Katarzyna Soja

173428

Piątek 7:30 - 9 :00

Grupa V

Temat: Ocena toksyczności i genotoksyczności zanieczyszczeń
metodami biologicznymi

Zadanie 1.

Cel:

Test na larwach ochotek. Na szkiełko zegarkowe każda grupa umieściła po pięć larw ochotek. Ochotki zostały polane dwoma związkami mieszanin trujących. Mieszaniny trujące to były różne rozcieńczenia „Ajax'u” i „Ludwika”.

Obserwacje:

Roztwory rozcieńczone
Ajax				Ludwik
25%	50%	10%	20%	25%	10%
Ochotki zdechły od razu	Ochotki zdechły po kilku minutach	Ochotki zdechły natychmiast	Ochotki zdechły po kilku minutach	Ochotki nadal żyły po 20 minutach	Ochotki nadal żyły, gdy wynik był odczytywany po 40 minutach

Wnioski:

Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia, zaobserwowaliśmy, że najszybciej ochotki zdechły w 25%i 10% roztworze Ajax'u. Po kilku minutach zdechły w większych roztworach, ale także Ajax'u. Płyn Ludwik okazał się płynem słabszym, niż Ajax. Ochotki żyły nawet po 40 minutach przebywania w trującym roztworze Ludwika.

Zadanie 2.

Cel:

Test na rzęskach. Celem zadania była obserwacja rzęsek po ich tygodniowym przebywaniu w rozcieńczonych roztworach „Ajax'u” i „Ludwika”.

Każda grupa po próbówki z odpowiednim roztworem dodała 5 rzęsek. Próbówki z rzęskami były analizowane i obserwowane po tygodniu.

Obserwacje:

10% roztwór „Ludwika”:

• Przed: duże listki o jasnozielonym zabarwieniu, całe, niepostrzępione.

• Po: Glony stały się przeźroczyste, trudno widoczne w roztworze.

25% roztwór „Ludwika”:

• Przed: pełne, średniej wielkości, zielone listki

• Po: Rzęski uległy rozpuszczeniu.

5% roztwór „Ajax'u”:

• Przed: Zielony, całe, niepostrzępione listki

• Po: Kolor liści nie uległ zmianie, pozostał zielony. Kształt nie zmienił się bardzo widocznie. Listki nie postrzępiły się, jednak troszeczkę zmalały.

10% roztwór „Ajax'u”:

• Przed: Listki o kolorze ciemnozielonym, o pełnych blaszkach

• Po: Kolor liści nie uległ zmianie, listki opadły na dno, ale nie uległy zniszczeniu. Jedynie objętości listków troszeczkę się zmniejszyła.

Wnioski:

Po obserwacji wyników końcowych, okazało się, że rozcieńczenia płyny „Ludwik” są bardziej szkodliwe dla rzęsek, powodując ich zniszczenia lub całkowitego rozpuszczenia. Natomiast roztwory „Ajax'u” jedynie zmieniły barwę liści bądź lekko zdeformowały ich kształt.

Zadanie 3.

Cel:

Test na dafniach. Celem zadania było umieszczenie dafni w rożno procentowych roztworach „Ludwika” i „Ajax'u”. Wyniki doświadczenia były odczytywane po tygodniu, w tym czasie dafnie pozostały w roztworach.

Obserwacje:

• 10% „ Ludwika”: Dafnie straciły kształt, listki uległy zniszczeniu i rozerwaniu. Kolor liści ciemny, zgniły. Wcześniej dafnie miały po 7 listków, a ich kolor był jasno zielony.

• 25% „Ludwika”: Listki uległy deformacji, ich brzegi zostały porozrywane, kolor także uległ zmianie. Jasne, zielone, pełne listki po tygodniu w 25% roztworze Ludwika zmieniły swój kolor na ciemno - zgniłą zieleń.

• 5% „ Ajax'u”: Glony uschły, kolor z jasno zielonego zmienił się na kolor ciemno zielony, brązowy. Niektóre listki zanikły, inne zostały zniekształcone, ich brzegi są rozerwane. Przed doświadczeniem listki miały pełne blaszki liściowe bez szczerbionych brzegów.

• 10% „Ajax'u”: Glony przybrały kolor brązu, straciły kształt, zostały zdeformowane ich brzegi oraz blaszki liścia. Dafnie zmniejszyły także swoją objętość, ale ich liczba nie uległa zmianie. Przed doświadczeniem dafnie miały zielony kolor, a blaszki liścia były pełne i bez uszczerbień.

Wnioski:

Zarówno dafnie w roztworach „Ajax'u” jak i w roztworach „Ludwika” zostały zdeformowane i zniszczone.

Zadanie 4.

Cel :

Badanie mutagennego działania za pomocą testu Amesa. Na płytki Petriego z podłożem minimalnym wylaliśmy i równomiernie rozprowadziliśmy hodowle szczepu Salmonella typhimurium. Dodając związku mutagennego inkubowaliśmy w temperaturze 37 stopni Celcjusza.

Obserwacje:

Po wykonanym doświadczeniu obliczyliśmy wyrosłe kolonie na płytkach:

• A - 990

• B - 844

• C - 784

• D - 560

• E - 254

• 1 - 82

• 2 - 72

• 3 - 65

• 4 - 58

Próba spontaniczna - 76

Próba pozytywna - 640

MR = ilość bakterii w próbie badanej/próbę spontaniczną

Wnioski:

Dzięki przeprowadzonemu testowi Amesa, mogliśmy ocenić mutagenność substancji. Po pewnym czasie sprawdza się ilość bakterii (liczbę kolonii), które urosły. Ta ilość określa siłę mutagenu - im więcej bakterii, tym silniejszy mutagen.

Zadanie 5.

Cel:

Badanie mutagennego działania za pomocą testu Rec-assay.

Za pomocą sterylnej pęsety umieściliśmy krążek bibuły filtracyjnej na powierzchni płytki Pertiego z agarem odżywczym w odległości Ok. 1 cm od brzegu płytki. Szczepy rozprowadziliśmy w postaci pasma od brzegu krążka bibuły. Nanieśliśmy na krążek 2 krople badanego roztworu. Inkubowaliśmy 24 godziny w temperaturze 37 stopni Celsjusza.

Obserwacje:

Po zakończeniu inkubacji zmierzyliśmy długość strefy zahamowania wzrostu obu szczepów (od brzegu krążka do początku wzrostu).

4 płytka: długość strefy zahamowania doszła do środka.

3 płytka: jedna strefa zahamowana doszła do środka, druga zatrzymała się w połowie.

2 płytka: strefy zahamowania są jednakowej długości, jednak żadna nie doszła do środka.

1 płytka: strefy zahamowania mają różną długość, jednak żadna nie doszła do środka.

Wnioski:

4 płytka: substancja nietoksyczna, niemutagenna

3 płytka: substancja nietoksyczna, mutagenna

2 płytka: substancja toksyczna, niemutagenna

1 płytka: substancja toksyczna, mutagenna

W teście Rec-assay badana substancja o właściwościach mutagennych nie powoduje mutacji w komórkach testowych, lecz degradację DNA, która hamuje dalszy wzrost (komórka nie potrafii naprawić uszkodzenia). Porównując długość linii wzrostu obu szczepów ocenia się właściwości mutagenne próbki.

Zadanie 6.

Cel:

Na sterylnej płytce Petriego z agarem odżywczym, umieściliśmy cztery krążki bibułowe, które były wcześniej zanurzane w różnych rozcieńczeniach K₂Cr₂O₇.

Płytkę podzieliliśmy na 4 równe części i w każdej umieściliśmy krążek bibułowy nasączony innym rozcieńczeniem: 0,01%, 0,1%, 1% i 10% K₂Cr₂O₇

Obserwacje:

Agar w ćwiartce 0,01% dookoła bibułki zrobił się czerwono-bordowy, a w ćwiartce 10% na bibułce pojawiły się czerwone plamki.

Wnioski:

Agar jest wykorzystywany jako naturalny, bezsmakowy i bezpieczniejszy od żelatyny środek żelujący przy produkcji słodyczy i innych przemysłowych produktów spożywczych.

Dichromian potasu to nieorganiczny związek chemiczny, trujący i rakotwórczy. Zmieszany z żelatyną spożywczą tworzy emulsję światłoczułą.

6

C

B

A

14

12

10

8

6

4

2

0

0,763

0,855

0,947

1,178

3,342

7,368

10,315

11,105

13,026

D

E

6

7

8

9

Test Amesa

---