Strona podmiotowa przestępstw (określa stosunek psychiczny sprawcy do czynu):

1. Umyślność

   1. Zamiar bezpośredni ‘dolus directus’ – chce popełnić czyn zabroniony

   2. Zamiar ewentualny ‘ dolus eventualis’ - przewiduje możliwość popełnienia i na to się godzi :

      1. czy był pewny, że dojdzie do popełnienia czynu zabronionego, jeśli odpowiedź będzie przecząca to nie ma mowy o zamiarze ewentualnym

      2. Zasada obojętności

      3. Teoria prawdopodobieństwa: godzenie zachodzi wtedy, gdy sprawca ma świadomość wysokiego prawdopodobieństwa, że czyn zabroniony nastąpi i mając taką świadomość decyduje się na jego popełnienie.

2. Nieumyślność (9 par. 2 – brak zamiaru, nie zachowanie reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, przewidywalność popełnienia czynu zabronionego bądź możliwość przewidywalności)

   1. Reguły ostrożności są konieczne przy obchodzeniu się z danym dobrem prawnym

   2. Świadoma nieumyślność (sprawca przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego)

   3. Nieświadoma nieumyślność ( Sprawca nie przewidywał możliwości popełnienia czynu zabronionego, ale mógł przewidzieć)

Formy popełnienia czynu zabronionego:

1. Formy stadialne:

   1. Zamiar

   2. Przygotowanie (art.16 zasadą jest bezkarność)

   3. Usiłowanie (13par.1): (ukończone, nieukończone) – karalne tak jak za dokonanie.

      1. Sprawca ma zamiar popełnienia czynu zabronionego

      2. Swoim zachowaniem zmierza do jego popełnienia

      3. Brak dokonania

- usiłowanie udolne

- usiłowanie nieudolne (sprawca nie ma świadomości, że dokonanie jest niemożliwe; brak przedmiotu na którym można popełnić przestępstwo – przedmiot wykonawczy)

- usiłowanie kwalifikowane ( sprawca usiłuje dokonać czyn zabroniony i niejako po drodze popełnia jakiś inny)

1. dokonanie

1. Formy zjawiskowe