WPŁYW GENÓW MATCZYNYCH I ZYGOTYCZNYCH NA ROZWÓJ D. melanogaster

Każda grupa ćwiczeniowa otrzymuje szalki, na których znajdują się embriony posiadające mutacje rozwojowe. Po dokładnym obejrzeniu pod binokularem otrzymanych szalek z embrionami należy:

1. Określić, na której szalce znajdują się embriony mające mutację w genie matczynym, a na której szalce znajdują się embriony mające mutację w genie zygotycznym?

2. Policzyć na szalce zawierającej embriony z mutacją w genie zygotycznym:

   • embriony, które się wykluły (liczymy puste skorupki),

   • embriony, które się nie wykluły.

3. Zrobić preparaty kutikuli embrionów, które się nie wykluły.

4. Po wykonaniu preparatów kutikuli z embrionów posiadających mutację w genie matczynym i embrionów posiadających mutację w genie zygotycznym należy:

   • określić liczbę rozróżnialnych fenotypów,

   • policzyć embriony o określonym fenotypie,

   • zrobić rysunek embrionu o fenotypie dzikim, matczynym i zygotycznym,

5. Rysunki, obserwacje i wnioski umieszczamy w raporcie.

PRZYGOTOWANIE PREPARATÓW KUTIKULI Z ROZWIJAJĄCYCH SIĘ EMBRIONÓW
D. melanogaster

1. Zbierz jajka na szalce z agarem. Po ściągnięciu szalki z klatki z muchami składającymi jaja trzymaj ją przynajmniej przez 24 godziny w 25°C.

2. Za pomocą igły zbierz jaja w jednym miejscu na szalce, a następnie zalej je jedną kroplą podchlorynu sodu (Ostrożnie! Odczynnik żrący). Poczekaj kilka minut, aż otoczka zewnętrzna – chorion ulegnie rozpuszczeniu.

3. Następnie przesuń za pomocą igły embriony najpierw do kropli wody, a później do kropli heptanu (w heptanie embriony sklejają się ze sobą i oddzielają się od wszelkich zanieczyszczeń).

4. Na szkiełko podstawowe daj 20 μl odczynnika Hoyersa i za pomocą igły przenieś do niego embriony z heptanu. Rozmieść embriony w kropli odczynnika tak, aby nie stykały się ze sobą i nakryj szkiełkiem nakrywkowym. Jeżeli roztwór Hoyersa nie znajduje się pod całą powierzchnią szkiełka nakrywkowego to należy delikatnie dodać tipsem odpowiednią ilość.

5. Inkubuj w temperaturze 65°C przez 1 – 2 godziny, pilnując aby roztwór Hoyersa nie wysechł (co jakiś czas sprawdzamy preparaty i dodajemy odczynnika w miarę potrzeby).