ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE RYZYKA CHOROBY,

NIEZDOLNOŚCI DO PRACY I NIEZDOLNOŚCI DO

SAMODZIELNEJ EGZYSTENCJI .

PROPOZYCJE RACJONALIZACJI WYDATKÓW PUBLICZNYCH

Warszawa, 2008

Anna Wilmowska - Pietruszyńska

CENTRUM MEDYCZNE KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO

SZKOŁA ZDROWIA PUBLICZNEGO

01-826 Warszawa ul. Kleczewska 61/63

Zabezpieczenie społeczne ryzyka choroby,

niezdolności do pracy i niezdolności do

samodzielnej egzystencji

Propozycje racjonalizacji wydatków publicznych



Bezpieczeństwo socjalne, realne gwarancje

zaspokojenia potrzeb socjalnych jednostek i

rodzin, zabezpieczające przed

niedostatkiem lub obniżeniem poziomu

życia spowodowanego gównie tzw. ryzykiem

socjalnym (np. utrata możliwości

zarobkowania, choroba, inwalidztwo) oraz

innymi zdarzeniami losowymi.



Zagrażające zdrowiu, życiu lub zdolności do pracy

zdarzenia losowe powodują często nieodwracalne

straty, których człowiek nie jest w stanie wyrównać

we własnym zakresie.



Problem zabezpieczenia społecznego takich ryzyk

socjalnych jak choroba i jej następstwa w postaci

niepełnosprawności (niezdolności do pracy) i

niezdolności do samodzielnej egzystencji, towarzyszy

ludzkości od zarania dziejów.



System zabezpieczenia społecznego jest szczególnie

istotną dziedziną polityki społecznej. Jest on określony

w aktach prawnych ONZ, MOP, WHO, Rady Europy i

Unii Europejskiej. Pozostaje on w związku z

bezpieczeństwem socjalnym zajmującym czołowe

miejsce wśród wartości i potrzeb ludzkich.

Bezpieczeństwo socjalne jest jednym z

podstawowych praw obywatelskich i społecznych.



Potrzeba bezpieczeństwa socjalnego istnieje przed

wystąpieniem zdarzeń losowych i ich skutków. Dobrze

funkcjonujący system zabezpieczenia społecznego

wyzwala człowieka od obawy przed skutkami ryzyk

społecznych, a co za tym idzie – stwarza więcej

przestrzeni dla aktywności zawodowej, gospodarczej,

społecznej i politycznej

Konwencja nr 102 Międzynarodowej Organizacji

Pracy o minimalnych normach zabezpieczenia

społecznego z 1952 r. określiła zakres przedmiotowy

zabezpieczenia społecznego, a mianowicie:



opiekę leczniczą



zasiłki w razie choroby



zasiłki w razie braku pracy



świadczenia na starość



świadczenia w razie wypadku przy pracy lub

choroby zawodowej



świadczenie w razie macierzyństwa



zasiłki rodzinne



świadczenie w razie inwalidztwa



świadczenie w razie śmierci żywiciela rodziny.

W realizacji zabezpieczenia społecznego stosuje się

trzy techniki administracyjno-finansowe:

ubezpieczenie społeczne

– system

zagwarantowanych ustawowo i związanych z

pracą świadczeń o charakterze roszczeniowym

(na wniosek osoby ubezpieczonej), pokrywający

straty spowodowane zdarzeniami losowymi.

Zadania te są realizowane przez zobowiązane do

tego instytucje ze środków finansowych

pochodzących z rozłożenia ciężaru tych

świadczeń w całości lub w części na zbiorowość

osób do nich uprawnionych. Zalicza się tu:

ubezpieczenie chorobowe, rentowe, wypadkowe

W realizacji zabezpieczenia społecznego stosuje się

trzy techniki administracyjno-finansowe:

2. zaopatrzenie społeczne

– również ma

charakter roszczeniowy. Świadczenia są

finansowane z funduszy publicznych (podatków).

Ustawowo określona jest ich wysokość i warunki

udzielania. Mogą przysługiwać obywatelom

danego kraju należącym do określonej grupy

zawodowej lub społecznej (np. zaopatrzenie

służb mundurowych).

W realizacji zabezpieczenia społecznego stosuje się

trzy techniki administracyjno-finansowe:

3. pomoc społeczna

– świadczenia są

przyznawane indywidualnie z funduszy

publicznych osobom wnioskującym o te

świadczenia. Przyznanie świadczeń jest

poprzedzone zbadaniem warunków życia tych

osób, a warunki nabycie prawa do tych

świadczeń są określone w obowiązującym prawie.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej



W myśl art. 67 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

z 1997 roku

obywatel ma prawo do

zabezpieczenia społecznego

w razie

niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub

inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku

emerytalnego.



W myśl art. 68 Konstytucji każdy obywatel ma

prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom niezależnie

od ich sytuacji

materialnej władze publiczne

zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki

zdrowotnej, finansowanej ze środków

publicznych.

Środki na zabezpieczenie społeczne choroby i

jej następstw pochodzące ze składek lub

budżetu państwa są obecnie ograniczone i

musi istnieć sprawnie funkcjonujący system

prawny i organizacyjny ich właściwego

wydatkowania, zarówno jeśli chodzi o

prewencję, diagnostykę, leczenie i

rehabilitację, jak i zastąpienie faktycznie

utraconych w wyniku następstw choroby

zarobków (zasiłki chorobowe, świadczenia

rehabilitacyjne, renty), a także stworzenie

możliwości pomocy w postaci zatrudnienia

poprzez zorganizowaną rehabilitację

medyczną, zawodową i społeczną oraz

tworzenia stanowisk pracy dostosowanych do

możliwości funkcjonalnych tych osób.

Zabezpieczenia społeczne w Polsce

ŹRÓDŁA FINANSOWANIA

RYZYKO CHOROBY

UBEZPIECZENIE ZDROWOTNE

- NARODOWY

FUNDUSZ ZDROWIA

(prewencja, diagnostyka, leczenie, rehabilitacja)

SKŁADKI



Pracownicy 9 % podstawy wymiaru (7.75%

odpisywane od podatku)



rolnicy równowartość ½ kwintala żyta z 1 ha

przeliczeniowego (finansuje BUDŻET PAŃSTWA)

UBEZPIECZENIE CHOROBOWE

– ZUS, KRUS

(zasiłki chorobowe, świadczenia

rehabilitacyjne itp.)

SKŁADKI



pracownicy - 2,45 % podstawy wymiaru



rolnicy 24 PLN



Wynagrodzenie w czasie choroby dla służb

mundurowych ( MON, MSWiA), sędziów jest

finansowane z budżetu państwa.

RYZYKO NIEZDOLNOŚCI DO PRACY

w następstwie choroby

SKŁADKI



pracownicy - 6 % podstawy wymiaru (4,5

pracodawca, 1,5 % pracownik)



rolnicy 60 PLN (emerytur i renta)

Renty z tytułu niezdolności do pracy/służby dla służb

mundurowych (MON, MSWiA, MS), inwalidów

wojennych, osób represjonowanych oraz renty

socjalne są

finansowane z budżetu państwa

RYZYKO NIEZDOLNOŚCI DO

SAMODZIELNEJ EGZYSTENCJI



pracownicy Fundusz rentowy



rolnicy Fundusz emerytalno-rentowy



Dodatki pielęgnacyjne dla służb

mundurowych (MON, MSWiA, MS), inwalidów

wojennych, osób represjonowanych są

finansowane z budżetu państwa.

WYDATKI - ROK 2006

UBEZPIECZENIE ZDROWOTNE

- 33 miliardy PLN

(NFZ)

UBEZPIECZENIE CHOROBOWE - 6.825.972.662

PLN

Płatnik

Liczba dni

zasiłkowych

Kwota świadczeń

Pracodawcy

(33 dni)

65540800

2.889.650.700 PLN

ZUS

95756000

3.680.835.800 PLN

KRUS

36567913

255.986.162 PLN

Razem

6.825.972.662 PLN

RENTY Z TYTUŁU NIEZDOLNOŚCI DO PRACY/SŁUŻBY

Instytucja

Źródło

finansowania

Liczba

świadczeniobior

ców

Kwota

świadczeń

Przeciętna

miesięczna

wysokość

świadczeń

ZUS

ubezpieczeni

składka

1.556.100

18.470.833,3

989,19 PLN

renta socjalna

236.101

1.424.286,2

renty inwalidów

wojennych

71.100

1.831.759,6

2.147,07

PLN

KRUS

Składka + BP

295.018

2.261.342,6

638,76

PLN

MON

19.000

554.501,2

2.430,42

PLN

MSWiA

14.900

327.607,9

1.830,30

PLN

MS (SW)

2.100

50.774,6

1.975,66

PLN

RAZEM 24.921.105,4 PLN

Renty rodzinne

Instytucja

Źródło

finansowania

Liczba

świadczeniobiorcó

Kwota świadczeń

Przeciętna

miesięczna

wysokość

świadczeń

ZUS

ubezpieczeni

składka

1.271.000

17.681.169,7

1.159,27

PLN

renty inwalidów

wojennych

33.500

509.113,1

1.264,59

PLN

KRUS

Składka + BP

44.177

431.008,9

813,03

PLN

MON

34.500

848.431,0

2.049,25

PLN

MSWiA

35.500

805.052,5

1890,62 PLN

MS (SW)

5.500

134.174,6

2.034,77 PLN

RAZEM 20.408.859,8 PLN

DODATKI PIELĘGNACYJNE



1.000.000 osób z orzeczeniem niezdolności do

samodzielnej egzystencji



1.821.961 osób powyżej 75 roku życia



RAZEM kwota świadczeń - ponad 5.000.000 .000

PLN



WYSOKOŚĆ DODATKU PIELĘGNACYJNEGO - 163,15

PLN

Rola rehabilitacji i orzecznictwa lekarskiego

w zabezpieczeniu społecznym



W latach 90-tych poprzedniego stulecia

zaobserwowano niepokojący systematyczny

wzrost liczby osób niepełnosprawnych

pobierających renty inwalidzkie.



Z inicjatywy lekarzy zajmujących się problemami

zabezpieczenia społecznego i odgrywającego w

nim podstawową rolę orzecznictwa lekarskiego

podjęto działania mające na celu racjonalizację

wydatków publicznych w tym zakresie.

Racjonalizacja wypłaty rent inwalidzkich



Dokonano analizy i podjęto współpracę i wymianę

doświadczeń z instytucjami ubezpieczeń

społecznych innych krajów. W wyniku tych działań i

szerokich konsultacji 1.IX.1997 r. weszła w życie

ustawa z 28 czerwca 1996 r.o zmianie niektórych

ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i ubezpieczeniu

społecznym. Ustawa ta, popularnie zwana

orzeczniczą, stanowiła jeden z elementów

przyjętego przez Radę Ministrów 16 maja 1996 r.

„Programu reformy ubezpieczeń społecznych” w

zakresie dotyczącym zmiany zasad i trybu

przyznawania rent inwalidzkich.

Racjonalizacja wypłaty rent inwalidzkich

Mocą tej ustawy wprowadzono:



w miejsce dotychczasowej renty inwalidzkiej – rentę

z tytułu niezdolności do pracy



zamiast pojęcia „inwalidztwo” – pojęcie

„niezdolność do pracy”



w miejsce, przeprowadzanych z urzędu, badań

kontrolnych stanu inwalidztwa – renty stałe i

okresowe



jednoosobowe i jednoinstancyjne orzekanie o

niezdolności do pracy i jej stopniu



nowy rodzaj świadczenia z ubezpieczenia

społecznego – rentę szkoleniową



podział na orzecznictwo o niezdolności do pracy do

celów rentowych i orzecznictwo o stopniu

niepełnosprawności



Podstawowe znaczenie miało uzależnienie prawa do

renty od utraty lub istotnego ograniczenia zdolności

do pracy zarobkowej, co należy wyraźnie podkreślić,

ponieważ oznaczało to całkowitą zmianę

dotychczasowej filozofii orzekania o inwalidztwie.

Intencją wprowadzonych zmian nie było zaostrzenie

kryteriów orzeczniczych. Chodziło przede wszystkim

o taką racjonalizację systemu, aby renty otrzymywali

ubezpieczeni, którzy rzeczywiście utracili zdolność

do osiągania dochodów z pracy i którym ta renta

powinna zastąpić część utraconego dochodu.



Celem nadrzędnym było przekształcenie

dotychczasowego systemu rentowego w

rzeczywiste ubezpieczenie ryzyka utraty zdolności

do pracy i zarobkowania.



Zakładano, że priorytetowe staną się wszelkie

działania z zakresu rehabilitacji medycznej i

zawodowej zmierzające do przywrócenia

ubezpieczonym zdolności do pracy i że w związku z

tym renty z tytułu niezdolności do pracy będą

przyznawane w przypadkach, gdy działania

rehabilitacyjne nie rokują powodzenia lub okażą się

nieskuteczne



Nadal jednak, może już nie w tak dużej liczbie,

obserwowano wzrost liczby osób pobierających

renty inwalidzkie, czyli nadal ulegał zwiększeniu

portfel rentowy.



Grupa lekarzy szukając rozwiązania problemu tak

bardzo istotnego dla całego społeczeństwa, już

wtedy postulowała mając na względzie

przygotowywany projekt zabezpieczenia ryzyka

choroby drogą ubezpieczeń zdrowotnych aby

połączyć fundusz zdrowotny z chorobowym, czyli

stworzyć zabezpieczenie ryzyka choroby w jednym

ubezpieczeniu, gdyż

od prawidłowości

diagnostyki, leczenia i rehabilitacji w

większości przypadków zależy długość

okresu czasowej niezdolności do pracy, a

więc zależą od tego wydatki na świadczenia

pieniężne z tytułu choroby.

Niestety nie udało

się tego zrealizować.

Racjonalizacja wypłaty zasiłków chorobowych

25 czerwca 1999 r. weszła w życie ustawa o

świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego

w razie choroby i macierzyństwa; ustawa stworzyła

możliwość prowadzenia kontroli prawidłowości

wystawiania zaświadczeń lekarskich i orzekania

o czasowej niezdolności do pracy przez lekarzy

orzeczników ZUS. Nowe przepisy wprowadziły

wydawanie przez ZUS upoważnień dla lekarzy

orzekających o czasowej niezdolności do pracy. Jedynie

zaświadczenia lekarskie wystawione przez

upoważnionych lekarzy mogą stanowić podstawę do

wypłaty zasiłków chorobowych. W razie stwierdzenia

uchybień w wystawianiu zaświadczeń lekarskich o

czasowej niezdolności do pracy ZUS może zastosować

sankcje polegające na okresowym (do 12 miesięcy)

cofnięciu lekarzowi upoważnienia do wystawiania tych

zaświadczeń.

Racjonalizacja wypłaty zasiłków chorobowych

W ramach Kompleksowego Systemu

Informatycznego w ZUS powstał podsystem

rejestrujący zwolnienia lekarskie, który umożliwia

wytypowanie do kontroli zaświadczeń lekarskich w

oparciu m.in. o rodzaj jednostki chorobowej, długość

okresu czasowej niezdolności do pracy. Lekarze

orzecznicy ZUS uzyskali prawo do przeprowadzenia

badania kontrolnego ubezpieczonego w przypadku,

kiedy wydane zaświadczenie lekarskie nasuwa

wątpliwości co do prawidłowości orzekania o

czasowej niezdolności do pracy. Na podstawie

wyników badania lekarz orzecznik może ustalić

wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż

wskazana w kontrolnym zaświadczeniu lekarskim, co

jest podstawą do wydania decyzji o ustaniu prawa do

zasiłku chorobowego

Rehabilitacja lecznicza w ramach prewencji

rentowej

W podejmowanych działaniach, nie można pominąć

także znaczenia wczesnej rehabilitacji, mającej na celu

zapobieganie inwalidztwu lub zmniejszanie jego stopnia.

Niedocenianie roli rehabilitacji w procesie leczenia

powoduje wzrost liczby osób pobierających

świadczenia rentowe, a więc wzrost nakładów

finansowych na te świadczenia.

Dlatego więc zintensyfikowano działania w zakresie

rehabilitacji tworząc system rehabilitacji „przedrentowej”

(wzorem innych krajów) stosując zasadę:

prewencja → rehabilitacja

→

kompensacja

System ten służy poprawie lub przywróceniu zdolności do

pracy zarobkowej.



Badania systematycznie prowadzone przez

Departament Statystyki ZUS wykazały, że po

upływie 12 m-cy od ukończenia rehabilitacji

ponad 1/3 osób rehabilitowanych nie pobierała

żadnych świadczeń z FUS. Wyniki te wskazują na

wymierne korzyści dla osób ubezpieczonych

zarówno pod względem medycznym (znaczna

poprawa stanu zdrowia i funkcji organizmu,

umożliwiająca powrót do pracy zarobkowej), jak i

ich sytuacji społeczno--ekonomicznej. Ponadto

powracając do pracy osoba ubezpieczona staje

się ponownie składkodawcą, zasilając fundusz

ubezpieczeń społecznych.

Renta szkoleniowa



Wprowadzono również nowe świadczenie –

rentę szkoleniową dla osób, które utraciły w

następstwie choroby zdolność do pracy w

swoim wyuczonym zawodzie, ale rokują

powrót zdolności do pracy po

przekwalifikowaniu.



Dla realizacji przekwalifikowania zawodowego

istnieje potrzeba stworzenia - wzorem innych

krajów europejskich - specjalnych ośrodków

rehabilitacji zawodowej. Obecnie słabym

punktem programu rehabilitacji zawodowej są

kłopoty z organizacją odpowiednich kursów

przez urzędy pracy, z uwagi m.in. na

niedostateczne środki finansowe oraz

ograniczenia lokalnych rynków pracy.

Orzecznictwo w zabezpieczeniu społecznym

- szkolenie lekarzy



Należy również podkreślić, że po wielu latach

starań, dopiero

24 maja 1999 roku Minister

Zdrowia

i Opieki Społecznej w drodze

rozporządzenia w sprawie stażu podyplomowego

lekarzy wprowadził staż z zakresu orzecznictwa

lekarskiego

w wymiarze 16 godzin

. Natomiast

w 2007 roku uznano

orzecznictwo lekarskie

w drodze rozporządzenia Ministra Zdrowia – jako

umiejętność specjalną

w zakresie węższych dziedzin medycyny.

Efekty wprowadzonych zmian



Wprowadzona w 1997 r. reforma ubezpieczenia

rentowego, w tym orzecznictwa lekarskiego o

niezdolności do pracy, a w 1999 r. reforma

ubezpieczenia chorobowego, w tym kontrola

orzekania o czasowej niezdolności do pracy, jak

również działania ZUS w zakresie prewencji

rentowej spowodowały

spadek

liczby

pierwszorazowych świadczeń rentowych

z 315,8

tys. przyznanych w 1991 r. do 50,2 tys.

2006 r.

(po 9 latach funkcjonowania nowego

systemu), a także spadek liczby osób pobierających

rentę z tytułu niezdolności do pracy

z 2.704,1 tys.

w 1999 r., do 1556.0 tys. w 2006

Efekty wprowadzonych zmian



W 1998 r. liczba dni absencji chorobowej

finansowana z Funduszu Chorobowego wynosiła

169027000

, a w 2006 r. –

95756000

dni czyli

uległa zmniejszeniu o około 40 %.

Renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w

latach 1990 – 2006 ( w tys)

Rok

Przeciętna miesięczna liczba osób

pobierających renty

z FUS

Liczba nowoprzyznanych rent.

1990

2160,5

243 000

1991

2289,0

318 000

1992

2402,03

243 000

1993

2463,3

203 000

1994

2537,5

206 000

1995

2601,8

172 000

1996

2643,4

153 000

1997

2676,8

156 000

1998

2701,8

143 000

1999

2704,0

152 800

2000

2640,0

102 400

2001

2 526 000

85 900

2002

2 400 000

71 200

2003

2 284 000

67 900

2004

2 119 000

59 700

2005

1 975 000

52 400

2006

1 556 000 *

50 200

Liczba świadczeniobiorców, którym

przyznano rentę w latach 1990-2004 (w tys.)

Przeciętna miesięcznie liczba osób pobierających

renty w latach 1990-2004 (w tys.)

Wypłaty rent z tytułu niezdolności do pracy (FUS)

1999

2000

2001

2002

2003

2004

2005

2006

Przeciętn

miesięczn

a liczba

rencistów

2 704 108

2 639 993

2 526 370

2 399 672

2 284 217

2 119 300

1 975 030

1 556 100

Kwota

świadczeń

w tyś. zł

21 225

524,6

22 257

807,1

23 571

924,2

23 860

580,6

23 498 189,4

22 263

688,0

21 375

986,6

18 470

833,3

Przeciętn

miesięczn

wysokość

renty

654,11

702,58

777,53

828,61

857,27

875,43

901,93

989,19

Zalecenia WHO



W międzynarodowej klasyfikacji niepełnosprawności,

opublikowanej w 1980 r. i 2001 r. przez Światową

Organizację Zdrowia, wskazano na konieczność

podjęcia wszelkich działań zapobiegających

powstawaniu niepełnosprawności, a także

umożliwiających osobom niepełnosprawnym powrót

do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym i

zawodowym, dla dobra ich samych i dla dobra

całego społeczeństwa. W większości krajów świata

stosowana jest

zasada właściwej kolejności

działań



prewencja, wczesna prawidłowa diagnostyka,

leczenie, rehabilitacja i na końcu kompensacja

Zalecenia WHO



Działania prewencyjne powinny skutecznie

zapobiegać utracie zdrowia, a w konsekwencji

utracie zdolności do pracy.



Racjonalizacja systemu opieki zdrowotnej powinna

sprawić, aby każdy pacjent był diagnozowany w

jak najwcześniejszym okresie choroby. Wczesne

rozpoznanie choroby i wczesne wdrożenie

właściwego leczenia i rehabilitacji mogą

przywrócić dobry stan zdrowia i zapobiegać

ewentualnym trwałym następstwom chorób, a co

za tym idzie zmniejszyć koszty długotrwałego

leczenia i niezdolności do pracy.

III. Zakończenie



Zauważa się, iż aktualnie toczące się w naszym

kraju dyskusje na temat zabezpieczenia ryzyka

choroby ograniczają się głównie do problemów

związanych ze zwiększeniem nakładów

finansowych na ochronę zdrowia, poprzez m.in.

wprowadzenie współpłacenia przez pacjentów,

wprowadzenie ubezpieczeń dodatkowych, a także

ustalenie okresu, w którym płatnikiem zasiłku

chorobowego z tytułu czasowej niezdolności do

pracy ma być pracodawca lub zakład ubezpieczeń

społecznych, pomijając istotne merytoryczne

zagadnienia mogące doprowadzić do dalszej

racjonalizacji wydatków w tym zakresie.



Wydaje się, iż dla dalszej racjonalizacji wydatków

publicznych związanych z finansowaniem ryzyka

choroby i jej następstw należałoby rozważyć

wdrożenie poniżej przedstawionych propozycji:



Wprowadzenie jednolitego ubezpieczenia ryzyka

choroby obejmującego zarówno świadczenia

zdrowotne (diagnostyka, leczenie, rehabilitacja)

jak i świadczenia pieniężne (zasiłki chorobowe,

świadczenia rehabilitacyjne).



Obecny system oddzielenia kosztów diagnostyki

leczenia i rehabilitacji od kosztów świadczeń

pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy

spowodowanej chorobą może powodować tendencje

do „oszczędności” w procesach diagnostyczno-

leczniczo-rehabilitacyjnych prowadzących do

opóźnienia wdrożenia właściwego leczenia i

rehabilitacji, co z kolei może skutkować

niepełnosprawnością a nawet niesamodzielnością

pacjenta. W efekcie może to generowań znacznie

większe koszty społeczne (świadczenia z tytułu

niepełnosprawności i niesamodzielności są

wypłacane przez inne niż Narodowy Fundusz

Zdrowia instytucje zabezpieczenia społecznego).

Natomiast środki na te świadczenia pochodzą

zarówno ze składek na ubezpieczenie społeczne, jak

i z podatków (świadczenie finansowane z budżetu

państwa).

Wprowadzenie w połączonym funduszu

chorobowym kontroli prawidłowości i jakości

całego procesu diagnostyczno-leczniczo-

rehabilitacyjno-orzeczniczego przez służby

medyczne ubezpieczenia chorobowego.

Służby te powinny dokonywać kontroli i analizy:



- celowości, kompletności i kosztów badań

diagnostycznych niezbędnych dla postawienia w

jak najwcześniejszym okresie choroby

prawidłowego jej rozpoznania



- zasadności stosowanego leczenia



- procesu kompleksowej rehabilitacji



- dokumentowania procesów diagnostyczno-

leczniczo-rehalbilitacyjnych



- prawidłowości orzekania o czasowej

niezdolności do pracy z tytułu choroby.

Opracowanie i wdrożenie Narodowego

Programu Rehabilitacji

Konsolidacja środków finansowych na

rehabilitację aktualnie wydatkowanych przez

różne instytucje oraz odpowiednia organizacja

systemu i modelu rehabilitacji doprowadziłaby

do zwiększenia dostępu do rehabilitacji, w tym

również jej efektywności, a także stworzyłaby

warunki do stosowania zasad Polskiej Szkoły

Rehabilitacji rekomendowanej przez Światową

Organizację Zdrowia, czyli powszechności,

kompleksowości, wczesnego rozpoczynania i

ciągłości

Zabezpieczenie potrzeb osób

niesamodzielnych poprzez stworzenie

rozwiązań systemowych w tym zakresie

Dla zachowania godności ludzkiej osób, które w

wyniku zdarzeń losowych (następstw chorób,

urazów) stały się niezdolne do samodzielnej

egzystencji i wymagają opieki osób drugich.



4. Ujednolicenie zasad orzekania o

niepełnosprawności, niezdolności do pracy

lub służby

z uwzględnieniem doświadczeń innych

krajów, a także w oparciu o Międzynarodową

Klasyfikację Niepełnosprawności (WHO – Genewa

2001) -

STANDARDY



Celowe byłoby powołanie wzorem innych krajów

(USA, Włochy, Węgry) wyspecjalizowanej

jednostki, np. Instytutu Orzecznictwa Lekarskiego,

którego jednym z najważniejszych zadań byłoby

tworzenie standardów orzeczniczych

dostosowanych do aktualnego stanu wiedzy

medycznej, obowiązujących w systemie

zabezpieczenia społecznego w naszym kraju.



Należy rozważyć przywrócenie specjalizacji w

zakresie medycyny społecznej, którą zlikwidowano

w naszym kraju, a istnieje w innych krajach UE.



Ponadto, należałoby również poddać analizie

zasadność funkcjonowania pięciu instytucji

realizujących zadania w zakresie zabezpieczenia

społecznego następstw chorób i urazów.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
URLICH BECK Społeczeństwo ryzyka Handout, Wprowadzenie do socjologii
ebhp Ocena ryzyka zawodowego na stanowisku pracy florystki pracownicy kwiaciarni KARTA DO ZALA
Legenda o Skarbku karty pracy, Edukacja, szkolna, edukacja społeczno - przyrodnicza, Legendy szczeci
Czynniki ryzyka chorob ukladu krazenia, prace szkoła medyczna i społeczna
Beck U Społeczeństwo ryzyka , W drodze do innej nowoczesności
Beck U Społeczeństwo ryzyka , W drodze do innej nowoczesności
D19200356 Rozporządzenie wykonawcze Ministra Pracy i Opieki Społecznej w przedmiocie uprawnienia cu
Rynek pracy i zabezpieczenie społeczne w Polsce 1998 2007
Stres i niskie wsparcie społeczne jako psychospołeczne czynniki ryzyka chorób sercowo naczyniowych
Czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca cz
Zaka enia uk adu1, VI rok, VI rok, Pediatria, Pediatria, PEDIATRIA OLA, pediatria IV V, Choroby dzie
Zabezpieczenie spoleczne cwiczenia, Studia, Semestr 4, Polityka społeczna
Tecjniki zabezpieczenia społęcnego
demografia społeczna 7 rozdział J Holzer część 1 (do kolokwium na 12 2013
Wiele?formacji i błędów w percepcji społecznej wynika z naszych tendencji do atrybucji
System zabezpieczenia społecznego, Ekonomia, Polityka społeczna

więcej podobnych podstron

Zabezpieczenie społeczne ryzyka choroby, niezdolności do pracy i niezdolnośći do samodzielnej egzystencji

Document Outline