I. Cztery pojęcia szczęścia to:

1. szczęście jako wybitne dodatnie wydarzenie – są to takie wydarzenia, które pozytywnie wpływają na bieg życia jednostki, powodując stan szczęścia. Są to wydarzenia, które kogoś spotykają.

2. szczęście jako wybitne dodatnie przeżycie – dotykamy tu sfery przeżyć wewnętrznych jednostki, które są wartościowe dodatnio i mają wpływ na losy życia danej osoby.

3. szczęście jako dodatnia miara dóbr dostępnych człowiekowi – wyróżniamy tu dwa rodzaje dóbr (materialne, które wpływają na podnoszenie statusu życia jednostki oraz dobra psychiczne takie jak cnota), które wpływają na osiągnięcie szczęścia.

4. szczęście jako zadowolenie z życia wziętego z całości – bardzo szczegółową rolę odgrywa tu całościowy bilans szczęścia w życiu jednostki. Jeżeli jest dodatni to możemy mówić, że życie jednostki było szczęśliwe.

Szczęście w znaczeniu:

1. Obiektywnym – szczęście jest jak powodzenie lub pomyślność. Jest to zespół pomyślnych wydarzeń. Jest to pomyślny los, oraz traf szczęścia.

2. Subiektywnym – jest to rodzaj przeżycia, w szczególności radosne i głębokie. Jest to stan intensywnej radości, stan błogości czy upojenia. Ważne jest to co człowiek przeżył, a względnie obojętne jest, jakie zewnętrzne warunki przeżycia to spowodowały. Chodzi tu o szczęście w znaczeniu psychologiczny,

W obu rozumieniach wyraz „szczęście” oznacza coś dodatniego. Jednakże ani w jednym ani w drugim nie oznacza tego wielkiego dobra i naczelnego celu życiowego.

Mówiąc o szczęściu mamy poczucie, że to jedno z najważniejszych jeśli nie najważniejsze dobro, jakie człowiek może osiągnąć. Powinno zależeć od człowieka.

• Definicja szczęścia:

Szczęście jako:

• Zadowolenie – szczęście jest rodzajem zadowolenia czyli pewnego uczucia, które w większości przypadków prowadzi do szczęścia. Nie każde jednak zadowolenie jest szczęściem. Ludzie, którzy są zadowoleni częściowo, przęcietnie, względnie nie nazwą się szczęśliwymi. W tym uczuciu, które nazywamy ''zadowoleniem'' jest pewien składnik intelektualny ( i chodzi o to, że człowiek który jest zadowolony nie tylko cieszy się, ale także pozytywnie ocenia to z czego jest zadowolony. I właśnie dlatego szczęście określa się nie jako radość życia tylko jako zadowolenie). Zadowolenie składa się z 2 elementów: uczuciowego i intelektualnego. Gdy jednak następuje rozszczepienie tych 2 elementów u ludzi to wyróżniamy:

a) ludzi, którzy są pełni uznania dla życia i dlatego mówią, że są zadowoleni z życia, ale nie odczuwają bezpośrednio tego zadowolenia

b) ludzi, którzy mają tylko uczuciowe składniki zadowolenia, cieszą się oni życiem, ale nie powiedzą że są szczęśliwi, widzą w życiu więcej zła niż dobra.

• Zadowolenie pełne – takie, które nie poozostaje na powierzchni świadomości, ale obejmuje je do głębi ( tzn. przenika całą świadomość zostawiając pewien ślad na wszystkim co się w świadomości dzieje i co będzie się potem dziać).

- przeżycia powierzchowne nawet najprzyjemniejsze nie dają pełnego zadowolenia

• Zadowolenie trwałe – które jednak w rzeczywistości nie występuje ponieważ człowiek nie jest zdolny nieustannie, bez przerwy się cieszyć. Mimo to są ludzie, którzy twierdzą, że są trwale zadowoleni z życia ( wystarczy, że myśląc o swoim życiu oceniają je dodatnio, pytając siebie czy jest ze swojego życia zadowolony odpowiada sobie, że tak). I to wystarcza żeby powiedzieć, że jest trwale zadowolony ze swojego życia.

- Życie nie jest pasmem ciągłego zadowolenia.

- Recz, która daje przyjemność jeśli trwa dłużej staje się w końcu obojętna, przykra ponieważ zaczyna nudzić i męczyć.

• Zadowolenie dotyczące całości życia

- Nie jest możliwe ponieważ nasza świadomość nie jest w stanie objąć całości życia. Jednak ciesząc się szczegółami życia możemy przenosić zadowolenie na jego całość. Życie byłoby idealne gdyby każdy jego składnik wzbudzał zadowolenie, natomiast w rzeczywistości takiego życia nie ma, pewne braki w nim są nieuniknione a nawet potrzebne by bardziej je docenić, zobaczyć jego wartość. Zadowolenie z całości życia w dosłownym znaczeniu nie jest możliwe, ale zadowolenie z części życia przeżywa się niekiedy jako zadowolenie z jego całości.

W definicji szczęścia pojawia się ważny termin ,, życie''

- W tym znaczeniu kiedy mówimy, że człoowiek zadowolony jest z życia to życie rozumiane jest jako zespół zdarzeń w których brał udział i na które reagował od urodzenia aż do śmierci. Aby człowiek mógł być zadowolony z życia musi być przekonany, że ma ono jakiś sens, jakąś wartość. Wartość ta nie musi być związana z jego własną osobą, może tkwić w rzeczach, z którymi się styka, w zdarzeniach w których bierze udział.

III. Odmiany szczęścia to/ głównie warianty pojęcia szczęścia to:

1. Szczęście w znaczeniu konkretnego zjawiska i w znaczeniu cechy abstrakcyjnej:

• To szczęście konkretnego człowieka;

• Szczęście określonego człowieka, które może być różne od szczęścia innego;

• Szczęście abstrakcyjne – to zespół cech wspólnych wszystkim żywotom szczęśliwym;

2. Szczęście z znaczeniu podmiotowym i w znaczeniu przedmiotowym

• Nie ma szczęścia bez poczucia zadowolenia, ale nie ma go także jeśli zadowolenie nie jest uzasadnione przez przebieg życia;

• Ujęcie szczęścia podmiotowe – jako intensywna radość, gdzie świadomość szczęścia jest warunkiem koniecznym;

• Ujęcie szczęścia przedmiotowo – to przychylność zdarzeń, gdzie do szczęścia nie trzeba świadomości, iż jest się szczęśliwym;

• Szczęście (dwa różne pojęcia_

1). Pewien stan świadomości człowieka;

2). Pewien układ życia człowieka;

3. Szczęście jako moment i jako stan trwały

• Szczęściem nazywamy życie, z którego jesteśmy zadowoleni, ale w pewnych momentach szczęśliwego życia zadowolenie odczuwamy znacznie silniej niż w innych;

• Szczęśliwy moment nie jest jeszcze szczęśliwym życiem;

4. Szczęście realne i szczęście idealne

• Szczęście realne- to życie, w którym przeważają elementy dodatnie, ale istnieją także elementy ujemne. Niedoskonałe. Podlegają one stopniowaniu. Jest szczęściem ludzi. Szczęście jakie człowiek czasami znajduje jest szczęściem teraźniejszym lub przyszłym, znane z doświadczenia.

• Szczęście idealne – nie dopuszcza istnienia elementów ujemnych. Doskonałe, nie podlega stopniowaniu. Poszukuje tylko elementów dodatnich. Jest konstrukcją umysłową. Jest „szczęściem bogów”, To szczęście jakie człowiek pragnie, szczęście przyszłe, znane z marzeń i oczekiwań na przyszłość.

5. Szczęście odpowiadające wszelkim potrzebom i odpowiadające tylko potrzebom materialnym

• Jedni uważają że szczęście możliwe jest wtedy tylko gdy życie zaspokaja wszystkie potrzeby, inni uważają że wystarczy zaspokojenie części potrzeb np. materialnych

• Szczęście, które odpowiada wszystkim potrzebom jest niczym innym jak życiem, które zaspokajają podstawowe potrzeby człowieka.

• Szczęście, które odpowiada potrzebom materialnym, jest życiem, które zaspokaja wszelkim potrzebom materialnym,

6. Szczęście polegające na zwykłym i głębszym zadowoleniu:

• Człowiek, który wszystko posiada ale przeciętnie to odczuwa nie nazywa się szczęśliwym;

• Natomiast nazwie się innego szczęśliwym choćby miał wiele braków, zmartwień, a mimo to w głębi swej świadomości doznaje zadowolenia z życia.

7. Szczęście które przychodzi samo i szczęście które wymaga od nas wysiłku:

• Szczęście jakie ludzie pragną i o jakim mówią to takie, które przychodzi samo, o które nie trzeba zabiegać;

• Szczęście przychodzi samo to tzw. „szczęśliwy traf”, „uśmiech losu”, to zespół warunków, które skłaniają się na pomyślne zdarzenia;

• Szczęście, które wymaga wysiłku to głębszy stopień szczęśliwości. Osiągniemy go gdy wyrzekniemy się powierzchownej przyjemności;

• Receptura na szczęście jest praca nad sobą;

8. Szczęście w spokoju i trosce:

• Szczęście może być osiągnięte zarówno w spokoju, dobrobycie, beztrosce jak i w warunkach trudnych, dramatycznych;

• Szczęśliwym jest życie spokojne i beztroskie.

Czy szczęście powinno być celem wychowania?

Szczęście jest niewątpliwie celem wychowania, jeśli ma polegać na zaspokojeniu tylko dóbr materialnych oraz także jeśli ma polegać na zaspokojeniu potrzeb umysłowych, artystycznych, moralnych, religijnych i społecznych.

IV. Historia /Koleje pojęcia szczęścia:

1. Czasy starożytnej Grecji i Rzymu:

- szczęście było okreslane mianem ,, eudajmonii'' czyli ,, dobrego losu'' lub ,,przyjemności''

- przyjemność – odnosiła się do przeżyć wewnętrznych

- pomyślność – odnosiła się do zewnętrznych warunków życia

- najbliższym szczęściu było pojęcie błogości

- błogość – która uwazana była za najintensywniejszą przyjemność, jednak to pojęcie odnosi się do szczęścia idelanego, właściwego jedynie bogom

• Przemiana pojęcia pomyślności, która zbliżyła je do pojęcia szczęścia.

- pojęcie życia, któremu sprzyja los rozszerzyło się i stało się pojęciem życia udanego, dobrego, szczęśliwego

- nadal mówiono o ..dobrym losie'' nawet wtedy gdy człowiek swego udanego życia nie zawdzięczał losowi, lecz uzyskał wbrew losowi

3. Demokryt

Jako pierwszy filozof umieścił w centrum swych rozważań pojęcie życia udanego, cennego. Twierdził że szczęśliwe życie nie zależy wyłącznie od pomyślnego losu ani od zewnętrznych warunków. Wg niego szczęśliwe życie to takie z którego człowiek jest zadowolony. Nie jest istotne w życiu co człowiek ma lecz jak to co ma odczuwa. Szczęście wg niego to tyle co'' dobre poczucie'' lub ''dobry stan duszy''. Samo doznawanie przyjemności nie stanowi jeszcze o szczęściu, Nie można być szczęśliwym nie doznając przyjemnych uczuć ale nie wszystkie przyjemne uczucia zbliżają do szczęścia a niektóre wręcz oddalają od niego powodując np. cierpienie. Wszelka przyjemność używana w nadmiarze staje się cierpieniem.

4. Sokrates i Platon

Wysunęli nowy pogląd że szczęśliwym jest jest ten kto w swoim życiu posiada dobra rozumiane jako cnoty. Dobra były rozumiane jako ''rzeczy dobre i piękne'', więc były to dobra nie tylko materialne ale i duchowe. Życie najlepsze nie polega na przyjemności i pomyślności. Sądzili, że nie zadowolenie lecz dobra jakie posiada czynią życie możliwie najlepszym.

5. Chrześcijaństwo

Najwyższym szczęściem było obcowanie z Bogiem w Królestwie Niebieskim. Człowiek mógł być szczęśliwy za życia jeśli tylko żył zgodnie z nakazami Boga, ale prawdziwego i największego szczęścia doznać mógł wówczas gdy trafił do nieba. Chrystianizm głosił że właśnie stan błogości może się już urzeczywistnić na ziemi. Jeśli nie teraz to w przyszłości gdy w duszach ludzkich dokona się przemiana. Nawet teraz ludzie mogą być szczęśliwi jeśli żyją po bożemu.

* Scholastycy:

Wg nich tylko dobra religijne uważali za szczęściodajne. Wszystkie inne są nietrwałe i zawodne. Do szczęścia prowadzi życie rozumne i cnotliwe. Potrzebna jest pomoc boska, łaska boża, Człowiek traci swoją autonomiczność w decydowaniu o swoim szczęściu. Nie jest w stanie osiągnąć szczęścia bez łaski zesłanej przez Boga.

• Czasy nowożytne

Szczęście nie określały jako posiadanie dóbr lecz jako subiektywne poczucie zadowolenia. Życie jest szczęśliwe gdy jesteśmy zadowoleni. Wszystko jedno czy i jakie posiada dobra, jeśli tylko czuje się zadowolonyto jest szczęśliwy. Jeżeli ktoś był zadowolony ze swojego życia to był człowiekiem szczęśliwym.

• Wiek XIX

Widzial szczęście jako'' dodatni bilans życia''. Jeśli tylko w danym życiu przeważały zdarzenia i odczucia pozytywne to takie życie było szczęśliwe. Skutkiem tego dodatniego bilansu życia jest ogólne zadowolenie z życia.

• Początek XX w.

wyróznia 4 rodzaje szczęścia:

1. jako zadowolenie z całości życia

2.jako trwałe zadowolenie

3. które zależy od jakości zadowolenia

4.jako słuszna radość życia - kiedy ma się powody do radości

V. Arystoteles, Św. Augustyn, Św. Tomasz z Akwinu:

Arystoteles:

• Określał że być szczęśliwym to „dobrze żyć i dobrze się mieć”;

• Szczęście to posiadanie tego co najcenniejsze;

• Jeśli wiedza jest najcenniejsza to znaczy że szczęśliwy jest ten kto ją posiada;

• Szczęście jest różne od przyjemności i od pomyślności;

• Kto posiada to co najcenniejsze jest zadowolony. Ale zadowolenie jest normalną konsekwencją szczęścia a nie jego istotą;

• „nie dlatego człowiek jest szczęśliwy, że jest zadowolony lecz jest zadowolony dlatego, że jest szczęśliwy”;

• Szczęście arystotelesowskie – to skumulowanie w człowieku największych dostępnych dóbr;

• Człowiek skłonny jest oczekiwać szczęścia od świata, sądzi że będzie szczęśliwy, jeśli trafi na pomyślne warunki zewnętrzne. Natomiast te warunki dodatnie są czynnikiem dodatnim;

• Arystoteles upatrywał w młodych latach drogę do szczęścia w kontemplacji gdzie w oczach widział szczęście doskonałe. Natomiast po ograniczeniu inspiracji upatrywał je w czynnym życiu;

• Uważał, że osoby niewykształcone, a nawet osoby o wyższej kulturze upatrują najwyższe dobro w szczęściu. Rozumiał szczęście jako posiadanie największych dostępnych dóbr. Natomiast moralność jako czynnik szczęścia.

Św. Augustyn:

• „Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to co chce, a nie chce nic złego”;

• Szczęściem jest posiadanie dóbr które również cenił.

• Jak powiada Św. Augustyn święci będą oglądać oblicze Boga i na tym będzie polegać ich szczęście;

• Uważał on że szczęściem jest sam Bóg, i kto jest szczęśliwy ten Boga posiada.

• Mówi on że „wszyscy ludzie chcą być szczęśliwi i najgoręcej dążą do tego, a i do innych rzeczy dążą dla szczęścia”.

Św. Tomasz z Akwinu:

• Ten kto szczęście osiągnie niczego pragnąć nie może;

• Szczęście jest dobrem najwyższym, które w sobie te wszystkie dobra zawiera

• Uważał podobnie jak Św. Augustyn że szczęściem jest Bóg; I że szczęście możemy mieć jedynie w tym co jest z natury nie zawodne, Nie zawodne są dobra cielesne jaki i duchowe, źródłem szczęścia są tylko dobra nadprzyrodzone.

• Uważał że szczęście nie jest żadnym dobrem zewnętrznym.

• Szczęście a nieszczęście:

1. Przyjemnosc a przykrosc - przeciwstawne składniki zyciav uczuciowego, przykrosc przyczynia się nieraz do powstawania przyjemnosci ale i przyjemnosc do powstawnia przykrosci. Samo ustanie przyjemności niekiedy odczuwa się jako przykrosc ale i ustanie przykrosci odczuwa się jako przyjemnosc. Gdy odczuwamy przykrosc to staramy się jej zapobiec poprzez wywolywanie przyjemnosci. Przyjemnosc która przychodzi po przykrosci jest ulga. Cierpienie polega na ustaniu przyjemnosci. Oba te uczucia są pozytywne. Natura uczynila czlowieka podatnym do doznawania cierpienia jak i radosci. Obok nich wyrozniamy tez stany obojetne czyli ani przyjemne ani przykre, nie cieszymy się nimi ani nie skarzymy się na nie.

2. Bol i rozkosz – wg psychologow bol nie jest uczuciem lecz wrazeniem, pochodzi z bodzca fizycznego, Bol wiaze się z uczuciami przykrosci. Istnieje wiele jakosci bolu. Najwieksza roznica zachodzi między bolami na powierzchni ciala i w glebi organizmu. Sila bolu zalezy od stanu fizycznego jak i psychicznego czlowieka. Rozkosz tak jak bol nie jest uczuciem tylko wrazeniem ''uczuciowym''. Wystepuje rzadziej niż bol. Jest skupiona tylko w pewnych czesciach organizmu podczas gdy bol obejmuje caly organizm. Rozkosz może wiazac się z bolem. Moze bycv tak intensywna ze może wywolac bol.

3. Radosc i cierpienie, wesolosc i smutek – to humor a nie wesolosc przyczynia się do szczescia. Humor rozumiany nie jako zdolnosc czy sklonnosc robienia zartow i dowcipowale jako postawa wobec - to zdolnosc nie przejmowania się niczym, nawet niepowodzeniami, obracania ich w zart. Kto te zdolnosc posiada ma wieksza szanse na to zeby być szczesliwym niż ten kto tej zdolnosci nie posiada.

4. Szczescie i nieszczescie – szczescie jest ulotne, trudne do utrzymania. Nieszczescie jest trwale i nie opuszcza tego kogo raz spotka. Nieszczescie to stan zwykly, prawdopodobny a szczescie stan wyjatkowy. W nieszczesciu cierpienie obejmuje cala swiadomosc, nieszczescie jest bardziej trwale. Szczescie oznacza niekiedy zdarzenie pomyslne, zapowiadajace pozytywny wpływ na dalsze losy. Nieszczescie normalnie oznacza jakiś cios który trafia w czlowieka jakiś dotkliwy wypadek, strate bliskiej osoby. Czesto mowi się że kogoos spotyka nieszczescie czyli ktos doswiadcza przykrych zdarzen.

VII. Przeszkody w szczęściu:

1. Przyczyny zewnętrzne:

• Przeszkody zewnętrzne są to ”wydarzenia zewnętrzne”. Są to przede wszystkim choroby, śmierć, strata i poniżanie;

• Są one biologicznymi i społecznymi przeszkodami;

• Nie są one przeszkodami dla wszystkich ludzi w różnym stopniu ( wiek, inni żyją dłużej, mniej chorują);

• Mogą one występować przez dłuższy okres czasu, nie tylko w momencie pojawienia się;

• Mogą być one odczuwalne na wiele sposobów ( utrata kogoś bliskiego, ciężka choroba, strata. Poniżenie, cierpienie);

• Przeszkody te mogą dotyczyć także innych osób. Każdy z nas doznaje własnego cierpienia;

• Strata jest przeszkodą do szczęścia (utrata majątku, życia, zdrowia, czy stanowiska);

• Brak czegoś co jest człowiekowi potrzebne, na czym mu zależy jest przeszkodą;

2. Przyczyny wewnętrzne:

• Są to wszystkie przeszkody, które dzieją się w nas i stoją na drodze do szczęścia;

• Może to być lęk i niewytrwałość;

• Według Epikura unieszczęśliwia lęk przed rzeczami. Jest to lęk poczwórny: lęk przed Bogiem, lęk przed cierpieniem, przed śmiercią, przed niemożnością zdobycia szczęścia;

• Według Bertranda Russelta przeszkody wewnętrzne mogą być:

• Życie bierne, oderwane od rzeczywistości;

• Życie nazbyt czynne (życie ludzi interesu, życie niespokojne);

• Nuda i przesycenie;

• Zmęczenie (głównie chodzi o zmęczenie uczuciowe);

• Zazdrość (ogromną rolę odgrywa w życiu nowoczesnego człowieka);

• Poczucie grzeszności;

• Mania prześladowcza (mając źródło w przesadnym mniemaniu o własnej wartości);

• Lęk przed opinią;

3. śmierć:

• Jest przeszkodą w szczęściu ponieważ wzbudza lęk, chodzi nie zawsze.

• Śmierć przestaje być straszna, gdy człowiek nasycił się już życiem, zmniejszyła się siła i ciekawość. Gdy zmęczenie życiem jest silniejsze niż lęk przed śmiercią;

• Dla jednych śmierć jest cierpieniem, dla innych wyzwoleniem się od ciała i jego cierpienia.

Wszelkie przeszkody są indywidualne praz względne (są przeszkodami dla pewnych ludzi w pewnych warunkach).

• Źródła szczęścia:

Ogolny podzial :

1. dobra zewnetrzne – od nich najwięcej ludzi oczekuje szczescia. Chodzi tu przede wszystkim o takie dobra jak majatek, stanowisko, wladza, które wynosza jednych ludzi nad drugich.

2. uczucia zyczliwe – w nich ludzie znajduja najwięcej szczescia które lacza ludzsi jednych z drugimi w milosci, rodzinie.

3. przyjemna praca – która nie dla wszystkich jest zrodlem szczescia. Niektorzy uwazaja ja wrecz za przeklenstwo jeżeli np. nie odpowiada upodobaniom czlowieka lub przerasta jego sily i zdolnosci. Ale są tez tacy ludzie którzy pracowali by zdobyc majatek czy stanowisko i znalezli szczescie ale nie w nich tylko w samej pracy.Praca przyczynia się do szzcescia taka która pociaga czlowieka która wykonuje sprawnie a unieszczesliwia praca do której czlowiek jest zmuszony wbrew swoim upodobaniom.

4. przedmioty bezinteresownego upodobania – nauka, sztuka, religia. Moga stac się szczesciem dla czlowieka jeśli ma dla nich bezintersowne upodobanie.

Praca ankietowa Watsona:

• co do poczucia szczescia się nie przyczynia – wyksztalcenie rodzicow, ich zamoznosc, uzdolnienie do tanca, sportu, muzyki, ciezkie koleje zycia niekoniecznie powoduja nieszczescie.

2. co się przyczynia -niepowodzenie w milosci jest jedna z glownychn przyczyn nieszzcescia, lekliwosc, wrazliwosc, niesmialosc to czynniki nieszczescia, pomyslne wyniki pracy przyczyniaja się do szczescia, zdrowie w mlodosci jest podstawa szzcescia, sympatia ludzi jako czynnik szczescia

3.Wnioski – mezczyzni uwazaja siebie za szczesliwszych niż kobiety, zonaci szczesliwsi od niezonatych, ci kolo 60 są przewaznie ludzmi nieszzcesliwymi

Czynniki dobrego zycia Thorndike – zaspokojenie potrzeb fizycznych, aktywnosci fizcyznej i psychicznej, potrzeb spolecznych, osobiste powodzenia, przygody, zabezpiecznie przed chorobami itp.

Ilość źródeł –mniekiedy stanowi o szczesciu, bez mnogosci doswiadczen, przezyc pozostaje pewien niedosyt, poczucie niezupelnosci.

Rzeczy nierealne – które mogą być jedynie przedmiotem wspomnien ;u marzen nie tylko mogą być zrodlem szczescia ale nawet maja pewna przewage nad innymi bo mozemy nimi swobodnie operowac.

Kwalifikacje rzeczy by mogly stac się zrodlami szczęścia -

1.to że są dla czlowieka cenne

2.budza w nim zaufanie

3.tym latwiej mogą być czlowiekowi źrodlem szczescia im bardziej są mu dostepne

A. Zrodla zewnetrzne – są szczegolnie zawodne, nie zawsze można je osiagnac, są zalezne od losu, od innych ludzi.

B. Inne zrodla szczescia – np. dom rodzinny, przyjazn - są mniej narazone na zawody ale i one są niezawodne, są zalezne od losu i innych ludzi.

C.Praca i zaintersowania bezinteresowne – udzial losu i innych ludzi jest jeszcze mniejszy, jednak i w nich są zwody gdy np. czlowiek podejmie nieodpowiednia prace

Wniosek : skoro nie ma niezawodnego szczescia w rzeczach doczesnych to może być tylko w rzeczach wiecznych.

6 prawd dotyczacych szczescia:

1.musi mieć swoje zrodlo

2.zrodla szczescia są rozne

3.zadne zrodlo nie jest niezawodnego

4.koniecznosc posiadania warunkow wewnetrznych szczescia obok zrodel

5.wsrod zdrodel szczescia są więcej i mniej pewne i wydajne

6.dla tego kto posiada podstawe szczescia inne zrodla otwieraja się już latwiej

• Szczęście współcześnie:

- jest jakims milym wydarzeniem prowadzacym do euforycznego zadowolenia

- dla kazdego będzie zupelnie czymś innym

- to od nas w duzej mierze zalezy czy nasze życie będzie szczesliwe

- ludzie samotni są mnie szczesliwi od tych którzy posiadają prace

- wspolczesnie uwaza się ze to dobra materialne są pewnym wyznacznikiem poziomu szczescia

- ubior,pieniadze, samochód, znajomi często są utazsamiani ze szczesciem lub z ich brakiem

- dla ludzi samotnych szczesciem będzie troskliwa rodzina, przyjaciele, dom

- dla ludzi starszych zdrowie

- od ludzkiej wyobrazni zalezy co może być dla czlowieka szczesciem

Jak być szczesliwym?

• szczescie i miłość to jedne z najwazniejszych wartosci w zyciu czlowieka. Ludzie którzy nie zaznali ich traca sens zycia

- mysl o szczesciu towarzyszy czlowiekowi w kazdym wieku

- problem polega na tym ze ludzie często upatruja szczescie w tym co nim nie jest

- wspolczesny swiat proponuje czlowiekowi tzw, latwe szczescie które maja zapewnic narkotyki, alkohol, odrzucenie wszelkich norm moralnych