ŻYWIENIE RÓŻNYCH GATUNKÓW ZWIERZĄT TRZODA CHLEWNA

Opłacalność chowu trzody chlewnej zależy przede wszystkim od wysokości kosztów poniesionych na wyprodukowanie jednostki to jest 1 kg żywca wieprzowego lub 1 prosięcia.
Koszt paszy to około 50-70%.
Żywienie świń oparte powinno być na normach żywieniowych.
Dawka pokarmowa: ilościowe zestawienie pasz dla zwierzęcia, przeznaczonych do karmienia w ciągu doby.
Przy obliczaniu zapotrzebowania na składniki pokarmowe bierze się pod uwagę masę osobnika, jego produkcyjność i kierunek użytkowania oraz stan fizjologiczny.
Do niedawna w praktyce produkcyjnej przeważało tradycyjne żywienie świń z udziałem okopowych (ziemniaków i buraków), kiszonek, zielonek i siana, pasz pochodzących z przemysłu rolno spożywczego (mleko odtłuszczone, maślanka, serwatka), śruty zbożowe (pszenica, jęczmień, pszenżyto, żyto).
Obecnie ta sytuacja znacznie się zmienia i część z tych surowców zostaje zastąpiona produktami o wyższej wartości pokarmowej, jak poekstrakcyjna śruta sojowa, rzepakowa i lniana, otręby i mączki pastewne, mączki rybne i rośliny strączkowe (bobik łubin, groch, peluszka) wpływając tym samym na skrócenie długości tuczu trzody chlewnej.
Przy układaniu dawki pokarmowej dla świń zwraca się uwagę na jej zbilansowanie pod względem energii, białka, soli mineralnych i witamin.

Grupy produkcyjne świń:

W żywieniu świń stosujemy dwa systemy:

Tradycyjny = oparty na paszach gospodarskich. Podstawą żywienia są ziemniaki (parowane lub kiszone), do których dodaje się zielonki, inne okopowe, ziarna i nasiona, niektóre produkty uboczne przemysłu spożywczego – serwatka, śruty poekstrakcyjne, płatki ziemniaczane oraz mieszanki treściwe uzupełniające
Przemysłowy = stosuje się wyłącznie mieszanki pełnoporcjowe. Polega na podawaniu zwierzętom wyłącznie mieszanki pełnodawkowej, której podstawowymi składnikami są zboża.
Obecnie rezygnuje się z żywienia świń paszami gospodarskimi i przechodzi się na mieszanki pełnoporcjowe, gdyż tylko one dają możliwość prawidłowego zbilansowania dawki i uzyskania wysokich efektów ekonomicznych.

Sposoby zadawania pasz:

W zależności od wieku i przeznaczenia zwierząt stosuje się system żywienia dawkowany lub „do woli” czyli ad libitum.
Żywienie dawkowane powinno być stosowane u wszystkich grup technologicznych loch, knurów i młodzieży hodowlanej, czyli zwierząt przeznaczonych do rozrodu.
Żywienie do woli stosuje się u zwierząt, które przeznaczone są na tucz. System ten nie może by stosowany przy żywieniu paszami gospodarskimi: kosztowne i trudne zbilansowanie dawki oraz pasze te uznawane są za mokre, a te przy wyższych temperaturach zaczynają fermentować.
W żywieniu trzody chlewnej możemy stosować wszystkie ziarna zbóż, po uprzednim ich zmieleniu lub ześrutowaniu. Jedynie w żywieniu młodych świń do 30 kg masy ciała oraz loch wysokoprośnych należy unikać stosowania śruty i otrąb żytnich.
Przy zadawaniu pasz pochodzenia roślinnego należy zwrócić uwagę, aby nie zawierały dużo włókna, które jest słabo trawione przez trzodę. Pewna ilość włókna jest niezbędna, gdyż daje uczucie sytości i pobudza ruchy perystaltyczne jelit.
W skład dawki pokarmowej dla świń wchodzą również pasze pochodzenia zwierzęcego, których udział jest niezbędny do pokrycia potrzeb na aminokwasy egzogenne i powinny stanowić 15-30% ogólnej ilości białka.