Cechy organizacji:

Organizacją społeczną jest system zróżnicowanych i skoordynowanych działań ludzkich, wykorzystujących, przekształcających lub uruchamiających określony zasób ludzki, materialny, kapitałowy, ideałowi i naturalnych w celu zapokojenia określonych potrzeb jednostek, we współdziałaniu z innymi układami ludzkich działań i zasobami, znajdującymi się w ich otoczeniu.

Organizacja jako całość, składająca się z części, które przyczyniają się do jej powodzenia.

Organizacja:

-rzeczowe – jest to rzecz zorganizowana- przedmiot złożony, a szczególnie taka całość, która składa się z rzeczy i ludzi wyposażonych w narzędzia;

-czynnościowe- jest to proces organizowania, inaczej tworzenia organizacji w znaczeniu rzeczowym;

-atrybutowe- jest to cecha rzeczy złożonej (czynności), np. mówiąc o czynnościach, procesie, organizacji że są dobrze zorganizowane.

Konformizm- postępowanie zgodnie z regułami (zasadami, normami, przepisami).

Organizacja- wymaga od swoich członków aby pewnym stopniu postępowali konformistycznie.

M. Crozier – współczesne instytucje biurokratyczne dążą do uzyskania konformizmu, ale sposoby, w jakie to czynią, wydają się bardziej łagodne i pełne poszanowania swobód człowieka.

Obecnie sprawność funkcjonowania organizacji w coraz większym stopniu zależy od organizacji procesów pracy, struktury łączności organizacyjnej, organizacji procesów kierowania, koordynowania i kontroli, technicznego urządzenia stanowisk pracy – niż narzuconego siłą konformizmu.

M. Weber jako pierwszy określił cechy organizacji społecznej jako biurokratyczne:

-specjalizacja: polega na wyraźnym rozgraniczeniu uprawnień i obowiązków związanych z poszczególnymi rolami (pozycjami) pracowniczymi;

-hierarchia: podporządkowanie niższych szczebli wyższym, uprawnionym do kontroli podwładnych;

-formalizacja: regulowane zachowań pracowników, koordynowanie ich działalności;

Działanie w sposób zorganizowany: wybór celu, planowanie, pozyskiwanie zasobów, realizacja, kontrola.

Przeszkody w realizowaniu: brak dyscypliny, zbyt wąskie widzenie organizacji, brak wyobraźni, nieumiejętność pracy w zespole, niedostatek zasobów, brak informacji, woluntaryzm i pratykularyzm.

Uniwersalny model organizacji:

Kryteria oceny efektywności organizacji

Wymiar efektywności:

-rzeczowy, odnoszący się do misji organizacji;

-ekonomiczny, wyrażający relacje nakładami i efektami;

-systemowy, odnoszący się do zdolności istnienia w otoczeniu;

Wzajemne odziaływanie organizacji:

-podejście systemowo-zasobowe koncentruje się na zakresie, w jakim organizacja może zapewnić sobie potrzebne zasoby;

-podejście celowe koncentruje się na stopniu jakim organizacja osiąga swoje cele;

-podejście od strony wewnętrznej;

-podejście od strony strategicznego elektoratu, koncentruje się na grupach zainteresowanych sukcesem organizacji;

Szkoła klasyczna

Zasady zarządzania organizacją (Fayol) 1914

1. Podział pracy – specjalizacja powoduje podział,

2. Autorytet – formalny, gdy brakuje wiedzy,

3. Dyscyplina – przepisy są po to by je przestrzegać,

4. Jednść rozkazodawstwa – każdy pracownik otrzymuje zadania tylko od jednej osoby,

5. Jednilitość kierownictwa – operacje w organizacji, prowadzące do jednego celu, powinny być przedmiotem kierowania przez jednego kierownika, posługujące się jednym planem,

6. Podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogólu – interesy pracowników nie powinny przeważać nad interesami organizacji jako całości,

7. Wynagrodzenie – sprawiedliwe dla wszystkich,

8. Centralizacja

9. Hierarchia,

10. Ład,

11. Odpowiednie traktowanie personelu,

12. Stabilność personelu,

13. Inicjatywa,

14. Esprit de corps – sprzyjaniu poczuciu przynależności do zespołu zapewni organizacji ducha jedności.