Sprawozdanie z nie wykonanego ćwiczenia nr 417
Temat :	Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą pierścieni Newtona
Imię i nazwisko :	Michał Twardochleb
WTM	Semestr : II	Rok : I	Grupa 19
Zespół XIV	Data wykonania : 13.03.1997	Ocena :	Podpis :

Zjawisko dyfrakcji można zaobserwować przy przejściu światła przez wąskie

szczeliny lub przeszkody, szerokość jest rzędu setnych części milimetra.Żródło z

monochromatycznego światła przez podłużną szczeline w ekranie E wysyła w kierunku

siatki dyfrakcyjnej S równoległą w przybliżeniu wiązkę światła. Światło to zostaje na

siatce ugięte, a obrazy interferencyjne szczeliny powstaja na siatkówce oka umieszczonego tuż za siatka. Obserwatorowi wydaje sie , że widzi je na przecieciu

wstecznych przedłużeń promieni z płaszczyzną ekranu. Dokladnie ze szczeliną pokrywa sie prążek zerowy, a na prawo i lewo od niego leża jasne prążki wyższych rzędów.

Oznaczajac przez ugięcia dowolnego prążka, przez l odległości miedzy ekranem

i siatka, zaś przez d odleglości miedzy zerowym i rozpatrywanym prążkiem, można

napisać :

a uwzględniając warunek wyrażony równaniem :

otrzymamy:

Żródłem światła w ćwiczeniu jest jarzeniowa lampa wypełniona parami sodu. Fale świetlne, jak wiemy są falami elektromagnetycznymi, których istota polega na rozchodzeniu zaburzeń pola elektrycznego i sprzężonego z nim pola magnetycznego. Jeżeli za siatką dyfrakcyjną umieścimy soczewkę skupiającą S, a w jej ognisku E, to promienie równoległe, wychodzące ze szczeliny pod kątami
zostaną skupione w punktach ekranu i utworzą jasne, wąskie prążki, przy czym największą jakość ma prążek środkowy, natomiast jakość dalszych prążków jest coraz mniejsza. Jeżeli na siatkę dyfrakcyjną pada wiązka światła białego, czyli mieszanina promieniowania wielu barw różniących się długością fali
, każdej wartości
będą odpowiadały różne wartości kątów
.

---