LATO
NA LEŚNEJ POLANIE
SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI ZAKOŃCZENIA ROKU SZKOLNEGO
W SZKOLE PODSTAWOWEJ W SUCHEJ
Narrator:
Witam wszystkich serdecznie. Już na samym początku mam do was pytanie:
czy widzieliście lato? Ja słyszałam, że lato w Internecie ogłoszenie dało.
Piosenka „Lato w Internecie”
Narrator: Wytrzymać w szkole coraz trudniej ...
Michał:
Wytrzymać w szkole coraz trudniej-
formułek chaos, wzorów, dat-
mądrość zdobytą w pracy żmudnej,
otwartym oknem wywiał wiatr...
Choć słońce śmieje ci się w oczy,
Ty nie opuszczaj, bracie rąk,
Może w niedzielę gdzieś wyskoczysz,
Przywitasz lato pośród łąk.
Piosenka „Lato”
Narrator: Zapraszamy wszystkich chętnych na obóz do wielkiego lasu.
Patrycja:
Stoi las, wielki las.
Sosny takie wysokie, wysokie, wysokie,
że sobie ręce podają z obłokiem.
Dęby takie potężne, potężne, potężne,
Jak baszty zamkowe, jak wieże.
Buki takie ogromne, ogromne, ogromne,
Jak jakie wojsko stukonne.
Stoi las, wielki las.
Mrówka ciągnie cieniutki patyczek,
Poziomka chowa pod listkiem rumiany policzek .
Żuczek ma złote skrzydełka,
Na jagódce świeci rosy perełka.
Maślaczek w białym kołnierzyku
Niesie synka w mchowym koszyku.
I żywicy kropla, i biedronka,
I ślimak, i pajęczyny koronka
To wszystko las, wielki las.
Narrator: (podchodzi do publiczności)
Ojej! Ile osób przyjechało!
Witamy wszystkich serdecznie. Tutaj na leśnej polanie rozbijemy namioty i miło spędzimy czas. Usiądźcie wygodnie dla wszystkich starczy miejsca.
Piosenka: króciutki fragment:
„Dla wszystkich starczy miejsca pod wielkim dachem nieba ..”
(PIEŚŃ NA WEJŚCIE)
Narrator: Posłuchajmy rozmowy z kukułką
Marysia i Monika
„Kukułeczko, kukułeczko,
gdzieś ty?” „Ku-ku! Niedaleczko”
„No, to powiedz, moja miła:
ile latek będę żyła?”
„Ku-ku Sto i ku-ku! Dwieście.
Może dosyć będzie wreszcie”
„Kukaj jeszcze!” „Ku-ku! Trzysta.
Więcej niech ci kos wyśwista.
Albo dzięcioł niech wystuka.
Nie chce mi się więcej kukać”.
Narrator: Ptaki leśne zapraszają na koncert.
Fragment nagranych odgłosów ptaków.
Narrator: Kiedy słońce zasłoni chmura, lub pada deszcz my nie martwimy się wcale.
Ewelina: (trzyma duży słonecznik)
Dwa słońca patrzą na siebie co dzień,
Jedno rośnie na niebie, drugie - przy płocie.
Jedno ma łodygę jak promień,
Drugie - kulę słonecznika
Dźwiga ciężko nad domem,
Gdy o zachodzie znika.
Piosenka: „Słoneczko”
Narrator: Cisza! Spokój! Znamy te słowa na pamięć, ale czy wiecie gdzie można spotkać prawdziwą ciszę? Poszukajcie jej z nami.
Ewelina:
Czy słyszeliście prawdziwą ciszę? Bardzo trudno ją usłyszeć. Jeszcze trudniej zobaczyć, a najtrudniej narysować.
Cisza jest cieniutka jak najcieńsza pajęczyna, lekka jak mgiełka i prawie zupełnie przezroczysta. Jest delikatna i płochliwa. Najmniejszy szmer, nawet mysi pisk albo szelest rozwijającego się pąka sprawia, że cisza umyka.
Jedni mówią, że cisza mieszka nad nami wysoko w odległym Kosmosie, inni, że głęboko pod ziemią, jeszcze inni, że w morskich głębinach. |A ja wam mówię, że ona jest blisko. Cisza mieszka w wielkich, polnych kamieniach. Leży tam zwinięta w kłębuszek. Niedostępna i nieosiągalna. Nikt nie umie przecież rozłupać cicho kamienia, ani wydrążyć w nim dziurki, tak by najcichszym nawet szmerem, chrobotem czy stukaniem ciszy nie spłoszyć.
Jest taka pora: krótki czas między nocą a świtem, kiedy śpią jeszcze wszystkie ptaki , rośliny, zwierzęta. Jeśli zdarzy ci się znaleźć o tej właśnie porze blisko jakiegoś dużego kamienia polnego, wstrzymaj oddech i najdelikatniej jak tylko potrafisz przyłóż ucho do chłodnej kamiennej powierzchni. Posłuchaj... Może wtedy właśnie po raz pierwszy usłyszysz prawdziwą ciszę? A jeśli usłyszysz tylko bicie swojego serca, wiedz, że byłeś bardzo blisko najprawdziwszej ciszy.
Narrator: Chodźmy poszukać ciszy w lesie. Na spacer po lesie dobrze iść z przyjacielem...
Marek:
Dobrze w dużej żyć gromadzie,
Ale czasem
Jeszcze lepiej we dwóch tylko
Iść zielonym lasem.
We dwóch szukać, gdzie najwięcej
Jagód rośnie,
Albo spotkać wiewióreczkę
Gdzieś na sośnie.
I oglądać razem złoty pancerz żuka,
Razem zgadnąć, w której stronie
Dzięcioł stuka.
W trawie usiąść, gdzie zielony
Cień się ściele,
I rozmawiać jak przyjaciel
z przyjacielem.
Literatura:
„Z PEGAZEM PRZEZ ROK SZKOLNY”
„BICIE SERCA”
„Z LUDŹMI I Z PRZYRODĄ”
Opracowała: Ewa Barczyk