Egzamin z Fotogrametrii i Teledetekcji po sem. IV

Wersja trzecia. Nie jestem pewna na 100 % wiekszossci

Po kolejnych pytaniach, które ukażą się na kolejnych slajdach napisz, która odpowiedź jest dobra. Na przykład: 1-C

1. Zdjęcie lotnicze nie jest fotograficzną mapą dlatego, że:

1. jest rzutem środkowym, a nie rzutem ortogonalnym,

2. nie jest rzutem na powierzchnię odwzorowania,

3. nie zawiera siatki kartograficznej.

1. Ortofotomapa cyfrowa jest ortogonalnym o kartometrycznym obrazem terenu, który powstał:

1. w wyniku cyfrowego przetworzenia zdjęć lotniczych lub satelitarnych, :chyba

2. w wyniku mozaikowania zdjęć,

3. w wyniku przetworzenia optycznego zdjęć lotniczych.

1. Ortofotomapę tworzą piksele wypełniające szczelnie obszar arkusza tworząc tonalny obraz powierzchni terenu. Piksele ortofotomapy nie są te same, które były pikselami zdjęcia i powstają w wyniku:

próbkowania (sampling), - Próbkowanie

- proces zamiany ciągłego sygnału f(x) na skończonąliczbęwartości opisujących ten sygnał

2. przepróbkowania (resamplingu), chyba

3. dekompozycji.

1. Orotrektyfikacja poszczególnych zdjęć daje w wyniku ortoobrazy ze złożenia których powstają arkusze ortofotomapy. Na styku tych ortoobrazów powstają niezgodności barwne, tonalne i geometryczne. Usuwanie tych niezgodności odbywa się w procesie:

1. mozaikowania,

2. komponowania,

3. matchingu.

1. Defekty radiometryczne zdjęć utrudniają tworzenie zbalansowanych ortofotomap. Przyczynami tych defektów są między innymi:

1. wpływy atmosfery, relacja kierunku oświetlenia i kier. Fotografowania, rozproszenie „hot spot”,

2. niestabilność lotu samolotu podczas zdjęć,

3. niewłaściwy kierunek lotu fotogrametrycznego.

1. Atmosfera Ziemi nie jest ośrodkiem równie przezroczystym dla wszystkich zakresów promieniowania. Dobrą transmisją przez atmosferę charakteryzują się m.in.:

1. światło widzialne, podczerwień bliska, fale radiowe,

2. podczerwień o długości fali 15-30 µm,

3. podczerwień 500-900 µm.

1. Różnice barwne i tonalne różnych obiektów terenowych na pozyskiwanych zobrazowaniach wynikają przede wszystkim z:

1. różnic właściwości chemicznych powierzchni obiektów,

2. różnych właściwości odbiciowych obiektów wyrażonych współczynnikiem r=l/l_o. (współczynnik przezroczystości atmosfery)

3. usytuowania obiektów sąsiednich.

1. Zobrazowania satelitarne takich misji jak IKONOS lub QUICK BIRD charakteryzują się geometryczną zdolnością rozdzielczą na poziomie:

1. 0.20 m,

2. 0.8-1.0 m,

3. 4.0 m.

1. Stereoskopowe opracowania satelitarne możemy uzyskać ze zobrazowań:

1. z tej samej orbity,

2. z dwóch (sąsiednich) orbit,

3. w obydwu przypadkach.

1. Interferometria radarowa polega na wykorzystaniu obrazu:

1. prążków interferencyjnych fal odbitych od powierzchni terenu, (chyba)

2. prążków interferencyjnych fal o dwóch różnych długościach fali,

3. interferencji fal światła słonecznego i wiązki światła sztucznego.

1. Opracowanie cyfrowe zdjęć wykonanych tradycyjną techniką fotograficzną na materiale światłoczułym (na kliszy) wymaga zapisu tego obrazu w postaci cyfrowej poprzez wykonanie skanowania na precyzyjnym skanerze fotogrametrycznym. Takie skanowanie należy wykonać przyjmując wielkość piksela skanowania:

1. w zależności od kontrastowości zdjęcia,

2. w zależności od rozdzielczości zdjęcia (liczba par linii na mm),

3. w zależności od formatu zdjęcia.

1. Zdjęcie o formacie 230x230 mm wykonane kamerą fotogrametryczną ze stożkiem l=152 mm z wysokości 4000 m o rozdzielczości 30 par linii na milimetr należy skanować przyjmując piksel:

1. 8 µm (strzelam)

2. 30 µm

3. 12 µm

1. Fotogrametryczna stacja cyfrowa (autograf cyfrowy) jest to komputer specjalizowany z oprogramowaniem umożliwiający:

1. obserwacje i pomiar stereoskopowy, operacje orientacji wzajemnej, orientacji bezwzględnej i aerotriangulacji zdjęć cyfrowych,

2. opracowanie zdjęć wykonanych jedynie skanerem cyfrowym z linijką CCD,

3. opracowanie zdjęć wykonanych w technice radaru bocznego wybierania.

1. Numeryczny Model terenu NMT jest to:

1. numeryczny zapis wysokości topograficznej terenu umożliwiający odtworzenie kształtu w określonym obszarze [z = f(x, y)], 

2. numeryczny zapis rzeźby i sytuacji topograficznej,

3. numeryczny zapis linii szkieletowych rzeźby terenu.

1. Numeryczny Model Pokrycia terenu NMPT różni się od NMT tym, że:

1. zawiera również zapis powierzchni terenu i zabudowy, roślinności i innych obiektów,

2. oprócz powierzchni terenu obejmuje zapis granic administracyjnych i granic własności,

3. zawiera tylko zapis obiektów i użytków terenowych.

1. Numeryczny model terenu można pozyskać metodami fotogrametrycznymi poprzez:

1. opracowanie fotogrametrycznych zdjęć lotniczych, lotniczy skaning laserowy, interferometrię radarową,

2. przetwarzanie fotochemiczne strefowe zdjęć lotniczych,

3. aerotriangulację.