Ogólne zasady bezpieczeństwa pożarowego stawiane obiektom budowlanym
(wg Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 10, poz.46 z późniejszymi zmianami).
Bezpieczeństwo pożarowe budynków jest jednym z podstawowych
wymagań stawianym obiektom budowlanym. Obiekty budowlane muszą
spełniać, być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w przypadku pożaru:
- nośność konstrukcji mogła być zapewniona przez założony okres,
- powstanie i rozprzestrzenianie się ognia i dymu w obiektach było
ograniczone,
- rozprzestrzenianie
się ognia na sąsiednie obiekty było ograniczone,
- mieszkańcy mogli opuścić obiekt lub być uratowani w inny sposób,
- uwzględnione było bezpieczeństwo ekip ratowniczych.
Powyższe wymagania można osiągnąć poprzez:
- zaprojektowanie elementów i całej konstrukcji o wymaganej odporności ogniowej,
- odpowiednią lokalizację budynku,
- uwzględnienie w rozwiązaniach :
• odpowiednich stref pożarowych,
• dróg ewakuacyjnych,
• elementów wykończenia wnętrz,
• innych wymagań wynikających z rodzaju i przeznaczenia obiektu.
O bezpieczeństwie pożarowym budynku decyduje nie tylko jego
podstawowa konstrukcja i główne elementy. Bardzo ważną funkcję spełniają również elementy wykończeniowe. Elementy te mogą mieć wpływ na
zwiększenie odporności pożarowej. Szczególnie dotyczy to sufitów
podwieszonych oraz okładzin i powłok ochronnych.
Wymagania mówiące o ograniczeniu powstania i rozprzestrzeniania się
ognia oraz dymu w obiektach budowlanych dotyczy następujących elementów pomieszczenia: ścian, sufitów podwieszonych, podłóg, rur i przewodów łącznie z izolacją zewnętrzną instalacji (elektrycznej, grzewczej, wentylacyjnej, odgromowej itp.).
W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się ognia i dymu poza
pomieszczenie, w którym powstał pożar, stosuje się odpowiednie
zabezpieczenia techniczne (oddzielenia przeciwpożarowe, zamknięcia otworów, instalacje gaśnicze, instalowanie barier dymowych itp.).
Nie rozprzestrzenianie się pożaru na sąsiednie obiekty budowlane można osiągnąć przez: zmniejszenie promieniowania (odległość między budynkami, powierzchnie nieosłonięte np. okna, właściwości materiałów elewacyjnych, odporność ogniową ścian, instalacje przeciwpożarowe), zmniejszenie palności pokrycia dachowego i możliwości wnikania pożaru do wnętrza budynku,
zmniejszenie możliwości zapalenia dachu nad obiektem, który się pali, oraz przejścia ognia na stronę zewnętrzną.
Umożliwienie ewakuacji użytkownikom oraz dostęp ekipom ratowniczym
do obiektu można zapewnić przez ograniczenie powstania ognia i dymu
pochodzącego z okładzin ściennych i sufitowych oraz pokryć podłogowych.
Technicznymi sposobami realizacji tego celu jest odpowiednie zaprojektowanie dróg ewakuacyjnych, oddzielenie dróg ewakuacyjnych od otoczenia, przez zastosowanie elementów oddzielających przeciwpożarowych i
przeciwdymowych oraz stosowanie technicznych środków ochrony przed
dymem. Wymagania te dotyczą powierzchni eksponowanych ścian sufitów,
podłóg, a także części obiektów spełniających funkcje oddzielające (ściany i ścianki działowe, sufity łącznie z sufitami podwieszonymi, podłogi).
Bezpieczeństwo pożarowe budynków na tle wymagań
europejskich
Najważniejszym dokumentem europejskim dotyczącym budownictwa jest
Dyrektywa Zgromadzenia Europejskiego, w sprawie ujednolicenia praw,
przepisów i postanowień administracyjnych krajów członkowskich,
odnoszących się między innymi do wyrobów budowlanych. Dyrektywie Rady Wspólnoty Europejskiej 89/106/EWG z dnia 21.10.1981 r. na temat zbliżenia ustaw i aktów Państw Członkowskich dotyczących bezpieczeństwa pożarowego obiektów budowlanych towarzyszy Dokument Interpretacyjny
„Bezpieczeństwo pożarowe” . Dokument Interpretacyjny zawiera podstawowe wymagania stawiane wyrobom budowlanym, metody badań i kryteria oceny
wyników.
Dyrektywa wyznacza najważniejsze cele i formułuje podstawowe
wymagania dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa publicznego,
związanego z wykonywaniem i użytkowaniem budowli. Głównym
zamierzeniem Dyrektywy jest:
- zapewnienie przez kraje członkowskie projektowania i wznoszenia
budynków i obiektów budowlanych na swoim terytorium w sposób nie
naruszający bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych i mienia oraz z
zachowaniem innych podstawowych wymagań,
- spowodowanie ustanowienia przez kraje członkowskie przepisów
uwzględniających wymagania dotyczące nie tylko bezpieczeństwa budynków (wytrzymałość mechaniczna, stateczność, bezpieczeństwo pożarowe,
bezpieczeństwo użytkowania), ale także:
• trwałości,
• energooszczędności,
• ochrony środowiska,
• ekonomiki, itp.
- spowodowanie przyjęcia podstawowych wymagań za punkt wyjścia do
przygotowania jednolitych norm europejskich dotyczących wyrobów
budowlanych.