Dyscypliny filozoficzne i ich charakterystyka
a) Ontologia - to nauka o bycie, o szeroko rozumianej rzeczywistości, stara się rozstrzygnąć czy istnieje jeden byt czy więcej.
b) Epistemologia - czyli teoria poznania, analizuje pochodzenie poznania, możliwości poznania człowieka.
c) Aksjologia - jest to nauka o wartościach, o hierarchii wartości.
d) Antropologia filozoficzna - jest to nauka o naturze ludzkiej, o człowieku, zajmuje się też sensem i celem ludzkiego życia.
e) Etyka - jest to teoria moralności, która zajmuje się postępowaniami ludzkimi.
f) Estetyka - to nauka zajmująca się kategoriami estetycznymi takimi jak piękno, wzniosłość, komizm, tragizm i inne.
g) Filozofia społeczna - to dziedzina, która rozpatruje ogólne zagadnienia związane z życiem człowieka, świadomość społeczna oraz warunki egzystencji ludzkiej w społeczności.
2) Pojęcie episteme - w filozofii Starożytnej Grecji: wiedza pewna, niepodważalna, uzasadniona. W filozofii Platona - wiedza dotycząca prawdziwego świata idei, poznawana rozumowo.
3) Terminy odnoszące się do pojęcia szczęścia w erze przedfilozoficznej - eudajmonia, hedone, olbos, chara, eufrozyne.
4) Różnica pomiędzy subiektywistycznym i obiektywistycznym pojęciem szczęścia (w zeszycie)
5) Dramat ludzkiego istnienia - interpretacja Platońskiej koncepcji człowieka
6) Sokratejska koncepcja szczęścia (w zeszycie)
7) Pojęcie arete -najczęściej termin ten tłumaczy się jako "cnota", ale jego dokładne przetłumaczenie sprawia trudność, ponieważ w różnych czasach miał różne znaczenia. Początkowo oznaczał męstwo, bohaterstwo, później zdatność (sposobność) człowieka i każdej zresztą rzeczy do spełniania swojego właściwego zadania, wreszcie zaś zaletę moralną, czyli cnotę.
8) Intelektualizm etyczny Sokratesa - Ludzie czynią źle z niewiedzy, czy raczej wiedzy pozornej, bądź powierzchownej. Wynika z niego, że cnoty można się nauczyć, a gdy posiądziemy tę wiedzę, samoistnie wybierzemy życie zgodnie z nią.
9) Ambiwalencja poglądów etycznych Sokratesa
10) Fenomenologia miłości, wspólny mianownik różnych odmian miłości?
11) Koncepcja szczęścia u Arystotelesa
Wg Arystotelesa formą człowieka jest to, że ma on zarówno duszę roślinną , duszę zwierzęcą i duszę myślącą. Człowiek będzie szczęśliwy, gdy wykorzysta wszystkie swoje zdolności i możliwości. Arystoteles uważał, że istnieją trzy formy szczęścia:
* życie wśród namiętności i przyjemności
* życie wolnego i odpowiedzialnego obywatela
* życie badacza i filozofa
Aby człowiek był naprawdę szczęśliwy spełnione muszą być te trzy warunki jednocześnie. Człowiek jest stworzony do życia w polis i tylko będąc jej obywatelem może być w pełni szczęśliwy.
12) Koncepcja szczęścia u cyników - Szczęście polega na życiu w zgodzie z cnotą i pogardą dla wszystkiego co nią nie jest. A cnota to obojętność dla pozornych dóbr.
13) Koncepcja szczęścia u cyrenaików - szczęście jako suma intensywnych chwilowych przyjemności cielesnych.
14) Koncepcja szczęścia w ujęciu szkoły stoickiej - Do szczęścia i doskonałości nic poza cnotą nie jest potrzebne.
15) Podział pism Arystotelesa
16) Człowiek jako byt teleologiczny
17) Człowiek jako animal rationale - człowiek jako stworzenie rozumne śmiertelne. Elementy ciało i dusza tworzą jego naturę.
18) Formalna definicja szczęścia według Arystotelesa
19) Problematyka synderezy
20) Pojecie resentymentu - obniżenie wartości do których nie jesteśmy w stanie sięgnąć.
21) Dialogiczny charakter ludzkiej egzystencji (w zeszycie)
22) Pojęcie apateia i afekty w doktrynie Stoików - Apateia - wolność poznania. Efekty: zawiść, smutek, lęk, pożądliwość.
23) Wyznaczniki szczęścia według Augustyna
24) Problematyka epistemologii
25) ?Sceptycyzm metodyczny? Augustyna
26) Cztery pojęcia szczęścia - wybitnie dodatnie wydarzenia, wybitnie dodatnie przeżycia, posiadanie największej miary dóbr dostępnej człowiekowi, zadowolenie z życia
27) Prawo ontologii dymensjonalnej - Aby przybliżyć swoje rozumienie człowieka Frankl wprowadza ontologię dymensjonalną, rodzaj geometrycznej metafory. Jedna i ta sama rzecz rzutowana ze swojego wymiaru na wymiar niższy niż własny, odbija się w ten sposób, że jej odbicia wzajemnie sobie przeczą. Oraz Różne rzeczy rzutowane ze swoich wymiarów na jeden i ten sam wymiar niższy niż ich własny, odbijają się w taki sposób, że ich obrazy nie są ze sobą sprzeczne.
28) Sens ontologiczny i egzystencjalny
29) Wymień przedstawicieli stanowiska zwanego utylitaryzmem czynów i scharakteryzuj to stanowisko - zakłada, że „metoda utylitarystyczna powinna wychodzić od konkretnych zachowań uważanych za moralne lub niemoralne i z nim dopiero wydobywać ogólne zasady”. J. Bentham i J. S. Miu
30) Wymień przedstawicieli stanowiska zwanego utylitaryzmem zasad i scharakteryzuj to stanowisko - „nakreślić ramy ogólnych norm i na ich podstawie dopiero orzekać, jakie konkretne postępki są niedopuszczalne”