AIDS jest zespołem nabytego upośledzenia odporności – chorobą bardzo groźną, do tej pory nieuleczalną oraz ostatnim stadium choroby wywołanej przez wirus HIV – ludzki wirus upośledzenia odporności, który z biegiem czasu prowadzi do całkowitego zniszczenia odporności organizmu. Uszkodzony system immunologiczny nie jest zdolny do ochrony przed infekcjami. Jednym słowem, AIDS nie zabija tylko otwiera drzwi chorobom, które pozbawione naturalnej odporności, kończą się dla człowieka śmiercią.

Pierwsze przypadki AIDS zostały rozpoznane w roku 1981 na Haiti. Zalążek tej strasznej choroby wywodzi się prawdopodobnie od małp, jednak nie istnieją na to silne dowody. Są to tylko domniemania.

AIDS jest obecnie problemem całego świata. Wraz z rozwojem naszej cywilizacji choroba również się rozprzestrzenia. Na razie nie można jej zniszczyć, jednak każdy z nas może starać się jej zapobiegać...

Wirus HIV stanowi początek... Jego podstawę buduje przede wszystkim RNA, a zalicza się go do rodziny lentiwirusów. Rozpoznaje się dwa rodzaje wirusów wywołujących AIDS: HIV-1, HIV-2.

Różnią się one tym, iż wirus HIV-2 jest mniej patogenny, czyli rzadziej wywołuje AIDS.

Oby dwa rodzaje wywodzą się z tej samej grupy retrowirusów. Należy pamiętać, że osoba zainfekowana wirusem HIV nie jest jeszcze chora na AIDS!!! Będąc zakażonym należy natychmiast poddać się badaniom oraz odpowiedniemu leczeniu.

Ciekawostka: Wirusa HIV niszczy temperatura powyżej 56ºC, różnego rodzaju środki dezynfekcyjne, również stosowane w gospodarstwie domowym takie jak: alkohol, preparaty myjąco-czyszczące zawierające związki chloru.

Najczęstszymi drogami zakażenia AIDS są:

• stosunek płciowy z nosicielem HIV;

• transfuzja krwi pochodzącej od nosiciela HIV;

• używanie tej samej strzykawki przez osobę zdrową i nosiciela;

• narzędzia chirurgiczne, dentystyczne;

• gabinety fryzjerskie, kosmetyczne;

• salony tatuażu;

• zarażenie noworodka przez mleko nosicielki wirusa HIV;

• zarażenie dziecka podczas porodu, przez błony płodowe.

UMIKNĄĆ ZAKAŻENIA

• unikać przypadkowych stosunków płciowych

• stosować prezerwatywy - prezerwatywa zmniejsza ryzyko zarażenia, NIE wyklucza go całkowicie

• przestrzegać zasad higieny

• prawidłowo sterylizować narzędzia

• przyjmować leki hamujących rozwój wirusa - u kobiet w ciąży, radykalnie zwiększa to szansę na urodzenie zdrowego dziecka

W chwili początkowej żadne objawy nie są zauważalne ani odczuwalne. Pierwsze objawy pojawiają się dopiero wtedy, gdy organizm zakażonej osoby zaczyna walczyć z wirusem i wytwarza przeciwciała przeciwko niemu. Objawy przybierają postać bóli głowy, mięśni. Okres ten trwa do 14 dni, po czym objawy ustępują.

Okres pomiędzy zakażeniem a pojawieniem się przeciwciał anty-HIV nazywamy okienkiem serologicznym. Może on trwać od kilku do kilkunastu tygodni, a czasem i dłużej. Następnie przychodzi długi okres bezobjawowy. W tym czasie wirus rozpoczyna etap replikacji, który czasami trwa od 1 roku do nawet 14 lat. Po tym czasie układ odpornościowy jest na tyle wyniszczony, że nie może bronić się przed kolejnymi infekcjami, za którymi idą inne groźne choroby, prowadzące chorego do śmierci.

Przykładowe choroby występujące u chorego na AIDS:

• Zapalenie płuc;

• Nowotwór;

• Białaczka;

• Mięsak Kaposiego.

I. ELISA – najpowszechniej wykonywany test przesiewowy, charakteryzujący się wysoką czułością. Test ten można wykonać najwcześniej po upływie 6 tygodni od ryzykownego zachowania, jednak za wiarygodny uznaje się wynik testu wykonanego dopiero po upływie 3 miesięcy.

II. WESTERN BLOT – Jest najważniejszym testem - to test potwierdzenia. Jedynie wynik tego testu pozwala na 100% potwierdzenie, że dana osoba jest zakażona wirusem HIV! Jego działanie polega na wyszukiwaniu we krwi przeciwciał tylko i wyłącznie anty-HIV. Wykonuje się go jedynie w wypadku, kiedy poprzedni test dał wynik pozytywny lub istnieją inne wątpliwości. Taką samą procedurę stosuje się w innych krajach.

Uznaje się dwa różne rodzaje leczenia: zwalczanie wirusa AIDS oraz chorób związanych z AIDS. Każda z takich chorób może być rozpoznana i zwalczana wieloma sposobami.

W leczeniu stosuje się najczęściej leki tzw. antyretrowirusowe, które hamują namnażanie się wirusów wewnątrz zdrowych komórek. Jednakże leczenie często powoduje wystąpienie skutków ubocznych.

W obecnej chwili jest kilka leków służących do bezpośredniego leczenia AIDS, jednak u nosicieli HIV stosuje się wiele innych sposobów zapobiegania wystąpienia choroby, od kuracji witaminowych i terapii ziołami aż do korzystania z usług znachorów. Nikt nie wie na pewno, czy alternatywne sposoby leczenia pomagają fizycznie ludziom chorym na AIDS, mogą one jednak pomóc nosicielom HIV żyć z ich problemami psychicznymi i emocjonalnymi.

Wirus HIV jest tak specyficzny, iż nie istnieje na niego żadna metoda. Wnika on do komórek w różnych narządach, z układem pokarmowym, mózgiem, narządami płciowymi i układem odpornościowym włącznie. Jeśli próbowałoby się go operacyjnie usunąć oznaczałoby to zniszczenie wszystkich zakażonych nim komórek, które są niezbędne do życia człowieka.

Trudno także opracować szczepionkę przeciw temu retrowirusowi, ponieważ wirus żyje w ulega procesom replikacji wewnątrz komórek gospodarza, z tego względu badania nad nim są bardzo trudne.

Nie stwierdzono zakażenia się przez pocałunki, choć teoretycznie jest to możliwe, kiedy HIV obecny zarówno we krwi, jak i ślinie dotrze do krwiobiegu innej osoby w przypadku skaleczenia wewnątrz ust lub na wargach.
Odnotowano niewiele przypadków przeniesienia zakażenia HIV przez stosunek oralny. Stopień ryzyka wzrasta, gdy zakażona sperma (wraz z płynem około-nasiennym) lub wydzieliną pochwową znajdą się w ustach partnera. I w tym przypadku, podobnie jak przy głębokim pocałunku, pęknięcia lub nawet małe ranki na narządach płciowych, wewnątrz ust, czy na wargach mogą być drogą przeniknięcia wirusa.
W klimacie Polski nie ma możliwości zakażenia przez owady ssąco-kłujące, ale w Afryce żyje mucha zwana bolimuszką, która posiada zdolność przenoszenia HIV.
Życie pod jednym dachem, przy zachowaniu elementarnych zasad higieny, nie niesie za sobą ryzyka zakażenia. Nie grozi zakażeniem HIV używanie wspólnie z osobą seropozytywną samej pościeli, naczyń i sztućców, korzystanie z tej samej toalety, czy pływanie w tym samym basenie. Nie można zakazić się też przebywając w towarzystwie osoby kichającej i kaszlącej oraz przypadkowe kontakty z osobą zakażoną w miejscach publicznych.

Współczesny świat od kilkunastu lat stoi wobec nowego problemu, nowej epidemii, groźnej choroby AIDS, wywołanej wirusem HIV. Nikogo nie trzeba dziś przekonywać o powadze i zagrożeniu AIDS w świecie. Człowiek końca XX wieku został nagle zagrożony wirusem, który w krótkim czasie rozpowszechnił się niemal we wszystkich krajach świata. Wirus ten zbiera ciągle obfite żniwo nowych zakażeń i kolejnych zejść śmiertelnych. Okazało się, że mimo wspaniałych osiągnięć współczesnej medycyny, ludzkość jest bezradna nawet wobec niezbyt aktywnego czy złośliwego, lecz jednak śmiertelnego wirusa.”