Ćwiczenie: Wykonanie mapy zasadniczej

Dane wyjściowe:

Współrzędne punktów 1017, 1018, 1019, 1020

Wyniki pomiarów:

liniowych - dziennik pomiarów boków ciągu poligonowego

ciąg 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020 (str.2)

ciąg 96-97-103-102-101-100-98-99 (str.3)

kątowych - dziennik pomiaru kątów

ciąg 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020 (str.4)

ciąg 96-97-103-102-101-100-98-99 (str.5)

Obliczenia niezależne:

1. Obliczenie zredukowanych długości boków ciągu

ciąg 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020 (str.2)

ciąg 96-97-103-102-101-100-98-99 (str.3)

2. Obliczenie kątów - wraz z sumami kontrolnymi (kąty prawe/lewe)

ciąg 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020 (str.4)

ciąg 96-97-103-102-101-100-98-99 (str.5)

Obliczenia w ciągu 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020

1. Obliczenie azymutu początkowego i końcowego - ze współrzędnych, na podstawie znanego wzoru - wpisujemy str.6 Dziennik obliczenia współrzędnych w kolumnie Azymuty

(we właściwym miejscu)

3. Obliczone kąty pomierzone (str.4) wpisujemy str.6 Dziennik obliczenia współrzędnych w kolumnie Kąty pomierzone

4. Obliczmy sumę kątów praktyczną - sumując wszystkie kąty

5. Obliczmy sumę kątów teoretyczną - ze wzoru:

Kąty prawe:
n - ilość kątów; A_p - azymut początkowy

Kąty lewe:
A_k - azymut końcowy

6. Obliczmy odchyłkę dopuszczalną (jako różnicę sumy praktycznej i sumy teoretycznej)

7. Obliczamy odchyłkę maksymalną:

średni błąd pomiaru kąta

dla ciągów o dł. do 1,2 km

8. Odchyłka otrzymana nie może przekroczyć odchyłki dopuszczalnej:

9. Warunek 7. powinien być spełniony. Wtedy odchyłkę otrzymaną rozrzucamy na wszystkie kąty równomiernie.

10. Obliczamy kąty wyrównane i wpisujemy str.6 Dziennik obliczenia współrzędnych w kolumnie Kąty wyrównane.

11. Obliczamy azymuty kolejnych boków:

Kąty prawe:
A_p - azymut początkowy

kąty lewe:
A_n - azymut boku następnego

12. Wychodząc z azymutu początkowego (obl. ze współrzędnych), obliczając azymuty boków kolejnych, powinniśmy otrzymać azymut końcowy (obl. ze współrzędnych).

13. Mamy obliczone azymuty boków oraz długości zredukowane, obliczamy przyrosty współrzędnych

14. Obliczamy sumy przyrostów: praktyczną i teoretyczną. Suma praktyczna jest sumą przyrostów obliczonych; suma teoretyczna jest równa różnicy współrzędnych punktów nawiązania: końcowego i początkowego.

15. Odchyłka dopuszczalna (liniowa)

u - współczynnik błędów przypadkowych pomiarów liniowych (u=0,0059)

L - długość ciągu w metrach (całego ciągu)

n - ilość boków ciągu

c - wpływ błędów położenia punktów nawiązania (c=0,10m)

Gdy
odchyłkę rozrzucamy proporcjonalnie do długości boków.

16. Obliczamy przyrosty wyrównane a następnie współrzędne punktów 96 - 97 - 98 - 99.

Obliczenia w ciągu 96-97-103-102-101-100-98-99

1. Na podstawie obliczonych wcześniej współrzędnych punktów w ciągu 1017-1018-96-97-98-99-1019-1020 przeprowadzamy w ten sam sposób obliczenia dla ciągu 96-97-103-102-101-100-98-99.

Uwaga!!!

Zwracamy uwagę na rodzaj ciągu (lewy/prawy)

MAJĄC OBLICZONE WSPÓŁRZĘDNE WSZYSTKICH PUNKTÓW PRZYSTĘPUJEMY DO WYKONANIA MAPY ZASADNICZEJ

MAPĘ MOŻNA WYKONAĆ RĘCZNIE LUB NA KOMPUTERZE - niestety przy wykorzystaniu własnego oprogramowania; po uzgodnieniu ze mną.

Mapę wykonujemy zgodnie z symbolami instrukcji K-1 !!!

Dane : szkice pomiarowe

obliczone współrzędne punktów osnowy

1. Mapę wykonujemy na formacie A3

2. Nanosimy na arkusz ramkę sekcyjną i siatkę kwadratów

3. Wykonujemy opisy pozaramkowe - zgodnie ze wzorem

4. Nanosimy punkty osnowy

5. Nanosimy szczegóły sytuacyjne pomierzone metodą ortogonalną (domiary prostokątne)

---