Giaur Byrona jako powieść poetycka.

Powieść poetycka to gatunek, który powstał z przemieszania epiki (powieść) i liryki (poetyka). Cechą typową dla epiki jest fabuła i obecność kogoś, kto ją opowiada. Wyznacznikiem liryki jest wyrażenie uczuć (a więc subiektywizm narracji), poetyckie obrazowanie w opisach np. pejzaży, rymowany i wersowy układ utworu.

Te wymogi dzieło Byrona spełnia po przez:

1. dramatyczną akcję opowiadaną przez kilku nawet narratorów, przy czym odczytujemy wyraźnie ich subiektywne poglądy

2. utwór jest wierszowany, zawiera liczne opisy poetyckie, pełne uczuć i poetyckich przekształceń

3. luźną, fragmentaryczną, pełną zagadek i luk kompozycję

4. obecność bohatera byronicznego

5. inwersja czasowa (czyli przedstawienie przebiegu wydarzeń "wyrywkowo", nie po kolei)

Występowanie powyższych cech w Giaurze:

1. akcja pełna niedomówień, dotyczą wszelkich informacji o tytułowym bohaterze, sugestii o tym, jakoby był piratem, jak znalazł się w Grecji a potem w klasztorze

2. długo trwa, zanim domyślimy się losów Leili

3. czytamy opis pędzącego jeźdźca, ale nie wiemy kim jest, dopiero w toku trwania utworu pewne rzeczy znajdują rozwiązania

4. inwersja czasowa została zastosowana w pełni oglądamy nieznajomy statek piracki, potem pędzącego jeźdźca, dom baszy Hassana przypominający cmentarz - już po śmierci właściciela - dopiero następuje cofnięcie w czasie - mroczna scena topienia Leili - wszystkie wydarzenia przedstawione są bez zachowania następstwa.

Kim jest bohater byroniczny?

To typowa postać dla utworów Byrona. To Giaur - tajemniczy, dumny, zbuntowany, samotny, zacięty, nieszczęśliwy.

Nie jest uosobieniem dobra. Potrafi zabić, kiedy szuka zemsty. Lecz choć jego czyny bywają dwuznaczne moralnie, znajdują swoją motywację, a wobec osoby, którą kocha, człowiek taki jest czuły, opiekuńczy i wierny.

---