Uczucia osobiste i patriotyczne w poezji Juliusza Słowackiego.
- hymn "Bogarodziaco !", liryk powstańczy o ramowej kompozycji. Zawiera retoryczne wezwanie do walki, rozszerzenie powstania na Litwę i zaniechania pertraktacji z carem.
- hymn "Smutno mi, Boże !", liryk bezpośredniego, intymnego wyznania. Monolog do Boga, wygnaniec mówi o braku ładu, i celowości, w świecie rządzonym przez historię i o swojej niezgodzie na nicość człowieka. Poeta zaznacza swoje uczucia do ojczyzny, tęsknotę, miłość, nawiązuje do alegorycznego obrazu ojczyzny jako płynącego przez ocean statku.
- Testament mój", rozdwojenie osobowości. Jako poeta-wieszcz nakazuje narodowi bezkompromisową walkę o wolność, a całej ludzkości zapowiada pośmiertny triumf swojej poezji.
- "Grób Agamenona", refleksja poetycka nad historią Polski, nad rolą poety i poezji, marzenie o Polsce idealnej, jednolitej, bez "płacht ohydnych", pychy, zdrady, głupoty, poezja tyrtejska.