AGRESJA WŚRÓD DZIECI

CO TO JEST

AGRESJA?

Agresji człowiek się uczy. Agresja jest

przejawem deficytu umiejętności

zachowań społecznych, to zjawisko

wyuczone na wzorach obserwowanych

w rodzinie, szkole, mediach i

środowisku rówieśniczym.

Może być również uwarunkowana

genetycznie, ale to już w niewielkim

stopniu. Jeżeli jest to zachowanie

wyuczone, to można je zmienić.

Trzeba to przede wszystkim dostrzec i
podjąć trud pracy nad tym, aby
zlikwidować takie zachowania,
zminimalizować ich przejawy. Prawdą
jest, że łatwiejsza i o wiele
skuteczniejsza jest profilaktyczna
działalność dotycząca wszelkiej
patologii
społecznej, a więc podobnie
jest z agresją – lepiej jest
jej zapobiegać,
bo gorzej jest ją zlikwidować.

Co może spotkać

twoje dziecko w

szkole?

Wśród dorosłych panuje

powszechne przekonanie, że

najczęściej spotykane i

najbardziej dotkliwe jest bicie. 

Tymczasem w szkole pojawiają

się różne formy przemocy dzieci

wobec dzieci: 

 

 Przemoc fizyczna: 

bicie, kopanie, popychanie, niszczenie rzeczy,

plucie, 

zamykanie w pomieszczeniach

Przemoc słowna: 

 przezywanie, wyśmiewanie, poniżanie, grożenie,

obgadywanie, szantażowanie

Przemoc bez słów i

kontaktu fizycznego:

miny, wrogie gesty, izolowanie, manipulowanie

związkami

Jeśli dziecko powie ci, że jest wyśmiewane

w klasie - nie bagatelizuj tego.

Przemoc mogą stosować uczniowie z tej

samej klasy (w pojedynkę lub całą grupą)

oraz uczniowie z innych klas.

Dla niego może to stanowić większy

problem niż pojedyncza bójka.

Wszystko zależy od wrażliwości dziecka

oraz sposobu w jaki zachowują się

sprawcy.

Dziewczynki także są sprawczyniami

przemocy.

Ich działania są bardziej zakamuflowane

niż działania chłopców.

Rzadziej używają przemocy fizycznej,

częściej obgadują i manipulują

związkami. 

Przemoc, która trwa dłuższy czas nazywa

się znęcaniem. 

CO NALEŻY CZYNIĆ

PO TEJ LINII?

Podstawową i najważniejszą sprawą jest uczyć

młodzieży zachowań prospołecznych, np.



umiejętności prowadzenia rozmowy



umiejętności przekonywania innych



uczyć pomagania innym ludziom



umiejętności radzenia sobie z presją kolegi i

grupy



umiejętności kontroli złości



umiejętności uwzględniania potrzeb i prawa

innych ludzi

Na powstawanie zachowań agresywnych

ważny wpływ ma otoczenie dziecka. Dzieje
się tak, gdy:



dzieci bardzo często mają do czynienia w

rodzinie z agresją i przemocą,



w rodzinie panuje chaos,



jest negatywny lub chłodny stosunek

emocjonalny rodziców do dziecka,



brak wyznaczonych granic, których dziecku

nie wolno przekraczać w zachowaniu wobec

rodziców, rodzeństwa, rówieśników,



w rodzinie bardzo często używa się w

stosunku do dzieci agresji i przemocy.

W ostatnim czasie wzrasta w naszym kraju

przestępczość, chuligańskie wybryki,

znieczulenie na cudzą krzywdę.

Na terenie naszej szkoły także

zaobserwowaliśmy nasilenie się przemocy

i agresji wśród uczniów.

Nie da się w kilku słowach podać przyczyn tego

zjawiska, jednak chciałabym zwrócić uwagę

państwa na przyczyny dominujące.      

 Żadne dziecko nie zachowuje się agresywnie bez

powodu.

Agresja stanowi ujście dla nagromadzonych

emocji.

Dziecko, gdy czuje się skrzywdzone,

niezrozumiane, rozczarowane, a nie potrafi

poprosić o pomoc, rozmowę, nie szuka

zrozumienia u bliskich, nie potrafi rozładować

przykrych dla siebie emocji – wybucha złością.

      

Często agresja, stosowanie przemocy jest

sposobem na zyskanie szacunku, podziwu

wśród rówieśników.

Uczeń, który nie potrafi zaimponować innym

sukcesami w nauce, sporcie, swoimi

zainteresowaniami próbuje to uzyskać poprzez

stosowanie przemocy – bicie słabszych, groźby,

wymuszanie pieniędzy itp. staje się wtedy

bohaterem, wszyscy się go boją i schodzą mu z

drogi.

Wiele pracy wymaga znalezienie u dziecka

jego mocnych stron

i danie mu okazji do wykazania się w tych

dziedzinach, w których może odnieść sukces.

Ale jest to jedyny sposób, aby dziecko

nauczyło się zdobywać uznanie w sposób

pozytywny.

        

Kolejna przyczyna – jeśli dziecko nie nauczy się

w rodzinie jak należy rozwiązywać konflikty,

jak się opanować w trudnej sytuacji,

że należy traktować innych z szacunkiem,

liczyć się z ich uczuciami, jest duża szansa,

że będzie stosowało zachowania agresywne jako

sposób rozwiązywania konfliktów.

Najlepszym nauczycielem jest

osobisty przykład rodziców.

Rodzice, którzy umiejętnie kontrolują swoje

uczucia dają dzieciom przykład

jak mają sobie radzić z własnym gniewem,

nie wyładowując się na innych.

Podsumujmy:

Dzieci, które czują się bezpiecznie w swych

relacjach z rodzicami, są mniej agresywne i

lepiej radzą sobie z emocjami.

Gdy dzieci otoczone są miłością

i zainteresowaniem, mają mało powodów do

agresji i wrogości.

 

Do agresji i przemocy uciekają się wtedy,

gdy boją się, są osamotnione, pełne rozterek

lub gdy mają silną potrzebę akceptacji

lub zwrócenia na siebie uwagi.

 Dzieci powinny nauczyć się, że ich

zachowania skierowane do innych ludzi oraz

do nich samych nie powinny przekraczać

określonych granic.

Jeżeli dzieci nauczą się stosowania zachowań

agresywnych i przemocy jako metody na

rozwiązywanie problemów, a ze strony dorosłych

spotka się to z pobłażliwością lub akceptacją,

poziom agresji wśród rówieśników, rodzeństwa

i dorosłych będzie wzrastał.

 Dzieci, które szczególnie często mają do

czynienia z agresją i przemocą w rodzinie

używaną też w stosunku do nich jako metoda

wychowawcza, uczą się jej stosowania w

relacjach z innymi. Karanie biciem jest dla

dziecka informacją, że siłowe rozwiązania są

najlepsze, że silniejsza osoba zadająca ból

komuś słabszemu postępuje słusznie.

Ważne jest abyście rozmawiali ze swoimi

dziećmi, pomagali im pokonywać trudności,

które napotykają w życiu, abyście byli przy nich,

gdy tego potrzebują,

udowadniali przykładami ze swojego życia,

że można wiele osiągnąć bez uciekania się do

zachowań agresywnych.

Kolejny problem w szkole i nie tylko w szkole

to wulgarny język uczniów.

Chamskie i ordynarne słowa stanowią obecnie

część języka codziennego i można je usłyszeć

wszędzie.

Co zrobić z tym problemem –

udawać, że nie słyszymy?

Przede wszystkim należy wychowywać.

Dzieci nie będą zachowywać się kulturalnie

jeśli my dorośli nie nauczymy ich podobnych

manier i poprawnego wyrażania się.

Może będzie to dla państwa dziwne ale wielu

uczniów nie wie, że używa się w języku

polskim takich słów jak:

„proszę, dziękuję, dzień dobry itp.”

Przypomnijmy sobie więc wspólnie słowa:

proszę, dziękuję, przepraszam i pomóżmy

dzieciom w sercu je zachować.