POGLĄDY I DZIAŁALNOŚĆ ERAZMA Z ROTTERDAMU

Erazm z Rotterdamu – filolog, filozof, literat, teolog. Żył na przełomie XV i XVII wieku.
Jego poglądy moralne wyrastały z zasad religii chrześcijańskiej, z literatury antycznej i filozofii Arystotelesa. W najbardziej popularnym dziele „W pochwale głupoty” poddał ostrej krytyce całe życie społeczne Europy. Krytykował warstwy rządzące, ośmieszał kler, atakował szkoły i uniwersytety oraz pracujących w nich uczonych i nauczycieli.
Erazm wierzył w szczególną wartość wykształcenia „Kto nie umie czytać i pisać, ten nie zasługuje na miano człowieka”.
Był zwolennikiem udostępnienia szkoły i oświaty wszystkim: bogatym i biednym, mężczyznom i kobietom.

Jedynym czynnikiem, który może decydować o sumie wiedzy każdego człowieka powinny być jego zdolności, a nie bogactwo, pochodzenie społeczne lub płeć. Wszystkie czynności wychowawcze winny być nacechowane wielką łagodnością i serdecznością, winny rozwijać zainteresowania i ambicje dzieci.

Erazm był zdecydowanym przeciwnikiem bicia. Twierdził, że nie mieści się ono w żadnym kanonie pedagogicznym. Program kształcenia miał prowadzić do jak najlepszego opanowania języka łacińskiego i greki poprzez znajomość lektur najlepszych autorów i przez konwersację.
Za Arystotelesem twierdził, że są trzy główne czynniki warunkujące rozwój umysłowy każdego dziecka.
-NATURA
-ĆWICZENIA
-PRAKTYKA

Każdy nauczyciel musi liczyć się z indywidualnymi uzdolnieniami i zainteresowaniami ucznia. Wielką wagę przykładał do wychowania domowego .
Wasze dzieci – pisał – Nie żyją dla siebie samych ale dla społeczeństwa i kraju.
Obowiązkiem państwa jest organizowanie odpowiednich szkół.
Dziewczynki powinny się uczyć przynajmniej robótek ręcznych, z bogatszych rodzin winny chodzić do szkół prywatnych z takim samym programem kształcenia jaki mają chłopcy.

Erazm cieszył się wielka popularnością nie tylko w Polsce. Bp Jan Łaski, który chcąc przyjść mu z materialna pomocą, zakupił jego bibliotekę w Bazylei, pozwalając Erazmowi na korzystanie z niej do końca życia.