Wątroba
Ma duże zdolności regeneracyjne (może się odtworzyć nawet z niewielkiego kawałka),
Spełnia funkcje metaboliczne, wydzielnicze, wydalnicze oraz krążeniowe,
Jej głównym produktem jest żółć (ok. 0.5dm3/dobę) wyprowadzana przewodami wątrobowymi przez wrota wątroby magazynowana w pęcherzyku żółciowym. Żółć jest niezbędna do trawienia tłuszczów. Wraz z nią wydalane są do jelita liczne substancje chemiczne (np. barwniki żółciowe),
Wątroba wychwytuje i rozkłada lub unieczynnia substancje szkodliwe, wydalane następnie z żółcią lub przekazywane w postaci zobojętnionej do krwi i wydalane przez nerki. W niektórych zatruciach (np. fosforem) wątroba zatrzymuje w swych komórkach zw. trujące (rola bariery), a przy ich nadmiarze nie mogąc dalej ich wiązać ulega zwyrodnieniu, co może pociągnąć za sobą śmierć całego organizmu,
Wątroba jest narządem, w którym odbywa się detoksykacja amoniaku. Wątroba wychwytuje amoniak, toksyczny produkt przemiany azotowej, który przez cykl Krebsa zostaje przekształcony w mocznik, a następnie wydalany przez nerki. W wątrobie odbywa się metabolizm wielu leków. W przemianie tych związków biorą udział liczne układy enzymatyczne, odbywa się detoksykacja leków i ksenobiotyków,
Pełni funkcję immunologiczną, Jako narząd o najwyższej temperaturze odgrywa role termoregulacji,
Bierze udział w regulacji ilości krwi krążącej, spełniając funkcje zbiornika krwi (podobnie jak śledziona). Wpływa na objętość krwi krążącej oraz rozmieszczenie płynów ustrojowych,
Jest miejscem licznych przemian metabolicznych. W wątrobie odbywa się metabolizm: białek, tłuszczów, węglowodanów i bilirubiny, a także inaktywacja lub modyfikacja licznych endogennych hormonów,
Stanowi magazyn substancji niezbędnych w licznych funkcjach organizmu. W wątrobie ulegają magazynowaniu: glikogen, kwasy tłuszczowe, trójglicerydy, fosfolipidy i cholesterol, witaminy A, D i B12, a także żelazo związane z białkiem (apoferrytyna),
Wytwarza czynniki krzepnięcia krwi tj. protrombinę oraz fibrynogen. W niej również wytwarzana jest heparyna,
Komórki siateczkowo - śródbłonkowe gwiaździste (Kupffera) wychwytują stare lub zużyte krwinki czerwone i rozkładają je na materiał do wytwarzania żółci. W wątrobie powstają też ciała zapobiegające niedokrwistości przez pobudzenie erytrocytów w szpiku kostnym. Wątroba przekazuje również krwi substancje odżywcze,
Uczestniczy w regulacji stężenia hormonów rozkładając wiele z nich (np. aldosteron, kortykosteron),
Udział w przemianie węglowodanów polega na syntetyzowaniu i magazynowaniu glikogenu, przemiany galaktozy i fruktozy w glukozę oraz jej synteza regulowane są przez czynniki hormonalne. Procesy te odgrywają ważną role w regulacji poziomu glukozy we krwi. W wątrobie wytwarzane są ponadto liczne produkty pośrednie przemiany węglowodanów,
Udział w przemianie białkowej polega na dezaminacji i wzajemnych przemianach aminokwasów oraz syntezie białek osocza krwi. Zachodzi tu również przemiana białek i węglowodanów w tłuszcz. Przekształca nadmiar aminokwasów w kwasy tłuszczowe i mocznik,
synteza choresterolu, fosfolipidów i lipoprotein,
utlenianie wolnych kwasów tłuszczowych oraz tworzenie ciał ketonowych,
Spełnia funkcje gruczołu trawiennego,
U noworodków pełni role krwiotwórczą,
Wytwarzanie i magazynowanie enzymów,
przetwarzanie kwasu purynowego w mocznik,
β-oksydacja kwasów tłuszczowych,
zamiana nadmiaru cukrów na tłuszcze lub kwasy tłuszczowe,
przerabianie cholesterolu na kw. żółciowe,
Rola w metabolizowaniu białek: dezaminacja i transaminacja aminokwasów; syntetyzowanie mocznika; syntetyzowanie białek osocza (oprócz immunoglobulin); syntetyzowanie glicyny i tauryny (aminokwasy); zmiany aminokwasów; utrzymywanie właściwego poziomu aminokwasów wolnych oraz usuwanie azotu,
przemiana hemu – hem jest składową hemoglobiny i innych związków białkowych, ulega przemianie w bilirubinę (w 70—80% pochodzi z hemu hemoglobinowego, uwalnianego w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego). Bilirubina połączona z albuminami po przeniesieniu do wątroby i odłączeniu cząsteczki albuminy jest sprzęgana z resztami kwasu glukuronowego i - jako rozpuszczalna w wodzie – wydalana do żółci przez biegun żółciowy hepatocyta. Po przedostaniu się z żółcią do jelita krętego i grubego, bilirubina podlega przemianom za sprawą znajdujących się tam bakterii, ulegając przekształceniu w urobilinogen. Około 20% tej pochodnej bilirubiny wchłania się przez ścianę jelita do krążenia krwi i ulega wychwytywaniu przez wątrobę, skąd jest wydalana z żółcią i - w niewielkich ilościach - z moczem. U człowieka zdrowego stężenie bilirubiny całkowitej wynosi 1 mg/dl (tj. 18 µmoli/l), z czego tzw. bilirubina wolna, niesprzężona, nierozpuszczalna w wodzie (lecz rozpuszczalna w tłuszczach), znajdująca się w powiązaniu z transportującą ją albuminą, to powyżej 80% całkowitej ilości bilirubiny krążącej;
funkcje immunologiczne – jedną z niezwykle ważnych czynności wątroby jest fagocytoza, czyli pochłaniane różnorakich cząstek pochodzących z tkanek lub przedostających się z zewnątrz, przede wszystkim z krwią z żyły wrotnej. Są to rozpadające się fragmenty komórek, zdenaturowane białka – produkty procesów zapalnych, kompleksy immunologiczne, lipoproteiny, wirusy, bakterie, grzyby i pasożyty. Ulegają one degradacji w komórkach żernych, czyli makrofagach wątrobowych (komórki Browicza-Kupffera), które (znajdując się w związku z tymi funkcjami w stanie pobudzenia) wydzielają mediatory zapalenia, w tym cytokiny niezbędne we właściwym kształtowaniu się odpowiedzi odpornościowej. Z tego też powodu wątroba jest narządem odgrywającym dużą rolę w różnego rodzaju zakażeniach, w tym w posocznicy, pełniąc funkcje neutralizacyjne w stosunku do drobnoustrojów.