Opowieści z krypty

Co by tu jeszcze spieprzyć

Wybaczcie, ale znowu będzie o telewizji.

Obiecuję sobie od dawna, że napiszę wreszcie coś bardziej muzycznego, jednak

inne tematy wciaż mi w tym przeszkadzaja, na przykład w święta właczyłem

telewizor z zamiarem nagrania jakiegoś filmu - i krew mnie ostatecznie zalała.

Ilość kanałów do wyboru jest teraz tak ogromna, iż dawno już przestatem

zazdrościć Rogerowi Watersowi, utyskujacemu w The Wall na 16 channels

of shit on the TV to choose from. Martwi mnie jednak ogólny brak

poszanowania dla widzów: stacje telewizyjne staraja się bowiem obrzydzić nam

ogladanie filmów fabularnych za wszelka cenę.

Wśród dostępnych na rynku telewizji prym wiedzie

Polsat, pieszczotliwie przechrzczony przeze mnie na Polshit. Nie jest to jednak

pierwsze miejsce godne pozazdroszczenia. Wysoka oglądalność tej stacji nie dziwi

mnie specjalnie - wszak lwia część społeczeństwa składa się z idiotów, dla

których teleturniej z pytaniami w stylu: Czy poniedzialek to a) dzień tygodnia,

b) nazwa miesiąca, c) faza księżyca, stanowi poważną trudność. Pokazywane tam

filmy są najczęściej niedbale przetłumaczone (vide Patetyczny bękart) i

skażone głosem Knapika, zaś kretyni od emisji wpuszczają reklamy w miejscach

najmniej ku temu odpowiednich. Poza tym w czasie projekcji wyświetla się jakieś

głupawe komunikaty. Gdy jakiemuś nad wyraz cierpliwemu szczęśliwcowi uda się

cudem nagrać względnie nieokaleczony film, podczas finałowej listy plac ekran

zostaje podzielony na pół, a z boku pojawia się radosna zapowiedź następnego

programu! Ze zgrozą zauważyłem, że ten barbarzyński zwyczaj przyjął się także w

skądinąd sympatycznej stacji RTL7. Nie pojmuję tylko, dlaczego zawsze musimy się

wzorować na czymś najgorszym? Z tego powodu uważam, że na wielkich tablicach z

napisem POLSAT które od jakiegoś czasu są ozdobą miasta, powinien być koniecznie

umieszczony napis: Minister Zdrowia i Opieki Spolecznej ostrzega, że

oglądanie Polsatu może stać się przyczyną groźnych chorób

nerwowych.

A skoro jestem przy RTL7. Tę stację można pochwalić za

dość rzadkie i w miarę inteligentne umieszczanie reklam w trakcie emitowanych

filmów. Jednak obcinanie napisów końcowych, żeby obwieścić, co będzie za

tydzień, uważam za skandal. Człowiek ogląda ze łzami w oczach np. W imię

Ojca, pragnie posiedzieć jeszcze przez chwilę przed ekranem i uspokoić

emocje - a tu niezdrowo podekscytowany głos niczym z meczu piłki nożnej

oznajmia, że już wkrótce Van Damme lub Pamela Anderson będą gruchotać piszczele

i potrząsać silikonowym cycem. W zeszłym roku jakiś myśliciel z RTL7 wpadl też

na pomysł oznaczania emitowanych filmów specjalnym kodem. Po co? Żeby siedzący

przed odbiornikami debile wiedzieli, że oglądają komedię, film detektywistyczny

albo horror. Inaczej mogliby wziąć np. Omen za przemówienie papieża. Na

szczęście ktoś rychło poszedł po rozum do głowy i kretyńskie znaczki z prawej

strony ekranu zniknęly. Jednak logo RTL7 przesunięte w tym celu na lewą stronę,

już tam pozostato.

Stosunkowo młoda i dobrze zapowiadająca się telewizja

TVN emituje niezłe filmy i także nie najgorzej radzi sobie z reklamami

(przynajmniej wiadomo, kiedy się kończą). Jednak tuż przed finałem filmu na

ekranie wyskakuje kolorowy napis: "za chwilę...". 0d czego jest telegazeta i

setka pism podających szczególowy program TV? Czyżby ten proceder byt formą

hotdu dla Polsatu? Po co mi ta rozpraszająca informacja, gdy nagrany obraz

oglądać będę ponownie za 5 lat? Ale mniejsza z tym, TVN ma bowiem inny, znacznie

gorszy zwyczaj. Podczas tzw. filmów dla dorosłych białe logo stacji na początku

i po każdym bloku reklam miga na czerwono. Jest to niczym chińska tortura i nie

sluży niczemu poza irytowaniem widza. Popieram pomysł oznaczania filmów nie

dozwolonych dla młodzieży, ale czy nie można tego zalatwić samym kolorem

czerwonym bez cholernego migania?

I wreszcie nasza stara poczciwa

Jedynka, czyli TVPl. Jedyna z ogólnie dostęnych (oprócz Dwójki) stacja emitująca

filmy w całości, bez reklam. Choć i tutaj nie wszystko prezentuje się idealnie.

Przy każdej projekcji filmu z teletekstem (dla niesłyszących) z dołu ekranu

dwukrotnie pojawia się napis: telegazeta, strona 777. Tak jakby nie można było

wyświetlić odpowiedniej planszy PRZED rozpoczęciem emisji. Gdy ktoś sobie film

nagrywa, ów napis oglądany wraz z obrazem kilka lat później nie będzie miat

żadnego sensu. Czy my, kolekcjonerzy filmów, nie mamy już żadnych praw w tym

kraju? Ponadto, jakiś "geniusz" zatrudniony chyba w celu ukrycia bezrobocia,

wycisnął ze swojego mózgu koncepcję upiększenia logo TVPl z okazji świąt w Boże

Narodzenie. U góry prawej strony ekranu widniały jakieś kolorowe mazaki

przypominające dzialalność artystyczną przedszkolaka z zespolem Downa. w

Wielkanoc litery TVPl ubrane byly w kolorowe jaja. Słowo daję, chętnie urwałbym

pomysłodawcy jego własny nabiał. Bez jaj! Nie mogłem niczego oglądać (ani

nagrać) przez całe święta! Dziękuję! Ciekawe, po co płacę comiesięczny haracz za

posiadanie telewizora.

Przy okazji, kilka wskazówek dla prężnych i

pragnących się wykazać pracowników stacji telewizyjnych. Co by tu jeszcze

spieprzyć? Można w rogu ekranu umieścić faceta tłumaczącego dialogi dla

niesłyszących oraz zatrudnić specjalnego lektora, który niczym komentator

sportowy relacjonowalby caly film dla niewidomych. Przecież im też coś się

należy! Ponadto, u dołu ekranu proponuję non stop wyświetlać telegraficzny skrót

ważnych wiadomości, a także program telewizyjny na resztę dnia. Reklamy

należaloby grupować w najbardziej dramatycznych momentach filmów - szczególnie w

finale można by przerywać nimi projekcję co 2-3 minuty. Wszelkie filmy fabularne

powinny być klasyfikowane dla różnych grup wiekowych, a symbole typu b/o, 16, 18

itp. niechaj pojawiają się w wielkich czerwonych kólkach na samym środku

telewizora i pulsują przez całą emisję! Pozostaje jeszcze do zagospodarowania

jeden górny róg ekranu. Teatr dla pomysłodawców widzę tutaj ogromny. Zegar

odmierzający czas? Ksiądz ostrzegający na bieżąco przed szkodliwością oglądania

TV i namawiający zamiast tego do udziału w nieszporach? Horoskop? Albo wzorem

lekkomyślnie zarzuconym przez RTL7 - znaczek określający charakter filmu, a pod

nim jego tytuł? Pamiętając casus "łysy latał", nie pozwólmy obywatelowi

zapomnieć, co ogląda. A przede wszystkim nie dopuśćmy do tego, żeby z oglądania

telewizji czerpał przyjemność!

TOMASZ BEKSIŃSKI
6 kwietnia 1999

PS. Najwyższy już czas, żeby pingwin stojący na

telewizorze eksplodował.

"Tylko Rock" nr 6 (94) czerwiec

1999

© Faith Design inc.

---