowiska na obciąże­nie termiczne wymaga znajomości następujących czte­rech jego parametrów podstawowych: temperatury po­wietrza, średniej temperatury promieniowania, prędkoś­ci powietrza i wilgotności bezwzględnej. Jednakże pełna ocena tego wpływu może być dokonana za pomocą pomiaru tych parametrów, które są funkcją właściwości fizycznych badanej przestrzeni.

Wskaźnik WBGT wiąże dwa pochodne parametry. a mianowicie: temperatura wilgotna; naturalną (r„.,) i temperatury poczernionej kuli (ri), .s w pewnych sytuacjach także parametr podstawowy, jakim jest tem­peratura powietrza (r,).

1. określanie cieplnych warunków pracy w warunkach mikroklimatu zimnego i gorącego,

2. umiarkowanego oraz zimnego.