26.04.2005 r.

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Temat:

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PODRZUTU DLA ZMIENNYCH PRARMETRÓW PRACY PRZENOŚNIKA WIBRACYJNEGO.

Wykonali:

Snochowski Rafał

Okoń Łukasz

Włodarczyk Marcin

Wydział Górnictwa i Geoniżynierii,

Kierunek: Górnictwo i Geologia,

Rok III, Grupa 3

1. Wstęp teoretyczny.

Przenośniki wibracyjne z szyną korytkową otwartą o przekroju prostokątnym służą do transportu materiałów sypkich lub kawałkowych.

Rynny mogą być wyłożone wykładziną odporną na ścieranie. Wydajność przenośnika zależna jest od pola przekroju strugi przenoszonego materiału i prędkości transportowania a także od częstotliwości drgań rynny.

Przenośniki wibracyjne mogą być ustawiane na fundamencie lub na amortyzatorach.

Przenośnikiem takim możemy transportować materiały sypkie lub wilgotne o uziarnieniu do 1000mm. Wydajność maże dochodzić do 400 t/godz.

Można też stosować rynny zamknięte gdy wymagana jest pyłoszczelność materiału.

Można również stosować przenośniki wibracyjne do transportu na wysokość do 8 m, np. silowów.

Przenośnik może służyć do wstępnej klasyfikacji materiałów, odwodnienia, nawilżania, chłodzenia.

2. Rysunek do ćwiczenia.

3. Wykonanie ćwiczenia.

1. zmierzenie wartości stałych

• Pomiar kąta nachylenia rynny przenośnika - α [°]

α = 3^g =2,7^o

• Pomiar kąta drgań rynny - β [°]

β = 29^g = 26,1^o

• Pomiar szerokości - b [mm] i wysokości przekroju rynny - h [mm]

b = 10 cm

h = 12 cm

• pomiar prędkości obrotowej synchronicznej silnika n_syn = 1410 obr/min

2. co robimy:

• zmieniając częstotliwość prądu zasilającego silnik „f” wykonujemy następujące pomiary:

• prędkość obrotową wału silnika obrotomierzem elektrycznym „n_e”

• prędkość obrotową wału silnika obrotomierzem mechanicznym „n_m”

• prędkość obrotową mimośrodu przy pomocy lampy stroboskopowej „n_s”

• wyznaczenie amplitudy drgań „A”

• prędkość przesuwu materiału po rynnie

• wyznaczenie częstotliwości drgań rynny „f” oraz współczynnika podrzutu „K”

3. zastosowane wzory:

- częstość falownika

- wydajność objętościowa [m³/s]

- długość przenośnika

- czas przemieszczania się materiału

- prędkość przesuwu materiału

[obr/min]

[Hz]

5. Tabela pomiarów i otrzymanych wyników; wykres przedstawiający zależność V = f(K)

lp.	ffal [Hz]	nf[obr/min]	nm[obr/min]	ne[obr/min]	ns[obr/min]	nśr[obr/min]	A [m]	t [s]	L [m]	V [m/s]	frynny [Hz]	K [-]	Q [m^3/h]
1.	25	705	710	715	721	713	0,0015	-	0,74	-	11,88	0,38	-
2.	35	987	800	1005	1060	963	0,0015	9,9	0,74	0,075	16,05	0,68	3,23
3.	45	1269	840	1250	1070	1107	0,0015	10,7	0,74	0,069	18,45	0,91	2,99
4.	50	1410	990	1436	1430	1317	0,0015	10,9	0,74	0,068	21,94	1,28	2,93

7. Wnioski do ćwiczenia.

Aby transport materiału był efektywny na przenośniku wibracyjnym, to współczynnik podrzutu K>1,08

W naszym przypadku tylko przy częstotliwości falownika f = 50 Hz ta wartość jest przekroczona.

Na tak niskie wartości współczynnika mogło mieć wpływ kilka czynników:

• z tabeli pomiarów widać, że prędkości obrotowe na obrotomierzu mechanicznym są znacznie niższe do pozostałych

• można więc wnioskować, że pomiar prędkości obrotowej mógł być tutaj niedokładny

• materiał, który był przemieszczany na przenośniku mógł nie być materiałem sypkim

• współczynnik „K” byłby większy, jeśli zwiększylibyśmy kąt „β”, czyli kąt nachylenia rynny do pokładu

Współczynnik podrzutu „K” regulujemy poprzez zmianę częstotliwości prądu zasilającego silnik - poprzez falownik.

3

---