SANTO SUBITO
Scenariusz słowno-muzyczny w rocznicę śmierci Jana Pawła II
I - Co mi mówisz górski strumieniu?
W którym miejscu ze mną się spotykasz?
Ze mną, który także przemijam - podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?
(Tryptyk rzymski, s.9)
Muzyka
II - Jego pontyfikat wyraził się trzema rzeczami: pracą, modlitwą i cierpieniem. Jego życie obfitowało w zjawiska, które możemy prywatnie nazwać „cudownymi”.
(A .Mari, s.59 i 41)
I - Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj, wiesz, że ono musi tu gdzieś być -
Gdzie jesteś, źródło? Gdzie jesteś, źródło?
(Tryptyk rzymski, s.11)
III - Wkrótce po śmierci Jana Pawła II media zaczęły donosić o licznych cudach dokonanych za wstawiennictwem Ojca Świętego, głównie o niewytłumaczalnych w sposób naukowy uzdrowieniach oraz nawróceniach.
(Świadectwa cudów, s.3)
I - Zatoka lasu zstępuje w rytmie górskich potoków
Ten rytm objawia mi Ciebie, przedwieczne Słowo.
(Tryptyk rzymski, s.9)
IV - W procesie beatyfikacyjnym uwzględniane są tylko cuda dokonane po śmierci kandydata na ołtarze, gdyż - jak wierzą katolicy - świadczą one o jego skutecznej interwencji u Boga. Póki trwa proces, te przypadki objęte są ścisłą tajemnicą. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby publikować relacje o uzdrowieniach dokonanych za życia Papieża. Świadczą o nich nie tylko zwykli, anonimowi ludzie, ale także osoby z najbliższego otoczenia Ojca Świętego. Jednym z nich jest były osobisty sekretarz Jana Pawła II.
(Świadectwa cudów)
Muzyka
V - Metropolita krakowski, kardynał Stanisław Dziwisz: „Pamiętam, że kiedyś zrozpaczeni rodzice chorego chłopca z Wielkiej Brytanii wysłali do Ojca Świętego telegram z prośbą o modlitwę. Ich syn był bardzo chory, wręcz umierający, i lekarze nie dawali żadnych szans na jego wyzdrowienie. Przekazaliśmy ten telegram Ojcu Świętemu i Jan Paweł II modlił się za tego chłopca w prywatnej kaplicy. Po jakimś czasie dostaliśmy list od rodziców chłopca, w którym pisali, że nastąpił cud - ich syn jest już zdrowy. W liście podali szczegółową datę i godzinę uzdrowienia. Stało się to dokładnie wtedy, gdy Ojciec Święty modlił się za niego”.
(Świadectwa cudów)
I - Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał z tej fali, która go unosiła,
Jakby mówiąc wszystkiemu wokoło: „zatrzymaj się! - masz we mnie przystań”
„We mnie jest miejsce spotkania z Przedwiecznym Słowem” -
(Tryptyk rzymski, s.10)
VI - Arturo Mari, fotograf Jana Pawła II: „Pamiętam pewną Angielkę chorą na raka, która przed śmiercią chciała się spotkać z Papieżem...
Ta kobieta miała przed sobą niewiele godzin życia. Przetransportowano ją wojskowym samolotem brytyjskim na lotnisko w Campino, następnie karetką na audiencję. Papież został uprzedzony o jej obecności, więc gdy tylko wszedł do auli i przywitał się z gośćmi, podszedł do niej. Pamiętam, że po angielsku powiedział do niej to, co zazwyczaj, czyli: Pomódlmy się razem. Pamiętam, że modlili się, potem pogłaskał ją i pobłogosławił.
Kobieta była umierająca, myślałem, że nie przeżyje nawet podróży powrotnej, a jednak wróciła do domu, nazajutrz wstała z łóżka, zaczęła jeść i chodzić jak gdyby nigdy nic. A później stworzyła w Londynie ośrodek walki z rakiem”.
(A. Mari, s.36-37)
Muzyka
I - Słowo - odwieczne widzenie i odwieczne wypowiedzenie.
Ten, który stworzył, widział-widział, „że było dobre”,
Widział widzeniem różnym od naszego,
On - pierwszy Widzący - widział,
Odnajdywał we wszystkim jakiś ślad swej istoty, swej pełni -
(Tryptyk rzymski, s.15)
VII - Arcybiskup Angelo Comastri, archiprezbiter bazyliki watykańskiej: „Niedługo po pogrzebie Jana Pawła II przed bazyliką św. Piotra zagadnął mnie pewien młody człowiek i powiedział: Zapewne mnie ksiądz biskup nie pamięta. Spotkaliśmy się pięć lat temu w Rzymie. Byłem wówczas zaciekłym ateistą i przyjechałem na uroczystości jubileuszowe 2000 roku, aby naigrywać się z ciemnych katolików, przybywających do Rzymu z całego świata. Drugiego dnia usłyszałem Papieża. To, co mówił, wstrząsnęło mną. Usłyszałem prawdziwego świadka wiary, który przemówił do mnie tak, jak nikt dotąd. Kiedy słuchałem jego słów, zacząłem płakać. Dziś przemierzyłem całe Włochy, aby oddać hołd Ojcu Świętemu”.
(Świadectwa cudów)
I - O ty, człowieku, który także widzisz, przyjdź -
Przyzywam was wszystkich „widzących” wszechczasów.
(Tryptyk rzymski)
VIII - Małgorzata Kożuchowska, aktorka prowadząca działalność charytatywną na rzecz dzieci chorych na raka: „Dziewczynka miała raka kości. Po chemioterapii zapadła decyzja, że żeby ją uratować, trzeba jej amputować nóżkę. Kiedy się o tym dowiedziała, napisała list do Jana Pawła II: Ojcze Święty, proszę Cię o modlitwę, bo mają mi amputować nóżkę i bardzo się boję. Dostała odpowiedź od Papieża i pieniądze na endoprotezę. Jan Paweł II zapewnił ją, że będzie się za nią modlił, i prosił, żeby się nie bała. Jakiś czas później, gdy dziewczynka przyjechała do Centrum Zdrowia Dziecka na amputację, przed operacją zrobiono jej badania. I okazało się, że nie ma już komórek rakowych”.
(Gala 2006, nr35, s.18)
I - Nie zapomnijcie: Omnia nuda et aperta sunt ante oculos Eius -
Wszystko odkryte i odsłonięte jest przed Jego oczami.
Ty, który wszystko przenikasz - wskaż!
On wskaże...
(Tryptyk rzymski, s.27)
Muzyka
IX - Maria Fołtyn, śpiewaczka, reżyser: „Mam 82 lata i działam ze zdwojoną energią - drugi raz wygrałam życie. Lekarze znaleźli raka, miałam zawał serca i wyglądało, że się z tego nie wyciągnę. Po operacji dostałam list od słabowitego Papieża z Gemelli. Położyli mi go na piersi, gdy byłam w agonii. Teraz żyję na większych obrotach, śpieszę się. Gdy życie zagrożone, uroda życia jest wspaniała” (Wysokie obcasy, s.16).
I - Non omnis moria - nie wszystek umrę.
To co we mnie niezniszczalne,
Teraz staje twarzą w twarz z Tym, który Jest!
(Tryptyk rzymski, s.24)
X - Mama Giuseppe: „Specjaliści nie dawali nadziei na wyleczenie. Za pośrednictwem pewnego prałata, który bardzo dobrze znał Jana Pawła II, w czerwcu 2002 roku zostaliśmy zaproszeni do apartamentu w Pałacu Apostolskim, aby wziąć udział w prywatnej Mszy. Później wprowadzono nas do jego gabinetu na rozmowę w cztery oczy. Jan Paweł II pobłogosławił mojego syna i pogłaskał go po twarzy. W tym momencie - powie później Giuseppe - odniósł on wrażenie, że z ręki Papieża wyszło jakby ciepło. Opowiadał nam właśnie takimi słowami o tym, co się wydarzyło w tamtych chwilach, gdy znajdował się przed Janem Pawłem II. Powiedział zaraz: Mamo, tato, czuję się dobrze! Natychmiast zrobiono mu badania kontrolne. Lekarze powiedzieli: Nic mu nie jest. Wyzdrowiał. Kolejne kontrolne badania potwierdziły uzdrowienie”.
(Świadectwa cudów)
I - Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
I lasy milcząco zstępują w rytmie potoku
- lecz zdumiewa się człowiek!
Próg, który świat w nim przekracza, jest progiem zdumienia.
(Tryptyk rzymski, s.10)
Muzyka
XI - Ks. Alekssandro Overa, proboszcz parafii w Neapolu, misjonarz: „Historia mojej choroby rozpoczęła się w 1998 roku. Stwierdzono u mnie guz. Zawierzyłem modlitwom kierowanym przede wszystkim do Ojca Świętego. W głębi serca czułem, że doprowadzi to do uzdrowienia. Guz wycięto z powodzeniem, lekarze zaś powiedzieli mi, że nie będę miał już problemów. Wydawało się, że wszystko się skończyło, a jednak się myliłem i moja Kalwaria miała się dopiero zacząć”.
(Świadectwa cudów)
Muzyka
XI - Pięć lat później, w styczniu 2003 roku usłyszałem straszny wyrok: Utworzył się nowy guz, który był być może następstwem tego pierwszego. Ale sytuacja była teraz znacznie poważniejsza. Bardzo cierpiałem. Bóle były tak silne, że w niektórych dniach nie miałem nawet siły, aby wyjść do kościoła. W owym czasie odwiedziłem wiele szpitali w całych Włoszech, ale odpowiedzi lekarzy nie były zbyt pocieszające. W tamtych tygodniach wielkiego cierpienia pewnego dnia odwiedził mnie ks. Bruno Forte, mój przyjaciel, dziś arcybiskup Chieti. Powiedział mi: W najbliższych dniach spotkam Papieża i porozmawiam z nim o tobie. Papież, wysłuchawszy słów prałata Fortego, odpowiedział: Proszę przekazać księdzu Alessandrowi, że będę się modlił za niego. I w tym dniu zdarzył się pierwszy niezwykły fakt: bóle, które tak bardzo mi dokuczały, nagle zniknęły. Wyniki analiz okazały się zaskakujące”.
(Świadectwa cudów)
I - Gdzie jesteś, źródło?... Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza - dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.
(Tryptyk rzymski, s.11)
XII - „W 1999 roku, podczas przedostatniej pielgrzymki do ojczyzny, Jan Paweł II przewodniczył liturgii słowa przed katedrą św. Floriana na warszawskiej Pradze. Wówczas w piękny czerwcowy dzień Ojca Świętego witało dwoje dzieci. Nikt z 60 tysięcy uczestników uroczystości ani widzów oglądających transmisję telewizyjną nie mógł wiedzieć, że naprzeciw siebie stanęli wówczas: uzdrowiony i ten, za pośrednictwem którego uzdrowienie to się dokonało. Jednym z witających Jana Pawła II dzieci był pięcioletni Piotruś, który dwa lata wcześniej ciężko zachorował. Po dokładnych badaniach lekarze stwierdzili złośliwego guza mózgu. Przypadek uznano za beznadziejny”.
(Świadectwa cudów)
Muzyka
XIII - „Matka i babcia postanowiły wówczas napisać list do Papieża, prosząc go, aby modlił się w intencji uzdrowienia chłopca. Po jakimś czasie przyszedł list od Ojca Świętego z informacją, że Papież modli się za Piotrusia. Wkrótce po tym chłopczyk poczuł się lepiej, a badania tomograficzne wykazały, że guz zniknął.
Jan Paweł II prawdopodobnie nigdy się nie dowiedział, że przyczynił się do uzdrowienia Piotrusia. Zresztą zawsze powtarzał swojemu otoczeniu, że moc uzdrawiającą ma tylko Jezus Chrystus”.
(Świadectwa cudów)
Muzyka
4