1. Mursi lub Murzu - lud pasterski w Etiopii, ściśle powiązany z ludem Suri, posługujący się językiem mursi. Język ten w 80% pokrywa się z językiem suri. Lud ten zamieszkuje centrum sąsiędniego do Suri rejonu dorzecza Omo w strefie Debub Omo. Sami Mursi nie uważają się za Suri, jednak występują pomiędzy nimi podobieństwa kulturowe i językowe.

2. Mieszkają nad dolnym biegiem rzeki Omo.  Jej dolina od 200 lat pustynnieje, ale wciąż pozostaje wyjątkowym w skali kontynentu, fantastycznym skupiskiem różnorodnych afrykańskich „niecywilizowanych” plemion, wiodących życie jak ich przodkowie.

3. mursi mieszkają w szałasach z gałęzi i trawy przypominających odwrócone ptasie gniazdo

4.

Mursi, których jest ok. 10 tys., są pasterzami. Bydło jest dla nich pożywieniem, a także środkiem płatniczym, za który na targach nabywają sorgo, fasolę, kukurydzę oraz alkohol. Od niedawna plemię ma też dodatkowe źródło dochodu – turystów. Odwiedziny w ich wioskach stały się bowiem jednym z żelaznych punktów wycieczek po Etiopii. Turyści chcą przecież zobaczyć nie tylko wielkie zwierzęta, ale też półnagich wojowników oraz ich kobiety z wargą rozciągniętą glinianą płytką – ostatnich afrykańskich dzikich. Mursi są jednym z najagresywniejszych plemion Czarnego Lądu. Żyjąc w bardzo niegościnnym środowisku, wszystko podporządkowali przetrwaniu. Podejrzewano ich o kanibalizm. Prawa własności nie uznają – kradną więc wszystko, co należy do obcych, a co wpadnie im w ręce. Chodzą nago, w czasie ceremonii zdobią ciała malunkami, mieszkają zaś w szałasach z gałęzi i trawy przypominających odwrócone ptasie gniazdo.

Ci dumni i wyniośli pasterze uważali się niegdyś za panów świata. Jednak wtedy ograniczał się on do doliny rzeki Omo. Dziś Mursi wiedzą już, że żyją na jego obrzeżach – zacofani i biedni. A jak powstaje symbol ich kultury?

5. Ile ludzi, tyle ideałów piękna – o tym wiem. Jednak w etiopskim plemieniu Mursi wyznacznik atrakcyjności kobiety jest dość zaskakujący.

Co ciekawe czasem walki o wybrankę, prowadzone na kije, toczone są na śmierć i życie.

Otóż matki przecinają córkom dolną wargę, kiedy te mają 15–16 lat. Najpierw w ranę wkładają drewnianą zatyczkę, potem coraz szersze gliniane płytki. To okupiony bólem i niewygodą symbol dorosłości, gotowości do założenia rodziny. Ale też oznaka społecznego statusu. Im bowiem większa jest średnica krążka, tym wiyższej ceny (wyrażonej najczęściej w sztukach bydła) może się spodziewać ojciec dziewczyny od potencjalnego kandydata na męża.

Geneza „dziurawych warg” kobiet Mursi nie jest jasna. Według jednej z teorii takie okaleczenie miało czynić je nieatrakcyjnymi dla handlarzy niewolników. Jego ubocznym skutkiem okazała się konieczność... rezygnacji z pocałunków.

Oprócz krążków w wardze lub uszach, wiele kobiet posiadało niezwykłe ozdoby na głowach. Kły guźców, metalowe obręcze, jakieś sznury, kolorowe plamy na twarzach itd. Ubrane były na ogół w skóry zwierząt, nieraz pięknie malowane w pasy i linie. Nie mogłem jednak pozbyć się wrażenia, że wszystko to jest rodzajem maskarady, afrykańskiej cepeliady dla turystów.
Członkowie plemienia Mursi rzeczywiście nie należą do towarzyskich.

­­­­­­­­­­­­­­­Są szczupłe, wysokie jak Amazonki, mają skórę ciemniejszą niż Etiopczycy i nagie piersi.