Sebastian Wojsyk

Wychowanie fizyczne rok I gr.IV

KONSPEKT LEKCJI WYCHOWANIA FIZYCZNEGO GRY I ZABAWY RUCHOWE

Czas trwania zajęć 45min.

CZĘŚĆ LEKCJI	TOK LEKCJI	TREŚĆ LEKCJI	CZAS	WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO - METODYCZNE
1.	2.	3.	4.	5.
I CZĘŚĆ WSTĘPNA	1. Czynności organizacyjno- porządkowe. 2. Omówienie zadań lekcji 3. Motywacja do ćwiczeń fizycz - nych. 4. Zabawa masowa „Samochody”	Zbiórka, raport, sprawdzenie strojów. Rozdanie kolorowych szarf dla zespołów. Przedstawienie dzieciom zabaw, których będą się uczyły na dzisiejszej lekcji. Poznanie powyższych zabaw przyda się wam w czasie spędzania wolnego czasu po zajęciach lekcyjnych. Nauczycie się także współpracy w swoich zespołach. Doskonalić będziecie sprawność fizyczną. Uczniowie biegają po całej sali naśladując odgłosy aut.	1'30” 1' 30” 3'	Ustawienie w dwuszeregu Siad skrzyżny w dwuszeregu. Zwrócenie uwagi na proste plecy i poprawną sylwetkę. Ustawienie w dwuszeregu. Dzieci obserwują nauczyciela. Na widok podniesionej czerwonej szarfy zatrzymują się, natomiast widząc zieloną biegają dalej.
II CZĘŚĆ GŁÓWNA	6. Znane zabawy orientacyjno - porządkowe. 7. Znana zabawa z mocowaniem. 8. Znane zabawy bieżne. 9. Znane zabawy rzutne	,,Pająk i muchy'' Dzieci biegają w luźnej gromadce, naśladując bzykaniem i brzęczeniem latające muchy. Na sygnał ,,pająk'' zastygają w bezruchu, a jedno z nich (pająk) śledzi czy martwe muchy nie poruszają się. Jeżeli jedna z nich poruszy się to pająk zabiera ją do swojej sieci (wyznaczone miejsce), następnie muchy ponownie swobodnie latają. ,, Parzyłapki'' Dzieci ustawiają się w dwuszeregu naprzeciw siebie. Dzieci jednego szeregu wyciągają przed siebie, na wysokości pasa, ręce zgięte w łokciach, dłońmi do góry, drugi zaś szereg kładzie na nie swoje ręce. Pierwsze stara się uderzyć oburącz ręce drugich, te, unikając uderzenia szybkim ruchem cofają je. W razie trafienia zabawa toczy się dalej w ten sam sposób, w razie chybienia zaś następuje zmiana wzajemnego układu rąk. „Pościg węża za ogonem” Uczniowie ustawieni w rzędzie trzymają się mocno za biodra. Pierwszy w rzędzie jest głową, ostatni ogonem węża. Na sygnał prowadzącego głowa goni ogon starając się go złapać. ,,Berek ranny” Berek stara się schwytać kogoś z uciekających, którzy rozbiegają się po całym polu. Jeśli uda mu się kogoś dotknąć, wówczas dotknięty nie tylko staje się berkiem, ale równocześnie musi trzymać się jedną ręką za to miejsce, które zostało przez dotkniecie ,,zranione”. ,,Rybacy na jezioro” Obaj rybacy trzymają się za ręce, biegną razem, starając się schwytać uciekające po całym jeziorze ryby. Złapaną rybę odprowadzają do przystani, w której pozostaje tak długo, aż rybacy złapią następną rybę. Dwie schwytane ryby stają się rybakami i wraz z pierwszą parą ruszają na połów. Gra kończy się gdy zostanie schwytana ostatnia ryba. ,,Podawanie piłki górą” Ustawienie- dwa rzędy, uczestnicy w odstępie jednego kroku od siebie. Pierwsi z każdego rzędu podają piłkę górą, nad głową do nastepnego gracza. Gdy piłka zawęddddddd	3' 2' 4' 4' 4'	Nie należy przedłużać czasu bezruchu, lecz zwracać uwagę, aby dzieci w tym momencie zachowały pełny spokój, ciszę i skupienie Po schwytaniu wąż formułuje się w ten sposób, że do środka rzędu przechodzą początkujący i końcowi, a ci ze środka przechodzą na ich miejsce Zabawa jest prosta jeśli ,,rana” znajduje się na głowie czy barku, natomiast ,,rana” poniżej pasa utrudnia gonitwę, nie zwalnia jednak od obowiązku chwytania Gra szczególnie nadaje się na chłodne dni. Wartość jej leży w masowym, przeplatanym odpoczynkami, intensywnym ruchu.

II CZĘŚĆ GŁÓWNA	9. Znane zabawy rzutne. 10. Znana zabawa skoczna 11. Znana zabawa ze śpiewem.	,,Podawanie piłki górą” Ustawienie- dwa rzędy: uczestnicy stoją w odstępie jednego kroku od siebie. Pierwsi z każdego rzędu podają piłkę górą, nad głową do następnego gracza. Gdy piłka dotrze zawędruje na koniec rzędu, do ostatniego gracza, ten biegnie z nią na czoło, skąd podaje piłkę ponownie. Wygrywa ten zespół, którego piłka szybciej dojdzie do tego samego gracza, który grę rozpoczął i ponownie znalazł się na czele swego rzędu. ,,Nie daj piłki berkowi” Wybieramy berka, który stara się złapać dziecko z piłką. Uczestnicy zabawy uniemożliwiają to berkowi podając piłkę między sobą. ,,Gorąca kula” Na znak prowadzącego uczestnicy poruszają się po boisku, prowadzący rzuca piłkę- gorącą kule pod nogi biegających. Chroniąc się przed dotknięciem nogi przez piłkę, uczestnicy najbardziej zagrożeni podskakują. ,,Stary niedźwiedź” Ustawienie- uczestnicy tworzą koło, w środku niedźwiedź w pochylonym klęku, z oczami zamkniętymi, udaje, że śpi. Na znak koło posuwa się w lewo (prawo), przy czym uczestnicy śpiewają piosenkę: Stary niedźwiedź mocno śpi x2 Cichutko chodzimy, bo się go boimy Jak się zbudzi, to nas zje. x2 Przy powtarzaniu słów: jak się zbudzi, to nas zje niedźwiedź zrywa się i chwyta jednego z uciekających. Schwytany staje się niedźwiedziem. Zabawa toczy się jak poprzednio	3' 5' 4' 5' 4'	Przy podawaniu piłki górą uczestnicy powinni stać w rozkroku. Zwracamy uwagę na bezpieczeństwo rzutów. Zastęp broniących oddaje swoje kręgle atakującym. Zabawa ta doskonale przygotowuje do gry w koszykówkę. Należy jednak zwracać uwagę, aby grający nie biegali z piłką po boisku, lecz aby ją podawali z rąk do rąk, gdyż tylko wtedy gra ma swą wartość. Można także z pomocą nie ćwiczących skierować gorące kule z różnych punktów boiska, tak aby zwiększyć zagrożenie.
III CZĘŚĆ KOŃCOWA	13. Ćwiczenia korekcyjno-uspokajające. 14. Podsumowa-nie lekcji	1. Leżenie tyłem - przyciąganie głowy do podłoża - rozluźnienie. 2. Leżenie tyłem, ręce splecione pod głową, przyciąganie łokci do podłoża - rozluźnienie. 3. Leżenie tyłem - jedna noga leży na drugiej, noga znajdująca się pod spodem unosi drugą, zmiana - rozluźnienie. 4. Siad prosty, plecy wyprostowane, podpór rękoma z tyłu, składanie stóp podeszwami do siebie, klaśnięcie, wyprost nóg. 5. Leżenie przodem - naśladowanie samolotów. Podliczenie zdobytych punktów. Wystawienie ocen. Pożegnanie.	5' 2'	Ustawienie w rozsypce na całej sali. Szczególne zwrócenie uwagi na prawidłowe wykonywanie ćwiczeń. Ustawienie w zastępach.

---