Uniwersytet Warmińsko Mazurski

Wydział Geodezji i Gospodarki Przestrzennej

Katedra Planowania i Zagospodarowania Przestrzennego

Sprawozdanie nr 2

„Ocena krajobrazu metodą krzywej wrażeń Wejcherta”

Wykonał:

Tomasz Tokarzewski

Grupa 3

Metoda „krzywej wrażeń” Wejcherta, pozwala na ocenę krajobrazów danego terenu, zwykle na podstawie określonych parametrów oceny tj.: stopień różnorodności krajobrazu, poziom dewastacji, nasycenie infrastrukturą oraz harmonia kompozycji itp. Podczas oceny, każdemu z ocenianych krajobrazów przyznaje się ilość punktów wynikającą z ustalonych wcześniej kryteriów. Na taką ocenę wpływ mają również wrażenia estetyczne i emocjonalne, występujące u obserwatora (oceniającego) na widok danego krajobrazu.

Ocenę krajobrazów danej przestrzeni rozpoczyna się od wyznaczenia marszruty, po której porusza się oceniający, który przemieszczając się, co pewien czas, z kolejnych stanowisk ocenia zmieniający się krajobraz. Na podstawie tych ocen powstaje wykres tworzący krzywą wrażeń. Ponieważ nie posiada ona jednostki ani miary, służy jedynie do porównania fragmentów przestrzeni graficznie.

Metoda ta jest jedną z mniej skomplikowanych, gdyż nie wymaga specjalnego oprzyrządowania.. Ponieważ jednak ocena ludzka nigdy nie jest do końca obiektywna, stosowanie metody „krzywej wrażeń” wymaga bardzo dużego doświadczenia osoby oceniającej.

Liczba punktów	Parametr 1	Parametr 2	Parametr 3	Parametr 4
	Stopień róznorodność	Poziom dewastacji	Nasycenie infrastrukturą	Harmonia kompozycji
0	monotonny, jednorodny	>50% obszaru zdewastowannego	brak infrastruktury; ponad 50% obszaru stanowią elementy infrastuktury	brak harmonii
1	monotonny z pojedynczymi momentami ożywiającymi	obszary zniszczone zajmują 10-50%	pojedyncze elementy infrastruktury, zajmujące 10-50%	część elementów stanowi dobrą kompozycję
2	duża różnorodność	obszary zniszczone zajmują do 10%	poniżej 10%	wieksza część elementów stanowi dobrą kompozycję
3	doskonałość różnorodności	niezdewastowany	poniżej 10%, dobra jakość infrastruktury	wszystkie elementy stanowią dobrą kompozycję

Ocenę krajobrazów danej przestrzeni rozpoczyna się od wyznaczenia marszruty, po której porusza się oceniający, który przemieszczając się, co pewien czas, z kolejnych stanowisk ocenia zmieniający się krajobraz. Na podstawie tych ocen powstaje wykres tworzący krzywą wrażeń. Ponieważ nie posiada ona jednostki ani miary, służy jedynie do porównania fragmentów przestrzeni graficznie.

OCENA DNIA PIERWSZEGO
Nr
Stanowiska
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15

	OCENA DNIA DRUGIEGO
Nr	Ilość	Nr	Ilość
Stanowiska	punktów		Stanowiska
	Krajobraz Strony wschodniej	Krajobraz strony zachodniej
1	6	7	1
2	6	6	2
3	4	5	3
4	4	4	4
5	2	3	5
6	4	4	6
7	6	3	7
8	5	1	8
9	4	3	9
10	2	5	10
11	6	5	11
12	7	7	12
13	7	9	13
14	8	7	14
15	5	7	15

Dzień pierwszy:

Dzień drugi:

Wnioski:

Wnioski:

Metoda krzywej wrażeń Wejcherta daje nam możliwość całkiem dokładnej oceny krajobrazu. Do oceny stosujemy zazwyczaj wybrane przez nas parametry, np.: różnorodność otoczenia, poziom dewastacji, nasycenie zabudowaniami i harmonię otaczającego krajobrazu. Ocena zależy od z góry ustalonych parametrów oceny. Jednak na końcową ocenę wpływ mają również inne czynniki, takie jak nastrój obserwatora i pogoda w czasie oceny. Metoda ta może i nieskomplikowana, ale za to wymagająca dużego doświadczenia oceniającego. Ocena krajobrazu jest uzależniona od pogody. Ćwiczenie było wykonywane w ciągu dwóch kolejnych dni. Pierwszego dnia świeciło słońce i była ciepło. Czynniki te wpłynęły na to iż ocena krajobrazu była wyższa. Drugiego dnia pogoda się pogorszyła. Było stosunkowo chłodno, a niebo zasłaniała gęsta warstwa chmur. Spowodowało to że ocena była niższa niż dnia poprzedniego.

Na ocenę miał wpływ również mój nastrój. Dnia pierwszego miałem bardzo dobry nastrój, byłem wypoczęty. Byłem więc pozytywnie nastawiony do wykonywanego ćwiczenia i moja ocena okazywała się wysoka. Drugiego dnia byłem niewyspany, zniechęcony pogodą, na dodatek doskwierał mi katar dlatego ocena była niższa. Zatem ocena krajobrazu tą metodą jest ściśle uzależniona od warunków atmosferycznych i czynników zależnych od obserwatora. Najwyższą ocenę otrzymały krajobrazy niezdewastowane i ze znikomą ingerencją człowieka. Najniższą ocenę otrzymały tereny zdewastowane. By poprawić obraz otoczenia należy lepiej wykorzystać walory estetyczne krajobrazu.