EKONIMIA INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ

Wykład 3(15.10.13)

Ad3. Modele integracji międzynarodowej- zasady budowania wspólnot przez grupy państw ugrupowania mogą bowiem funkcjonować na różnych zasadach. Dotyczy to procesu podejmowania decyzji uzgodnienia zakresu współpracy i ogólnie rzecz biorąc zarządzania tym ugrupowaniem. Proces podejmowania decyzji i zarządzanie to podstawowe warunki efektywnego działania danej grupy krajów w zakresie realizacji wyznaczonych celów. Prowadzenie działalności takiej która by możliwie najlepiej była ukierunkowana na wypełnianie tych zadań które ta grupa krajów przed sobą postawiła. Używając terminu model integracji rozumie się przez to jak zostanie podzielona władza pomiędzy instytucje danej wspólnoty/ugrupowania i różne szczeble władz krajowych. Kraje podejmujące współpracę i integrację świadomie decydują się na mniejsze lub większe ograniczenie swojej autonomii politycznej i gospodarczej w zależności od tego jaki jest cel integracji czy polityczny czy gospodarczy a może być polityczny i gospodarczy. Jak doświadczenia integracji wskazują to właśnie obawy ograniczenia autonomii i konieczność przekazywania przynajmniej części uprawnień d prowadzenia polityki gospodarczej do wspólnoty krajów. Najbardziej powstrzymuje kraje przed podjęciem radykalnych decyzji integracyjnych. Ale bywają sytuacje że rozwiązanie niektórych problemów zarówno politycznych jaki i gospodarczych wymagać będzie dzielenia się władzą ze wspólnotą jeżeli taka wspólnota powstanie. Są sytuacje że tylko utworzenie wspólnoty pozwoli pewne problemy rozwiązać. Biorąc zatem pod uwagę zasady tworzenia i funkcjonowania wspólnot integracyjnych możemy wyróżnić 2 skrajne modele:

1. Model federacyjny polega na tym że kraje świadomie tworzą państwo związkowe przygotowując konstytucję funkcjonowania takiego państwa i w tej konstytucji określa się zakres władzy centralnej czyli na szczeblu federacji zakładając władzy krajowej czyli na poziomie związkowego i zakresu władzy lokalnej czyli na poziomie regionów w krajach i ewentualnych miejscach jednostek administracji. Takiemu podziałowi władzy musi odpowiadać system instytucji tej Unii Federalnej czyli tworzenie instytucji na poziomie federalnym i władze tej federacji w tym zrzesza rząd i parlament federacji. Oprócz systemu instytucji federalnej są instytucje i władze krajowe i lokalne. Zasady funkcjonowania Unii Federalnej są określone przez tworzące ją państwo a zatem nie ma czegoś takiego jak obowiązek wzorzec/schemat Unii Federalnej. To państwa tworzące Unię o tym decydują i decydując się na przystąpienie do Unii Federalnej określają zakres uprawnień na poziomie ponadnarodowym czyli tych uprawnień które są delegowane na instytucje tej federacji w związku z tym możemy powiedzieć że Unia Federalne mogą się różnić większą i mniejszą koncentracją władzy w instytucji ponadnarodowej.

2. Model rozwijania współpracy konfederacyjnej krajów-model konfederacyjny. W przeciwieństwie do Unii Federalnej nie przewiduje się tworzenia ponadnarodowych instytucji. Kraje podejmując współpracę wyznaczają cele i zakres jej współpracy. Ale realizują je w warunkach całkowitej autonomii politycznej i gospodarczej w działalności praktycznej