Charakter cyklu życia organizacji
Projektowanie organizacji - ustalanie struktury organizacyjnej najodpowiedniejszej przy danej strategii, zasobach ludzkich, technologii i zadaniach organizacji. Projektowanie organizacji jest procesem ciągłym, gdyż strategie i otoczenie zmieniają się w czasie a zmiany w strukturze zazwyczaj wprowadza się metodą prób i błędów.
Zasady projektowania organizacji
Przy tworzeniu nowej organizacji menedżerowie muszą rozpatrzyć cztery podstawowe zagadnienia:
I. Podział pracy - rozkładanie złożonego zadania na części, w wyniku czego poszczególne osoby ponoszą odpowiedzialność za ograniczony zbiór czynności, a nie za całość zadania. Zwiększa to wydajność, gdyż każdy staje się specjalistą w wykonywaniu określonego zadania, a ponieważ jest duża różnorodność zadań łatwo można dobrać najbardziej odpowiadające uzdolnieniom i zainteresowaniom.
Specjalizacja zadań może prowadzić do braku poczucia kontroli nad swoim środowiskiem lub gdy nie daje poczucia osobistego zadowolenia, do znużenia.
2. Departamentalizacja - grupowanie podobnych i logicznie powiązanych czynności w działy. W organizacjach jest wiele różnorodnych zadań i działów połączonych w logiczny i sprawny sposób.
3. Hierarchia - układ wielu szczebli w strukturze organizacyjnej, na którego szczycie znajduje się najwyższy rangą menedżer (menedżerowie) odpowiedzialny za operacje całej organizacji; na kolejnych szczeblach znajdują się kierownicy niższych stopni. Wiąże się to z rozpiętością kierowania - liczba osób i działów bezpośrednio podległych jednemu kierownikowi. Rozpiętość ta nie może być ani zbyt duża, gdyż kierownik byłby przeciążony, a pracownicy w zbyt małym stopniu uzyskiwaliby od niego wskazówki i podlegaliby jego kontroli, ani zbyt mała, gdyż prowadziłoby to do nie wykorzystania kierowników i niesprawności działu. Rozpiętość wpływa także na szybkość podejmowania decyzji w sytuacjach, w których z konieczności są zaangażowane różne szczeble hierarchii.
4.Kgoordynowanie - proces łączenia działalności odrębnych działów, tak, aby skutecznie osiągać cele organizacji. Stopień koordynacji zależy od istoty zadań i od stopnia wzajemnej zależności ludzi, którzy je wykonują w różnych działach. Wysoki stopień koordynacji będzie korzystny w pracy nie rutynowej i trudnej do przewidzenia oraz tam, gdzie przyjmuje się jako cel wysoką efektywność. Koordynowanie może też występować między ludźmi pracującymi w różnych organizacjach.
Metody projektowania organizacji 1. Podejście klasyczne - biurokracja
Organizacja w której działania i cele są racjonalnie obmyślone i w której wyraźnie określono podziały pracy. Charakteryzuje się specjalizacją zadań, powoływaniem ludzi na stanowiska na podstawie kwalifikacji, stwarzaniem możliwości kariery zawodowej, rutynizacją działań, ustalonymi zasadami podejmowania decyzji, jasnymi liniami podporządkowania, wyraźnie określonym zakresem władzy i odpowiedzialności.
2. Podejście zadaniowo-technologiczne
Technologia wywiera wpływ na strukturę organizacyjną. Wpływ ten jest największy w małych firmach. Dzieli organizacje na trzy grupy według ich technologii zadaniowych:
a jednostkowej i małoseryjnej - produkcja pojedynczych wyrobów odpowiednia do indywidualnych wymagań klienta, wytwarzanych w małych ilościach w odrębnych fazach
b. wielkoseryjnej i masowej - wytwarzanie wielkich ilości wyrobów, niekiedy na linii montażowej c. procesów cidg1ych - wytwarzanie wyrobów sprzedawanych na wagę lub według objętości
3. Podejście środowiskowe
Rozróżnia dwa systemy organizacyjne:
a. mechanistyczny - działania organizacji są podzielone na odrębne, wyspecjalizowane zadania, kierownicy wyższych szczebli precyzyjnie określają cele działalności każdego pracownika i każdej jednostki. Najodpowiedniejszy dla firm w otoczeniu stabilnym
b. organiczny - system charakteryzujący się brakiem formalności, pracą w grupach i otwartością w komunikowaniu się. Najodpowiedniejszy dla firm w otoczeniu burzliwym.
Organizacje funkcjonujące w otoczeniach zmiennych wykorzystują kombinację obydwu systemów
Otoczenie - wszystkie elementy znajdujące się poza organizacją, mają związek z jej w tym elementy o bezpośrednim i pośrednim oddziaływaniu.
e) w szkoleniu behawioralnym stosuje się takie metody jak ćwiczenia symulacyjne , gry przemysłowe i opisy sytuacyjne, tak aby pracownik za pomocą inscenizacji mógł się nauczyć zachowań właściwych w danej pracy.
Stosunki międzyludzkie w organizacjach odgrywają bardzo ważną rolę. Odpowiednie relacje między pracodawcą a pracownikiem są niezwykle istotne dla wzajemnej współpracy, a w dalszej konsekwencji dla dużej wydajności pracy. Na przykład w Japonii kierownictwo wyznaje pogląd, że pracowników należy traktować jak kolegów I pomocników, a. nie jedynie jak narzędzie do osiągania zysku. Niewątpliwie inwestorzy są ważni, ale ich stosunki z przedsiębiorstwem są jedynie przejściowe. Pracownicy są ważniejsi, bo stanowią trwałą część przedsiębiorstwa, tak jak jego zarząd. W zamian za okazywaną pracownikom lojalność oczekuje się również lojalności z ich strony. Najważniejszym więc zasobem organizacji są ludzie, którzy oddają jej swoją pracę, talenty, zdolności twórcze i energię. Jest zatem logiczne, że do najważniejszych zadań kierownika zalicza się dobór, szkolenie i doskonalenie ludzi, którzy najlepiej przyczynią się do osiągania celów organizacji.
Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl