1. Postępowanie administracyjne w Polsce okresu

międzywojennego.

Na system postępowania adm. i sądowej kontroli administracji w Polsce

okresu międzywojennego duży wpływ wywarły wzory austriackie. System

sądowej kontroli adm. miał stanowić przedłużenie drogi dochodzenia

przez obywatela swoich praw naruszonych przez organy adm.

Konstytucja z 17 marca 1921 r. przyjęła takie założenia dotyczące

sądownictwa adm.:

- należy utworzyć odrębne, specjalne sądownictwo adm.

- sądownictwo to mają tworzyć sądy adm., na czele z Najwyższym

Trybunałem Adm.

- w skład sądów adm. mają wchodzić sędziowie zawodowi oraz czynnik

niezawodowy.

Punktem wyjścia dla prac legislacyjnych po I w. św., tzn. po odzyskaniu

niepodległości Polski, był art. 71 Konstytucji z 17 marca 1921 r., który

ustalał zasadę dwuinstancyjności (z wyjątkami). Tym sposobem

wprowadzono zasadę dopuszczalności odwołania od orzeczeń organów

zarówno rządowych jak i samorządowych.

Przedkonstytucyjne ustawodawstwo, zwłaszcza ustawa tymczasowa z 2

sierpnia 1919 r. o organizacji władz adm. II instancji oraz ustawy

późniejsze przyjmowały system trzech instancji, przeto pojawiła się

konieczność opracowania aktu ustawodawczego, uwzględniającego adm.

tok postępowania z zasadą przyjętą w/w już artykule Konstytucji. Dlatego

do Sejmu zgłoszono rządowy projekt ustawy w sprawie środków prawnych

od orzeczeń władz adm., który został uchwalony jako ustawa w dniu

01.07. 1923 r.

Ustawa z 2 sierpnia 1922 r. o Najw. Tryb. Adm. nie w pełni jednak

realizowała postanowienia konstytucji, ponieważ nie powołano sądów

adm. w terenie. NTA składał się jedynie z sędziów zawodowych. NTA był

powołany do orzekania legalności zarządzeń i orzeczeń org. adm.

rządowej i samorządowej. Przyjęto klauzulę kompetencji generalnej -

gdy jakikolwiek przepis prawny będzie mówił o post. adm. bez bliższego

określenia tego post., to w tych przypadkach ma zastosowanie post. adm.

ogólne. Skargę mógł złożyć tylko ten, kto uważał, że jego prawo

podmiotowe zostało naruszone lub zagrożone przez zarządzenie lub

orzeczenie administracji. Jeżeli NTA uznał skargę za uzasadnioną, uchylał

zarządzenie lub orzeczenie, a organy adm. zobowiązane były wydać nowe

zarządzenie lub orzeczenie.

W 1923 r. przystąpiono do właściwej kodyfikacji ogólnego postępowania

adm. Prac tych podjęła się specjalna komisja, działająca najpierw przy

Prezesie R.M., a później przy Ministrze Spraw Wew. Opracowany przez

komisję projekt został opublikowany w tygodniku "Gazeta administracji i

policji państwowej" w 1926 r., celem poddania publicznej dyskusji. Po tej

dyskusji i ponownym opracowaniu Rada Ministrów w marcu 1928 r.

uchwaliła projekt, który nabrał mocy prawnej jako rozporządzenie

Prezydenta z 22 marca 1928 r.

2. Wpływ judykatury (orzecznictwa) NSA na doskonalenie zasad

stosowania prawa adm.

Wprowadzona w 1980 r. sądowa kontrola legalności decyzji adm.,

sprawowana przez NSA, stała się ważnym środkiem ochrony praw i

interesów obywateli, przyczyniła się do ujednolicenia wykładni prawa

adm. oraz umacniania praworządności w działalności org. adm. Do 1990 r.

skarga na decyzję adm. mogła być wniesiona do NSA tylko w

enumeratywnie wyliczonych przypadkach, po 24 V 1990r. - o zmianie

ustawy kpa, wprowadzono zasadę, że do NSA mogą być zaskarżane

decyzje org. adm. publicznej z powodu ich niezgodności z prawem we

wszystkich sprawach (klauzula generalna), z określonymi w ustawie

wyjątkami.

Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu adm. wiąże w sprawie ten sąd

oraz org. adm. Sąd adm. nie orzeka o istocie sprawy adm., lecz o jej

legalności z prawem.

NSA jest władny orzekać nie tylko o zgodności z prawem decyzji

ostatecznej bezpośrednio wskazanej w skardze, lecz także o zgodności z

prawem wszystkich poprzednich decyzji organów administracji,

rozstrzygających o istocie tego samego stosunku adm.-prawnego,

chociażby nawet były wydane w trybie wznowienia post.

Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu NSA wiąże sąd i org. adm., dopóki

nie nastąpią zmiany stanu prawnego, w świetle których ta ocena prawna

traci aktualność.

3. Dokonać charakterystyki prac nad przebudową i doskonaleniem

prawa o postępowaniu administracyjnym po II wojnie światowej.

N.S.A.

Dążenia dotyczące powołania w Polsce Ludowej sądownictwa adm.

pojawiły się już w 1945 r. Można te dążenia ująć w trzy okresy:

I okres - lata 1945-1948; wystąpienia poszczególnych autorów

domagających się w swych publikacjach powołania sądownictwa adm.

II okres - lata 1956-1957; na fali ogólnonarodowej dyskusji nad

węzłowymi zagadnieniami ustrojowymi ożyły postulaty odnoszące się do

powołania sądownictwa adm. w Polsce. Inicjatywę podjęło Zrzeszenie

Prawników Polskich. Zrzeszenie to było autorem projektu ustawy o

powołaniu sądów orzekających o zgodności decyzji adm. z prawem.

Projekt został odrzucony.

III okres - zaczął się od 1968 r., a zakończył się uchwaleniem przez Sejm

31 stycznia 1980 r. ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz

o zmianie ustawy - Kodeks Postępowania Adm.

K.P.A.

Prace nad gruntowną przebudową prawa o postęp. adm. rozpoczęto

opracowaniem projektu kodeksu w 1957 r. przez Komisję Prawa Adm. przy

Zarządzie Głównym Zrzeszenia Prawników Polskich. Okres prac nad

projektem k.p.a. otwiera zarządzenie nr.16 Prezesa R.M. z 28 stycznia

1958 r. w sprawie powołania komisji do opracowania projektu przepisów o

postępowaniu adm. Są dwa okresy pracy komisji:

I okres - opracowanie projektu k.p.a.

II okres - publiczna dyskusja i analiza zgłoszonych uwag oraz opinii (1959

r.)

Dnia 10 marca 1960 r. Rada Ministrów uchwaliła projekt ustawy - Kodeks

postęp. adm., który dnia 15 marca został wniesiony do laski

marszałkowskiej jako rządowy projekt ustawy. Dnia 14 czerwca 1960 r.

Sejm uchwalił rządowy projekt ustawy k.p.a. z proponowanymi przez

Komisję sejmową poprawkami.

4. Zakres obowiązywania k.p.a.

K.p.a. normuje postępowanie:

- przed organami adm. państwowej oraz organami sam. teryt. w

należących do kompetencji tych organów w sprawach indywidualnych

rozstrzyganych w drodze decyzji adm.

- w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość między organami adm.

państwowej i organami sam. teryt. oraz między tymi organami a sądami

- w sprawach zaskarżenia decyzji adm. do NSA z powodu ich niezgodności

z prawem

- w sprawach wydawania zaświadczeń.

K.p.a. stosuje się także w postęp. przed organami:

- państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych

- organizacji zawodowych, sam., spółdzielczych i innych organizacji

społecznych - gdy są one powołane z mocy prawa do załatwiania spraw

w/w.

K.p.a. normuje także postępowanie w sprawie skarg i wniosków.

5. Właściwość rzeczowa i miejscowa w rozumieniu k.p.a.

Właściwość organów adm.- zdolność prawna organu do rozpoznawania i

rozstrzygania określonego rodzaju spraw w postępowaniu

administracyjnym:

Właściwość ustawowa - wynika wprost z przepisów prawa (art. 19 kpa),

dzieli się na dwa rodzaje:

- rzeczowa

•

resortowa - wskazuje pion organów adm. powołanych do rozpatrywania

i rozstrzygania spraw określonego rodzaju

•

instancyjna - określa, który organ danego pionu ma sprawę rozpatrzeć

i rozstrzygnąć.

- miejscowa - zdolność prawna org. adm. do rozpoznania i załatwienia

spraw danej kategorii na obszarze określonej jednostki podziału

terytorium kraju (art.21 kpa)

a) we wszystkich sprawach, właściwość miejscową ustala się wg. miejsca

zamieszkania (oprócz spraw dot. nieruchomości oraz prowadzenia zakładu

pracy)

b) wg. miejsca położenia danej nieruchomości, wg. miejsca gdzie był albo

będzie prowadzony zakład pracy

c) jeśli nie można wg. a i b, to wg. miejsca zdarzenia dającego podstawę

do wszczęcia postępowania.

6. Rodzaje postępowań.

Postępowanie adm.:

- ogólne - to takie post., które ma w zasadzie powszechne zastosowanie,

tj. stosuje się je we wszystkich sprawach indywidualnych, rozstrzyganych

dacyzjami adm.

- szczególne - są to wyłączone rodzaje spraw spod post. adm. ogólnego,

tworzące odrębne post. szczególne (postępowanie egzekucyjne w adm., w

sprawach wykroczeń, w sprawach karnych skargowych, przed org.

polskich przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych).

7. Zasada legalności postępowania administracyjnego.

Zasada ogólna legalności jest kontynuacją utrzymanego w mocy art. 3

ust. 2 Konstytucji z 1952 r., który stanowi, iż wszystkie organy władzy i

adm. państwowej działają na podstawie przepisów prawa. Niemal

http://notatek.pl/postepowanie-administracyjne-pytania?notatka